De eerste zondag van december, onder begeleiding van een gids, ontdekte ik het mooie Kravaalbos. 't Was soms ploeteren in de modder, maar zeker de moeite waard.
De Molenbeek gaf al een onderwerp voor discussie. Wegwijzers staan er niet en als je het bos niet kent... Ik noteerde dus wat details om later de weg terug te vinden.De wandeling kan worden aangevat aan het Hof te Putte in de Putstraat te Meldert
Je gaat het bos in tot je er weer uit komt (bord links) naar links, dan twee maal rechts, twee maal links en dan komen we in de Huizekenstraat in de bewoonde wereld. Aan fietsknooppunt 47 naar links en aan de slagboom links het bos in. Kort nadien naar rechts, het pad is niet zichtbaar, dan naar rechts en naar links  komen we terug aan de kleine molenbeek.

"Het Kravaalbos is een overblijfsel van het vroegere koolwoud, waartoe ook het Zoniënwoud, het Hallerbos, en ja, ook het Buggenhoutbos toe behoorden. De totale oppervlakte van het Kravaalbos bedraagt ongeveer 80 hectare. Het bos zelf en de onmiddellijke omgeving is zo’n 180 hectare groot en beschermd door een Koninklijk Besluit. Het bos bestaat uit verschillende delen : Het Herenbos of noordelijke gedeelte is gelegen in de gemeente Baardegem, het Armenbos is het westelijke gedeelte en is gelegen in de gemeente Meldert en deels in de gemeente Asse en tenslotte Vogelzang of het oostelijk gedeelte is gelegen in de gemeente Asse. Het centrale gedeelte zelf heet dan Kravaal wat in feite “steenvallei” betekent (“car” en “vaal”).

In de volle middelleeuwen kreeg het bos grote bekendheid omwille van zijn steengroeven. Op initiatief van de abdij van Affligem begon de ontginning en werden de zandstenen uit het grondwater gespoeld. De St.-Martinuskerk te Aalst en de O.L.Vrouwkathedraal te Antwerpen werden met deze zandstenen opgetrokken.

Het hoogste punt van het Kravaalbos ligt op circa 75 meter boven de zeespiegel, het laagste punt op 35 meter. Het eigendom is in handen van een drietal particulieren en het is dankzij de good-will van de eigenaars dat het grootste gedeelte van het Kravaalbos toegankelijk is voor het grote publiek.
Volgens de gids mocht je vroeger af en toe de steengroeven in en vonden de kinderen nog fossielen van haaietanden.

Een gedeelte van Kravaalbos is in het gewestplan bepaald onder natuurgebied, een ander gedeelte is natuurreservaat met wetenschappelijke waarde of natuurreservaat en moet in zijn huidige staat bewaard blijven. De vijver en het bronnengebied werden voor het publiek afgesloten en vormt de enige maatregel om de oevergewassen te beschermen. De rijkdom van dit ongestoorde bostype wordt in de hand gewerkt door de aanwezigheid van dit bronnengebied en men ziet op deze plaats dan ook een dicht elzenbos met talrijke wilgen en een lage begroeiing van waterminnende planten.

In het eigenlijke bos, dat in de oorlogsjaren sterk te lijden had onder het wegkappen van vele bomen, heeft de mens sterk ingegrepen en werden de tamme kastanje, de es en de Amerikaanse eik aangeplant. Hier bestaat de ondergroei vooral uit braam, zachte witbol en adelaarsvaren. De adelaarsvaren is echter een beruchte plant die omwille van zijn sterk intensieve beworteling verstikkend werkt op andere planten die zich willen vestigen. De boshyacint en de zachte witbol kunnen zich echter handhaven doordat zij hun bladeren ontwikkelen nog voor dat zij door de adelaarsvaren worden overdekt. Van de oorspronkelijke vegetatie resten alsnog valse salie, lijsterbes, dalkruid, lelietje-van-dalen, de bosanemoon en andere soorten.

Het Kravaalbos is tevens een overwinteringgebied van de buizerd en de ransuil. Bovendien broedt er de voor onze streken zeer zeldzame fluiter, reeds in het voorjaar kan men er de grote bonte specht horen roffelen. In de kruidlaag broeden vooral kleine zangvogels zoals fitis en tjiftjaf."

Bron : natuurpunt