Ik sta een beetje voor 9u. als tweede in de rij aan het postkantoortje. Ik krijg mijn pakketje zonder problemen en stuur weer wat rommel terug naar huis: sokken, mijn "slechte" poncho, mijn zakmes, mijn documenten van de via Podiensis, mijn "Franse gsm" en oplader.Weer een kleine kilo minder gewicht mee te sleuren...:-D
 En dan op weg naar de Pyreneeën, en weer alleen.  Na een uur of  2 stijgen in die ellendige regen kom ik aan in Orisson, waar ik kon reserveren. Het is bijna middag en ik ga een overvol café binnen. Het is heel winderig en koud, dus bijna iedereen die daar passeert houdt even halt om op te warmen, want nadien is er 12 km niks meer dan pure natuur. Binnen in dat café heerst er een gezellige drukte, maar van opwarmen is er niet veel sprake. De deur staat meer open dan dat ze toe is en er brandt nergens een kachel , en de centrale verwarming is kapot voor het ogenblik.

Ik zoek me een plaatsje en krijg wat later de boodschap via via dat Germain al is doorgestapt. Hij vond het te vroeg om daar te blijven zitten en niks te doen heel die lange namiddag.  Ik dwing mezelf om toch te blijven, want “reserveren is reserveren”. Kort na de middag mogen we op onze kamer van 3 stapelbedden. Ik zal slapen met 2 dames, Mimi en Patou, en verder Mario, de Canadees en Gerard. We zijn allemaal "niet-snurkers" bijeengezocht door Mario. Heel de namiddag dicht bijeen in dat kille café en babbelen met een koppeltje dat de oversteek van de Pyreneeën wilde maken en verder stappen tot Pamplona, maar ze keerden terug wegens te slecht weer. Ze wilden al eens testen wat de camino is, om dan volgend jaar een groot traject te stappen. Hun eerste kennismaking sloeg dus wat tegen, maar ze laten de moed zo gauw niet zakken. Wat later sla ik een babbel met een sympathiek koppel verplegenden. Ze werken beide in het ziekenhuis in Monaco, maar verdienen er een "normaal" loon.
Wat vooraf een oneindig lange namiddag leek vloog voorbij: eens gewoon "vast" zitten en babbelen met iedereen rondom mij, omdat er niks anders te doen valt met een tasje thee, een soepje, een koffie. Ik heb daar weer veel bijgeleerd die dag. En in de late namiddag wordt dan toch de chauffage aangestoken. Er zou een stroompanne geweest zijn als gevolg van een onweder. Kan gebeuren daar...
Als we ons avondmaal eten is het er gelukkig al wat warmer gestookt. Ik zit aan tafel met het koppel met de "Carrix" uit De Haan. Ze logeren een paar 100m terug richting St. Jean-Pied-de-Port maar moeten komen dineren in onze gite. We zitten vol goeie moed om het Spaanse deel aan te vatten...:-)

Berggroeten
Mark