MALDEGEM

Het embleem gaat terug op een zegel van de parochie Maldegem waarvan een afdruk uit 1643 bekend is. Het daarop afgebeelde wapenschild verschijnt steeds op het ruiter- en het tegenzegel van Filips I, kastelein en schout van Maldegem ( 1207-1225). Zijn afstammelingen bleven dit wapen voeren.

De kleuren van het wapen van de heren van Maldegem zijn bekend vanaf het einde van de 13de eeuw.

LOKEREN

Lokeren voerde sinds 1819 in zilver een rooster van sabel, getopt met een raap van natuurlijke kleur (wit), gebladerd van sinopel. Het schild was getopt met de klassieke Nederlandse markiezenkroon met 5 fleurons en gehouden door 2 leeuwen van natuurlijke kleur.

Bij nader toezien blijkt op de 18de-eeuwse schepenzegel van Lokeren in Waes de raap echter niet in het schild te staan, maar er bovenop.

Op grond daarvan werd het huidige wapen van Lokeren ontdaan van kroon en schildouders en keerde men terug tot de eenvoudigste voorstelling op de 18de eeuwse zegel. Op het schild prijkt enkel nog een rooster, het instrument waarop Sint-Laurentius, patroonheilige van de parochiekerk, de marteldood stierf. Het schild is getopt met een raap, embleem van het Land van Waas waaronder Lokeren ressorteerde.

In zilver een rooster met handvat van sabel. Het schild getopt met een raap van zilver , gebladerd van sinopel.

LOCHRISTI

Om dat tijdens het Ancien Régime de deelgemeenten Zaffelare en Beervelde grotendeels ressorteerden onder de Sint-Pietersabdij en Lochristi onder het Sint-Baafsabdij, koos de gemeente na de fusie voor een gedeeld schild van 1. Sint-Pieters en 2. Sint-Baafs.

In 1265 verleende abt Jan II van der Schelde een vrijheidskeur aan de inwoners van de heerlijkheid Zaffelare, die in 1221 definitief in het bezit van de Sint-Pietersabdij was gekomen. Op Zaffelare lag geen enkele andere heerlijkheid met hoge justitie.

Het grootste deel van het grondgebied van Beervelde maakte eveneens deel uit van het rechtsgebied van Sint-Pieters en viel onder de wet van Destelbergen. De abt had er hoge, middelbare en lage rechtspraak en stelde er baljuw en schepenen aan. In 1598 werd heel dit gebied opgenomen bij de wet van Sint-Pieters. Beervelde werd pas in 1921 een zelfstandige gemeente. Ook kerkelijk hing het af van Destelbergen.

De heerlijkheid Loe Sancti Christi of Loe Christi was één van de oudste bezittignen van de Gentse Sint-Baafsabdij. De abt had er de rechtsmacht in 3 graden en benoemnde de baljuw en de 7 schepenen. Na de opheffing van de abdij kwamen deze rechten vanaf 1268 toe aan de bisschop van Gent.

Op Zeveneken tenslotte bezaten Sint-Baafs en daarna de bisschop van Gent, tot op het einde van het Ancien Régime, 3 heerlijkheden, namelijk Grote en Kleine Buizer en Bruinsputte.

Het lag dus voor de hand dat Lochtristi een wapen, zou kiezen met daarin zowel de 3 sleutels van Sint-Pieters (de 1ste helft van het vroegere wapen van Beervelde) als de gedwarsbalkte leeuw van Sint-Baafs (het vroegere wapen van Lochristi zonder schildhouder)

Gedeeld 1. in keel 3 sleutels van goud

2. in lazuur een leeuw, gedwarsblakt van 7 stukken van zilver en van keel, geklauwd, getongd en gekroond van goud

LEDE

Het wapen van Lede is dat van de Gentse familie Bette. Ridder Jacob Bette, heer van o.a.Muisbroek, Hollebeke, Schellebelle en Wanzele, meermaals schepen van de Keure en van gedele van Gent, kwam na het overlijden van zijn schoonvader in 1556 in het bezit van Lede. In 1579 verkocht koning Filips II, als graaf van Vlaanderen, aan hem alle justitie, de gronden en de heerlijkheid van Schellebelle en Wanzele en al zijn rechten in de parochie en heerlijkheid Lede. Bette mocht zich dus voortaan met recht heer van Lede noemen. Na zijn overlijden in 1591werd hij opgevolgd door zijn zoon Jan, die in 1598 geridderd werd en in 1607 de titel ontving van baron van Lede. Lede werd tot markisaat verheven onder kleinzoon Willem Bette, een groot veldheer en o.m. gouverneur van Limburg, Overmaas en Gelderland, hoogbaljuw van Gent en ridder van het Gulden Vlies.

