de keukenkasten zijn vuil en op mijn hoofd staat een dikke buil ik heb me aan een kastje gestoten ik heb het maar vlug gesloten ik weet toch dat ik daarvan niet huil
hij gaat vroeg naar bed om te vergeten maar hij kan niet slapen of eten haar aanwezigheid is nog altijd rond hem en hij zet daarop geen rem hij is gewoon van haar bezeten
hij heeft nog altijd veel verdriet maar zijn omgeving gelooft dat niet het is twee jaar geleden dat zijn vrouw is overleden hij denkt dat hij haar nog iedere dag ziet
ze ging om de drie maanden op bedevaart dat was het haar wel waard ze vond veel sterkte in haar gebed nu ligt ze niet meer wakker in bed ze kwam met zichzelf in het reine klaar
zij was uit een diep dal geklommen ze had veel watertjes doorzwommen na een jaartje was ze genezen ze was begonnen met veel te lezen toen is haar nieuwe leven begonnen
toen ik nog lesgaf ging het met mij bergaf ik kon de drukte niet meer aan dat zullen alleen de leerkrachten verstaan tot ik mij naar een goede dokter begaf
de parking ligt vol met sneeuwmodder en al dat gesmodder brengt vuile schoenen mee naar binnen wat moet ik nu beginnen? het begint hier te lijken op de familie Flodder
ik kreeg mijn laarzen niet aan hoe moet ik nu om boodschappen gaan dan maar mijn gewone schoenen maar die moet ik nog boenen ik zie me daar al met vuile schoenen staan
de luierikken liggen nog te slapen en ik zit hier van verveling te gapen ik wil wel vanalles doen maar dat is niet vandoen och, ik ga maar wat rommel bijeen rapen
ik krijg die pull maar niet droog en de kraag ervan is te hoog ik moet iets gaan zoeken in mijn kast en dat is weer een last misschien draag ik wel mijn toog
