Deze tekst wil ik jullie niet onthouden. Ikzelf zou het niet zo onder woorden kunnen brengen, maar het geeft weer wat we ginder gevoeld en meegemaakt hebben. Bedankt Peter en Anita
Aan iedereen,
We hebben onze grenzen verlegd, midden in het mooie Kaunertal, samen met een heel toffe groep en onder fantastische begeleiding. Deze mensen weten waarom het gaat. Het meest ingrijpende is dat we daar mentaal een ander mens mochten worden.
De top halen is voor iedereen belangrijk maar het Join2bike project is veel belangrijker. Samen blijven trainen het ganse jaar door met één gezamenlijk doel. Het was dit jaar in het Kaunertal een zware beklimming maar met zo veel voldoening. De inzichten, de zelfkennis, de mentale kracht,de verbondenheid was overweldigend. Wij hebben met één oog in de camera staan huilen daarboven en hebben deze verbondenheid ook gevoeld op de top van de Kaunertalergletcher. Je zag dat iedereen stikkapot was, maar zo gelukkig en vrij.
Bedank join2bike voor dit uniek moment.
Aan iedereen een deugddoende vakantie toegewenst en tot binnenkort op de fiets.
Groetjes Peter en Anita
Wat een prachtervaring! Een tijdje geleden leerden we via viaJoin2Bikekennen. Op hun programma stond de beklimming naar de Weissee en Kaunertalergletsjer in Oostenrijk met fietsen in allerlei soorten al naargelang de fysieke mogelijkheden van de deelnemers. De beste uitleg over hun doelstelling leest ge best eens zelf op hun webpagina's. Na 't bijwonen van een infovergadering en een persmoment waar we wat meer mensen leerden kennen stonden we te popelen om mee te gaan. Mijn ventje was vorig jaar wel beginnen handbiken maar 2013 was er nog niet veel van terecht gekomen, te koud, te nat, de gezondheid die het een paar maal serieus liet afweten maar ... dat bleek geen onoverkomelijke hindernis te zijn om de groep te vervoegen.
Het werd dus onze eerste lange afstand die 't ventje terug zelf zou gaan rijden. De dochter en haar vriend zouden met eigen wagen meerijden zodat in geval van problemen één van hen het stuur zou kunnen overnemen. Dagen heb ik mijn bezigheid gehad om een toegankelijk hotel te vinden zowat halfweg de rit. Ik ben er wel wat wijzer door geworden; op Barrierefreie Underkunfte kan men zoeken per regio (heb dus ondertussen ook mijn aardrijkskunde van Duitsland moeten bijspijkeren ) Vond er ook het boek van Escales-Verlag: Handicapped reisen - ISBN 978 3 39813233 3 7 16€ + verzendingskosten. Staan ook nog wat adressen in andere landen bij. Wie het boek graag eens inkijkt laat het maar weten.
We vertrokken op 25 juni en overnachtten in AMH Airport Messe Hotel Stuttgart in Filderstadt - niet speciaal aangepast maar goed toegankelijk voor rolstoelen (achterdeur) Kamers en badkamer zeer ruim - keukentje met kookplaat, microgolfoven, koelkast, waterkoker met koffie en thee op de kamer. Was voor ons perfect om gewoon een nachtje te blijven. Betaalden 168€ voor 2 kamers van 2 personen en onze woef, ontbijt in.
Reden via Kerpen. Onderweg heel veel werken maar gaf weinig oponthoud behalve op 't spitsuur waar het vertraagd verkeer was maar we bleven in alle geval rijden. We hielden het droog onderweg en 's voormiddags zefs aangenaam zonnig. Iets na de middag waren we ter plaatse. Ruim op tijd om te genieten van een tas koffie en gebakje op het terras.
De kamer is prima, een terras met mooie bloemekens en een uitzicht op de majestueuze bergen... meer moet dat niet zijn. In de kelder een groot Wellness centrum met alles erop en eraan.
