De verplaatsing naar Bardia duurt lang. Opstaan om vijf uur, laatste dingen inpakken en om halfzes in de taxi naar Butwal. De baas van het hotel komt persoonlijk afscheid nemen en ons in de taxi zetten.
Op een klein uurtje zijn we aan de vertrekplaats van de bussen. Ondanks het vroege uur (kwart na zes) is het hier al heel druk. Gelukkig hebben we gereserveerde plaatsen vooraan in de bus, zodat we zeker kunnen zitten en weinig last hebben van het botsen en schommelen van de bus. We vertrekken stipt op tijd.
De bus verloopt zoals alle busreizen hier: op elke straathoek stoppen we om nog meer mensen op te laden en zodra de bus twee bochten na mekaar neemt worden alle Nepalezen ziek en beginnen te kotsen en over te geven.
Onze rit duurt negen uur: onderweg hebben we twee maal een lekke band die niet wordt vervangen, maar geplakt, wat heel veel tijd in beslag neemt.
Doodmoe komen we aan in Ambassa, het dorp dat het dichtst bij Bardia Natural Park ligt. Een Jeep met chauffeur en Sitaram, onze gids van drie jaar geleden staan ons op te wachten. Zij herkennen ons onmiddellijk, we worden in de auto gezet en beginnen een tocht van drie kwartier naar de 'Rhino Lodge'.
De lodge is fantastisch. Zeer ruime, propere kamer, goede douche, vriendelijk personeel en heel lekker eten! Sitaram, onze gids staat 24 uur op 24 tot onze beschikking. Voor de rest logeert hier een grote groep Nepalezen, die door de baas en de rest van het personeel bediend worden. Hier doen we weer een dagwandeling door de jungle in het park. Bardia is vooral bekend om zijn tijgerpopulatie, maar (gelukkig?) hebben we er geen enkele ontmoet.
We doen nog wandelingen langs de rivier, een tripje naar het 'Elephant breeding center' en dan zit ook hier ons verblijf er weer op.
Bardia was het meest oostelijke punt van onze reis. Indien we meer tijd hadden gehad, waren we nog verder doorgereisd naar Sukla Phanta, maar we besluiten dat we nu ver genoeg oostelijk zijn geraakt en we keren terug naar het westen. .
We reizen verder en dat betekent opstaan om 5.15 uur, ontbijt om half zes, vertrek met de Jeep naar Ambassa om zes uur.
Het afscheid van de mensen van de lodge is pakkend: we krijgen een 'tikka' (rode stip op ons voorhoofd) om geluk te brengen, en krijgen elk een 'zijden' sjaal als geschenk en we krijgen elk een mooi ingepakt mandarijntje mee, symbool voor voedsel tijdens de verplaatsing.
De bus stopt netjes op tijd om zeven uur en dan vertrekken we naar Butwal. We kiezen voor deze plaats omdat anders de rit naar Tansen te lang duurt.
In Butwal (een zeer drukke en stoffige stad) checken we in in een hotel dicht bij de busstopplaats. Sober (basic), maar goedkoop en met een goed restaurant. Hier slapen we een nachtje en 's anderdaags nemen we de bus naar Tansen.
Tansen is nog een zeer authentiek Nepalees stadje in de bergen. Er komen weinig of geen toeristen en het is vooral bekend om zijn smeedwerk en om een bepaalde tempel.
We nemen een kamer in het meest luxueuze hotel van de stad (Hotel The white lake, NR 2000 of € 16)
We maken een stadswandeling, waarbij we de Amar Narajan Mandir, de beroemdste tempel van Tansen bezoeken.
De tempel wordt beschouwd als de mooiste tempel buiten de Vallei van Kathmandu en het is de meest oostelijke tempel met drie verdiepingen. Hij is gewijd aan de god Visjnoe (Narajan is een van de verschijningsvormen van die god) en de gelovigen komen hier 's avonds hun lampjes aansteken aan het vuur dat in de tempel brandend gehouden wordt. De tempel is versierd met (expliciete) erotische voorstellingen en hier krijgen we te horen waarom veel Hindoetempels zulke voorstellingen bevatten. Volgens de uitleg van een Nepalees, hebben veel Hindoes in hun streven naar volmaaktheid, te weinig oog voor de gewone (plezierige) dingen van het leven en die voorstellingen dienen om hen er aan te herinneren dat er ook nog iets anders is dan godsdienst en dat er kleine Hindoetjes moeten gefabriceerd worden!
