Manu en ik gaan op stap om eten te zoeken, terwijl Mimi en Patou zich ondertussen over hun en onze was ontfermen. Na een tochtje door het oude centrum komen we in het moderne deel van Sarria terecht, op zoek naar een bakker. We vinden zo direct niks. Een oud koppel passeert en ik waag mijn kans in perfect Spaans: "Panaderia por favor?"
De meneer en zijn madame bekijken mekaar eens bedenkelijk en beginnen onbegrijpelijke dingen te vertellen. En dan ineens " Follow me".  We zetten ons in beweging achter hen. Gelukkig is het een oud koppel dat ik aansprak, want we kunnen niet zo snel meer uit de voeten na een DAGJE stappen.
En we volgen hen maar, eerste links , dan tweede rechts , etc etc . We kijken al eens naar elkaar en hebben wat twijfels. Maar het zien er echt rechtgeäarde en heel brave mensen uit die ons geen pee willen stoven. Na nog een paar honderden meters gaan ze een bakker binnen waar je ook taartjes kan eten. Ze zetten zich aan tafel en bestellen een gebakje.
Wij zijn ook gered. Twee stokbroden "por favor" en dan nog wat gebakjes, en enkele blikjes frisdrank, als dank voor het ophangen en opvouwen van onze was, voor onze 2 vrouwelijke kamergenoten die achterbleven in de gite.
Zo zorgen we ervoor dat zij ons niet beu geraken daar, de laatste week op de Camino...

Pelgrimsgroeten

Mark