Wel beste lezers, gisteren in de namiddag ben ik aangekomen in Hua Hin, een kustplaatsje op zes uur treinreis vanaf Bangkok, ik ben dan ook met de boemeltrein gekomen , aan elk nietig klein stationnetje werd halt gehouden, vrouwen en kinderen klimmen op de trein , banen zich een weg door het gangpad, hebben plateaus met kleine coupes ijs versierd met fruit, worstjes ,cake,zelfgemaakte limonade,rijst met kip in kleine doosjes, snoep, cola op ijs, losse sigaretten,enz......Het leek wel een walking diner, en dat alles met een geweldig geschreeuw dat de prijs en de naam van eten weergaf . Pat kaas yiesisib baht kaaaaaaaaaa

wat hua hin betreft, ik kende het stadje van enkele jaren geleden en bevond me toen blijkbaar aan de goede kant, waar ik nu ben lijkt me een soort Benidorm in Thailand, bovendien slaap ik boven een Hollands cafe restaurant dat "say cheese" heet. Op het menu: erwtensoep, maatjesharing, bitterballen, uitsmijters, en nog veel meer gastronomische "ongein".

mijn kamer echter is brandschoon, ijskast, airco, zeer goed bed, tv met Nederlandse zenders, balkonnetje enz...

hoe ik hier terechtkwam? Simpel: de schaakclub is naar hier verhuisd, de leden zijn gevolgd

De leden van de schaakclub zitten een beetje apart van het plebs, ze komen uit Zweden,Zwitserland, Nederland,Groot Brittannië, ze geven commentaar op elkaar spel, spreken over konings indisch aangenomen en konings Indisch geweigerd, en verder ,zoals in elke club , roddelen ze over elkaar. De lingua franca is Engels. Morgen speel ik tegen mijn goede vriend Ian Spencer.

Gisteren ben ik een pint gaan drinken in een Ierse pub , er speelde een bandje, de zanger zong bye bye en heel de kroeg viel in.....BLACKBIRD.

ik houd het hier wel uit tot vrijdag en zal me wel vermaken, maar beslist geen dag langer.

buiten heerlijk eten heb ik in Bangkok in het Atlanta Hotel ook leuke en interessante mensen ontmoet.

willian"Bill" kende ik van enkele jaren terug, hij is prof emeritus economie, spreekt vloeiend Thai en Lao, haat de Fransen omdat ze weigerde zijn steak voor  de derde maal terug in de pan tel leggen vanwege te rood. ik legde hem uit dat hij" a point" moest vragen , het antwoord was: I see no point in that. Willam was in Laos ten tijde van de Paquet Lao, hij verleende hand en spandiensten aan de communistische partij en is nog steeds overtuigd Marxist. Wat vlees en politiek betreft verschillen we nogal van mening.

annette, schrijft over eten, is dik en rond, komt uit Duitsland, heeft een foodblog, schreef twee kookboeken, kent niets van wijn en van al de rest, dacht dat je metafysica aan een technische universiteit moest studeren en heeft een voorliefde voor restaurants waar ze veel show verkopen, de "Jane" in Antwerpen kende ze van naam. Haar dikke lijf zou nog enigszins bij mij voor enige erotische beroering kunnen zorgen , maar ze staat vol getatoeëerd met citroenen en sinaasappels. Mijn maag verdraagt slecht argumen.

later meer moet hier nu afsluiten

20-01-2020, 07:25 Geschreven door Pieter Karreman  
Reageren (0)

13-01-2020, 12:03 Geschreven door Pieter Karreman  
Reageren (3)

Een blog schrijven is niet eenvoudig,wanneer ik vroeger een brief stuurde naar een vriend of vriendin vanuit een ver buitenland trachtte ik het altijd zo persoonlijk mogelijk te doen, ik weidde niet eindeloos uit over wijnen en cepages aan vrienden waarvan ik wist dat ze reeds tevreden waren met een glaasje rosé van den Aldi(ik geef toe dat ik zo maar weinig vrienden heb)Ook maakte ik nooit konde van de exotische schoonheden die ik ontmoette in verre oorden aan mijn charmante vriendinnen. Tact en savoir vivre waren de kenmerken van mijn zorgvuldig met de vulpen geschreven brieven die vaak weken later in de brievenbus belandden.Nu behelp ik mij met een kleine iPad, en geloof me, het kost me oneindig veel meer moeite om hiermee een alinea te schrijven dan destijds met mijn zilveren Parker. Onlangs vond ik bij het opruimen nog een stapeltje brieven, netjes bijeengebonden met een touwtje, het waren mijn brieven aan Linda vanuit Egypte, geschreven in het begin van de jaren tachtig van vorige eeuw op lichtblauw luchtpostpapier. Ik was ontroerd toen ik ze na al die jaren terug las. ik vraag me af wat er binnen veertig jaar nog zal overschieten van deze blog,de knop delite zal haar werk tegen die tijd wel gedaan hebben. Het leven van Van Gogh en Mozart werd beschreven aan de hand van de brieven die ze nalieten, de archieven zijn ons historisch geheugen. Hoe gaan we in de toekomst het verleden onderzoeken?

wanneer Ik er eindelijk in slaag wat foto ⎌s door te sturen en deze iPad geen geheimen meer heeft voor mij vertel ik jullie alles van mijn avonturen in Bangkok

13-01-2020, 11:16 Geschreven door Pieter Karreman  
Reageren (0)