Lede bleef in het bezit van de familie Bette tot in 1792 de laatste afstammeling kinderloos overleed. Zijn goederen gingen over op Jan Karel, baron de Joigny de Pamele, een verre erfgenaam van de stam de Gruutere en meteen de laatste feodale heer van Lede.

Aangezien Lede sinds 1633 een markizaat was, is het wapen getopt met een markiezenkroon van de zuideljke Nederlanden.

In lazuur 3 Sint-Antoniuskrukken van goud. Het schild getopt met een kroon van goud met 3 fleurons gescheiden door 3 parels 1 en 2 geplaatst (schild geplaatst aan de voet van een Pieta van goud).

LEBBEKE

De gemeente kreeg na de fusie het wapen dat in 1819 door het Hollands bewind aan Lebbeke werd toegekend.

Lebbeke, dat in de 9de-10de eeuw eigendom was van de Gentse Sint-Baafsabdij, werd na de aftocht van de Noormannen in de 1ste helft van de 10de eeuw ingepalmd door een zekere Wenemar. Wellicht was hij een voorvader van de burggraven van Gent en de latere heren van Dendermonde, die Lebbeke in de daaropvolgende eeuwen bezaten.

Door opeenvolgende huwelijken kwamen de goederen van het huis van Dendermonde in de 13de eeuw in handen van de graven van Vlaanderen. Op voorstel van de gemeenteraad greep de Hoge Raad van Adel in 1819 terug naar een zegel van de parochie Lebbeke uit 1780. Dit vertoont het beeld van Onze-Lieve-Vrouw met het Kind Jezus, ook nu nog bijzonder vereerd in de kerk van Lebbeke. Het gemeentewapen kreeg de kleuren van Nassau.

In lazuur een gekroonde en omstraalde Onze-Lieve-Vrouw met op de linkerarm het Kind Jezus en in de rechterhand een sceptre, alles van goud

LAARNE

Dit wapen gaat terug op een tegenzegel van zaken van de baronie van Laarne, waarvan een afdruk uit 1776 bekend is. Het schild op dit zegel vertoont een leeuw en een omboordsel. Het is getopt met een baronnenmuts van de Oostenrijkse Nederlanden en wordt gehouden door 2 leeuwen. Laarne werd immers in 1673 tot baronie verheven ten gunste van Geraard van Vilsteren. De schildouders zijn ook afkomstig van het wapen van deze van Vilsteren, zoals het beschreven staat in de open brief betreffende de verheffing van Laarne tot baronie.

In goud omboord van sabel, een leeuw van keel. Het schild getopt met een baronnenmuts van de Oostenrijkse Nederlanden en gehouden door 2 leeuwen van goud.

KRUISHOUTEM

De nieuwe entiteit, waartoe ook een deel van het grondgebied van het vroegere Huise (nu Zingem) behoort, wenste het wapen te voeren dat in 1950 aan Kruishoutem werd toegekend.

In 1935 had Kruishoutem reeds een wapen ontvangen van keel met een dwarsbalk van goud (de Jauche de Mastaing). Het ging terug op een zegel van de wethouders van Kruishoutem uit 1694. Het schild op de zegelafdruk is getopt met een kroon van 13 parels waarvan 3 verheven , m.a.w. een gravenkroon. In 1670 werd Kruishoutem immers tot graafschap verheven ten gunste van Filips Frans de Jauche de Mastaing, baron van Kruishoutem en Aishove. De voormalige gemeente Kruishoutem deed tevergeefs pogingen om die gravenkroon bovenop haar wapenschild te krijgen.

