INGELMUNSTER

De gemeente voert het wapen van de oude heerlijkheid en baronie van Ingelmunster.

De heerlijkheid Ingelmunster werd gehouden van het leenhof van Dendermonde en was voor 1600 al een baronie. De 1^ste

echte heer  van Ingelmunster was Jan van Schelderode in 1289. Nadat hij de heerlijkheid in 1301 had moeten afstaan aan de bekende leliaard Jan III van Gistel, kwam ze na de Vlaamse overwinning te Kortrijk opnieuw in het bezit van de familie van Schelderode. De laatste feodale baronnen van Ingelmunster waren de afstammelingen van Otto van Plotho, Duitse colonel in het leger van de Franse koning Hendrik III.

In 1845 wilde de gemeente het familiewapen Plotho laten erkennen als gemeentewapen. Toen dit werd geweigerd, vroeg de gemeente 2 jaar later les armes anciennement attribuées à la terre et baronnie d’Ingelmunster,  zijnde d’or à une massacre de cerf posée de profil et ramée de 6 cors de gueules. Waarschijnlijk werd deze beschrijving verkeerd begrepen en liet men de rode kleur enkel slaan op het gewei en niet op de volledige hertenkop, zodat deze in het besluit uit 1849 een natuurlijke kleur kreeg.

In goud een hertenkop van natuurlijke kleur met een gewei van 10 punten van keel.

- IEPER -

Het oudst bekende embleem van de stad Ieper is een patriarchaal kruis. De Ieperlingen die tijdens de Guldensporenslag de burcht Kortrijk afgrendelden, droegen dit op hun tuniek.

Uit de zegels blijkt dat Ieper in 1372 al een echt wapenschild bezat : een kruis van vair en een schildhoofd beladen met een patriarchale  kruis.

“In keel een kruis van vair” was het wapen van de Ieperseburggraven uit het huis van Belle, die het klaarblijkelijk al voerden in het begin van de 13de eeuw. Het wapen van Ieper dat voor het 1^st verschijnt omstreeks 1350, is dus niets anders dan het wapen van de Ieperse burggraven met in een schildhoofd het oud patriarchal kruis van de stad.

ICHTEGEM

Eernegem en Ichtegem voerden sinds 1819 in lazuur 3 penningen van goud.

Het metal van de penningen werd gewijzigd. Deze wapens gingen immers terug op die van Eernegem en Ichtegem-ambacht in het Brugse Vrije. Op zijn geschilderde kaart ( 1562) geeft Pourbus voor beide in lazuur 3 penningen van zilver. Datzelfde wapen wordt echter reeds gevoerd door het aanpalende Koekelare. Aan het wapen van het huidige Ichtegem moest dus een element worden toegevoegd, bij voorkeur één dat ook de 3de deelgemeente, Bekegem, kon symboliseren. Daarom werd in het hart van het schild het wapen van het ambacht Gistel geplaatst, wartoe Bekegem tijdens het Ancien Régime behoorde.

In lazuur 3 penningen van zilver; hartschild: in keel een keeper van hermelijn

HOUTHULST

Om historische redenen koos de fusiegemeente Houthulst voor het wapen van de Sint-Pietersabdij van Corbie in Frankrijk.

Vanwege de belangrijke historische betekenis van Corbie voor de streek scheen het wapen van de abdij het meest geschikte emblem voor de nieuwe gemeente Houthulst.

De raaf (Lat. Corvus, Fr. Corbeau)  symboliseert de naam Corbie. De sleutels zijn attributen van Sint-Pieter, patroonheilige van de abdij. De kromstaf met naar links gewende krul wijst op de exemptie (het onttrokken zijn aan de macht van de plaatselijke bisschop) van de abdij, haar voor het eerst in 855 verleend door paus Benedictus III.

In goud een kromstaf van lazuur ondersteund door een raaf van sabel en begeleid door 2 afgewende sleutels van keel.

HOOGLEDE

De parochie, die gedeeltelijk onder de Brugse kasselrij en gedeeltelijk onder Oostieperambacht ressorteerde, werd bestuurd door de geswooren poincters ende notabele ervan.

De Sint-Quintinus in het wapen van Hooglede verwijst niet naar de patroonheilige van de parochiekerk, die immers was toegewijd aan Sint-Amand. De kerk bezit echter 2 relikwieën van de heilige Quirinus, die in 1667 uit Neuss in het duitse Rijnland naar Hooglede werden overgebracht. Sindsdien werd de heilige, die zijn eigen altaar heeft in de kerk, vooral aanroepen tegen allerlei huidziekten. Blijkbaar omwille van die verering ontving  Hooglede in 1819 een wapen dat Sint-Quirinus voorstelt in de kleuren van Nassau.

De borsthanger combineert het wapen van de familie van den Berghe, die van het einde van de 17de eeuw tot in de 18de eeuw de heerlijkheden Gits en Ogierlande bezat, met het gemeentewapen van Hooglede.

