De
afgelopen dagen weer verdrietig wakker geworden met de gedachten aan mijn beide
dochters, verdriet overmand mij en begint mijn leven te beheersen, maar ik val
hier niemand mee lastig.
Het
is 12 ½ jaar geleden, dat ik hen gezien heb en zij mij als oud vuil gedumpt
hebben.
Bij
mijn dagelijks verdrieten in de afgelopen jaren mij altijd afgevraagd, hoe zij
alles ervaren en hiermee kunnen leven en natuurlijk ook bij hun verdriet stil
gestaan, zij hebben ook niet gevraagd om de scheiding van hun ouders en dat
doet ieder kind pijn.
Wel
hebben zij zich laten manipuleren en bewust gekozen zonder enige beperking voor
hun moeder, zonder rekening te houden met mijn gevoel en liefde voor hen.
Na
mijn open hart operatie, besloten om via derde al mijn gedachtes die ik in de
afgelopen jaren heb opgeschreven te trachten bij hen af te leveren, wat door
hen is geweigerd!
Toch
door gezet en uiteindelijk van mijn jongste dochter een e-mail ontvangen,
waarin zij mij vertelde dat zij een hersenbloeding heeft gehad en een dochter
heeft. Dat is voor haar verschrikkelijk en voor mij nog meer extra heel
verdriet om dat ik zoveel van haar hou. Ik kan haar niet troosten en even vast houden, zij wenste op dit
moment zonder verklaring geen contact met mij, dat respecteer ik maar waarom mij toen zij ziek werd niet geinformeerd ?
In
haar mail gaf zij een totale onjuiste gang van zaken weer, wat ik pertinent heb
ontkent, maar verder in haar belang niet meer op in wens te gaan, tegen manipuleren en leugens kan niemand zich verdedigen.
Ik
kon via een weblog zoals zij heeft aangegeven haar, en haar man en kind zien, waar ik uit zelf
bescherming en respect aan mij zelf niet op in ben gegaan.
Ik
wens mijn dochter na 12 ½ jaar niet op een beeldscherm te zien, samen met haar
wil ik dat heel graag wel bekijken.
Ik
kijk in de spiegel en moet uit zelf bescherming alles afsluiten, mijn dochters
hebben voor hun moeder en zich zelf gekozen, dat is hun beslissing waar ik mee
moet leren te leven, maar moet mijn leven er niet meer door laten beheersen.
Ik
moet duidelijk als gedachten aan hen opkomen de navolgende woorden tot mijzelf spreken.
Zij
hebben gekozen en voor mij is geen plaats in hun leven, ik moet het afsluiten in het
belang van mijn gezondheid en allen die mij nu lief zijn. Wens hen in gedachten al
het goede toe en maak hen geen verwijten, daar heb ik alleen mij zelf maar mee, daar
er toch geen antwoorden op de zoveel vragen van mij komen. ECOS - 2008
Kunnen jullie mij een ding opnoemen,
waarbij jullie mij in mijn leven mee geholpen hebben, zonder daarvoor geld voor te hebben
ontvangen?
Dochters kunnen jullie een ding
opnoemen, waarbij jullie mij gesteund hebben bij mijn scheiding van jullie
moeder, die binnen 24 uur bij mij wegging, zonder opgave van reden waarvan
jullie naar ik later begreep van op de hoogte waren en ik niet, met alle maal vieze
smerige leugens als motief, om zich zelf te rechtvaardigen, eens krijgt zij en hiervoor
een zware rekening!
Dochters bij mijn openhartoperatie,
heb ik jullie niet gezien, maar wel heel erg gemist, gelukkig was mijn nieuwe lieve
levens partner Charmaine er om mij te steunen!
Ik heb in mijn leven van mijn
beesten meer liefde en trouw ontvangen dan van jullie, dat is heel erg om hier
te moeten neer schrijven, maar helaas het is zo!
In het begin heb ik altijd gedacht
en als excuus voor jullie aangevoerd, dat jullie door jullie moeder zeer zwaar werden gemanipuleerd,
maar jullie hebben een leeftijd en een goed verstand, om eens met je zelf te
praten, en eerlijk een juiste mening over mij te vormen.
Was ik dan een zodanig slechte vader
voor jullie, geef dan eens aan op welke manier?
Eens krijgen jullie hiervoor ook de
rekening, wat ik jullie niet toe wens!
Ik haat jullie moeder niet maar
minacht haar wel, en accepteer jullie houding niet daar hebben jullie mij te
veel verdriet voor gedaan, voor mij hebben jullie een onbegrijpelijk gedrag,
wat niet in mijn genen zit!
Kan in de spiegel kijken, ook al heb ik net
als ieder mens natuurlijk mijn fouten, net zoals jullie!
Hou nog steeds intens veel van jullie en is jullie nog altijd, maar doet nu
na jaren geen pijn meer, daar mijn tranen bevroren zijn en mijn hart versteend!
Samantha ik denk heel vaak met heel veel
verdriet aan je, en hoop dat jij je met je ziekte, staande kan houden, en had
je zo graag willen steunen, en even vast willen houden en troosten. Vergeet
nooit dat ik je na ons telefoongesprek ben gaan zoeken, maar niet wist waar je
woonde.
