MIDDELKERKE

Na de laatste fusie koos de gemeenteraad van Middelkerke voor een gedeeld wapen van 1. Camerlincx-ambacht en 2. Lombardsijde.

Camerlincx-ambacht in het Brugse Vrije bestond al voor 1300 en omvatte haast alle voormalige gemeenten waaruit het huidige Middelkerke bestaat. Enkel Schore, Lombardsijde en een deel van Zande behoorden niet tot Camerlincx-ambacht. Daarom worden ze in 2. van het huidige gemeentewapen gesymboliseerd door het wapen van Lombardzsijde.

Onder het Ancien Régime voerde Camerlincx-ambacht een eigen wapen, geschaakt van zilver en van lazuur van 6 rijen. Dit was het familie wapen van Grammene, sinds de 2de helft van de 12de eeuw erfelijke kamerheren of kamerlingen van Vlaanderen.

Camerlincx-ambacht bleef in handen van de erfelijke kamerheer van Vlaanderen tot Elizabeth van Grammene het in 1330 verkocht aan de graaf van Vlaanderen.

Eustaas III van Grammene (1217-1236) is de eerste kamerheer van Vlaanderen. Zijn broer en opvolger Geraard van Grammene (1217-1237) voerde een geschaakt schild dat ook door zijn opvolgers werd gebruikt. Uit oude wapenboeken blijkt dat het ging om een geschaakt van zilver en van lazuur. Hieraan ontleende Camerlincx-ambacht zijn wapen.

In 1502 verschijnt een zegel van zaken van Lombardsijde met daarop een schild, beladen met een leeuw die ondersteund wordt door een omgekeerd schuingeplaatst anker en in de schildvoet vergezeld is van een zespuntige ster. Dit wapen werd in 1847 toegekend aan Lombardsijde en in 1973 aan Westende, en vormt dus, samen met het oude wapen van Camerlincx-ambacht, het huidige wapen van Middelkerke.

Gedeeld 1. geschaakt van 3 rijen van zilver en van lazuur

2. in zilver een leeuw, ondersteund door een omgekeerd schuingeplaatst anker en vergezeld in de schildvoet van een zespuntige ster, het geheel van sabel

MEULEBEKE

De gemeente voert sinds 1938 het wapen van de familie de Beer, heren van Meulebeke tijdens het Ancien Régime.

In 1495 verwierf ridder Jan de Beer, heer van o.m. Merkem, Grammene en Lendelede en secretaris van de hertog, door huwelijk de heerlijkheid van Meulebeke. Ze werd in 1655 tot baronie verheven. Meulebeke bleef in het bezit van het huis de Beer tot bij het overlijden van Jan Jozef Gisleen Ernest de Beer in 1791.

In 1858, werd het wapen van de familie van Mander, als herrinering aan de bekende-schilder-dichter Karel van Mander ( 1548-1606) die er werd geboren, afgewezen.

Er werd dan gekozen voor het wapen de Beer, dat voorkomt op zegels van de Ancien Régime-schepenbank van Meulebeke. De familie de Beer voerde (in goud) een gaande beer (van sabel), het schild getopt met een baronnenmuts van de Oostenrijkse Nederlanden.

In goud een stappende beer van sabel - het schild getopt met een baronnemuts

MENEN

Dit wapen gaat terug op dat van de 13de eeuwse heren van Menen. Het wapenzegel van ridder Gozwin van Menen (1223-1238) vertoont een schild met 3 kepers, de bovenste met afgesneden top. De stad Menen nam het wapen van haar 13de eeuwse heren over met een kleine wijziging: de top van de bovenste keper werd niet afgesneden. Gaillard beschrijft in 1557 het wapen van de stad Menen als  Menyn, d’argent a troes chevrons de gueulle. Hoewel het wapen van Menen onder het Ancien Régime nooit gekroond was, kreeg het in 1824 een kroon met 5 fleurons van goud, de Nederlandse markiezenkroon. Ze werd vervangendoor een gouden stedenkroon met 5 torens, meer gepast voor een oude, ommuurde stad.

In zilver 3 kepers van keel. Het schild getopt met een stedenkroon met 5 torens van goud.