Beladen met een St-Andrieskruis waarop 5 ringen. Het hartschild,(ipv van de 5de ring) een blaeuw veld, met het gulden beeld van eenen ridder, gewapend van het hoofd tot de voeten, houdende by de regter hand eene speer, ook van goud, de linker hand steunende op een gulden ovaal schildeken voerende 9 blaeuwe platte ronden ruytswyze geplaest, waarvan één in het middelpunt.

HEUVELLAND

Op het einde van het Ancien Régime maakten de parochies Dranouter, Kemmel, Nieuwkerke en Wulvergem deel uitvan de kasselrij van Waasten. Dit district voerde in zilver een dwarsbalk van keel, het blazoen van de heren van Dendermonde uit het huis van Béthune. Waatsen was immers al op het einde van de 11de eeuw in handen van deze heren gekomen door het huwelijk van Robrecht IV van Béthune met Aelidis van Péronne, vrouwe van Waasten.

Ook Loker kwam in de 2de helft van de 12de eeuw in het bezit van de heren van Dendermonde en ging door het huwelijk van erfdochter Mathilde met Willem II van Béthune voor 1191 over naar het huis van Béthune.

Om het nieuwe wapen van Heuvelland te onderscheiden  van dat van de stad Dendermonde, werd er een hartschild met het wapen van de familie de Hornes aan toegevoegd.

In zilver een dwarsbalk van keel : in goud 3 jachthoorns van keel, beslagen van zilver.

HARELBEKE

De oudste bekende kleurafbeelding van het wapen van Harelbeke dateert uit de 1ste helft van de 16de eeuw. Eigenlijk had de stad Harelbeke 2 wapens, maar uiteindelijk koos Harelbeke voor het 1ste wapen, in zilver een keper van keel en dekte het met een gouden stedenkroon met 5 torens, die beter past bij « de oudste stad van Vlaanderen » dan de Nederlandse markiezenkroon.

GISTEL

Gistel ontleende dit wapen aan de familie van Gistel die daar heerlijke rechten bezat, minstens vanaf Arnulf (1170-1189) tot en met lodewijk van Gistel die in 1415 sneuvelde in de slag bij Azincourt. Zegels en tegenzegels van deze edellieden vindt men vanaf Walter 1 (1211-1244), zoon van Arnulf. De oudste bekende afdruk van zijn zegel dateert uit 1219. Tot omstreeks 1275 vertonen deze zegels in het schild een effe keeper, hoogstwaarschijnlijk van zilver. In februari 1276 verschijnen een zegel en tegenzegel van Jan II van Gistel (1265-1290), waaruit blijkt dat deze heer een wapen met een keeper van hermelijn voerde.

In keel een keeper van hermelijn.

DIKSMUIDE

De verre oorsprong van het wapen van Diksmuide is te vinden bij het blazoen dat de heren van Beveren-Waas in de 13de eeuw voerden. Voor 1157 werden dezen edellieden burggraven van Diksmuide. Het wapen was gedwarsbalkt van 8 stukken van goud en van lazuur met een schuinkruis van keel over alles heen.De stad Diksmuide nam het wapen van haar oude burggraven over. Om een onbekende reden en op een moeilijk te bepalen tijdstip werd het schuinkruis uit het wapen verwijderd.

Gegwarsbalkt van 8 stukken van goud en van lazuur.

DE PANNE

Aangezien geen van beide deelgemeenten een wapen bezat, opteerde de gemeenteraad van De Panne na de fusie voor een nieuw, historisch verantwoord wapen waarin beide aan bod komen.

Onder het Ancien Régime maakte Adinkerke, waarvan de plaatsnaam pas verschijnt in 1123, samen met 19 andere parochies deel uit van de Noordvierschaar van de kasselrij van Veurne. Het vissersgehucht De Panne, dat sinds 1783 gegroeid was op het grondgebied van Adinkerke, werd slechts in 1911 een zelfstandige gemeente.

In het 1ste deel van het nieuwe gemeentewapen van De Panne wordt Adinkerke gesymboliseerd door het wapen van de familie de Cambry ( de Baudimont), die van voor 1694 tot na 1753, gedurende 4 generaties, het Hof Marienhove bezat. Het 2de deel is een discrete verwijzing naar het wapen van de kasselrij Veurne waaronder Adinkerke tijdens het Ancien Régime ressorteerde.

Gedeeld 1. in lazuur 3 ruiten van goud

2. in zilver een leeuw van sinopel.

DENTERGEM

De gemeenteraad van de nieuwe entiteit koos voor een combintie van heraldische elementen die de 4 deelgemeenten kunnen  symboliseren.

Het huidige wapen van Dentergem vertoont heraldisch rechts het gemeentewapen van Wakken, dat teruggaat op een schepenzegel uit 1770 van het graafschap Wakken. Heraldisch links prijkt het wapen van de familie de Lannoy de la Motterie, laatste heren van Markegem voor de Franse Revolutie.

Het schildhoofd van het nieuwe wapen is dat van het blasoen van de familie de Kerckhove, waarvan 2 onderscheiden takken ( de Denterghem en d’Ousselghem) op het einde van het Ancien Régime Dentergem en Oeselgem bezaten.