In 1947 vroeg Kruishoutem een wijziging aan van haar gemeentewapen. Nog voor de 2de wereld oorlog was in het Rijksarchief van Bergen in het (in 1940 vernietigde) archief van de Soevereine Raad van Henegouwen het huwelijkscontract ontdekt van Karel de Jauche de Mastaing met Maria Bogaert (1626). Het ging om een afschrift uit 1689, gecollationeerd door de burgemeester en schepenen van het dorp en graafschap Kruishoutem en voorzien van het zegel van Filips de Jauche, graaf van Kruishoutem. Dit zegel werd ten onrechte gedateerd van 1626 ( datum van het huwelijkscontract) wat onmogelijk was, omdat er in dat jaar nog geen graven van Kruishoutem waren. Dit was wel het geval in 1689, datum van het gecollationeerd afschrift.

Op grond van dit zegel kreeg Kruishoutem in 1950 het wapen dat de huidige gemeente ook thans voert. Het is gevierendeeld van 1. Vlaanderen 2. Montmorency 3. Saint-Aldegonde de Noircarmes 4. Lalaing, met in hartschild Jauche. Het schild is getopt met een Franse gravenkroon met 9 parels en wordt gehouden door 2 wildemannen.

Gevierendeeld, 1. van goud met een leeuw van sabel, genageld en getongd van keel,

2. van goud met een kruis van keel, gekantonneerd van 16 geknotte adelaars van lazuur,

3. van hermelijn met een kruis van keel, beladen met 5 rozen van goud,

4. van keel met 10 ruiten van zilver, geplaatst 3, 3, 3, 1, over alles van keel met een faas van goud, het schild getopt met de kroon van 9 parelen, waarvan 5 opgezet tussen de omgebogen punten van de uitschulpingen en 4 geplaatst in elk der uitschulpingen en gehouden door 2 wilden in vleeskleur, omgord met gebladerte en steunend op hun knots in natuurlijke kleur.

KRUIBEKE

Na de fusie van 1977 koos de gemeenteraad aanvankelijk het wapen dat in 1818 aan Kruibeke werd toegekend en in 1847 bevestigd, namelijk in sinopel een gaande eenhoorn van zilver. Aangerzien de herkomst van dit wapen niet duidelijk was, opteerde men uiteindelijk voor het blasoen van de italiaanse familie de Lanfranchi ( della Franchy). In 1594 kocht Jacob de Lanfranchi immers de heerlijkheid van Kruibeke. Deze bleef in het bezit van zijn afstammelingen tot op het einde van het Ancien Régime. De Lanfranchi voerde doorsneden van keel en van zilver. Dit wapen is afgebeeld op een schilderij van H. De Clercq dat de kruisafneming voorstelt en in de kerk van Kruibeke hangt. Het is getopt met een traliehelm waarvan het helmteken een uitkomende eenhoorn van zilver is. Misschien ligt dit helmteken aan de basis van het vroegere wapen van Kruibeke. Bij het nieuwe wapen wordt het schild getopt met een uitkomende eenhoorn.

Doorsneden van keel en van zilver. Het schild getopt met een uitkomende eenhoorn van zilver.

HERZELE

De gemeente koos na de fusie voor het wapen dat in 1912 aan de voormalige gemeente Herzele was toegekend. Herzele was één van de belangrijkste heerlijkheden van het Land van Aalst. De heer ervan bezat de lage, middelbare en hoge rechtspraak. Van het hof van Herzele werden niet minder dan 28 lenen gehouden. Oorspronkelijk was Herzele in het bezit van de familie van die naam. Zeger van Herzele steunde de Gentenaars in hun strijd tegen graaf Lodewijk II van Male. Door de nederlaag van Gent werd zijn heerlijkheid in beslag genomen en overgedragen aan Jan van Roubaix.

Via via kwam Herzele in handen van het huis van Lichtervelde. De graven van Lichtervelde waren de laatste feodale heren van Herzele.

Er zijn een drietal zegels van de Vrijheid en heerlijkheid Herzele bekend, waarvan het oudste (1626) een schild met een keper vertoont.

Het gemeentewapen van Herzele gaat terug op deze zegel, met daarop het wapen van de middeleeuwse heren van Herzele. Hun 13de-14de eeuwse zegels vertonen de keper. De kleuren van het wapen van de heren van Herzele, die werden behouden voor het gemeentewapen, zijn gekend vanaf de 2de helft van de 14de eeuw.

