La Promnesia! Plusjes & Minnetjes...

Inhoud blog

	Un libro de Eckhart Tolle
	Een eigen gedicht.
	Me, myself and I.
	Het pathos van de dag!
	Return to love

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Zoeken met Google

Welkom in mijn wereldje.........van plusjes en minnetjes!

Een interessant adres?

Archief per maand

	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	06-2009
	05-2009
	04-2009
	03-2009
	02-2009
	01-2009
	12-2008
	11-2008
	10-2008
	09-2008
	08-2008
	07-2008
	06-2008
	05-2008
	04-2008
	03-2008
	02-2008
	01-2008
	12-2007
	11-2007
	10-2007
	09-2007
	08-2007
	05-2007
	04-2007
	03-2007
	02-2007
	11-2006
	08-2006
	07-2006
	06-2006
	05-2006
	03-2006
	02-2006
	01-2006
	12-2005
	11-2005
	10-2005
	09-2005
	08-2005

http://www.weeronline.nl/

Speel het volkslied

IF WE ALL TAKE THE BACKSEAT, WHO'S GONNA DRIVE?

De vredesduif vliegt van site naar site,
door zo veel te landen als maar mogelijk is.
Alsjeblieft, help de duif om een lint te maken, rond de wereld.
door hem mee te nemen naar jouw site,
of om hem aan iemand anders te geven voor hun site,
door hem een plaats te geven in een ander werelddeel
of in die delen van de wereld waar strijd en chaos heerst

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

http://www.inzicht-nu.nl/

Het denken maakt onophoudelijk lawaai.
Hoe zou het stilte kunnen begrijpen?

Het denken houdt van oordelen.
Hoe zou het vrede kunnen begrijpen?

Het denken splitst en verdeelt.
Hoe zou het eenheid kunnen begrijpen?

Het denken is onvrijwillig en dwangmatig.
Hoe zou het vrijheid kunnen begrijpen?

Denken is een activiteit van streven en worden.
Hoe zou het Zijn kunnen begrijpen?

Pas wanneer het denken beseft
dat het niet in staat is iets écht wezenlijks te begrijpen,
is er een opening naar werkelijk Inzicht.

De voor-herinnering.

18-09-2005
Gesprek met regio-directeur F.P. 15-09-05
Na alles wat ik had meegemaakt sinds 1998 bij Arbeidsvoorziening/ CWI was de uitnodiging deel te nemen aan een " onder-onsje" wel het laatste waar ik op zat te wachten. En toch, heel paradoxaal, wilde ik niets anders. Eens en voor altijd wilde ik af van de paparazzi van het bedrijf waar ik voor werk. De meest idiote en wilde verhalen deden de ronde, ieder voegde er het zijne aan toe en mijn rugtas met bakstenen werd alleen maar zwaarder. Het is maar dat ik een zeer sterke psyche heb anders zat ik ergens aan boeien in een huis voor idioten in meervoud. Ik nam aan dat het weinig zin had om het gesprek voor te bereiden want ik begon steeds meer te geloven dat NIET IK gek was maar dat ik te midden van een stel malloten mijn eten moest verdienen. Deze theorie baseerde ik op het feit dat leidinggevenden met zg. HBO plus opleidingen en vele management trainingen, in staat waren te denken dat alles wat er om mij heen gebeurde, puur en alleen door mij veroorzaakt werd. Zie je 't al voor je: Ik kom binnen - werk met meerdere mensen - die niets doen of zeggen - en ik reageer " ja goed zo" waarop reageer ik???????? Ik ben een denker - geen prater ...zie 't al voor je ...ik praat tot mezelf en de medewerkers ...die nooit iets doen (trouwens heb je je wel afgevraagd of ik met mensen werk of met robots? dan zit je goed), die raken van slag...want ik heb het gedaan. Ik ben arrogant, ik luister niet...ik jaag mensen op de kast (hahahaha zie je mij al in harnas voor de kast staan met mijn leidinggevende erop ....) Ik ben cynisch....en sla door........... Met het adagium...." als leven een lijdensweg wordt dan is sterven een gewin" ging ik richting Roosendaal. Relaxed want ik was er van overtuigd dat het cynisme waarover men praat gewoon een verbloeming is van mijn echec. Ik was voorbereid op een zedenpreek waar ik toch maar weer alles had gedaan, de collegae de kast op had gejaagd......men niet op mij kon rekenen want ik was ziek, zwak en misselijk...........en ga zo maar door! Maar dan................valt F.P. met de deur in huis. " Ik heb geen lange epistels uit je dossier gelezen, zegt hij". " Neen, ik wil een men-tot-mens gesprek met jou" . Het glazuur vloog mij bijna spontaan van de tanden. Ik wist niet wat ik hoorde! Het scheelde echt een haartje of ik was hem spontaan om de hals gevlogen. Echter, een ervaringsdeskundige als ik, trapt niet in het eerste en beste lokkertje. Neen, vertrouwen en wantrouwen kunnen niet zonder elkaar. En sinds 1998 heb ik geleerd dat een leidinggevende van Arbeidsvoorziening/CWI écht niet te vertrouwen is. Hij vertelde dat hij ondertussen meerdere medewerkers heeft gesproken die de vele reorganisaties amper overleeft hebben. Dat hij als geen ander (en nu komt het hahahahaha) begrijpt dat waar er gewerkt wordt NOOIT één persoon alle schuld kan krijgen. Dat ik dit thans met een vleugje humor schrijven kan is omdat humor overwonnen droefheid is. Ik kon geen decibel produceren. Ik staarde die goeie man aan......... Hij wilde meer weten..............anecdotes zat................mijn zelfkritiek en mijn zelfreflectie waren voor hem een teken dat ik gelouterd was door de bijna 13 jaren die ik voor zijn bedrijf werkte. Hij had begrip voor het feit dat ik nu drukdoende was alles een plekje te geven en op zoek wilde gaan naar een meer serene omgeving. Ook mijn ziekte was voor hem duidelijk. Na uren van praten, lachen, praten en zoeken naar woorden en oplossingen kreeg ik het volgende advies mee: " Mijn verzoek zal hij eerst juridisch onderzoeken......hier ga ik later op in ...en voor the time being ga ik maandag morgen 19-09 naar kantoor Schiedam en hij gaat zich voor de volle 100% inzetten om een gepaste werkomgeving voor mij te vinden" Dit zal niet morgen zijn, niet volgende week, lets hope........niet volgend jaar. Want dan lig ik ergens in een psychiatrisch kliniek........................ Als rond 16.30 uur een van Marokkaanse afkomst coördinator belt......kan ook zij haar oren niet geloven...IK een goed gesprek met F.P.? Aan haar intonatie hoor ik dat ze mij liever in tranen aan de telefoon had gesproken...jammer voor haar....MIJN GOD IS EEN BETROUWBARE GOD....HIJ is mijn metgezel geweest...................alleen op HEM kan ik vertrouwen. HIJ heeft mij weer bewezen dat als ik " twee paar stappen zie gaan in het zand .....HIJ mij gedragen heeft " .......

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Hart

Wanneer het hart
iets in bewaring heeft
blijven de beelden héél
een leven ongeschonden.
Jouw eerste glimlach
heb ik zo vaak herbeleefd,
wel duizend maal heb ´k
jou opnieuw gevonden.

Generaties.

Jong mensen protesteren
Roepen ´t is een treurig zootje
en al ben ik niet meer zo jong
ik zit toch in hetzelfde bootje.

Zij verwijten deze wereld
een geweldig aantal floppen
´t klopt want in mijn jonge jaren,
was ie ook al naar de knoppen