LICHTERVELDE

Lichtervelde, werd voor het eerst vermeld in 1127. Het wapen dat in 1840 aan Lichtervelde werd toegekend, steunt op een zegel van de heerlijkheid en parochie waarvan een afdruk uit 1781 is bewaard. De oorsprong van dit wapen ligt bij de familie van Lichtervelde, heren van de plaats in de 13de-14de eeuw.

Rogier III (1276-1298), heer van Lichtervelde droeg een wapen met een schildhoofd van hermelijn. Het aantal hermelijnstaartjes in het schildhoofd  wordt in de bronnen niet precies vermeld. In 1837 vroef de gemeente 7 hermelijnstaartjes aan zonder hiervoor de reden op te geven.

In lazuur een schildhoofd van zilver, beladen met 7 hermelijnstaartjes van sabel geplaatst 4 en 3 .

LENDELEDE

Lendelede wordt voor het 1ste vermeld in 1078 en was in 1146 al een afzonderlijke parochie. Pas in 1461 verschijnt de oudst bekende heer van Lendelede in de historische bronnen. Lendelede kwam in het bezit van verschillende families. De kinderloze Bavo II de Bisschop schonk de heerlijkheid in 1749 bij huwelijkscontract aan zijn 2de echtgenote Louisa Isabella de la Grange. Hij was meteen de laatste feodale haar van de parochie. Lendelede koos het blazoen van deze heer als gemeentewapen.

In lazuur een kruis van goud vergezeld van 18 blokjes van hetzelfde, 5 in de bovenhoeken 2,1,2 geplaatst en 4 in de benedenhoeken 2,2 geplaatst ; harstchild ; in keel, bezaaid met zoutkorrels van zilver, een rechtopstaande beer van goud, aan de hals geketend met een gebroken ketting van hetzelfde, geklauwd, getongd en gehalsband van lazuur. Het schild getopt met een kroon van goud met 3 fleurons gescheiden door 3 parels 1 en 2 geplaatst en gehouden door 2 wildemannen in vleeskleur, omgord en gekroond met bladeren van sinopel, die van rechts steunend op een knots in natuurlijke kleur, die van links met een knots van hetzelfde op de linkerschouder.

LEDEGEM

De gemeente koos na de fusie voor een gevierendeeld schild van 1. Ledegem, 2. en 3. Sint-Eloois-Winkel en 4. Rollegem-Kapelle. Het wapen van de vroegere gemeente Ledegem gaat terug op een zegel van de parochie waarvan een afdruk uit 1789 bekend is. Het daarop afgebeelde schild vertoont het wapen van de familie de Moerman d’Harlebeke, van 1738 tot op het einde van het Ancien Régime heren van Ledegem.

Winkelkapelle, zoals Sint-Eloois-Winkel vroeger werd genoemd, lag op het grondgebied van Gullegem. Het werd een afzonderlijke parochie in 1747 en een zelfstandige gemeente in de Franse tijd. Het deel van de parochie waarop de kerk stond, ressorteerde onder de heerlijkheid Moorsele en ter Gracht. Om die reden prijkt het blazoen van de heren van der Gracht in de rechterhelft van het wapen dat in 1926 aan Sint-Eloois-Winkel werd toegekend. Het vormt het 2de kwartier van het huidige gemeentewapen van Ledegem.

Winkelkapelle was ook een heerlijkheid. Omstreeks het midden van de 18de eeuw was ze in het bezit van Jonkvrouw Joanne Francisca Louiza van den Clichthove, vrouwe van o.m. Gullegem en Hondschote. Zij kreeg het recht om in de nieuwe parochie de kerk- en dismeesters te benoemen, de kerken disrekeningen af te horen en de kerkdienaars aan te stellen. Haar familiewapen vormde de linkerhelft van het gemeentewapen van Sint-Eloois-Winkel en staat nu in het 3de kwartier van het wapen van Ledegem.

Het 4de kwartier symboliseert Rollegem-Kapelle. Het vertoont het wapen van de familie de Visscher. Willem Lodewijk de Visscher, baron van Celles (+1712) kwam in het bezit van de heerlijkheid Rollegem-Kapelle door zijn huwelijk met Joanna Albrtina Salins, erfdochter van Jacob Dominiek, heer van Rollegem-Kapelle en burgemeester van Mechelen. Zijn afstammelingen behielden de heerlijkheid tot op het einde van het Ancien Régime.

