WINTER

IJzig op zijn troon gezeten

een majesteit in kil grandeur;

grimmig wordt hem vaak verweten

een koud en grauw humeur.

In hermelijnen kleed gehuld

met winden als zijn hellehonden,

raast de vorst met veel tumult

over toendra’s en bevroren gronden.

De kou, die velen heeft bevangen,

ijzingwekkend in haar kracht,

die een raam met bloemen doet omhangen,

geeft de kille vorst zijn macht.

Na maanden vol van koud venijn

en barre weersomstandigheden;

schreeuwt, in kille angst, de vorst van pijn:

"De lente komt met rasse schreden!"

(Jacques Sterk)