ze kreeg de deur van het toilet niet meer open en ze bleef maar hopen dat iemand haar hoorde en dat het niet stoorde dat ze daarna van angst ging lopen
de kerstdagen zijn in het verschiet en geloof me of niet ik moet steeds maar denken aan die mensen zonder geschenken die je in hun lompen langs de straat ziet
men voelt niet de pijnen en die zullen ook niet verdwijnen van mensen die hun kinderen moeten missen men zal zich daar niet in vergissen als die kinderen de zon nooit meer zullen zien schijnen
de verpleegkundigen moesten ze 5000euro per maand betalen want wie zou het anders in zijn hoofd halen om zieke mensen te verzorgen om hen wat verlichting te bezorgen de andere mensen zouden er van balen