In keel een keper van goud

HAMME

De 2 schilden van de vroegere gemeenten werden na de fusie van 1977 gecombineerd tot een gedeeld wapen van 1. Hamme 2. Moerzeke.

Schepenzegels van Hamme zijn tot nu toe niet bekend. De Nederlandse Hoge Raad van Adel verleende in 1818 aan Hamme een volledig nieuw wapen dat in 1913 werd bevestigd. Klaarblijkelijk liet men zich inspireren door de nijverheidsgewassen vlas en hennep die toen nog volop werden geteeld in Hamme en omgeving.

Er is een schepenzegel van Moerzeke uit 1790 bekend. Wellicht was deze zegel niet meer bekend in de Hollandse tijd, want Moerzeke kreeg in 1819 het wapen van zijn laatste feodale heer, de graaf van Lichtervelde, dat ook in het huidige gemeentewapen werd overgenomen.

Gedeeld 1. in zilver rechts een hennepstengel en links een vlasstengel, beide van sinopel, paalsgewijze geplaatst, de 1ste eindigend met een bloem van zilver, hellend naart rechts, de 2de met een bloem van lazuur, hellend naar links;

2. in lazuur een schildhoofd{van zilver} beladen met 7 hermelijnstaartjes, 4 en 3.

HAALTERT

Na de fusie opteerde de gemeente voor het wapen dat in 1818 aan de voormalige gemeente Haaltert werd verleend en dat in 1843 werd bevestigd. Het zou gaan om het wapen van het Land van Rotselaar, dat bestond uit Aaigem, Denderhoutem, Haaltert, Kerksken en Vlekkem.

Philippe de l’Espinoy, zegt in 1632 dat la seigneurie de Rotselaere chez Ninove au pays d’Alost een banier voerde d’argent à 3 lyons de gueulle. Vermoedelijk verleende de Nederlandse Hoge Raad van Adel in 1818 hierom dit wapen aan Haaltert.

In zilver 3 leeuwen van keel, geklauwd en getongd van lazuur.

GERAARDSBERGEN

De oudste bekende kleurafbeelding van het wapen van Geraardsbergen dateert uit de 15de eeuw. Het gaat om een schild van zilver met een herkruist kruis van keel op 2 treden vanhetzelfde. Op een andere afbeelding iot de vroege 16de eeuw staat het kruis op 4 treden ipv. op 2.

Op de kaart van het graafschap Vlaanderen, in 1538 getekend door Pieter van der Beke, staat het kruis op 3 treden en is en is het begeleid door 2 schildjes waarop de figuren onduidelijk zijn. Dit komt overheen met het wapen die de stad Geraardsbergen gebruikte vanaf de 16de eeuw. Ook hier staat het kruis op 3 treden. Heraldisch rechts ervan prijkt een schildje met de dubbele adelaar van het Heilige Roomse Rijk, heraldisch links een schildje met de leeuw van het graafschap Vlaanderen.

Het wapen van Geraardsbergen is dus ontstaan in 2 fasen. Het oudste element, het kruis op de berg, was in de 15de eeuw al een kruis op treden, dus een kalvariekruis geworden. Voor 1538 werden aanweerszijden van het kruis de schilden van het Heilig Roomse Rijk en van het graafschap Vlaanderen geplaatst.

In 1818 werd het wapen getopt met een marquisekroon, in 1907 daarentegen met een gouden muurkroon met 5 kantelen. Aangezien Geraardsbergen vroeger een der ommuurde steden van Vlaanderen was, is het huidige stadswapen terecht getopt met een stedenkroon met 5 torens.

In zilver een kalvariekruis van keel op 3 treden van hetzelfde, vergezeld rechts van een schild van goud met een dubbele adelaar van sabel en links van een schild van goud met een leeuw van sabel. Het schild getopt met een stedekroon met 5 torens van goud.

