In Portomarin was er verder niet veel te beleven. Ik ontmoette er aan de kerk weer de verstokte roker uit England, die ik voor het eerst tegenkwam in Foncebadon. Hij beweert dat hij 's morgens altijd heel vroeg vertrekt. Al enkele dagen stapt hij verder aan ons tempo. Ik kan het niet goed plaatsen maar ik gun hem het voordeel van de twijfel. Ook zag ik in een café 3 religieuzen, 3 nonnen, naast mij op internet hun mailtjes lezen, en plezier dat ze samen hadden op hun pelgrimstocht.:-) Zoals een hongerig paard de stal ruikt, zo trekken wij ook verder naar ons doel. Elke 500m staat er nu een paaltje langs de weg dat ons helpt bij het aftellen van de kilometers tot in Santiago de Compostela. We begonnen vanmorgen bij het paaltje van 90 km toen we Portomarin verlieten rond 8u. Toen ik ter hoogte van km-paaltje 75 was kwam er een SMS-ke toe van Hugo. Voor degenen die het al vergeten waren: ik ben thuis vertrokken op 3 maart en ik kwam in Reims, na 350km stappen, de eerste pelgrim tegen in de kathedraal daar. Dat was Hugo die ook op 3 maart vertrokken was van bij hem thuis in Oostakker. Hij bleef een dag langer in Reims dan ik, en nu, 3 maanden later en 2200 km verder is hij weer in mijn buurt gekomen. Hij had vandaag al stappend een ontmoeting gehad met Charlotte en Henk, " de Carixxen" waar ik al zoveel mooie momenten mee heb beleefd de laatste weken in Spanje. Als zij horen dat hij Vlaams spreekt zeggen ze , "we kennen nog een Vlaming hier, Mark". "Toch niet Mark Dejongh?" ..... We spreken af in Palas de Rei, waar ik mijn trip eindig voor vandaag. Een kwartiertje nadat ik Drappy, mijn rugzak, naast mijn bedje gezet heb in onze kamer voor 11 personen op de 2e verdieping komt hij daar aan. Het wordt een heel erg intens weerzien. Hij ziet er stralend uit en is ook enkele kilo's kwijtgespeeld. Hij heeft dezelfde avonturen mogen beleven als ik. Dit is zo moeilijk uit te leggen: vele weken alleen in de harde mooie natuur van Reims, via Vézelay tot in Le Puy- en-Velay. Ook door de sneeuw geploeterd (en dan nog wel op zijn eentje) op col du Béal en col des Supeyres. Dan de grote trek vanuit Le Puy-en-Velay op de Camino Podiensis richting St Jean-Pied-de-Port van al die Fransen, Duitsers, enkele Belgen en nog vele andere nationaliteiten. Na een maand zijn er al velen weer terug naar huis, of ze stoppen aan de voet van de Pyreneeën. Maar wij stapten allebei nog verder door elk aan zijn tempo, los van elkaar: de tocht van bijna 800 km door Spanje langs de Camino Frances. We proberen een beetje bij te praten en dan trekt hij weer verder want hij stapt nu dagelijks veel langere etappes dan ik: ieder zijn Camino. Ik ben weer een heel speciale mooie ervaring rijker als ik zijn rugzak nastaar...:-D
Pelgrimsgroeten
Mark
|