Gedeeld 1. gegeerd van 12 stukken van goud en van lazuur; hartschild in keel 3 schuinkruisjes van goud

2. in zilver 3 leeuwen van sinopel, gekroond van goud, geklauwd en getongd van keel;

Schildhoofd: in goud een vliegende duif van lazuur, gebekt en gepoot van keel, met in de bek een olijftak van sinopel.

DE HAAN

De fusiegemeente wenste de schilden van de 3 deelgemeenten te combineren en tegerlijkertijd een nieuw element aan te brengen dat verwijst naar de naam van de nieuwe entiteit. Klemskerke en Vlissegem voerden in zilver een geledigd krulkruis van keel, in het wapen van Vlissegem vergezeld van 4 eendjes van sabel, één in elke schildhoek. Dit geledigd krulkruis was het embleem van de Tempeliers die in deze parochie belangrijke bezittingen hadden. Na de opheffingvan de Tempeliersorde gingen deze goederen over op de Orde van Malta.

Het wapen van Wenduine vindt zijn oorsprong in een kenteken uit 1425 van een vissersgilde. Dit stelt een schip voor dat op zee vaart. Aan  de mast hangt een schild waarop een bruinvis prijkt, doorboord door 2 schuingekruiste harpoenen. Dit schild stond ook op de banier van de gilde, samen met de spreuk Med tarpoen sonder pardoen.

Klemskerke en Vlissegem konden dus makkelijk door hetzelfde wapen worden gesymboliseerd. Gecombineerd met Wenduine leverde dit al 2 elementen op van het nieuwe wapen. Daar werd een 3de element aan toegevoegd dat sprekend is voor de naam van de nieuwe gemeente: een kraaiende haan. De driedeling van het schild verwijst naar de 3 deelgemeenten.

Ingebogen gekapt 1. in lazuur een kraaiende haan van zilver, gebekt, gepoot, gekamd, gebaard en getongd van keel

2. in zilver een geledigd krulkruis van keel vergezeld van 4 eendjes van sabel

3. in sabel een bruinvis van zilver, doorboord met 2 schuingekruiste harpoenen van goud.

DEERLIJK

Deerlijk (=derlicheden) voor het 1st vermeld in 1070, was een heerlijkheid die gehouden werd van Meinaartstichele. Van, voor 1438 tot na 1521 was Deerlijk in het bezit van leden van de familie de Costere. Hun familiewapen werd in 1937 aan de gemeente toegekend.

De oudste bekende afbeelding van dit wapen is te vinden op het zegel van Rogier de Costere, schepen en proost van Kortrijk in 1351-1363. Het schild op dit zegel vertoont een keeper, vergezeld in de rechter- en linkerbovenhoek van 3 blokjes, 2 en 1 geplaatst, en in de schildvoet van 4 blokjes, 1, 2 en 1 geplaatst.

In zilver een keeper vergezeld van 10 blokjes, 3 rechts en 3 links geplaatst 2 en 1 en 4 in den schildvoet geplaatst 1,2 en 1, dit alles van keel.

DAMME

In 1180 werd de plaats Hondsdam of Damme door Filips van de Elzas, graaf van Vlaanderen, tot stad verheven.

Het wapen van Damme is zeer oud. Vanaf het begin van de 15de eeuw verschijnt de voorspelling op het schild dat op de zegels is voorgesteld: een dwarsbalk beladen met een gaande, lopende of springende hond.

Oorspronkelijk was de hond in het wapen van Damme waarschijnlijk rood, al dan niet met een halsband van goud. Toch wordt hij in sommige 16de-eeuwse wapenboeken voledig zwart voorgesteld. Deze versie werd aanvaard bij de erkenning van het wapen van Damme in 1838 en ook voor het wapen van de nieuwe fusiegemeente.

In keel een dwarsbalk van zilver, beladen met een springende gehalsbande hond van sabel.

Koninklijke Politieverbroedering Brugge

Geen gedragen borsthanger, puur informatief.

Schietmonitor Brugge

Motorrijders Brugge

BRUGGE

de 2 laatste versies ....?

BRUGGE

Gedwarsbalkt van 8 stukken van zilver en van keel met over alles heen een leeuw van lazuur, geklauwd en getongd van keel, gekroond en gehalsband van goud, de haslband voorzien van een kruisje van hetzelfde. Het schild overtopt met een gotische letter b, de schacht voorzien van een kroontje met 3 fleurons, alles van goud, en gehouden rechts door een aanziende leeuw van goud, geklauwd en getongd van keel, en links door een aanziende beer van natuurlijke kleur, gehalsband van zilver. Het geheel rustend op een lint van lazuur, beladen met de letters S.P.Q.B.van goud.

BRUGGE

In 1819 werden schild en schildhouders geplaatst op een lint van lazuur beladen met de letters S.P.Q.B. (Senatus PopulusQue Brugensis) van goud. Dit is historisch verantwoord en werd terecht behouden. Het huidige wapen van Brugge is dus volledig historisch en heraldisch verantwoord en gezuiverd van de onjuistheden - met uitzondering van de rode klauwen en tong van de leeuw - die er in 1819 in geslopen waren en in 1842 bevestigd werden.