Ik zag onlangs de film Rambo. De soundtrack is mij het meest nagebleven, de film zelf ... al dat geweld, is zeker niet mijn smaak. Maar Brian Tyler is een fantastische componist. Klik op de foto en geniet mee van deze muziek.
Ik speel dit stukje heel graag op mijn piano. Heel romantisch. De musical
zelf, opgevoerd in de Stadschouwburg van Antwerpen was een belevenis om nooit te
vergeten. Een klik op de foto en u geniet mee van deze prachtige melodie.
Op zoek naar zichzelf en haar plaats in de wereld reist Robyn Davidson
met vier kamelen en een hond ruim 2500 kilometer door de Australische
woestijn. Het wordt een spannende tocht vol ontberingen en avontuur.
Gaandeweg komt ze in contact met de oorspronkelijke bewoners van Australië, de aboriginals, voor wie ze steeds meer ontzag en waardering
krijgt. Sporen in de woestijn is het boeiende verslag van haar bevindingen. Een geestig boek die je nader brengt bij het exentrieke karakter van de kameel.
Karnak is de grootste faraonische zuilentempel ter wereld met de Grote
Zuilenhal met 134 zuilen van 23 meter hoog. Aan de tempel is gewerkt
door talloze farao's, tijdens verschillende dynastieën.Algemeen geldt:
hoe dieper je in de tempel binnengaat, hoe ouder de monumenten zijn.
Het complex kan in drieën worden verdeeld: de tempel van Amon, de
tempel van Montoe en de tempel van Moet. Voor de tempels zie je vaak de
restanten van een stenen wal. De wal diende om de bevolking buiten de
tempel te houden; deze was enkel voorbestemd voor farao's en priesters.
Van de opgeworpen restanten van de aardstenen wal langs de binnenkant
van de tempel veronderstelt men dat de Egyptenaren de wal gebruikten om
zo de grote blokken van de tempel opeen te plaatsen, het beeldhouwwerk
te maken en dan weer de aardstenen wal af te breken.
Tussen het azuurblauw van de hemel en het grasgroen van mijn
gazon, ligt mijn eigen fantasiewereld, uit de grond gestampt met veel
geduld, in een waas van mijmeringen gehuld.
De kabbelende fontein geeft rust, aan de vermoeide kabouters,
die dag in dag uit het werk voor me doen.
Ik zit zalig te genieten op de bank, gemaakt, om mijn
fantasie neer te schrijven. Beelden, die mij glimlachend aankijken, zodat
ik mijn geest kan verrijken.
De duizenden bloemen en struiken, die je van ver kan
ruiken, met hun intens aroma beland je in ongekende oorden, tussen droom
en werkelijkheid.
Ik hoop, dat ik in deze wereld kan blijven, met de kabouters
die kijven en ik die kan blijven schrijven.
Vorige week maakte ik nog eens paling in 't groen. Een niet te versmaden lekkernij, zelfs voor mijn kinderen. Liefst maak ik dit gerecht een dag vooraf zodat de smaak van de wijn het gerecht een extra toets geeft. De visboer verkoopt een kruidenmengeling die niet te versmaden is, maar zelf voeg ik er nog wat extra spinazie aan toe, kervel, zurkel, salie. En de keuze van wijn doet het ook. Niets is beter dan een Luxemburgse of Elzaser Riesling. Mmmmm heerlijk.
In muziek zit
emotie In muziek zit verdriet Die mooie teksten Die vergeet je
niet Je luistert elke dag Je kan niet zonder Muziek is je
alles Muziek laat je huilen Het is zo iets moois Iets moois op deze
wereld Muziek zal nooit verdwijnen Altijd blijft er wel een deuntje
Een deuntje in je hoofd Altijd denk je aan muziek Nee, muziek dat
vergeet je niet
Hijo de la Luna (Spaans voor zoon van de maan)
is een Spaanstalig lied dat gaat over een legende die verhaalt over een
zigeunervrouw, die de maan smeekte om een zigeunerman te kunnen
trouwen. De maan antwoordde, dat zij de man zou krijgen, als haar
eerstgeboren zoon de maan zou toebehoren.