En dan vertrekken we naar onze laatste bestemming voor de terugvlucht: Pokhara.
Na de olifant, de neushoorns en de beren zijn we dringend toe aan wat bezinning. De volgende stad op onze weg naar het westen is Lumbini.
Lumbini zelf bestaat uit één straat, vol met hotelletjes en restaurants. Verder in de velden zijn er dan nog een heleboel min of meer luxueuze hotels neergeplant. De twee trends die we deze reis overal zagen zetten zich ook hier door: overal worden hotels bijgebouwd en de meeste toeristen hier zijn Nepalezen.
We kiezen voor hetzelfde hotel als drie jaar geleden en tot onze verrassing herkent de eigenaar ons onmiddellijk. Hij is dan ook heel vereerd dat we terug naar zijn hotel komen.
Nu is Lumbini niet bekend om zijn hotels of restaurants; het is een van de meest bezochte pelgrimsoorden ter wereld. Boeddhisten van over heel de wereld komen hier naartoe omdat op deze plaats Boeddha geboren is.
Het verhaal gaat als volgt: in de maand mei van het jaar 563 voor Christus reisde een Indische prinses, Maya Devi, van het koninkrijkje in India waar zij met haar man woonde naar haar geboorteplaats, een stadje in de buurt van Butwal in Nepal. Onderweg kwam zij voorbij een vijver die zo mooi was dat zij er niet aan kon weerstaan om er in te baden. Terwijl zij aan het baden was voelde zij de eerste weeën opkomen. Zij kon nog juist vijfentwintig stappen zetten tot aan een bloeiende boom, een 'salboom', waar zij zich aan een lage tak on vasthouden terwijl haar zoon, Siddharta Gautama (Boeddha) geboren werd.
De tegenstelling met onze vorige 'heilige stad', Janakpur, is groot: er zijn heel veel bezoekers, maar die gedragen zich rustig en respectvol, zodat hun grote aantal niet stoort. De meesten komen hier om de Maya Devi tempel te bezoeken, die werd opgericht over de plaats waar Boeddha geboren werd. Veel pelgrims volgen hier ook meditatiesessies
Om je een voorstelling van de plaats te maken: de 'ontwikkelingszone' (het gebied rond de geboorteplaats va Boeddha) is enorm groot (4 km lang en 1.5 a 2 km breed en omgeven door een hek. Op dat terrein vind je de Maya Devi tempel, maar ook tempels opgericht door boeddhistische gemeenschappen van over heel de wereld. Naast tempels uit de klassieke boeddhistische landen als Myanmar en Thailand, vind je er ook een Oostenrijkse en een Duitse tempel. Binnen de muren van het domein en tussen alle tempels liggen prachtige vijvers, moerassen en stukken grasland. Hier gaan we elke dag vogels kijken.
De zeldzaamste vogel die je hier kan vinden is de Saruskraanvogel. Het is een van de grootste vogels, wit met een opvallende rode kop. Na een beetje zoeken zien we vijf mooie exemplaren.
Wij zijn hier op bekend terrein en volgen een paar dagen hetzelfde patroon: heel vroeg ontbijt (op het terras buiten, koud!) en dan binnen het tempelgebied vogels kijken. Nadien een lichte lunch (momo's) en dan lezen en foto's bewerken. 's Avonds een stevig avondmaal (Thali) en dan vrij vroeg ons bed in. Het weer is hier schitterend: overdag aangenaam warm en 's avonds en 's morgens fris (koud).
Nu we zijn ontsnapt aan de olifant in Koshi Tapu en aan de beren en de neushoorns in Chitwan, worden we hier gebeten door het gevaarlijkste dier van Lumbini: de teek.
An wordt twee maal gebeten, ik krijg drie beten. Dat wordt bloed trekken als we terug zijn en laten controleren of we geen dragers zijn van de ziekte van Lime.
Hoe dit verder verloopt lees je in het volgende reisverhaal.
