|
Tweede halte : Koshi Tapu
Vermits we niet rechtstreeks kunnen boeken (weinig aanbod en bijna geen internetsites) moeten we boeken in Kathmandu.
Op zich geen bezwaar, maar op die manier gaat het geld naar de grote 'bookingoffices' en blijft er veel geld plakken in Kathmandu dat niet naar de plaatselijke bevolking gaat.
Dus we laten de man van het trekkingoffice uitzoeken wat er allemaal kan en dat blijkt verbazend weinig: er zijn al niet veel plaatsen waar je kan logeren en wat er is blijkt of zeer duur of men is aan het verbouwen of men is gesloten (laagseizoen) of ….
We kiezen uit een van de weinigen die beschikbaar zijn het 'Aquabirds unlimited wildlife camp'. De prijs is redelijk hoog, maar we willen absoluut naar Koshi Tapu, en alles is inbegrepen (maaltijden, gids, inkomtickets voor het park, jeep, …. dus we boeken onze trip dan maar vanuit Kathmandu.
Koshi Tapu is een mooi gebied, maar het ligt zeer ver weg. Om er te geraken moet je iets doen waar we een hekel aan hebben: we moeten met een nachtbus reizen. We vragen een comfortabele bus en jawel, we krijgen tickets voor een 'Deluxe bus'. Dat klinkt goed, maar het enige verschil met een gewone bus is dat er vooraan een heel groot Tv-scherm gemonteerd is en dat zullen we geweten hebben. Heel het eerste deel van de reis worden films gespeeld: ofwel Bollywoodfilms (kleurig maar heel vervelend) ofwel Indische avonturenfilms die zo gewelddadig zijn dat je er niet van kan slapen. Bovendien hebben we hier te maken met een Indian-style buschauffeur: om de haverklap gebruikt hij zijn toeter. Hij toetert als hij wil inhalen, als hij ingehaald wordt, voor een bocht, na een bocht of gewoon als hij een tijdje niet getoeterd heeft! Van slapen komt dus niets in huis.
Enfin, na een tocht van veertien uur worden we afgezet aan XXXXYYYY. Even bellen (ik heb hier een Nepalese kaart gekocht (€ 4 voor vijftig gesprekken) en een kwartier later is de eigenaar van het resort er met een grote landrover om ons op te pikken.
Het kamp ligt een kwartiertje rijden van de drop-off plaats. Onze slaapplaats is een tent die opgesteld staat onder een afdak . Er staan twee bedden, er is elektriciteit en even verderop, in een apart gebouwtje is er een toilet en douche. Het is een beetje oud maar netjes en het personeel is erg vriendelijk.
We laten onze rugzakken achter en nemen een kijkje in het kamp, terwijl de kok ons ontbijt klaarmaakt. Het kamp bestaat uit een aantal tenten en een aantal hutten in aanbouw. De bedoeling is om mettertijd de tenten te vervangen door hutten (hout met rieten dak) in de stijl van de streek. Verder is er een restaurant/zitruimte. Het kamp grenst aan de olifantenstallen waar de rijdieren van de parkwachters ondergebracht zijn. De temperatuur is hier uitstekend: gedurende de dag aangenaam warm en 's avonds en 's nachts frisjes. De mensen hier vinden het wel koud: ze doen zelfs hun geiten een trui aan!
Na het ontbijt maken we kennis met onze gids: Dinnesh Ghimire. Een jonge kerel en uit de streek met ongelofelijk scherpe ogen, heel oplettend en een fenomenale kennis van vogels en wild dat voorkomt in de streek.
Dan beginnen we onmiddellijk aan een vogelwandeling langs de rand van het reservaat. Zeer de moeite, veel vogels en ook veel mensen aan het werk. Het is hier namelijk de gewoonte dat het park een week per jaar wordt opengesteld voor de dorpsbewoners. Ze mogen dan in het park hout verzamelen, riet (olifantengras) snijden en bamboe kappen. De mensen benutten die tijd optimaal: van zodra het licht wordt (zes uur) tot het park sluit (zes uur 's avonds) is iedereen, mannen, vrouwen, kinderen, (de scholen zij gesloten) bejaarden, …. bezig met voorraden uit het park weg te slepen naar de bufferzone rond het reservaat. Dat kan dan opgehaald worden als er niet meer in het park gewerkt kan worden.
Op de middag naar het kamp om te eten (een schitterende kok, heerlijke schotels, heel afwisselend) en dan terug op stap. Even langs het museum van het park (een beetje vies: een jonge olifant op sterk water, de huid van een python van zeker vier meter, ….) en dan terug vogels kijken. Gedurende de eerste dag zien we vijfenvijftig verschillende soorten!
Na het avondeten vlug naar onze tent, onder de dikke donsdeken en vlug slapen. Gedurende de nacht hoor ik wel geroep en geronk van tractoren, maar we zijn zo moe dat we niet de moeite nemen om te gaan kijken.
's Anderdaags horen we wat er aan de hand is. De streek wordt al twee jaar geteisterd door een wilde mannetjesolifant, die het voorzien heeft op de wijfjesolifanten van parkwachters. Het is een zeer gemeen en kwaadaardig exemplaar dat gedurende die tijd al vijf mensen gedood heeft. Omdat het tegen het hindoegeloof is om dieren te doden, is de olifant verdoofd en voorzien van een radiozender. Als hij nu binnen een straal van een kilometer van het dorp komt, gaat er een signaal af en rukt iedereen uit om lawaai te maken. De boeren laten hun tractors draaien, want daar heeft het dier schrik van en zo kunnen ze hem terug in het reservaat jagen.
Deze nacht was men echter iets te laat en de olifant heeft de muur tussen de stallen en ons kamp omgeduwd. Het beest stond dus eigenlijk in onze achtertuin!
De tweede dag: jeep-safari in het park. Chauffeur en bijrijder in de cabine, An, ik en onze gids achterin in het open gedeelte. We zien de olifant nog eens (gelukkig in de verte) en zien ook het beest waar het park voor bekend is: de wilde waterbuffel. Er zijn nog maar een paar plaatsen waar dit beest in het wild voorkomt. Uiteraard zien we weer heel veel vogels, waaronder vier soorten uilen, met dank aan de scherpe ogen van onze gids.
's morgens zien we één helft van het park, dan weer een schitterende maaltijd in ons restaurant en onmiddellijk na de middag de andere helft van het park. 's Avonds is er kampvuur en barbecue (als voorgerecht) en weer een heerlijke maaltijd (thali) als hoofdgerecht. Voor wie het niet kent: thali is de naam van een grote schotel met verschillende 'compartimenten' . Het is ook de naam van de maaltijd die dikwijls in zulke schaal wordt opgediend: rijst, dal (linzen), veg curry (warme groentemix in saus), chicken curry, een ons onbekende warme groente (ziet eruit als spinazie) pikkels, een beetje rauwe groenten, yoghurt.... Degenen die dit eens willen uitproberen zijn hierbij uitgenodigd om met ons in Antwerpen in de diamantwijk eens een thali te gaan eten.
Die avond slapen we in met op de achtergrond het gehuil van de jakhalzen.
Onze laatste dag brengen we door zonder gids. We maken nog een grote vogelwandeling in de omgeving, bezoeken het dorp, plannen het vervolg van onze reis, maken afspraken met de eigenaar om hier weg te geraken....
Dan met spijt in het hart hier voor de laatste keer slapen, want morgen trekken we nog verder oostwaarts, naar de grens met Darjeeling en Sikkim.
Foto's: zie hieronder.
Vogelfoto's : http://observado.org/user/photos/50424
|
