de hondenbrigade van Gent

De borstkentekens werden ingevoerd naar analogie met deze van de motorrijders van de Politie Gent. Zij droegen die ook (naast het kenteken van de Gentse Politie).

De twee linkse (goud- en zilverkleurige) waren prototypes, die nooit werden gedragen..

De grootste (tweede van rechts) werd al in 1987 gedragen. Je kunt zien dat het leder amateuristisch gesneden was. Deze werd rechts gedragen, terwijl de hanger van Politie Gent links gedragen werd.

Uiteindelijk zijn we tot de rechter borsthanger gekomen die het langst gedragen werd.

De hondenbrigade werd uitgebreid en er was nood aan nieuwe borsthangers. Men heeft dan een nieuw design gekozen met de vermelding 'hondengeleider'.

Enkel mensen die daardwerkelijk hondengeleider waren, droegen deze borsthangers.

De andere borsthangers konden gedragen worden door mensen die deel uitmaakten van de hondenbrigade, doch niet daadwerkelijk hondengeleider waren.

Later zijn ook nog schouderpatches met dezelfde afbeelding (zonder de vermelding hondengeleider) gemaakt en gedragen

De borsthangers en patches werden op kosten van de geleiders gemaakt en mochten met toestemming van de toenmalige Hoofdcommissaris gedragen worden.

Na de éénmaking en het nieuwe uniform geraakten beiden in onbruik.

Met dank aan Freddy D'hont, hondegeleider politie Gent

Mag ik U verwijzen naar een zeer interessante blog, van collega Roger de Caluwe, van de politie Gent, klik dan hieronder

Bijlagen:
http://www.bloggen.be/rodecal/archief.php?ID=694201    

GENT

De stad koos na de fusie het wapen dat in 1817 door de Koning der Nederlanden aan Gent was toegekend en dat teruggaat op 13de eeuwse stadszegels, gecombineerd met allegorische elementen uit de 15de-16de eeuw en met historisch verantwoorde buitenversierselen.

In 1276 verschijnt voor het eerst een tegenzegel waarop een schild met een gekroonde leeuw. Deze leeuw staat vanaf ca. 1300 op alle tegenzegels van Gent, in het veld of op een schildje.

Volgens verscheidene auteurs uit de 16de tot de 18de eeuw zou Gent oorspronkelijk nog andere wapens hebben gevoerd. Het historisch bronnenmateriaal bevestigt echter enkel het bestaan van het leeuwenwapen, dat Gent in de loop van de 13de eeuw is gaan voeren.

Een afbeelding in een wapenboek uit de 1ste helft van de 16de eeuw: de leeuw draagt echter een gouden kruisje aan de halsband.

Op de kart van Vlaanderen van Pieter van der Beke ( 1538) is de leeuw eindelijk compleet: tong, klauwen, kroon, halsband en kruisje zijn van goud, hetgeen overeenstemt met de beschrijving door Gaillard uit 1557.

De kleuren van het stadswapen zijn ontleend aan het wapen van de oude burggraven van Gent.

In 1817 kende de koning der Nederlanden aan Gent een historisch meer verantwoord wapen toe, dan wat het van Fransen verkreeg. Het stemt vrijwel overeen met de beschrijving van Gaillard.

Het huidige Gentse wapen is dus gegroeid uit de combinatie van een heraldisch emblem ( het schild met de leeuw) en een allegorisch emblem (de maagd van Gent met haar leeuw- ontleend aan wapen- gezeten in een tuin). Gent had vanaf de 16de eeuw een wapenspreuk, Fidess et Amor ofwel “Trouw en Liefde”, die werd aangenomen als devies bij het nieuwe stadswapen.

Het borstkenteken van Gent is alleen de reproductie van het wapenschild.

In bijlage de politiezone Gent

Bijlagen:
http://www.lokalepolitie.be/5415/home.html    

EVERGEM

Na de laatste fusie opteerde Evergem voor een gevierendeeld wapen, waarin de 4 deelgemeenten worden gesymboliseert.