In de ondergrondse garage staan verschillende gemotoriseerde vervoersmiddelen voor wie niet zo goed te been is. Ook een aangepaste poets- en smeerinstallatie voor moto's. Lijkt me zalig om hier op moto's in de bergen rond te toeren. Onze minibus is wat te hoog om hier binnen te rijden maar buiten is voldoende en ruime parking. 's Avonds ontmoetten we Theo en Annie die gisteren al waren aangekomen. Het avondeten met verschillende gangen en kaarslicht als welkom smaakt. We liggen vroeg in ons bed.
Het is fris maar zonnig. We wagen het erop om naar boven te rijden. Aan de Mautstelle betalen we 28€per wagen voor 14d. (22€ voor 1 dag) we hebben in een folder gelezen dat er verschillende bezienswaardigheden zijn onderweg. Prachtige rotsformaties, een rare muur tengevolge van stenen blokken die men hier uit de rots heeft gehouwen voor de stuwdam, houtsnijwerken enz... Het gaat langzaam bergop naar het stuwmeer, de weg rond het meer blijft zowat op dezelfde hoogte maar is redelijk smal, kronkelt fel en gaat op en af. Een herdersjongen belt vermoedelijk met zijn lieveke en de koeien palmen de hele breedte van de weg in. Niet eenvoudig om voorbij te steken ... Rond het meer kan er niet gereden worden wegens wegenwerken. Hierna begint de weg serieus te stijgen en de bochten worden scherper. Bordjes houden ons op de hoogte aan welke bocht we zijn ( er zijn er 29) Op weg naar de Weissee loopt er ook vanalles op de baan, koeien en geiten ... Ter hoogte van bocht 10 mooie parking aan de beek. De Weissee zelf is nog deels bevroren. Het laatste stuk zit men deels boven de boomgrens en heeft men zicht op de verschillende bochten en hellingen. Niet mis om met de fiets te doen.....Boven is een grote parking, restaurant met zonneterras, een paar winkeltjes en een ijsgrot die men met gids gratis kan bezoeken (11u 's morgens op het zonneterras van 't restaurant in Juli en Augustus). Theo en Annie zitten in ' t zonneke op 't terras. We houden er even halt voor we met de kabelbaan verder gaan. Ook de rolstoelen kunnen mee. Met een eenvoudige borstelsteel naast de deur verwittigen ze de man boven dat hij de lift even stil moet houden om de rolstoelen tijd te geven uit te gunnen. Hierboven heeft men een wijds uitzicht, tenminste als de wolken even willen wijken. Het platformke is niet groot maar de grens met Italië loopt er dwars doorheen. Er ligt nog veel sneeuw die de laatste dagen is gevallen.Verder is er voor ons niet veel te beleven - er vertrekken wel verschillende bergwandelingen. Terug aan 't restaurant gaan we onze inwendige mens wat verwennen met schnitzel en friet. Het overtrekt en voor we klaar zijn om te vertrekken begint het te sneeuwen. We rijden vlot naar beneden. Els en Sven rijden nog wat verder het dal in en gaan wat in het Kaunerpark rondtouren. Wij ... aan de koffie en gebak ... in de kelder een goed doucheke nemen en... wat platte rust . Het avondeten smaakt evenals een coctailke aan de bar.
Wij gaan vroeg ontbijten en houden daarna den Taiko bij. We halen de scooters buiten en gaan naar Feichten - een heel mooie wandelweg met een opdrachten parcours (kegelen en klavertjes 4 zoeken enz...) en prachtige landschappen. We stoppen bij de bakker en gaan picknicken aan een verlaten kiosk. Onderweg zagen we veel watervalletjes maar in Feichten is er eentje op 5' wandelen van 't centrum. Op de foto's te zien die Els en Sven namen is het een mooi en rustig plekje. Wij wachten aan 't brugske want een stijl wegske met losse stenen is niet de beste weg voor onze banden... Wij nemen dezelfde wandelweg terug en de jeugd gaat via een smal wandelpad een stuk hoger gelegen terug. Op de camping van 't hotel zien we een motorhome met belgische nummerplaat. Nog volk voor Join2Bike en... wonen thuis in de buurt enz.. In de bar staat de koffie klaar met gebak en dat slaan we niet over. Nog wat gaan rusten op de kamer voor 't avondeten waar we gezelschap krijgen van Eddy die juist aangekomen is. Hij verwacht ook nog Mathias maar die krijgen wij niet meer te zien .... ons bed roept.