Koninkljike Gentse politieharmonie

De Koninklijke Gentse Politieharmonie (KGPH) is een afdeling van de politiezone Gent en bestaat momenteel uit een 60-tal muzikanten onder de leiding van Kapelmeester Patrick De Boeck, tevens personeelslid van onze politiezone, Dienst Documentatie. Naast het opluisteren van officiële vaderlandslievende plechtigheden en stadsevenementen, organiseert de KGPH eveneens publieke concerten bijvoorbeeld op de Kouter, de Vrijdagmarkt, de Kerstmarkt, de Sint-Michielskerk en… de Capitole.

Sinds haar oprichting in 1901 is de Koninklijke Gentse Politie Harmonie (KGPH) een vaste waarde binnen de werking van Politiezone Gent.

De KGPH telt momenteel nog een 20-tal muzikanten die effectief een job uitoefenen in de politiezone Gent. Het zijn dus niet enkel “flikken” die bij hen musiceren.

De Koninklijke Gentse Politieharmonie heeft een gevarieerd repertoire. Van klassieke marsen en hymnen, evergreens, filmmuziek, lichte swing- en popmuziek tot eigen gecomponeerde nummertjes op vaten.

=> Ik verwijs U ook nog naar deze links indien er meer wil over weten

Bijlagen:
http://www.kgph.eu/   
https://www.facebook.com/KoninklijkeGentsePolitieharmonie/   

de motorbrigade van Gent

Deze borstkentekens werden gedragen door de Gentse motorrijders



Lees hier veel interessants over de "motards" van Gent, blog van collega  Roger de Caluwe

Bijlagen:
http://www.bloggen.be/rodecal/archief.php?ID=756831   

de hondenbrigade van Gent

De borstkentekens werden ingevoerd naar analogie met deze van de motorrijders van de Politie Gent. Zij droegen die ook (naast het kenteken van de Gentse Politie).

De twee linkse (goud- en zilverkleurige) waren prototypes, die nooit werden gedragen..

De grootste (tweede van rechts) werd al in 1987 gedragen. Je kunt zien dat het leder amateuristisch gesneden was. Deze werd rechts gedragen, terwijl de hanger van Politie Gent links gedragen werd.

Uiteindelijk zijn we tot de rechter borsthanger gekomen die het langst gedragen werd.

De hondenbrigade werd uitgebreid en er was nood aan nieuwe borsthangers. Men heeft dan een nieuw design gekozen met de vermelding 'hondengeleider'.

Enkel mensen die daardwerkelijk hondengeleider waren, droegen deze borsthangers.

De andere borsthangers konden gedragen worden door mensen die deel uitmaakten van de hondenbrigade, doch niet daadwerkelijk hondengeleider waren.

Later zijn ook nog schouderpatches met dezelfde afbeelding (zonder de vermelding hondengeleider) gemaakt en gedragen

De borsthangers en patches werden op kosten van de geleiders gemaakt en mochten met toestemming van de toenmalige Hoofdcommissaris gedragen worden.

Na de éénmaking en het nieuwe uniform geraakten beiden in onbruik.

Met dank aan Freddy D'hont, hondegeleider politie Gent

Mag ik U verwijzen naar een zeer interessante blog, van collega Roger de Caluwe, van de politie Gent, klik dan hieronder

Bijlagen:
http://www.bloggen.be/rodecal/archief.php?ID=694201    

GENT

De stad koos na de fusie het wapen dat in 1817 door de Koning der Nederlanden aan Gent was toegekend en dat teruggaat op 13de eeuwse stadszegels, gecombineerd met allegorische elementen uit de 15de-16de eeuw en met historisch verantwoorde buitenversierselen.

In 1276 verschijnt voor het eerst een tegenzegel waarop een schild met een gekroonde leeuw. Deze leeuw staat vanaf ca. 1300 op alle tegenzegels van Gent, in het veld of op een schildje.

Volgens verscheidene auteurs uit de 16de tot de 18de eeuw zou Gent oorspronkelijk nog andere wapens hebben gevoerd. Het historisch bronnenmateriaal bevestigt echter enkel het bestaan van het leeuwenwapen, dat Gent in de loop van de 13de eeuw is gaan voeren.

Een afbeelding in een wapenboek uit de 1ste helft van de 16de eeuw: de leeuw draagt echter een gouden kruisje aan de halsband.