In 1. staat het wapen dat aan Evergem werd toegekend tijdens het Hollands Bewind in 1817 en dat in 1923 werd bevestigd. Dit wapen gaat terug op zegels van de parochie en het graafschap Evergem, waarvan de oudste dateren uit de 16de eeuw. Het voorgestelde wapen is dat van de heren van Evergem, zoals Gaillard het in 1557 beschrijft : d’or, au sanglier de saple (?) passant , denté d’argent.

Kwartier 2 vertoont niet het wapen dat aan Ertvelde was verleend in 1952 maar wel dat van de familie van Artevelde, die haar naam aan de parochie had ontleend. Volgens sommige auteurs zou ze een tijdlang de heerlijkheid Averij te Ertvelde hebben bezeten.

In 3.prijkt het wapen dat in 1954 aan Kluizen werd toegekend en dat teruggaat op een zegel van de parochie Kluizen uit 1766.

Voor de deelgemeente Sleidinge ( kwarttier 4) koos Evergem tenslotte het wapen van de graven van Vlaanderen. Uit keuren die Margareta van Constantinopel, gravin van Vlaanderen en Henegouwen, in 1248 en 1268 verleende, blijkt immers dat de graaf van Vlaanderen toen een belangrijk deel van Sleidingen in zijn bezit had.

Gevierendeeld 1. in goud een gaande ever van sabel met slagtanden van zilver 2. in sabel 3 kronen van gebladerte van zilver 3. in lazuur een pelikaan met zijn jongen, alles van goud 4. in goud een leeuw van sabel, geklauwd en getongd van keel.

ERPE-MERE

De gemeente koos na de fusie voor een volledig nieuw wapen, uitgaande van de historische context en gebruik makend van elementen uit de vroegere gemeentewapens.

Alle deelgemeenten lagen in het voormalige Land van Aalst. Dit wordt gesymboliseerd door het zilveren veld en het zwaard van keel, zijnde het oorspronkelijke wapen van Aalst. De gemeentewapens van Erondegem, Mere en Ottergem vertonen eveneens een zwaard.

De leeuw van keel was het wapenteken van de middeleeuwse heren van Erpe. Leeuwen treft men ook aan in de wapens van Aaigem en Burst en op de Ancien Régime-schepenzegels van Aaigem en Erpe. Sterren zijn te vinden in de gemeentewapens van Aaigem en Vlekkem en op het schepenzegel van Erondegem. In het huidige wapen van Erpe-Mere zijn er 8 zoomsgewijze geplaatst, als verwijzing naar de 8 deelgemeenten.

In zilver een leeuw van keel, met voor hem een zwaard van hetzelfde en 8 vijfpuntige sterren van lazuur, zoomsgewijze geplaatst.

EEKLO

De nederzetting Eeklo kreeg in 1240 stadsrechten. De stede, keure en vrijhede van Eeklo strekte zich uit over de stad Eeklo, Lembeke en delen van Adegem, Sint-Laureins, Oosteeklo en Balgerhoeke. Vanaf 1626, toen Lembeke werd afgesplitst, viel dit gebied ongeveer samen met de parochie Eeklo. De stad werd toen door de vorst in leenpand gegeven aan Jan van der Speeten. Van 1649 tot op het einde van het Ancien Régime was de heerlijkheid Eeklo in het bezit van de familie della Faille d’Assenede.

De oudste bekende kleurafbeelding van het wapen van Eeklo vindt men in een wapenboek uit de eerste helft van de 16de eeuw. Ze stemt volledig overeen met de beschrijving die wapenkoning Gaillard in 1557 geeft: Eequelooe,d’argent, à l’escuson d’or, au lyon de sable, à l’ourelet, sur l’argent 10 glans d’or, les queues et feuillaeiges tout de sinople. Het harstchild met het wapen van Vlaanderen was dus omringd door 10 eikels en niet door eikentakken.

Niet lang daarna moest dit veranderd zijn. In 1562-1571 schilderde Pieter Pourbus het wapen van Eeklo op de grote kaart van het Brugse Vrije. Voor zover dit kort voor de toekenning van het gemeentewapen van Eeklo in 1842 nog kon worden uitgemaakt , was de leeuw van sabel en getongd, geoogd en misschien geklauwd van keel. Het hartschild was omringd door eikentakken waaraan 10 eikels stonden. Takken, bladeren en eikels waren volledig van sinopel.