Gevierendeeld 1. in sabel een bijl van goud

2. in zilver een keper van keel vergezeld van 3 mereltjes van sabel

3. in zilver 3 graszoden van sinopel

4. in keel een schuinkruis van goud.         

Kuurne :

Ik zoek deze uitgave....

met zwarte arend - 4 blauwe golvende horizontale lijnen, op een bruin-beige achtergrond

Neem contact per email of op mijn gsm => 0491/36.27.11

Bedankt

KUURNE

Kuurne, dat geen gemeentewapen had, diende in 1959 een aanvraag in om het wapen van de familie de Zeelandere als dusdanig te mogen gebruiken. De Raad van Adel ging niet op deze aanvraag in. De Raad suggereerde in de plaats het wapen van Karel Frans Jozef Mestdagh, laatste feodale heer van Kuurne vanaf 1719 tot aan zijn dood in 1769. Later bleek dat hij niet de laatste heer van Kuurne was. Een definitieve oplossing kwam er pas in 1793, toen Joos Emmanuel le Paige de Bar, licentiaat in de Medicijnen te Antwerpen, een andere erfegenaam uitkocht en zo de laatste feodale heer van Kuurne werd. Zijn nog levende afstammelingen hadden er geen bezwaar tegen dat diens wapen werd gekozen als gemeentewapen voor Kuurne.

In keel 3 ringen van goud, in het schildhart vergezeld van een mereltje van zilver. Het schild getopt met een helm van zilver, getralied, gehalsband en omboord van goud, gevoerd en gehecht van keel, met wrong en dekkleden van goud en van keel. Helmteken: een mereltje van het schild.

KORTRIJK

In zilver een keper en een uitgeschulpte zoom van keel. Het schild getopt met een stedekroon met 5 torens van zilver en gehouden door 2 wildemannen van vleeskleur, omgord en gekroond met eikebladeren van sinopel en steunen op een knots van natuurlijke kleur.

KORTRIJK

In 1368 verschijnen 2 nieuwe tegenzegels van Kortrijk. Het schild erop wordt gehouden door 2 wildemannen.

De muurkroon met 5 torens verschijnt op het einde van de 18de eeuw.Vanaf 1780 staat op de Kortrijkse stadszegels het volledige wapen zoals het ook nu wordt gevoerd, met schild, schildhouders en stedenkroon.

KORTEMARK

Dit wapen gaat terug op een prachtig zegel van zaken van het ambacht Kortemark waarvan een exemplaar uit de 17de eeuw bekend is. Het schild op dit zegel vertoont Oude Vlaenderen, het legendarische eerste wapen van Vlaanderen met in het schildhoofd een leeuw, om grafische redenen gaande getekend. Sinds Filips van de Elzas was dit het wapenteken van de graven van Vlaanderen. In 1281 verkocht Arnulf V van Oudenaarde het dorp Kortemark aan graaf Gwijde van Dampierre. Deze voegde het bij het Land van Wijnendale. Het zegel van het Land van Wijnendaele vertoont dezelfde wapenfiguren als dat van Kortemark.

Gegeerd van acht stukken van goud en van lazuur, met een hartschild van keel, een schildhoofd van goud met een gaande leeuw van  sabel, geklauwd en getongd van keel.

KOKSIJDE

Na de laatste fusie koos Koksijde het wapen van de oude abdij Ter Duinen. Haar vroegere wapen was immers historisch en heraldisch moeilijk te verandwoorden.

Ter Duinen werd begin 12de eeuw gesticht op het grondgebied van Koksijde, ruim anderhalve eeuw voor de parochie Koksijde zelf voor het eerst wordt vermeld (1270). Reeds in 1138-1139 verwierf Ter Duinen grond te Wulpen. Hier was voor 1120 Oostduinkerke ontstaan, dat oorspronkelijk Duinkapelle heette. In 1135 was het al een afzonderlijke parochie.

Ter Duinen heeft dus een enorme belangrijke rol gespeeld in de 3 parochies - later gemeenten - die het grondgebied van het huidige Koksijde uitmaken. Om die reden werd het wapen van de oude abdij gekozen voor de nieuwe gemeente Koksijde.

