Na de pelgrimsmis  gaan we samen met Michelle, Patricia en Emanuel eten in “ Casa
Manolo”, hét restaurant van de pelgrims waar er heel goedkoop menuutjes worden
geserveerd aan de lopende band. Het was een tip van Mario, de Canadees.
Dan is het tijd om wat te winkelen: ik koop voor elk van mijn kinderen en mezelf een mooie sleutelhanger, en verder nog een paar T-shirts.
Dan stuur ik wat postkaartjes naar hen die de blog niet volgen, wegens allergisch aan computer of nog andere redenen...Zo kan ik hen laten weten dat ik er eindelijk geraakt ben.
Op een terraske hoor ik achter mij Nederlands praten. Ik draai me om en er blijkt een meneer van Sint Gillis Waas bij te zitten, Alain uit  de Reepstraat, die ik niet ken, maar nu dus wel. Hij is daar met enkele vrienden met zijne moto en woont op 4 km van mijn deur. "Achter op de moto terug naar huis, dat zou ook wel plezant zijn" denk ik even. Maar nee, ik heb geen valhelm en geen motorpak, en bovendien rijden die mannen op het gemakske  terug, gespreid over 5 dagen. Plan afgevoerd.
Daarna kom ik op het plein father Augustin weer tegen; " Je ziet er stralend uit " zegt hij tegen mij, "Je vrouw zal merken dat je anders geworden bent" vervolgt hij daarna. Ik dank hem voor het compliment en besef stilaan wat ik allemaal heb afgestapt om daar aan te komen. Ik voel me ook zalig. Dan vraag ik hem of hij een tipje van de sluier kan lichten: "Weet jij wanneer ze die botafumeiro laten zwieren misschien?"
"Ga vanavond eens kijken om 18u".
Dat wordt dan wel mijn tweede mis voor vandaag, maar ik heb het er graag voor over.
En ja hoor, als ik de kathedraal binnenstap, hangt dat supergrote wierookvat al klaar voor het altaar. Eén rij voor mij zit Laia, de jonge Spaanse krullebol die ik enkele dagen terug ontmoette onderweg, en een paar rijen achter mij valt er iemand van haar stokje (figuurlijk natuurlijk)…
Op het einde van de H.Mis, juist voor de zegen is het dan zover:  8 mannen, ze hebben een speciale naam die me nu niet te binnen schiet, maken de touwen los. Eén ervan vult het wierookvat  met mirre en houtskool en dan steekt hij alles "in brand". Dan trekken ze samen het rokende ding een meter of twee omhoog. Een van hen geeft het reusachtige zilveren vat  nu een klein duwtje (gelukkig in de goeie richting) en ze trekken zo hard ze kunnen alle 8 tegelijk aan het touw. Met 3 à 4 ferme halen zwiert de botafumeiro tot bijna tegen dat heel hoge plafond. En dan keert het met een enorme vaart weer naar beneden, passeert voor het altaar en zwiert verder omhoog in de andere zijbeuk. Ik haal mijn kodakske vlug boven om alles te filmen. 
Dat kunnen ze me nooit meer afpakken. Een heel mooie climax op dag 113. Dank je wel Heilige Jacobus.:-D
De Mis is gedaan tegen 19u.
Ik heb nog een idee....

Pelgrimsgroeten

Mark