Diezelfde voorstelling vindt men op de wapenkaart van Vlaanderen uit 1616 en op 17de en 18de eeuwse zegels van de stad. Het wapen dat in 1842 aan de stad werd toegekend, was dus historisch en heraldisch verantwoord. Veld en hartschild gaan terug op de beschrijving van Gaillard, de eikentakken op Pieter Pourbus, op de wapenkaart van Vlaanderen en op de stadszegels.

In zilver een hartschild van goud, beladen met een leeuw van sabel, geklauwd en getongd van keel; het hartschild omkranst door 2 eiketakken van sinopel.

DESTELBERGEN

De gemeenteraad van Destelbergen besloot na de fusie de wapens van de 2 deelgemeenten (Destelbergen & Heusden) te combineren in een vierendeling.

Het wapen van de vroegere gemeente Destelbergen gaat terug op een zegelafdruk van de schepenbank van Destelbergen, gehecht aan een akte uit 1782. Het schild daarop vertoont 3 sleutels, de baarden naar rechts gewend. Het gaat om het wapen van de Sint-Pietersabdij van Gent, namelijk in keel 3 sleutels van goud. Tot op het einde van het Ancien Regime was de abt van Sint-Pieters immers heer van Destelbergen.

Het wapen dat reeds in 1817 door het Hollands bewind aan Heusden werd toegekend (doorsneden 1. in zilver 7 hermelijnstaartjes van sabel, 4 en 3 geplaatst en 2. in sabel) gaat terug op het blazoen van de oude burggraven van Gent, die zeker in de 13de eeuw al heren van Heusden waren. Vanaf Hugo II (+ 1232) voerde deze adelijke familie een wapen van sabel met een schildhoofd van zilver. Te Heusden hadden de burggraven van Gent een kasteel en een schepenhuis, waar vanaf de 14de of 15de eeuw ook hun leenhof was gevestigd. Heusden was dus het centrum van het vicecomitatus Gandavensis of burggraafschap van Gent. Dit district had in de 18de eeuw een eigen zegel waarop een schild voorkwam met een schildhoofd, beladen met 7 hermelijstaartjes, 4 en 3 geplaatst. Het schild was getopt met een gravenkroon met 13 parels waarvan 3 verheven. Het ging hier duidelijk om het 13de eeuwse wapen van de burggraven van Gent, waaraan op een onbekend tijdstip en om een onbekende reden de hermelijstaartjes waren toegevoegd. Van dit wapen met schildhoofd maakten de Nederlanders in 1817 een doosneden schild. Deze fout is thans hersteld.

Gevierendeeld 1. en 4. in keel 3 sleutels van goud 2. en 3. in sabel een schildhoofd van zilver, beladen met 7 hermelijnstaartjes, 4 en 3 geplaatst

DENDERMONDE

Het wapenschild van Dendermonde verschijnt voor het eerst op afdrukken van het tegenzegel van de stad uit 1247 en 1267, dus enkele jaren nadat Dendermonde in 1233 haar stadskeur had ontvangen. De oudste bekende beschrijvingen en kleurafbeeldingen dateren uit de 16de eeuw.

In zilver een dwarsbalk van keel is vermoedelijk het wapen van de 12de-eeuwse heren van Dendermonde. Mathilde, erfdochter van de heerlijkheid huwde voor 1191 met Willem II, voogd van Atrecht en heer de Bethune. Willems oudste zoon Daniel volgde hem op als voogd van Atrecht en heer van Bethune, terwijl de 2de zoon, Robrecht VII, bij het overlijden van zijn moeder Mathilde in 1224 heer van Dendermonde werd. Na de dood van Daniel in 1227 viel Robrecht ook de voogdij van Atrecht en de de heerlijkheid Béthune te beurs. Deze opvolging wordt geillustreerd door de wapens die de genoemde heren voerden.

Op het schild van Willem II prijken 5 schuinbalken. Het gaat hier om het oude wapen Bethune, namelijk in lazuur 5 schuinbalken van goud. Over de schuinbalken heen zijn 2 horizontale strepen getrokken, misschien de omtreklijnen van een dwarsbalk. Deze figuur zou dan kunnen verwijzen naar het wapen van zijn echtgenote Mathilde van Dendermonde.