De zegels en tegenzels van de abten van Ter Duinen tonen hoe dit wapen stilaan groeide. In 1290 verschijnen een kromstaf en een vis, in 1423 twee schuingekruiste kromstaven met de vis in de schildpunt geplaatst. Omstreeks 1580 verzschijnen ook de omgekeerde arendsklauw en de dwarsbalk. Op dat ogenblik was het wapenschild van Ter Duinen volgroeid en zou het niet meer veranderen.

In goud 2 schuingekruiste en afgewende kromstaven van keel, vergezeld in het schildhoofd van een omgekeerde arendspoot en in de schildvoet van een dolfijn, beide van sabel, een dwarsbalk van lazuur over alles heen

KOEKELARE

Het wapen van Koekelare werd in de 13de eeuw al gevoerd door een adelijke familie van die naam. Ridder Walter IV, heer van Koekelare en schepen an het Brugse Vrije (1247-1279), gebruikte een wapenzegel. Op het schild staan 3 ronde schijfjes. Ook de wapenzegels van zijn opvolger ridder Walter (1281-1295) en van latere leden van het huis van Koekelare vertonen de 3 schijfjes. Het op die zegels afgebeelde wapen van de heren van Koekelare was in lazuur 3 penningen van zilver. Dit was ook het wapen van Koekelare-ambacht in het Brugse Vrije. Het werd dan ook terecht gekozen voor de gemeente Koekelare.

In lazuur 3 penningen van zilver.

KNOKKE-HEIST

Onder het Ancien Regime had Knokke, een parochie van het ambacht Lissewege in het Brugse Vrije, geen schepenbank, geen zegel en geen wapen. Het wapen dat Knokke in 1914 ontving, is geinspireerd op dat van het ambacht Lissewege waarin de parochie lag. Op de kaart van het Brugse Vrije voerde Lissewege-ambacht in zilver een keper van keel, beladen met 3 schelpen van goud, vergezeld in de punt van een rietstengel van natuurlijke kleur. Knokke behield de keper van keel, mar wisselde de metalen van het veld en de schelpen om en verving de rietstengel door een zeedistel.

In goud een keper van keel, beladen met 3 schelpen van zilver, in de punt vergezeld van een zeedistel van natuurlijke kleur.

JABBEKE

De fusiegemeente opteerde voor een vierendeling van 1. Snellegem, 2. Stalhille, 3. Zekergem en 4. Varsenare, met het wapen van de vroegere gemeente Jabbekle in het hartschild.

Het wapen van Snellegem is dat van het ambacht Snellegem zoals het in 1562-1571 geschilderd werd op de grote kaart van het Brugse Vrije.

De oorsprong van het in 1845 erkende wapen van Stalhille is onbekend.

Het wapen van Varsenare is dat van de oude heren van die naam. Het komt al voor op zegels uit 1282 van Weinin van Varsenare, schepen van het Brugse Vrije.

Het wapen van Zekergem gaat terug op dat van Zekergem-ambacht zoals het afgebeeld staat op de kaart van het Brugse Vrije.

Gevierendeeld 1.(= Snellegem) in sabel 10 schelpen van zilver, geplaatst 4,3 en 3,

2. (Stalhille) in sabel een zwaan van zilver, gebekt van keel, zwemmend op een water van natuurlijke kleur

3.(=Zekergem) in zilver een grafzerk van lazuur met 2 uitkomende hertshorens van keel

4. (=Varsenare) in sabel 3 omgekeerde zwaarden van zilver, schuin geplaatst en linksschuin geschikt;

hartschild (=Jabbeke) : in sabel 3 zwanen van zilver, gebekt en gepoot van keel.

IZEGEM

Het wapen van Izegem gaat terug op de plaatselijke heren. Ridder Boudewijn II, heer van Izegem gebruikte in 1238 een ridderzegel. Op het schild van de ruiter staan een kruis en 12 zoomsgewijze geplaatste mereltjes.

De Hoge Raad van Adel erkende in 1819 het wapen van Izegem, maar plaatste de mereltjes in elke schildhoek 2 en 1 en topte het schild met een markiezenkroon met 5 fleurons.