Op de kart van Vlaanderen van Pieter van der Beke ( 1538) is de leeuw eindelijk compleet: tong, klauwen, kroon, halsband en kruisje zijn van goud, hetgeen overeenstemt met de beschrijving door Gaillard uit 1557.

De kleuren van het stadswapen zijn ontleend aan het wapen van de oude burggraven van Gent.

In 1817 kende de koning der Nederlanden aan Gent een historisch meer verantwoord wapen toe, dan wat het van Fransen verkreeg. Het stemt vrijwel overeen met de beschrijving van Gaillard.

Het huidige Gentse wapen is dus gegroeid uit de combinatie van een heraldisch emblem ( het schild met de leeuw) en een allegorisch emblem (de maagd van Gent met haar leeuw- ontleend aan wapen- gezeten in een tuin). Gent had vanaf de 16de eeuw een wapenspreuk, Fidess et Amor ofwel “Trouw en Liefde”, die werd aangenomen als devies bij het nieuwe stadswapen.

Het borstkenteken van Gent is alleen de reproductie van het wapenschild.

In bijlage de politiezone Gent

Bijlagen:
http://www.lokalepolitie.be/5415/home.html    

EVERGEM

Na de laatste fusie opteerde Evergem voor een gevierendeeld wapen, waarin de 4 deelgemeenten worden gesymboliseert.

In 1. staat het wapen dat aan Evergem werd toegekend tijdens het Hollands Bewind in 1817 en dat in 1923 werd bevestigd. Dit wapen gaat terug op zegels van de parochie en het graafschap Evergem, waarvan de oudste dateren uit de 16de eeuw. Het voorgestelde wapen is dat van de heren van Evergem, zoals Gaillard het in 1557 beschrijft : d’or, au sanglier de saple (?) passant , denté d’argent.

Kwartier 2 vertoont niet het wapen dat aan Ertvelde was verleend in 1952 maar wel dat van de familie van Artevelde, die haar naam aan de parochie had ontleend. Volgens sommige auteurs zou ze een tijdlang de heerlijkheid Averij te Ertvelde hebben bezeten.

In 3.prijkt het wapen dat in 1954 aan Kluizen werd toegekend en dat teruggaat op een zegel van de parochie Kluizen uit 1766.

Voor de deelgemeente Sleidinge ( kwarttier 4) koos Evergem tenslotte het wapen van de graven van Vlaanderen. Uit keuren die Margareta van Constantinopel, gravin van Vlaanderen en Henegouwen, in 1248 en 1268 verleende, blijkt immers dat de graaf van Vlaanderen toen een belangrijk deel van Sleidingen in zijn bezit had.

Gevierendeeld 1. in goud een gaande ever van sabel met slagtanden van zilver 2. in sabel 3 kronen van gebladerte van zilver 3. in lazuur een pelikaan met zijn jongen, alles van goud 4. in goud een leeuw van sabel, geklauwd en getongd van keel.

ERPE-MERE

De gemeente koos na de fusie voor een volledig nieuw wapen, uitgaande van de historische context en gebruik makend van elementen uit de vroegere gemeentewapens.

Alle deelgemeenten lagen in het voormalige Land van Aalst. Dit wordt gesymboliseerd door het zilveren veld en het zwaard van keel, zijnde het oorspronkelijke wapen van Aalst. De gemeentewapens van Erondegem, Mere en Ottergem vertonen eveneens een zwaard.

De leeuw van keel was het wapenteken van de middeleeuwse heren van Erpe. Leeuwen treft men ook aan in de wapens van Aaigem en Burst en op de Ancien Régime-schepenzegels van Aaigem en Erpe. Sterren zijn te vinden in de gemeentewapens van Aaigem en Vlekkem en op het schepenzegel van Erondegem. In het huidige wapen van Erpe-Mere zijn er 8 zoomsgewijze geplaatst, als verwijzing naar de 8 deelgemeenten.

In zilver een leeuw van keel, met voor hem een zwaard van hetzelfde en 8 vijfpuntige sterren van lazuur, zoomsgewijze geplaatst.