Daniel voerde al tijdens het leven van zijn vader het volle wapen Béthune met de 5 schuinbalken. Robrecht daarentegen gebruikte 1st een doorsneden wapen. De bovenste helft vertoont de 5 schuinbalken van Béthune, de onderste schijnt effe te zijn. Toen hij bij het overlijden van zijn moeder heer van Dendermonde werd, nam hij een wapen aan (van zilver) met een dwarzsbalk( van keel). Dit was wellicht het wapen van de heren van Dendermonde, zijn voorvaderen langs moederskant.

Het wapen met de dwarsbalk ging over op de afstammelingen van zijn broer Willem. Het werd ook het wapenschild van de stad Dendermonde.

De buiten versierselen, stedenkroon en schildhouders, gaan niet terug tot het Ancien Régime, maar verschijnen voor het eerst in het wapen dat Willem I in 1818 aan de stad toekende.

Na een 1ste fusie in 1971 nam de stad het initiatief haar vroeger wapen, zonder nieuwe tekening, te laten bevestigen voor de nieuwe entiteit. Het werd de laatste bekrachtiging voor de fusies van 1977.

In zilver een dwarsbalk van keel. Het schild getopt met een stedekroon met 3 torens van goud en gehouden door 2 leeuwen van hetzelfde.

DENDERLEEUW

De fusiegemeente koos voor een nieuw historisch verantwoord wapen dat teruggaat op de blazoenen van het huis van Gavere-Liedekerke ( voor Denderleeuw) en van het huis Vilain XIIII ( voor Iddergem en Welle)

Denderleeuw en het aan de overkant van de Dender gelegen Liedekerke vormden samen één heerlijkheid. In 1166 voerde Raas IV in goud een geleliede en tegengeleliede dubbele binnenzoom van sinopel; wapen die hij had overgenomen van zijn moeder Eva van Chièvres. Zijn kleinzoon Raas VI nam voor 1232 een wapen met 3 leeuwen aan. Dit was ook het geval bij Raas VII, heer van Gavere en Chièvres en Raas ( VII), heer van Liedekerke. Gavere voerde echter in keel 3 leeuwen van zilver, gekroond en later ook geklauwd en getongd van goud. Liedekerke daarentegen voerde in keel 3 leeuwen van goud later geklauwd, getongd en soms gekroond van lazuur.

Dit wapen van de heren van Liedekerke werd gekozen voor de 1ste helft van het huidige gemeentewapen van Denderleeuw.

De 2de helft ervan symboliseert Iddergem en Welle. Deze 2 dorpen behoorden oorspronkelijk aan de graaf van Vlaanderen. Samen met Erembodegem en Teralfene vormden ze één heerlijkheid. In 1698 werden Iddergem en Welle daarvan afgesplitst en kwamen ze in het bezit van Frans Ignaas Vilain XIIII, ontvanger-generaal van het Land van Aalst. Zijn afstammelingen behielden er de heerlijke rechten tot op het einde van het Ancien Regime. Het wapen van de familie Vilain XIIII -in sabel een schildhoofd van zilver, beladen met een barensteel met 3 hangers van het veld- kwam dus ook on aanmerking voor het huidige gemeentewapen.

Gedeeld 1. in keel 3 leeuwen van goud, geklauwd en getongd van lazuur

2. In sabel een schildhoofd van zilver, beladen met een barensteel van het veld.

DEINZE

De nieuwe entiteit koos na de laatste fusie het wapen dat ten gunste van Deinze erkend werd in 1817 en bekrachtigd in 1838.

De oudste bekende afbeelding van het wapen van de stad Deinze vindt men in een laat-15de-eeuws wapenboek. Het is van zilver met een dubbele adelaar van sabel. In het huidige wapen, van Deinze is de dubbele adelaar van sabel vergezeld van 3 zuiver heraldische rozen van keel.

In zilver een dubbele adelaar van sabel, vergezeld van 3 rozen van keel, één in het schildhoofd en 2 in de punt.

