reacties op artikelen

Laat ik Hans Jansen dan wél de erkenning geven die hij mijns inziens verdient: Hans Jansen was een kanjer!

Ik hen hem al wat langer.
Op conferenties voor godsdienstdocenten heb ik hem bij voorbeeld ontmoet.
De eerste keer dat ik bij een dergelijke gelegenheid een lezing van hem beluisterde, was ik niet zó verguld met hem…. om u eerlijk de waarheid te zeggen….hij deed toen ( nog ) net of christendom en islam zo’n beetje hetzelfde waren… en hijzelf geloofde nóch in de Levende God, nóch in de afgod allah….
en hij besprak de islam dus op zijn droge, wat meesmuilende toon… en met die aparte humor van hem… zo van: ” Ach, alle gelovigen hebben zo hun afwijkingen…. maar déze club heeft wel érg veel afwijkingen!”.

Later kreeg ik van mijn lieve man, die altijd een groot bewonderaar van Hans Jansen was, een boek met de titel: ” Het bestaan van God” en daar werd ik óók al niet blij van,
want dat was typisch zo’n boek van iemand die, hoewel uitermate slim en belezen, nog nooit één persoonlijke ervaring met God gehad had… en daar zit je als gelovige dan toch met érg weinig interesse kennis van te nemen…
net of de paus een boek over seksuele voorlichting zou schrijven… je herként er niets in… het is louter theorie….
de schrijver loopt alleen nog maar om het gebouw, waarover hij meent te moeten schrijven, héén…. maar heeft nog nooit één stap binnenin het gebouw gezet!

Bij een van onze verhuizingen heb ik dat boek toen maar voorzichtig in de vuilnisbak gelegd en mijn man, die intussen via mij al veel meer gezien had van de praktijk van het christenleven, begreep dat toen ten volle…. ik kón niets met dat boek.

Maar Hans Jansen is niet stil blijven staan!
Hij las ook kranten!
Hij volgde ook wat er allemaal in het Midden-Oosten en in Noord-Afrika gebeurde.
En hij ontdekte welk een enorm gevaar de islam voor de hele wereld aan het vormen was.
Kwam er weer eens een links figuur melden, dat de koran zulke práchtige, menslievende soera’s bevatte… dan wist Hans Jansen meteen te melden wat er écht in het Arabisch stond… of dat die prachtige, vriendelijk klinkende zin uit de koran alleen voor moslims zélf maar gunstig was, maar juist helemaal niét voor Joden, christenen plus alle andere niét-moslims.

Hans Jansen was – kortom – onbelazerbaar.
Hij merkte dat de media hem alleen maar uitnodigden als hij voornamelijk lieve en leuke dingen over de islam vertelde… en als hij bereid was zijn kritiek op de islam en zijn terechte angst vóór de islam in te slikken.
Omdat Hans Jansen echter vooral een éérlijk mens is, vertikte hij dat!
Hij liet zich niet de mond snoeren!
Hij wist waar hij het over had… de interviewers meestentijds niet …of veel minder… en ze moesten hem zijn zegje laten doen óf hem gewoon niet uitnodigen.

Dat laatste is toen gebeurd.
Hij werd niet meer gevraagd.
De islam moest koste wat kost in de luwte blijven… mocht niet eerlijk besproken worden… en alleen arabisten, die zo’n vertékend verhaal bereid waren te vertellen, werden voortaan voor de microfoon of de camera gehaald.
Dat werden dus vaak… zo niet altijd…. arabisten, die in dienst waren van en betaald werden door islamitische regiems!
Van hen kon je rustig aannemen dat ze vol enthousiasme over die ontzettend vréédzame islam zouden komen vertellen!

Intussen hebben wij heel veel aan Hans Jansen te danken.
Mijn man en ik hadden zijn boeken in de kast staan en lazen die graag.
De laatste keer dat ik Hans Jansen in persoon zag, was tijdens de uitvaartdienst voor Jaap Mollema, voor velen beter bekend als prof. van Frikschoten… in de aula van de Oosterbegraafplaats in Amsterdam… die geleid werd door Ben Kok!

Als ik – maar wie ben ik..? – een etiket op het leven van Hans Jansen zou moeten plakken ( maar God doet dat véél beter en véél eerlijker…)
dan zou ik zeggen, een erudiet mens, een minzaam, bescheiden mens, een goud-eerlijk mens.. géén Jood en géén christen, maar voor 100% zeker wél: een rechtvaardige onder de volken!

Moge hij wandelen in de landen der levenden!
De wereld is met zijn heengaan een beetje kouder geworden.

Shalom, Hans!