's Morgens aan het ontbijt ontmoeten we de hele groep - we zitten samen in een apart zaaltje. Het is nogal puzzelen om iedereen een plaats te geven maar ... de stemming zit erin. Luc komt Louis verwittigen dat hij zich moet klaarmaken om mee te gaan - voor hem een emotionele verrassing. Binnen een half uurtje gaan ze vertrekken. Het is fel overtrokken en de temperatuur een deel gezakt. We zullen dus iets warms moeten zoeken maar krijgen hem toch tijdig klaar. Beneden op de parking is het een drukte van jewelste. Fietsen, tandems, ligfietsen, handbikes worden klaargemaakt. Mijn ventje krijgt een plaats in een treintje van 4 daar hij niet de kracht heeft om op eigen krachten bergop te fietsen... we voelen ons "ik kan niet zeggen hoe" wat opgelaten, gelukkig, geroerd .... Onderweg begint het te druppelen - zijn cape is niet de gepaste regenkledij daar de hoeken drijgen tussen de ketting te geraken maar iemand tovert vlug een korte regenjas te voorschijn - achterstevoren aan en hij is goed beschermt. Wij proberen in de auto te volgen en zoveel mogelijk foto's te nemen: we zien wel wat er lukt... Met heel veel dank aan Luc, Joren en de logistiek en Bernard voor de steeds vrolijke noot. Dit staat diep in ons hart gegrift.
Tot straks of morgen voor de rest en foto's, Ribbedebie
Last minute kunnen bespreken. We gaan voor de eerste keer opnieuw met de auto op verlof. Het had wel wat in voor we de auto geladen hadden. Maar uiteindelijk lukte het en weg waren we. Vertrokken om 13u in de hoop rond 15u terplaatse te zijn. Maar dat is dan ook dik tegengevallen. Juist voorbij de parking van Groot Bijgaarden begon de file - blijkbaar in Aalst een vrachtwagen omgekipt.... ook in de wijde omgeving waren de gewestwegen verstopt...Uiteindelijk waren we om 18u15 ter plaatse. Goed moe van zo lang rechtop te zitten duurde het nog wat voor we een bed hadden want de inschrijving was gesloten. Dan maar onmiddellijk aangeschoven voor het avondeten ... gewoon maar heel goed. Pa blij want er was lekkere soep. We hebben hier dus een heel regelmatig leven ...eten op vaste tijden en geen gesnoep tussendoor. De eerste dag zijn we het domein wat gaan verkennen maar werden door de regen naar binnen gejaagd. Het is wel heel mooi. Gisteravond een zangavond en een dansje geplaatst (wat ge er u ook wil bij voorstellen) Maar het was heel gezellig. Deze morgen scheen de zon maar er stond een strakke koude wind. Dikke jassen aangetrokken en via een mooi fiets/wandelpad langs de vaargeul naar het strand. Ongeveer 2u op trot geweest, goed uitgewaaid (doen we thuis nooit bij zo'n koude wind met de scooter weggaan) Deze namiddag rustig aan ... naar de koers gekeken en nu ... stillekens richting kamer. Het blijft koud en regenachtig. De zee kan ons niet bekoren voor 't ogenblik. We lezen, ik ga mijn licht opsteken bij handenarbeid en ontdek een leuk model sjaaltje voor de kleindochter. Spijtig hebben ze hier geen "roze" wol en zal het moeten wachten tot ik naar de winkel kan. Mijn olifanten in kruisjessteek vorderen niet erg maar hebben wel veel "beziens" en ik vertrek hier met een deel adresjes van nieuwe bekenden waarmee ik patroontjes ga uitwisselen. We krijgen hier en daar nuttige informatie over interessante bezienswaardigheden, hotels en campings die toegankelijk zijn. We doen eigenlijk niks en toch vliegt de dag voorbij. Rust voor lichaam en geest (maar dat moet ook niet telang duren .. we smachten naar zon...) Een midweek anders dan anders - als rusteloze geesten moeten we daar nog aan wennen - maar we verleggen beetje bij beetje terug onze grenzen.... De wereld loopt niet weg....
klik hier voor verdere foto's ( sorry, zijn nog niet door mijn photoshop gehaald enkele wazig - vegen op de lens - dashboard en weerspiegelingen - nog niet uitgeknipt = die mottige blote benen . Ge moet weten, wij zijn op rust en dwz. dat de veel te korte dagen voorbij vliegen zeker nu 't weer ons buiten uitnodigt).