BUGGENHOUT

De gemeente behoudt het wapen de Bournonville dat na de fusie van 1964 werd toegekend.

Buggenhout behoorde tot het Land van Grimbergen. Er waren 2 heerlijkheden. Eén daarvan behoorde vanaf het einde van de 16de eeuw tot in 1765 aan het geslacht de Bournonville uit Artesië en droeg de naam ervan.

Het wapen van Buggenhout gaat terug op een Sigillum principatus de Bournonville uit 1693. Het daarop afgebelde schild vertoont een (dubbelstaaartige?) leeuw en betreft het familiewapen de Bournonville. Het schild is getopt met een kroon met 5 fleurons. Dit is een prinsenkroon van de Zuidelijke Nederlanden. In 1658 werd de heerlijkheid van Buggenhout-Bournonville door koning Filip IV van Spanje immers verheven tot prinsdom ten gunste van Alexander (II) de Bournonville, graaf van Hénin, algemeen kampoverste en gouverneur van de stad Valenciennes.

In sabel een dubbelstaartige leeuw van zilver, geklauwd, getongd en gekroond van goud. Het schild getopt met een kroon met 5 fleurons van goud

BRAKEL

Brakel koos na de laatste fusie het wapen dat in 1947 werd toegekend aan Opbrakel, met weglating van de buitenversierselen.

Dit wapen gaat terug op een zegelafdruk van de heerlijkheid en parochie Opbrakel uit 1769 die een schild vertoont beladen met 4 kepers. De oorsprong van deze wapenfiguren is waarschijnlijk te zoeken bij ridder Daniel van Brakel, afstammeling van de burggraven van Kortrijk, vermeld van 1232 tot 1276. Een exemplar van zijn wapenzegel, daterend uit 1276, vertoont immers 4 kepers waarvan de bovenste evenwel met afgesneden top.

Wat de kleuren betreft kon er enige twijfel zijn. Jean Lautte ( 1567) en Ph. De l’Espinoy ( 1632) houden het bij in keel 4 kepers van zilver, daarin gevolgd door J-B Rietstap. Aangezien bij laatsgenoemde auteurs het aantal keepers overeenkomt met dat op het schepenzegel van Opbrakel uit 1769, werd beslist ook hun schikking van de kleuren aan te nemen.

In keel 4 kepers van zilver, het schild getopt met een helm van zilver, gekroond, getralied, gehalsband en omboord van goud, gevoerd en vastgehecht van keel met dekkleden van keel en van zilver. Helmteeken: een uitkomende wolf van zilver getongd van keel

en nog een 5de verschillende borsthanger van Beveren

BEVEREN

De fusiegemeente gaf de voorkeur aan het wapen van het vroegere Beveren, met weglating van de Sint-Maarten waarvoor het schild was geplaatst. Onder het Ancien Régime behoorden immers verschillende deelgemeenten (Beveren, Doel, Kallo, Kielsrecht, Verrebroeck) tot de heerlijkheid, later baronie van Beveren-Waas. Afdrukken van schepenzegels uit 1607 en 1694 vertonen een Sint-Maarten te paard die zijn mantel deelt met een bedelaar. Tussen de benen van het paard staat een klein schildje, gedwarsbalkt van 8 stukken met een schuinkruis over alles heen.

Het wapen op dat schildje is dat van de oude heren van Beveren-Waas. Zij verschijnen in de historische bronnen vanaf 1120 en waren in 1157 ook al burggraven van Diksmuide. In het begin van de 15de eeuw stierven ze uit. Beveren kwam toen in het bezit van de bastaardzonen van Filips de Goede en hun erfgenamen.

