http://www.nrc.nl/necrologieen/2009/article2244910.ece/Mario_Benedetti_1920-2009
Angelus.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wie had gedacht dat dit mijn lot was.
De regen zien door omgekeerde letters heen,
Een blinde muur met vlekken die op hoge heren lijken,
de dagen van de bussen glinsteren als vissen
en de melancholie die in de claxons klinkt.
Hier is geen hemel,
Hier is geen horizon.
Er is een grote schrijftafel voor alle ellebogen
en een stoel die draait als ik ontsnappen wil.
Weer een dag voorbij en dit is mijn lot.
Vreemd dat je nog tijd hebt om bij je droefheid stil te staan:
steeds klinkt er een opdracht, een telefoon, een bel,
en natuurlijk is het verboden boven de boeken te huilen
want het staat zo slordig als de inkt uitloopt.
|