|
Het is al laat en ik kan eigenlijk geen pap meer zeggen.
Aankomen is een mix van heel veel verschillende gevoelens: blijdschap natuurlijk dat je het haalde, droefheid dat het voorbij is , en ook een weerzien op het plein voor de kathedraal van mensen die je weken, maanden of enkele dagen niet meer zag.
En ook nog iemand ontmoeten die je nog nooit zag en die 3 km van je deur woont.
Mario de Canadees, legt ineens zijn hand op mijn schouder.
Morgen of later vertel ik het vervolg van deze ontmoetingen en de andere afspraakjes, want er staan er al enkele op onze agenda.
Na die eerste emoties van aankomst en ontmoetingen op het grote plein, de Praza do Obradoiro, voor de kathedraal gaan we op zoek naar een plaats om samen onze laatste nacht door te brengen. Direct in de buurt vinden we het “groot seminarie” een eeuwenoud prachtig en groots gebouw. Het oogt heel chic en we trekken naar de balie. Er is echter geen kamer voor 4 personen beschikbaar en dus wordt het niks. Van het “groot” trekken we naar het “klein” seminarie, een heel eind verder op een heuvel. Onze zoveelste grote slaapzaal, waar we met 4 op een rij slapen. Ik reserveer ineens voor 3 nachten en betaal 12.5€, een spotprijs. Na een verfrissende douche keren we terug naar het centrum en halen we ons diploma op, op vertoon van ons stempelboekje. Er staat een rij van +/- 30 wachtenden voor ons en het is best wel emotioneel als ik fier dat papier in ontvangst neem na 16 weken stappen ! Ook Mimi, Patou en Emanuel hebben meer dan 1500km gestapt om hun "Compostela" te verdienen...:-D
Slaapwel en pelgrimsgroeten
En al bedankt voor de reacties op de blog en op de gsm. Ze doen me echt deugd !
Mark
Pelgrimsgroeten
|
Ik ben mark dejongh
