|
De witte schermen van de vlier
De witte schermen van de
vlier,
in geur en kleur naar 't licht
geheven
vertellen mij 't geheim van 't
leven:
't is enkel nu, 't is enkel
hier!
Maar dwars doorheen die kleine
bloemen
in duizendvoud ontloken,
klinkt
een roep, een zucht, een stem
die zingt
en zoveel dat ik niet kan
noemen.
Er trilt een snaar die 'k lang
al stil
en niet bespeeld meer durfde
heten
maar die nu weer een dieper
weten,
ja, die 'k genade noemen wil.
De witte schermen van de vlier
ze houden aandacht mild
gevangen
en doen ontluiken nieuw
verlangen
naar verder dan maar enkel
hier.
|
.
.