Het heeft wel wat zoekwerk gevergd - niettegenstaande alle informatie die we hadden waren de zenuwen voor vertrek nooit ver weg. De kinderen waren ook zeer bezorgd en probeerden het ons af te raden. Uiteindelijk werd beslist dat de dochter, die vrij was, ons zou vergezellen om ons te helpen.
Voor de eerste keer terug vliegen moest het niet te ver zijn - Tenerife heeft normaal deze periode goede temperaturen - het hotel, MAR Y SOL in LOS CRISTIANOS was volgens de informatie prima aangepast. We bestelden de reis bij "blijven reizen" van het CM. Zij zorgden ook voor het vervoer van het vliegveld in Tenerife naar het hotel. De vriend van Els deed ons weg naar de luchthaven in Luik - kot in de nacht voor ons ( 4u) heel koud en een strakke wind. - eerste misrekening: we gaven onze dikke jassen mee terug naar huis - kregen verkeerde informatie: we zouden via een slurf inchecken - mispoes: geen slurf ..wel met de rolstoel in ons dunne jasje naar de vlieger ...'t was rillen. Ze droegen ons met een speciale stoel tot op onze zitplaats (had ik me zorgen over gemaakt hoe ze mijn ventje over die vaste armleuning aan de gangkant zouden krijgen - de mannen hadden een sleutel om die omhoog te zetten = probleem opgelost) Hadden onze voorzorgen genomen dat hij niet naar de WC op 't vliegtuig zou moeten. Vlucht zonder hindernissen Aankomst Tenerife : zelfde procedure in omgekeerde volgorde - ook geen slurf
De assistance hielp bij de bagage en begeleidde ons tot buiten de beveiligde zone waar een afgevaardigde van CM en LeRo ons opwachtte met een busje met lift - voor dat speciaal vervoer betaalden we iets bij - ze brachten ons later ook terug naar de luchthaven.
incheckbalie hotel: bediening in verschillende talen zelfs nederland naar de kamer : volgens ons gaven ze ons eerst een sightseeing van het hotel - maar alles via hellende vlakken -ik dacht bij mezelf: hier ga ik vele kilootjes kwijt geraken als ik zo dikwijls mijn rolstoel ga moeten naar boven sleuren... (te vroeg gepannikeerd) Een ruime kamer, met een zitkamer en een keukentje - terras met klein tuintje en bloemen. De badkamer: overal handgrepen, onderrijdbare wasbak, inrijdbare douche. De begeleider had een folder bij met diverse modellen douchestoelen waarvan we er eentje konden uitkiezen. Aangezien de kamer in de nog niet vernieuwd blok lag: geen airco, was proper maar leek verouderd (wat ons niet hinderde) kluis en TV apart te betalen. Gratis WIFI nabij de bibliotheek en op sommige plaatsen in en rond restaurant.