De vrouw kreeg een albino kind, en de zigeunerman wilde niet geloven
dat het zijn zoon kon zijn, want de huid was zo blank, zo anders dan
dat van een zigeuner, en dacht dat de vrouw hem bedrogen had. De man
verwondde de vrouw dodelijk, en bracht het kind naar een plek in de
natuur waar hij het achterliet. Vervolgens ontfermde de maan zich over
haar albino kind.
De tekst en melodie van het lied zijn geschreven door José Maria Cano van de groep Mecano, die daarmee in 1990 een Top 40 notering haalde. Het lied werd vertolkt door diverse artiesten.
Ik probeer dit stuk geschreven voor piano al een tijdje onder te knie te krijgen. Het ritme is voor mij ietsje te snel. Maar ik geniet er van.
Klik op de foto en je kan luisteren naar dit mooie lied
Onderweg naar vrienden hebben we gisteren een serie prachtige foto's genomen, waarvan hier één.
Ik
heb een pps bestand gemaakt van alle foto's . Klik op de foto en je kan het pps bestand downloaden. Mocht je dit niet kunnen openen (hangt van ieders pc af) dan installeer je de power point slide show converter.
Chaque dimanche, à 14h00 et le
mercredi vers 8h50, sur La Une, Luc Noël vous retrouve depuis les
jardins du Domaine provincial de Chevetogne. Avec son enthousiasme et
sa bonhomie légendaire, il vous propose un magazine de jardinage, conçu
pour tous.
bron : http://old.rtbf.be/rtbf_2000/bin/view_something.cgi?id=0010716_emission
Wij hebben een roodstaartpapegaai die luistert naar de naam Gonzo. Hij is vijf jaar oud en zijn woordenschat is niet te versmaden. Het is een grappig beest. Hij weet perfect wanneer we aan tafel gaan. Hij hoort de microgolfoven piepen en hij zegt al "komen eten". Hij heeft wat speeltjes in zijn kooi hangen, waaronder enkele bellen. Deze week kreeg hij er eentje los en kwam op het rooster terecht. Hij vond niet beter dan die bel (met heel veel moeite) op te rapen en in zijn drinkbak te gooien. Kroop dan op zijn stok en schepte water met die bel om er dan uit te drinken. Toeval dachten wij. Nee, vergeet het maar. Hij gooide de bel weer weg en herhaalde alles opnieuw. Wat gaat er in dat beest zijn kopje om dachten we toen.
.Cirque du Soleil. Heb je ooit de kans gehad om één van hun optredens mee te maken ? Wat die mensen neerzetten is adembenemend. De kostuums, het podium, de kunstjes. Kooza zag ik op TV. Bij enkele acts heb ik even mijn adem ingehouden. De artiesten verleggen telkens hun grenzen.
Op een morgen opent Thomas Mann, een eenzame oude man, zijn voordeur en vindt op de drempel een baby in een picknickmand. Aan de mand zit een boodschappenlijstje voor melk, kaas, appels en brood ; op de achterzijde de tekst : 'Eddie's bastaard'. Thomas slijt zijn dagen in een vervallen landhuis met als enige levensgezel een fles whiskey. Sinds zijn zoon Eddie is omgekomen in Vietnam waant Thomas zich de laatste nog in leven zijnde Mann, ooit een voornaam geslacht van grootgrondbezitters en stichters van het dorp Mannville. Thomas herkent de baby ogenblikkelijk als zijn kleinzoon. Billy, genoemd naar zijn overgrootvader William, groeit op met de bizarre, kleurrijke verhalen uit de geschiedenis van de familie Mann, waarin mannen en oorlog een belangrijke rol spelen, en met de geesten van overleden familieleden die nog altijd in hun huis rondwaren.