Zegels van deze heren van Beveren zijn bewaard vanaf 1215. De wapens op al deze zegels vertonen een gedwarsbalkt van zes stukken met een schuinkruis over alles heen. De oudste beschrijving van het wapen van de heren van Beveren vindt men in de Camden Roll (British museum) uit ca. 1280: sire de Beyvere, l’escu burelé de azur et de argent od un sautur de gules, gedwarsbalkt van lazuur en van zilver met een schuinkruis van keel. In het wapenboek van Gelre (1370-1395) wordt een onderscheid gemaakt tussen het wapen van de burggraaf van Diksmuide (gedwarsbalkt van goud en van lazuur met een schuinkruis van keel) en het wapen van Beveren (gedwarsbalkt van zilver en van lazuur met een schuinkruis van keel). Het ongeveer gelijktijdig wapenboek Bellenville geeft alleen een wapen Dixmude, gedwarsbalkt van 8 stukken van goud en van lazuur met een schuinkruis van keel over alles heen. In latere heraldische bronnen wordt geen onderscheid meer gemaakt en voeren Beveren en Diksmuide beide ditzelfde wapen.

BERLARE

De fusiegemeente opteerde voor een combinatie van de 3 vroegere gemeentewapens, namelijk doorsneden 1. Berlare en 2. gedeeld a. Uitbergen b. Overmere.

Het wapen van de deelgemeente Berlare ging terug op een, 18de-eeuws zegel van de schepenbank waarop een Sint-Maarten, patroon van de kerk van Berlare, die zijn mantel deelt met een bedelaar. De gemeentewapens van Uitbergen en Overmere waren beide gebaseerd op een uit 1649 daterend zegel. Dit zegel vertoont het met een helm getopte wapen van de familie van Coudenhove (in{goud} een golvende schuinbalk van {keel}, gehouden door 2 griffoenen. Aan weerszijden van de helm staat een schildje, dat van rechts met een wapen voor Uitbergen(in sabel{} 6 schelpen van {zilver}, dat van links met een wapen voor Overmere ( in{lazuur} een leeuw van, {goud} met een schuinbalk van {keel} over alles heen).

Eén zegel voor Overmere en Uitbergen is begrijpelijk: oorspronkelijk vormden zij één heerlijkheid en vierschaar, in handen van de heren van Dendermonde en later van de graven van Vlaanderen. In 1312 was Uitbergen-Overmere al in het bezit van de familie van Nevele. Dan volgden de familie van Massemen( einde 14de-begin 16de eeuw) en, door huwelijk, de familie du Bois. Bij het uitserven van de du Bois werd de heerlijkheid aangekocht door Nicolaas van Coudenhove, heer van Gentbrugge, wiens broer Antoon in 1673 de toelating kreeg om Uitbergen-Overmere in 2 lenen te splitsen. Na het overlijden van Antoon ( 1684) kwamen Uitbergen en Overmere achtereenvolgens in het bezit van de families de Lannoy de Hautpont, de Croÿ, van Roosendaele, d’Ittre de Castre en de Heuvel.

Het schildje Overmere uit het zegel van 1649 betreft het wapen van de familie van Massemen, zijnde in lazuur een leeuw van goud, geklauwd en getongd van keel, gebroken door een schuinbalk ( of schuinstaak) van keel. Die schuinbalk is breladen met 3 breedarmige kruisjes van zilver, op het zegel niet zichtbaar. Dit wapen gaat terug tot Jan van Massemen die Overmere erfde van zijn moeder Margareta, dochter van Willem van Nevele, heer van Uitbergen in 1312. Men vindt trouwens hetzelfde wapen op een kaart van Overmere uit het jaar 1656.

Bij Uitbergen is een identificatie eerder moeilijk. Misschien gaat het hier om het ( gewijzigd) wapen van de Gentse familie van Uyt(en)berghe. Een Willem van die naam, twaalfde schepen van de Keure van Gent in 1310, voerde in sabel 3 schelpen van zilver. Hetzelfde wapen vond men op de grafzerk van Gerelin Borluut(+1321), zoon van Boudewijn en van Catharina van Uytenberghe. Wat deze familie met Uitbergen te maken had, is niet duidelijk.

Doorsneden1. in zilver een Sint-Martinus met bedelaar, alles van natuurlijke kleur

2. gedeeld a. in sabel 6 schelpen van zilver 3,2 en 1 geplaatst

b. in lazuur een leeuw van goud, geklauwd en getongd van keel, met over alles heen een schuinbalk van keel, beladen met 3 breedarmige kruisjes van zilver, in de richting van de schuinbalk geplaatst.

ASSENEDE

De nieuwe entiteit koos voor een combinatie van de wapens van Assenede en Boekhoute.