Eerst even wat over het ontstaan van het hotel ... de op 't eerste zicht ingewikkelde structuur. Het was eerst een klein hotel uitgebaat door een duits koppel - vrouw werd gehandicapt - man liet kamers verbouwen - hotel kreeg zoveel klienteel dat er bijgebouwd en bijgebouwd werd. Het hotel ligt tegen een helling - het oude deel aan de bovenkant langs de straat- dus lag de receptie op de 5e verdieping - achteraan bouwde men tot en met 0. Met gevolg dat de lift vooraan maar tot de 3e verdieping gaat (nu zogezegd gelijkvloers met restaurant en zwembaden enz) en men daar moet oversteken tot waar de lift dieper kan - moeilijk uitgelegd maar zonder één probleem als men het eens weet hoe de constructie in mekaar zit. Spijtig genoeg vertrokken de dochter en mijn ventje naar de winkel zonder eerst het plan eens te bekijken en doolden bij terugkomst een hele tijd rond. Dus ... men geraakt overal met de lift en die vele hellende vlakken hebben we niet gebruikt (spijtig voor de kilo's) Aan de achterkant (waar wij logeerden) is er ook een uitgang veel minder hellend en korter bij
Zwembaden: 2 met koud water en 1 met water 32° - liftstoelen om in 't water te helpen , en nog andere speciallekens ligstoelen: verhoogd - voldoende in aantal en zowat overal WC's en douches aan zwembaden en publieke ruimtes: volledig aangepast en ook 2 alarmbellen op zit hoogte en tegen de grond aan restaurant: buffetten - voldoende ruimte en zeer behulpzame obers hier ook avondanimatie: nu deze periode op een laag pitje vooral bingo - muziek- wedstrijden enz. Bibliotheek : vooral engels, duits, zweeds, frans en een paar NL boeken grote sportzaal met allerlei - gym en massageruimten (betalend)
Naar zee: aan de receptie kan men tegen een borg een sleutel krijgen die toegang geeft tot de aangepâste WC's en douches langs de strandblv en op 't strand en hier en daar in 't centrum Er is een rolstoeltoegankelijk strand - nabij de vloedlijn - ene kant met strooien afdakjes (gratis) andere kant met ligstoelen en grote parasols (weet niet of ge daar iets moet betalen) de cafeetjes en restaurants zijn ontelbaar - niet groot maar er wordt onmiddellijk plaats gemaakt - het valt op dat hier veel mindervaliden rondstruinen want overal is men er op voorzien........
verzorging : aan het hotel vast in een soort bandagist: ze verhuren van rollators tot scooters met 4 wielen - aangepaste wagen enz. ze hebben ook basis verzorgingsmateriaal Van daaruit organiseert men verpleging en kiné Een paar blocks achter het hotel is een groot en goed ziekenhuis overal in 't hotel hangt uit hoe men via receptie medische bijstand kan bekomen
NADELEN: begeleiders van rolstoelpatienten hebben wel een hele klus - daar alles hier op een helling ligt is terug naar 't hotel komen nogal zwoegen - zeker vaste schoenen aandoen - zag een mevrouw met grote bleinen door het duwen naar boven met slippers aan. Er rijdt wel een busje een paar maal per dag gratis naar 't strand
Er worden ook uitstappen georganiseerd
Door de aanpassingen ziet men hier dan ook veel mindervaliden met hun familie maar de sfeer is er zeer aangenaam
De was: vele mensen komen hier voor verschillende maanden en de prijs van was en strijk is zoals in vele hotels: duur - volgens mensen die we ontmoetten is er geen plaats voor een wasmachine voorzien) Tshirt 1was en 1 strijk wat wel kan oplopen. Ga zelf nog eens op zoek gaan op internet naar wasserettes of desnoods een hotel waar men gemakkelijk zou kunnen gaan wassen
Wij ontmoetten er een mindervalide uit de Limburg - is zogoed als volledig verlamd - verplaatst zich met zijn eigen electrische rolstoel. Hij komt zonder begeleiding van thuis naar hier - de verpleegster komt hem wassen en opzetten - hij kan ze oproepen als hij overdag hulp nodig heeft, ook 's avonds komt ze hem helpen. Soms heeft hij kiné nodig die hij hier ook krijgt Kosten van verpleging, kiné en medikatie worden door het ziekenfonds terugbetaald - soms wel even wachten op de afhandeling en terugbetaling maar 't komt) In het restaurant houden de obers een plaatsje voor hem vrij, bespreken wat hij wil eten, helpen hem eten en drank klaarzetten ... Hij gaat wekelijks naar de markt om nieuwe TShirts te komen aan 3 voor 5 = goedkoper dan te laten wassen .. dat doet zijn familie thuis daarna wel.
meenemen van scooters en rolstoel op vliegtuig - op tijd reserveren want er worden er maar een deel per vlucht toegelaten - men kan zelfs beide tegelijk meenemen heeft men mij verzekerd : heb ik zelf nog niet nagetrokken. Medisch en verzorgingsmateriaal mag men gratis meenemen - ook als uw bagage dan meer dan de toegelaten 20/23 kg weegt. (max 40 kg medisch materiaal)
Dat zijn onze bevindingen / zaken die we nog moeten uitzoeken Hoop dat hier iemand wat aan heeft
Ondertussen is er op Lanzarote ook reeds een hotel dat met Tenerife ongeveer dezelfde service biedt en ook in Turkije, bodrum dat we op 't eind van 't jaar gaan uitproberen .. zo de goden willen...
