Aansluitend op de bespreking in de webblog Sprokkel (http://blog.seniorennet.be/sprokkel/) van de roman Het Revolverschot van de tante van Cyriel Buysse, Virginie Loveling. Denk ik aan de roman Tantes van Cyriel Buysse zelf. De hoofdpersonen uit deze roman zijn drie verzuurde, rijke tantes, door Buysse wel grotesk, maar daarom niet minder levensecht getypeerd (Het zijn niet zijn tantes Rosalie en Virginie Loveling, integendeel want dat waren voor hun tijd vooruitstrevende figuren). Daar tegenover staan hun drie nichtjes die de huwbare leeftijd reeds lang bereikt hebben en bij het huwelijk van hun broer opeens duidelijk beseffen dat ze dezelfde kant opgaan als hun tantes. Namelijk een ongehuwd eenzaam leven leiden. Een leven zoals vele gegoede burgers in een provinciestadje. Een leven waar de moraal en het geld de hoofdrol spelen. De tantes controleren de handel en wandel van de nichtjes met het testament achter de hand. En ze letten nauwlettend op hun christelijke plicht tot kuisheid, zeker voor het huwelijk. Verder lezen we op de achterflap: Tantes wordt algemeen beschouwd als een hoogtepunt van psychologisch uitbeeldingsvermogen in het werk van Cyriel Buysse.
De essentiële kracht van de roman is de typering van de tantes, de fijne ironisering van hun wezen zelf en van hun almacht: hun prestige in de familie berust op hun fortuin, wat de toekomstige erfgenamen in zwijgende machteloosheid laat, tot het moment van de fatale uitbarsting, het moment van waarheid en verzet.
Kees Fens schreef een uitvoerige inleiding voor deze publicatie. Hij maakt een opmerkelijke analyse van Tantes en plaatst de roman in de evolutie van Buysses oeuvre. En hij stelt dat met Tantes Buysse de top van zijn schrijverschap haalde.
21-08-2005 om 09:28
geschreven door land van reynaert