Sabine jou wens ik, met alles wat in
mij zit je toe, zelf reflectie! Alle afspraken die ik met jou gemaakt heb, wat heel veel
geld heeft gekost, waar ik heel hard voor moest werken in een zeer slechte
economische tijd, en waar je moeder nimmer een cent voor heeft bijgedragen, ben
je niet nagekomen! Met de kunstacademie in Den-Haag ben je na 2 maanden zonder
opgave van reden gestopt. Schoefers Europees secretaresse totaal niet afgemaakt,
terwijl je dit uitdrukkelijk aan mij beloofd had, en ik toen eigenlijk al bang
was dat jij jouw afspraak met mij niet na zou komen, maar je bent mijn kind
waar ik het beste mee voor had en heb. Naar Frankrijk voor je Frans ook mislukt, je
legt de schuld altijd bij een ander, heb je op mijn kosten terug gehaald,
terwijl je moeder je daar geheel onverantwoordelijk wou laten zitten! Je daarna
geholpen, in huis genomen geld gegeven om kleren te kopen om te gaan
solliciteren wat je toen zo graag wou, maar je besliste weer snel wat anders, je wilde
gaan studeren in Tilburg met alle problemen van dien, daar ook dat niet goed
ging, waar ik je voor gewaarschuwd heb. Meer afspraken ben je met mij niet nagekomen,
maar dat heb ik je allemaal, al heel lang geleden vergeven.
Sabine jij hebt mij verteld, dat
jullie gezamenlijk een brief aan mij hebben geschreven, al mijn post heb ik
altijd ontvangen die brief niet, denk dan ook dat jullie die niet hebben
geschreven en het een leugen van je is, want ik had zeker gereageerd !
Mijn aller grootste fout is geweest,
dat ik jullie te veel heb verwend, en alle zorgen altijd voor jullie hebben
opgelost.
9 juli 2011 niet
verstuurt om jullie geen pijn te doen !
Balou je bent alweer ruim zes jaar mijn poezen
vriendin. Officieel is
ook Charmaine je bazinnetje, maar je bent altijd bij mij op het Domein Pluto
waar je het zeer naar je zin hebt. Je
bent een zeer eigenzinnige poes, waar ik erg aan heb moeten wennen.Het liefst was je de eerste jaren alleen maar
buiten, wel met mij spelen springend als een aap van tak naar tak. Nu ben je heel veel binnen en zeer
aanhankelijk! Als
het warm weer is mag je ook s nachts van mij buiten. Je moet bijna
van niemand wat hebben en uitzonderlijk accepteer je een ander persoon. Als
mens heb ik van jou geleerd, dat ik meer aan mij zelf moet denken, ook al is
deze wijsheid voor mij veel te laat gekomen! Je bent de beste vriendjes met Brenda en
Eva.
Het jagen op
vogels en konijntjes is gelukkig voorbij! Ik hoop dat ook jij nog heel lang bij
mij mag blijven.
Bij
iedere begrafenis of crematie die ik bijwoon, sterft er iets
van
binnen in mij.
Twaalfjaar
geleden, hebben mijn dochters mij bij het oud vuil gezet.
Gemanipuleerd
door hun gefrustreerde moeder.
Zonder
enige zelf reflectie, hebben zij het contact met mij verbroken.
Intelligente
dochters, maar geestelijk arm.
Jaren
heb ik verkondigd dat zij mijn kinderen, een goede moeder hadden!
Nu
weet ik dat dit niet zo is, daar een moeder nimmer een kind mag manipuleren,
dat is heel direct kindermishandeling.
Toch
van mijn kinderen blijven houden, is iets wat die moeder mij niet af kan nemen,
net zomin als de kinderen zelf.
De
spiegel is mijn God en rechter in dit leven, waar ik mij dagelijks tegenover
moet verantwoorden.
Maar
o het doet zon pijn, ondanks dat ik met opgeheven hoofd in de spiegel kan
kijken!
Een
gedumpte vader, die niet om het verlies van zijn kinderen kan rouwen, is
onmenselijk en veroorzaakt brandende littekens, die bij emotionele
gebeurtenissen zoals bij begrafenissen en crematies open scheuren en niet meer
genezen.
De
spiegel is de enige die weergeeft een werkelijk beeldvan je zelf. Als je niet meer in de
spiegel kan kijken, weet je van binnen dat er iets goed fout zit.
Als je
in je leven veel hebt mee gemaakt en je kan dan in de herfst van je leven nog
met opgeheven hoofd in de spiegel kijken, geeft dat je innerlijke rust. Als
verdriet en pijn op zijn diepste punt is, groeit de kracht voor de toekomst om
te overleven.
Als je
in de spiegel kijkt weet je wat voor fouten je hebt gemaakt, die je graag zou
willen herstellen, maar zo zit het leven helaas niet in elkaar. Als je in de spiegel kijkt zie je al de
vreugde en verdriet van uit je kinderjaren tot de dag van heden Ieder mens
heeft zijn menselijke fouten daar zijn wij mens voor.
Vergeven
is ons geleerd maar vergeten lukt bijna nooit.
Woorden zijn en blijven slechts
woorden en vaak te snel en te gemakkelijk uitgesproken.
Als uitgesproken woorden niet gemeend
zijn of niet in daden worden omgezet, dient men deze woorden niet uit te
spreken, zij laten verdriet en innerlijke wonden achter.