foto's volgen nog (moet eerst weer eens gaan uitzoeken hoe ik dat weeral moet doen oeps)
liefs en veel levensvreugde aan iedereen, Ribbedebie
IK WIL GRAAG ALLE INFO DELEN MET MENSEN DIE OP ZOEK ZIJN OM TE BLIJVEN BEWEGEN - REIZEN, OOK ALS HET LICHAAM OF GEEST NIET MEER ZO GOED MEEWILLEN
Onze situatie man: 78 jaar - bovenbeenamputatie - COPD fervent chauffeur hobby: reizen - kijken naar wielrennen - na revalidatie : handbiken - golf (als evenwichtsoefening - autorijden met aangepaste wagen Mijn ventje deed zijn revalidatie in UZ Pellenberg - sport en kiné zijn een heel positief onderdeel van zijn (en mijn) leven geworden. Het ontbreken van een been heeft, niettegenstaande er zaken zijn die hij niet meer kan, zo goed als geen invloed gehad op zijn levenskwaliteit/leven, integendeel hoe gek dat ook mag klinken. De luie zetel is absoluut niet meer zijn biotoop ... Ik ben fier op hem ... vrouw: 75 jaar - + 10j rolstoel - kan wel een paar pasjes doen en 2' steunen op één been - ouderdomskwalen haha hobby: reizen - lezen - handwerken - mijn peceke=venster op de wereld
woonsituatie: hebben onze eigen gelijkvloerse woning zo goed als mogelijk laten aanpassen: keuken - badkamer - WC - minimale meubels in living - veranda aangepast tot eet/zitplaats wegens veel licht - bed aangepast en manuele tillift. Veel laten doen door "NIET" gespecialiseerden wegens veel goedkoper en..... volgens onze wensen- mail me voor verdere info
auto: omdat er 2 scooters en 2 rolstoelen in moesten kunnen nieuwe aangeschaft- bestuurderszetel aangepast en bestuursysteem alles manueel uitvouwlift achteraan om te kunnen binnenrijden. Wie info wil daarover - positieve zowel als negatieve ervaringen - mag kontakt opnemen
Al ziet ge ze dikwijls niet, al kunt ge het sommige dagen moeilijk geloven : de zon en de sterren zijn er altijd.
Wat vliegt de tijd voorbij ... Vorige zomer zijn we met de scooters de fietsknooppunteen gaan verkennen vooral in de maasstreek en de ardennen en hebben er van genoten. Eind augustus kreeg 't ventje veel pijn in zijn "goede been" Paniek...
Ondertussen is weer alles wat in de plooi gevallen.De dokters hebben hun uiterste best gedaan om dat been te redden ... alles verstopt en stents boden geen uitweg meer en dus gingen ze de grote middelen gebruiken. Ik wist eerst niet goed wat ze bedoelden. Het was alsof ze uitleg gaven hoe ze de verkeersproblemen in Antwerpen gingen oplossen om de opstoppingen te vermijden... gewoon een tunnel in kunststof van de halsslagader naar de lies.... juist onder de huid zou de beste oplossing zijn. Griezelig maar zeer effectief. ... Probleem van been opgelost. Ventje voelde zich weer prima. De winter begon ons parten te spelen. We waren lang niet in zo'n goede conditie geweest maar... te koud, te veel sneeuw, hielden ons 4 maand binnen. We zochten het internet af naar mogelijkheden om naar de zon te geraken maar we hadden nogal een verlanglijstje!!! - moet er warm genoeg zijn om ook 's avonds nog buiten te kunnen zitten - geen te lange vlucht om klonters te voorkomen - hotels zonder barrières voor rolstoelers - medische verzorging = ziekenhuizen bereikbaar in geval van nood De kinderen werden nerveus want na de spanning in 2010 zagen ze ons niet graag alleen vertrekken - dus werd beslist dat de dochter zou meegaan enz............
