zij was als het ware door de hemel gezonden nog voor ze door hem werd gebonden bleek hij verbonden toen werd de liefde ontbonden hij bleek te aards gevonden hij voelde zich met de hel verbonden
hij schrijft over afscheid en sterven zonder inkt te sparen niet zonder succes terwijl het de zijne waren hij vult leegte met vele boeken en blijft naar verhalen zoeken het afscheid is anders dan kinderen baren
hij kon het niet laten haar te slaan zij dacht : het zal wel overgaan maar op een dag nam zij de benen en stampte eens goed tegen zijn schenen nu kon hij alleen zijn mannetje staan
de lamp op de badkamer doet het niet zodat je niets ziet ik kan niet in de douche geraken en ik mag me vandaag niet vuil maken nu weet ik pas wat een lamp biedt
ik schrijf niet altijd mooie gedichten en trek dan lelijke gezichten als ik begin te schrijven en er niets op het papier blijft klijven dan wil mijn gelaat maar niet oplichten
die arme gebroken mensen konden ze zich wel iets beters wensen nadat hun dochter was vermoord niemand hun kreten van ongeloof gehoord men vond haar geboken lensen
ik hoop dat er wat zon komt vandaag waarom komt die zo traag dat komt zeker omdat het winter is de zon weet dat ik haar mis ik heb de winter niet graag
mijn schoonzoon is winkelwaar gaan halen ik liet hem met mijn betaalkaart betalen mijn schoonzoon let er op dat hij niets zet op zijn kop daarna komt hij de lege bokalen en flessen ophalen
die pedofielen moesten ophangen of nog liever in in netten vangen en ze langzaam dood slaan ze zullen het wel verstaan en daarna verbranden in lange gangen
op zo een zaterdagmorgen is er bijna niemand met zorgen er is bijna geen verkeer op straat ik denk dat iedereen winkelen gaat en daarna wordt alles opgeborgen