Het KB uit 1980 is een terchte terugkeer naar het wapen zoals het bestond in de de 13de eeuw: de mereltjes zijn weer zoomsgewijze geplaatst en het schild wordt getopt met de gravenkroon waarop Izegem sedert de verheffing tot graafschap recht had.

In zilver een kruis en 12 zoomsgewijze geplaatste mereltjes van sabel. (Het schild getopt met een kroon van goud met 15 parels waarvan 3 verheven)

INGELMUNSTER

De gemeente voert het wapen van de oude heerlijkheid en baronie van Ingelmunster.

De heerlijkheid Ingelmunster werd gehouden van het leenhof van Dendermonde en was voor 1600 al een baronie. De 1^ste

echte heer  van Ingelmunster was Jan van Schelderode in 1289. Nadat hij de heerlijkheid in 1301 had moeten afstaan aan de bekende leliaard Jan III van Gistel, kwam ze na de Vlaamse overwinning te Kortrijk opnieuw in het bezit van de familie van Schelderode. De laatste feodale baronnen van Ingelmunster waren de afstammelingen van Otto van Plotho, Duitse colonel in het leger van de Franse koning Hendrik III.

In 1845 wilde de gemeente het familiewapen Plotho laten erkennen als gemeentewapen. Toen dit werd geweigerd, vroeg de gemeente 2 jaar later les armes anciennement attribuées à la terre et baronnie d’Ingelmunster,  zijnde d’or à une massacre de cerf posée de profil et ramée de 6 cors de gueules. Waarschijnlijk werd deze beschrijving verkeerd begrepen en liet men de rode kleur enkel slaan op het gewei en niet op de volledige hertenkop, zodat deze in het besluit uit 1849 een natuurlijke kleur kreeg.

In goud een hertenkop van natuurlijke kleur met een gewei van 10 punten van keel.

- IEPER -

Het oudst bekende embleem van de stad Ieper is een patriarchaal kruis. De Ieperlingen die tijdens de Guldensporenslag de burcht Kortrijk afgrendelden, droegen dit op hun tuniek.

Uit de zegels blijkt dat Ieper in 1372 al een echt wapenschild bezat : een kruis van vair en een schildhoofd beladen met een patriarchale  kruis.

“In keel een kruis van vair” was het wapen van de Ieperseburggraven uit het huis van Belle, die het klaarblijkelijk al voerden in het begin van de 13de eeuw. Het wapen van Ieper dat voor het 1^st verschijnt omstreeks 1350, is dus niets anders dan het wapen van de Ieperse burggraven met in een schildhoofd het oud patriarchal kruis van de stad.

ICHTEGEM

Eernegem en Ichtegem voerden sinds 1819 in lazuur 3 penningen van goud.

Het metal van de penningen werd gewijzigd. Deze wapens gingen immers terug op die van Eernegem en Ichtegem-ambacht in het Brugse Vrije. Op zijn geschilderde kaart ( 1562) geeft Pourbus voor beide in lazuur 3 penningen van zilver. Datzelfde wapen wordt echter reeds gevoerd door het aanpalende Koekelare. Aan het wapen van het huidige Ichtegem moest dus een element worden toegevoegd, bij voorkeur één dat ook de 3de deelgemeente, Bekegem, kon symboliseren. Daarom werd in het hart van het schild het wapen van het ambacht Gistel geplaatst, wartoe Bekegem tijdens het Ancien Régime behoorde.

In lazuur 3 penningen van zilver; hartschild: in keel een keeper van hermelijn

HOUTHULST

Om historische redenen koos de fusiegemeente Houthulst voor het wapen van de Sint-Pietersabdij van Corbie in Frankrijk.

Vanwege de belangrijke historische betekenis van Corbie voor de streek scheen het wapen van de abdij het meest geschikte emblem voor de nieuwe gemeente Houthulst.

De raaf (Lat. Corvus, Fr. Corbeau)  symboliseert de naam Corbie. De sleutels zijn attributen van Sint-Pieter, patroonheilige van de abdij. De kromstaf met naar links gewende krul wijst op de exemptie (het onttrokken zijn aan de macht van de plaatselijke bisschop) van de abdij, haar voor het eerst in 855 verleend door paus Benedictus III.

In goud een kromstaf van lazuur ondersteund door een raaf van sabel en begeleid door 2 afgewende sleutels van keel.