We zijn dus in Maart naar Tenerife, Los Cristianos, Hotel Mar y Sol geweest - geboekt via "blijven reizen" CM en .... 't was hemels - we hadden het gevoel terug van vroeger weer de wereld (voorlopig beperkt tot Europa) te kunnen rondhossen.
Vorige week Donderdag waren we in Thieu - aan de scheepsliften - en reden langs het jaagpad van het Canal du Centre - schitterend weer - veel km met blote armen en benen, in zon en wind en een rood kleurtje als cadeau, gelukkig niet te erg.
Ondertussen zijn we heel wat slimmer geworden want er zijn heel veel mogelijkheden maar niet zo snel te vinden. Als de "benengod" en alle andere goden ons goedgezind zijn zullen we veel uithuizig zijn. Binnen 10 dagen vertrekken we voor een midweek naar zee. Eind Juni begin Juli met de auto in 2 dagen naar Oostenrijk Kaunertal - volledig aangepast hotel en zelfs kabelbaan toegankelijk voor rolstoelen. Georganiseerd door join2bike. Oktober naar Bodrum: volledig aangepast hotel Tussenin de fietsknooppunten verkennen - nog even zoeken waar er oplaadpunten zijn voor fietsen zodat we ook meer dan 60 km kunnen doen (en daar ben ik dan weer een weekje zoet mee aan mijn peceke)
Voila, een overzicht van wat we meemaakten, waar we nu staan en wat we plannen.
2 jaar niet aan mijn blogs gewerkt en dat heb ik geweten. Vandaag een paar blogs opgekuist. Al de rode kruisjes weggewerkt want bij alle reisverslagen had ik weerbericht on time bijgezet en die zijn met de noorderzon verdwenen. Gisteren wou ik foto's gaan opladen en plaatsen - wist niet meer hoe ze opladen voor een url - kende de scripts niet meer en ben ze moeten gaan zoeken via de brontekst bij vorige verslagen. Hoe werkt dat weer met een tabel? Hoe begin ik nu om foto's te plaatsen in de zijkanten? Hoe kan in doorlinken? En nog zoveel meer dat ik totaal vergeten ben. Zit hier lijk een bleuke en 't zal dus even duren voor ik er weer vlot mee omga Maar ... 'k had er vandaag weer zin in en dat was lang geleden. Ga dus nog even de andere blogs opruimen en dan start ik met de foto's en volgende verslagen - weet dus weer wat doen. Voor iedereen een fijn lang WE
Frankrijk en... het einde van ons zwerversleven???
September, de grote vakantie gedaan en ook hier valt alles weer in de plooi. De kleinkinderen waren regelmatig hier en 't was een huis vol leven maar 't zou niet veel langer mogen duren - we raken nogal vlug aan 't einde van onze energie. Tijd dus om er weer eens tussenuit te gaan. We voelen ons steeds goed in Frankrijk en hebben geen nood meer om de hele wereld te verkennen. We houden het dus maar bij het bekende. We vertrekken met regen en rijden tot Luxeuil les Bains. Willen zo vlug mogelijk naar de zon.
't Was weer een tijdje geleden en dan is het de eerste nacht weer aanpassen. We zijn 's morgens vroeg op. 't Ventje laat de hond uit terwijl ik de zaak wat opruim en om 8u zijn we de baan op. Het regent niet maar hier en daar hangt er wel wat mist die goddank vlug optrekt. Het zonnetje is van de partij als we in Villars les Dombes aankomen op de parking van het vogelreservaat en kunnen nog een tijdje buiten genieten. 't Ventje gaat wandelen met ons Kaya en had wat last van zijn been waaraan hij de laatste jaren herhaaldelijk aan de vaten werd geopereerd. Morgen is het zondag en dan willen we door Lyon rijden = geen camions op de baan en doorgaans vrij rustig. De nacht was rustig maar er hangt een nevel ...'t is hier "waterland" In Saint André is de Super U open en 't ventje wil wat salade enz. gaan kopen. Omdat het maar voor even is doen we de moeite niet om mijn rolstoel uit te laden en gaat hij alleen. Ik zie hem buiten komen zonder winkelwaar en hij lijkt moeite te hebben met 't stappen. Hij had plots pijn gekregen in zijn been, had alles maar achtergelaten en wat gaan zitten en nu was het weer wat beter. Als hij zit is de pijn weg. Dus beslist hij toch verder te rijden tot Hauterives waar we een mooie parking voor campers weten en altijd graag gestaan hebben. Lyon zijn we op geen tijd door en een klein uurtje later staan we in Hauterives. Mooi in de zon... Hij vertrekt voor een wandelingske met de hond maar na een paar meter komt hij weer want zijn been doet weer pijn. Broekspijp omhoog en wat ik zie staat me helemaal niet aan. Ik wil naar de dokter..maar 't is zondag.