Het vroegere gemeentewapen van Assenede ging terug op 17de en 18de-eeuwse schepenzegels van de stad en ambacht Assenede. Dat van het vroegere Boekhoute stemde overeen met een 17de-eeuwse zegel van het gelijknamige ambacht. Bassevelde en Oosteeklo behoorden onder het Ancien Régime tot het ambacht Boekhoute. Het wapen Boekhoute kon dus ook die 2 gemeenten symboliseren. De gekozen combinatie lag dus voor de hand. Er werd geopteerd voor een vierendeling die verwijst naar de 4 gemeenten die bij de fusie betrokken waren.

Gevierendeeld 1. en 4. in goud een leeuw van sabel, houdendin de rechtervoorpoot een dubbele adelaar van hetzelfde

2.en3. in zilver een kruis van keel, het hart beladen met een streepschild van goud.

AALTER

De fusiegemeente combineerde de wapens van de oudste gekende heren van enerzijds de heerkijkheid ( later het Land van de) Woestine te Aalter en anderzijds de heerlijkheid van Poeke. Bellem gebruikte sedert 1828 een zegel dat nooit officieel werd bekrachtigd.

Filips van de Woestine ( 1192-1247) is de eerste heer van de Woestine van wie zegelafdrukken bewaard zijn. Het gaat om wapenzegels uit 1212, 1216 en 1219 en ridderzegels uit 1238 en 1242. Op het schild staat telkens een kruk- of ankerkruis afgebeeld, een wapenfiguur die men in 1293 ook vind op het zegel van Elisabeth van de Woestine ( 1236-1254), kleindochter van Filips en echtgenote van Jan II, heer van Gistel. Het betreft een veld van keel met een ankerkruis( of krulkruis) van zilver.

Anderzijds gebruikten Walter I ( 1236-1254) en Eulard ( 1275 - 1305), heren van Poeke, beide een wapenzegel waarop een gaande leeuw voorkomt. De kleuren van dit wapen waren in goud een gaande leeuw van sabel, geklauwd en getongd van keel.

Om esthetische redenen werd de gaande leeuw van de heren van Poeke in een schildhoofd geplaatst boven het ankerkruis van de heren van de Woestine.

In keel een ankerkruis van zilver, een schildhoofd van goud met een gaande leeuw van sabel, geklauwd en getongd van keel.

AALST

de zilvere versies

                                                                             AALST

Het zwaard, oorspronkelijk de enige wapenfiguur, verschijnt voor het eerst op penningen die in Aalst werden geslagen tijdens de periode ca.1180-ca.1208.

Op munten die onder de regering van graaf Lodewijk I van Nevers (1322-1346) geslagen werden te Aalst, komen én de Vlaamse leeuw én de dubbele adelaar van het Heilig Roomse Rijk voor. In 1394 sneed  zilversmid Nicolaas Colyn een nieuw zegel van zaken voor de stad Aalst. Op de banier staat bovenaan, aan weerszijden van het zwaard, een schildje met heraldisch rechts de dubbele adelaar van het Heilig Roomse Rijk en heraldisch links de leeuw van het graafschap Vlaanderen, symbolen van  de dubbele aanhorigheid van het land van Aalst.

De kroon waarmee het schild is gedekt, is de oude grafelijke kroon die werd gebruikt in de Zuidelijke Nederlanden en die herinnert aan het feit dat Aalst ooit een graafschap was.

In zilver een zwaart van keel, bovenaan vergezeld van 2 schildjes, rechts in goud een dubbele adelaar van sabel, getongd, gebekt en gepoot van keel, links in goud een leeuw van sabel, geklauwd en getongd van keel. Het schild getopt met een kroon van goud met 13 parels, waarvan 3 verheven.

BORSTHANGERS van de VERSCHILLENDE GEMEENTEPOLITIE KORPSEN in OOST-VLAANDEREN

• Sinds 1983, telt de Provincie Oost-Vlaanderen 65 gemeentes.

17 gemeentes hadden een landelijke politie en 49 hadden een gemeentepolitie

2 politiekorpsen droegen geen borsthanger =>  Kluisbergen & Zwalm

1 korps, St-Denijs-Westrem, werd gefusionneerd met Gent, en had een borstkenteken. 

