Een mooi verhaal dat aantoont dat kritiek krijgen soms in je voordeel kan zijn.

Er was eens een restaurant met de naam "Zevenster". Ondanks alle moeite kreeg de waard

weinig gasten.

Hij maakte het restaurant gezellig, zorgde voor een vriendelijke, prettige bediening en hield

de prijzen binnen redelijke grenzen. Maar er kwamen haast geen gasten. 

Vertwijfeld vroeg hij een wijze om raad. Toen de wijze man het verdrietige verhaal van hem

hoorde, zei hij: Het is heel eenvoudig. Je moet de naam van je restaurant veranderen.

Onmogelijk, zei de waard. Al generaties lang heet het 'Zevenster' en onder die naam is het

overal bekend.

Nee, zei de wijze, noem het vanaf nu 'De vijf klokken', en hang boven de ingang zes klokken op.

Zes klokken? Dat is toch absurd. Wat moet dat betekenen?

Probeer het maar en bekijk het zelf, zei de wijze glimlachend en vertrok.

De waard waagde een poging en het volgende gebeurde: iedere reiziger die voorbij kwam ging naar

binnen om de fout onder de aandacht te brengen, in de veronderstelling dat er nog niemand was die

het bemerkte. En, eenmaal binnengekomen in het restaurant, kwamen ze onder de indruk van de

vriendelijke ontvangst en bleven er om iets te nuttigen. Dat was de kans waar de waard zo lang op

had gewacht. Er is niets wat het eigen ik meer behaagt, dan fouten van anderen te kunnen corrigeren.

                                                                            solitude

Mens, luister eens naar mij … Tijdens de koude november nachten geef ik warmte in je huis.

Het is door mij te verbruiken dat je je kan verwarmen. Ik geef je verfrissende schaduw onder

de brandende zon in de zomer. Ik ben het geraamte van jouw huis en geef je een dak waaronder

je kan schuilen. Ik ben het blad van jouw tafel en de stoel waarop je je kan uitrusten.

Ik ben het gewelf van jouw kerken en kathedralen. Ik ben het bed waarin je kan rusten na een

dag van zwaar werken. Ik ben de levende materie waardoor de harmonieuze klanken van de viool

en de fluit ontstaan. Ik ben het hout waarmee je jouw boten maakt. Ik ben het handvat van jouw sikkel,

de schaats van jouw slede en het hekken van jouw omheining. Ik ben de koffer met jouw bezittingen,

de rol die jouw deeg kneedt en de lepel die jouw soep omroert. Ik ben de wieg van jouw kind en zal jouw

kist zijn als je deze wereld verlaat.

Wil je dan asjeblieft stoppen met steeds tegen mij te pissen !!! 

De auto's kruipen met een slakkengangetje voort door de dichte mist. Een automobilist neemt het zekere voor

het onzekere en rijdt heel voorzichtig achter zijn voorganger aan. Vaag ziet hij zijn achterlichten nog net

opgloeien in de dichte mist. Plotseling trapt de bestuurder van de voorste auto op zijn rem. De bestuurder van de

tweede auto maakt een noodstop, hij springt uit zijn auto en vraagt aan zijn voorligger: Bent u wel goed bij uw

hoofd om zo plotseling te remmen?

De voorste bestuurder blijft heel kalm en merkt op: Ik weet niet of u er erg in hebt, maar u staat hier wel in

mijn garage!

Door uit je comfort zone te komen, doe je iets waar je onzeker over zou kunnen zijn.

Je komt namelijk op onbekend terrein. Hoe vaker je kleine uitdagingen aangaat,

op welk gebied dan ook, hoe gemakkelijker je jezelf voelt in ongewone situaties.