EEKLO

De nederzetting Eeklo kreeg in 1240 stadsrechten. De stede, keure en vrijhede van Eeklo strekte zich uit over de stad Eeklo, Lembeke en delen van Adegem, Sint-Laureins, Oosteeklo en Balgerhoeke. Vanaf 1626, toen Lembeke werd afgesplitst, viel dit gebied ongeveer samen met de parochie Eeklo. De stad werd toen door de vorst in leenpand gegeven aan Jan van der Speeten. Van 1649 tot op het einde van het Ancien Régime was de heerlijkheid Eeklo in het bezit van de familie della Faille d’Assenede.

De oudste bekende kleurafbeelding van het wapen van Eeklo vindt men in een wapenboek uit de eerste helft van de 16de eeuw. Ze stemt volledig overeen met de beschrijving die wapenkoning Gaillard in 1557 geeft: Eequelooe,d’argent, à l’escuson d’or, au lyon de sable, à l’ourelet, sur l’argent 10 glans d’or, les queues et feuillaeiges tout de sinople. Het harstchild met het wapen van Vlaanderen was dus omringd door 10 eikels en niet door eikentakken.

Niet lang daarna moest dit veranderd zijn. In 1562-1571 schilderde Pieter Pourbus het wapen van Eeklo op de grote kaart van het Brugse Vrije. Voor zover dit kort voor de toekenning van het gemeentewapen van Eeklo in 1842 nog kon worden uitgemaakt , was de leeuw van sabel en getongd, geoogd en misschien geklauwd van keel. Het hartschild was omringd door eikentakken waaraan 10 eikels stonden. Takken, bladeren en eikels waren volledig van sinopel.

Diezelfde voorstelling vindt men op de wapenkaart van Vlaanderen uit 1616 en op 17de en 18de eeuwse zegels van de stad. Het wapen dat in 1842 aan de stad werd toegekend, was dus historisch en heraldisch verantwoord. Veld en hartschild gaan terug op de beschrijving van Gaillard, de eikentakken op Pieter Pourbus, op de wapenkaart van Vlaanderen en op de stadszegels.

In zilver een hartschild van goud, beladen met een leeuw van sabel, geklauwd en getongd van keel; het hartschild omkranst door 2 eiketakken van sinopel.

DESTELBERGEN

De gemeenteraad van Destelbergen besloot na de fusie de wapens van de 2 deelgemeenten (Destelbergen & Heusden) te combineren in een vierendeling.

Het wapen van de vroegere gemeente Destelbergen gaat terug op een zegelafdruk van de schepenbank van Destelbergen, gehecht aan een akte uit 1782. Het schild daarop vertoont 3 sleutels, de baarden naar rechts gewend. Het gaat om het wapen van de Sint-Pietersabdij van Gent, namelijk in keel 3 sleutels van goud. Tot op het einde van het Ancien Regime was de abt van Sint-Pieters immers heer van Destelbergen.

Het wapen dat reeds in 1817 door het Hollands bewind aan Heusden werd toegekend (doorsneden 1. in zilver 7 hermelijnstaartjes van sabel, 4 en 3 geplaatst en 2. in sabel) gaat terug op het blazoen van de oude burggraven van Gent, die zeker in de 13de eeuw al heren van Heusden waren. Vanaf Hugo II (+ 1232) voerde deze adelijke familie een wapen van sabel met een schildhoofd van zilver. Te Heusden hadden de burggraven van Gent een kasteel en een schepenhuis, waar vanaf de 14de of 15de eeuw ook hun leenhof was gevestigd. Heusden was dus het centrum van het vicecomitatus Gandavensis of burggraafschap van Gent. Dit district had in de 18de eeuw een eigen zegel waarop een schild voorkwam met een schildhoofd, beladen met 7 hermelijstaartjes, 4 en 3 geplaatst. Het schild was getopt met een gravenkroon met 13 parels waarvan 3 verheven. Het ging hier duidelijk om het 13de eeuwse wapen van de burggraven van Gent, waaraan op een onbekend tijdstip en om een onbekende reden de hermelijstaartjes waren toegevoegd. Van dit wapen met schildhoofd maakten de Nederlanders in 1817 een doosneden schild. Deze fout is thans hersteld.

Gevierendeeld 1. en 4. in keel 3 sleutels van goud 2. en 3. in sabel een schildhoofd van zilver, beladen met 7 hermelijnstaartjes, 4 en 3 geplaatst