• In ‘ t totaal heb ik tot nu toe 149 verschillende borsthangers gevonden bij deze politiekorpsen.

Ik zoek nog enkele-7- borsthangers uit deze provincie zie op ‘t einde van deze blog.

•   De 47 politie korpsen die één of meerdere borstkentekens droegen zijn  de volgende.

1.   Aalst           

2. Aalter         

3. Assenede    

4. Berlare       

5. Beveren      

6.   Brakel        

7. Buggenhout                     

8.Deinze       

9.Denderleeuw     

10.Dendermonde                   

11. Destelbergen                  

12.Eeklo   

13. Erpe-Mere                       

14. Evergem    

15.Gent        

16. Geraardsbergen    

17.Haaltert      

18.  Hamme  

19.Herzele       

20.Kruibeke 

21. Kruishoutem   

22.Laarne        

23.Lebbeke   

24.Lede           

25.Lochristi 

26. Lokeren        

27.Maldegem   

28.Melle        

29.Merelebeke

30. Ninove   

31.Oudenaarde 

32.Ronse          

33.St Denijs Westrem (fusie met Gent)

34. St Gillis Waas                   

35.St Lievens Houtem         

36. St Niklaas 

37.Stekene        

38. Temse     

39.Waarschoot                     

40.Waasmunster 

41.Wachtebeke                       

42. Wetteren   

43.Wichelen 

44.Zele               

45.Zelzate         

46.Zottegem 

47. Zulte 

de BELGISCHE POLITIEDIENSTEN in 't kort

Eind december 1996 telde de politie in België 35.829 man,

verspreid in

18.745 gemeentelijke politiemannen (met inbegrip van 1054 landelijke politie voor 223 plattelandsgemeenten)

15.873 rijkswachters en

1211 agenten van de gerechtelijke politie.

Met één politieagent voor 299 inwoners, is België binnen het Europese gemiddelde.

In 1831, een jaar na het ontstaan van België, waren er 2.739 gemeenten.

Het koninklijk besluit van 25 september 1975, geratificeerd door de wet van 30 december 1975, van kracht in januari 1977, verminderde het aantal Belgische gemeenten tot 589 (na de fusie in Antwerpen in 1983) *!

Uit mijn onderzoek blijkt dat 447 gemeentelijke politiekorpsen een borsthanger hadden. Een complete collectie moet ten minste 447 borstkentekens zonder de verschillende variaties in modellen erbij te tellen.

Na de fusies, tellen we nog 426 borsthangers.

Niet alle steden hadden een politiekorps, maar een landelijke politie en niet alle gemeentelijke politiekorpsen droegen een borstkenteken.

&     &     &

&

&            &            &

Belgisch Staatsblad

van 8/02/1979(blz 1593) 29 november 1978 —

Koninklijk besluit houdende regeling van het dragen van het uniform door de gemeentepolitie en de veldpolitie :

Alle politiemannen dragen gehecht aan de knoop van de linker bovenzak van de jekker, een metalen kenteken op lederen ondergrond ( +- 40 mm breedte op + - 50 mm lengte) met erop het wapenschild van de gemeente - of wat dit vervangt — en vermelding van de naam van deze in de aldaar officieel te gebruiken taal of talen. Dit kenteken, in de kleuren van de gemeente, is van verchroomed metaal voor de aspiranten , speciale agenten en andere agenten, van verzilverd metaal voor de officieren, en het vervangt de schouderbadge met de naam van de gemeente.

&

&    &    &

We kennen tot op heden geen referentiewerk dat de belgische politie kentekens weergeeft en beschrijft .Hier vind U mijn verzameling dat 1446 borsthangers telt , zowel van de belgische gemeente politie, de rijkswacht,de landelijke en militaire politie, met aanduiding van hun verschillen waaraan ik heraldieke commentaren aan toevoeg. De bedoeling is eventueel een referentiewerk te zijn voor andere verzamelaars en om diegenen die mijn verzameling willen of kunnen aanvullen vertrouwen te geven om met me contact op te nemen.

&

&        &       &