Vreemd hoe Strange how mijn hart klopt my heart beats om mezelf te vinden op jouw kust to find myself upon your shore. Vreemd hoe Strange
how ik nog steeds I still feel mijn ongemakkelijkheid voel dat al lang weg is My loss of comfort gone before. . .
Koele golven spoelen over Cool waves wash
over en drijven weg met dromen van jeugd and drift away with dreams of youth dus tijd is gestolen so time is stolen ik kan je niet lang genoeg vasthouden I cannot
hold you long enough.
En dus And so is dit waar ik nu zou moeten zijn this is where I should be now Dagen en nachten vallen bij Days and
nights falling by
Dagen en nachten vallen me bij Days and nights falling by me. Ik weet I know van een droom die ik zou moeten houden of a dream
I should be holding dagen en nachten vallen bij days and nights falling by Dagen en nachten vallen me bij Days and nights falling by
me.
Zachte blauwe horizons Soft blue horizons rijken ver in kindertijd reach far into my childhood days terwijl jij oprijst as you are
rising om me m'n vergeten wegen te brengen to bring me my forgotten ways.
Vreemd hoe ik wankel Strange how I falter en mezelf staand vind in diep water to find
I'm standing in deep water vreemd hoe mijn hart klopt strange how my heart beats om mezelf te vinden staand op jouw kust to find I'm standing
on your shore
Ik ben dit stuk op piano aan het instuderen. De link naar de muziek vind je op http://www.youtube.com/watch?v=UckVGNiAj7Q
Voor vier personen : 2 kippenbillen, 1 bol mozzarella (125 g), 10 sneetjes chorizo, 1 aubergine, peper en zout, 1 kl balsamico, 1 teentje knoflook, 1 koffielepel tijm, 1 koffielepel rozemarijn, 1 courgette, 1 fijngesnipperde sjalot, 1 koffielepel basilicum, 1 venkelknol, 1 gezouten ansjovis, sap van 1/2 citroen, 1 courgette en enkele tomaten. Voor het pizzadeeg : 1 kg bloem, 450 g water, 1 dl olijfolie, 40 g gist, 20 g zout. 1.Meng de bloem met gist en het lauw water. Voeg daarna het zout en de olijfolie toe. Kneed het deeg. Dit kan perfect in de broodbakmachine gekneed worden. Laat het deeg twee uur rijzen tot het in omvang verdubbeld is. Verdeel het deeg in vier gelijke delen en rol elk deel rond uit. 2.Snijd het lichtjes gebakken vlees in dunne plakjes. 3.De geschilde aubergine stoven in olie met p&z,geutje balsamico. Voeg er de helft van de look, tijm en rozemarijn aan toe. Pureer alle ingrediënten. 4.De courgette schillen, in stukjes snijden en in olie stoven samen met sjalot en basilicum. Eveneens pureren. 5.Snijd de venkel in stukjes. Stoof deze in olijfolie met de rest van de look, citroensap en ansjovis. Pureren. 7. Verwarm de oven voor op 220° C. Leg de deegbodems op een bakplaat en bak ze 10 minuten. Bestrijk de bodems met de drie purees. Schik er de stukjes kip op, chorizo, tomaat, mozzarella en laat nog 10 minuten bakken.
Terwijl het deeg aan het kneden is en rijst kan je de puree op voorhand klaar maken. Het lijkt veel werk, maar dat valt heel goed mee. Laat het deeg niet te lang in de oven. Bij mij begon hij te rijzen en ik kreeg blazen in het deeg. Even doorprikken kan wat helpen. Ansjovis heb ik niet gebruikt.
Tot onze grote verrassing kregen we deze middag een reiger op bezoek.
Hij landde op het dak van een tuinhuis van een buur en zocht zo
voorzicht zijn weg tot ons vijvertje. Gelukkig is die dichtgevrozen
zodat hij niet aan de haal kon met onze vissen.
.
In muziek zit
emotie
Vreemd hoe Strange how