We bellen de assistance - die gaan een taxi zoeken ...en dat is blijkbaar een probleem (ik kan me moeilijk voorstellen dat er hier in de omtrek geen taxi's zijn) Na uren tijdverspillen en veel getelefoneer vragen ze dat we zelf de brandweer bellen om ons naar een ziekenhuis te brengen. Heb daar nogal mijn vragen bij niettegenstaande we weten dat het 't gebruikelijk is in Frankrijd dat de pompiers het acuut ziekenvervoer doen. We horen de sirene van de brandweer en dat doet raar als het voor uzelf is dat het alarm afgaat - de kazerne is hier maar een 50tal meter af (alleen een smal brugske waar we met de scooter niet doorkunnen door de paaltjes) Eerst een auto met de dokter, dan de ziekenwagen. Ze zoeken naar de beste oplossing/ziekenhuis. Ze zijn wel niet gecharmeerd als ik vertel dat de assistance vanuit Parijs ons aangeraden had hen te bellen. Ondertussen ook de gendarmerie erbij. Die gaan naar de auto kijken en zien dat alles goed gesloten en veilig is. We hebben ons Kaya nog en één van de brandweermannen wil haar meenemen naar zijn ouders die vroeger een kennel hadden. Dus kan ik gerust mee met de ziekenwagen die ons naar een ziekenhuis nabij Valence brengt. Het wordt een opname... gaan onderzoeken doen en morgen beslissen.... Ik heb de kinderen gebeld en die gingen om middernacht thuis vertrekken zodat ze 's morgens hier zouden zijn. We spreken af in Hauterives ... Ik ga rond 2u met de taxi terug en slaap(!?) in de kampeerauto. Om 8u zijn de kinderen er... De zoon rijdt met de camper en de dochter met haar auto. We halen eerst de hond op. We waren heel blij met de tussenkomst van brandweer en gendarmerie: zeer professionneel - zeer vriendelijk. Aan 't ziekenhuis is een grote parking die doodloopt op de Rhone - we vinden er een mooi plaatsje in 't groen. Gisteren was ik alleen op spoed geweest - nu willen we langs de ingang binnen gaan.... er is een lift naast de trappen maar die werkt niet en blijkbaar al enige tijd als we zien wat vuiligheid er allemaal ligt. Dan maar langs spoedgevallen en daar is een helling waar zelfs mijn dochter mij niet opgeduwd krijgt...Met vereende krachten dus. Om een lang verhaal kort te maken: ze gaan 't ventje opereren en proberen het verstopt vat door te spoelen... mislukt De kinderen blijven hier - de zoon met de hond in de camper - de dochter en ik op hotel 't Ventje wordt met aandringen na 5 dagen met medicare vliegtuigje overgebracht naar Leuven. De bijstand bij transport heel goed - van ziekenhuis bed ginder tot in zijn bed hier in Leuven bijgestaan door vriendelijke dokter. Over dat mooie franse privéziekenhuis zelf kunnen we niet veel goeds vertellen. Nu, 11/2 jaar later heeft 't ventje uiteindelijk een bovenbeenamputatie en volgde intense revalidatie -heeft zich heel goed aangepast. Ik ben er fier op. Is zelfs op zijn 76ste begonnen met handbike, korfbal, golf met de kiné om zijn evenwicht te trainen, intervaltraining met rolstoel enz... alleen, zwemmen doet hij niet niettegenstaande kiné en sportploeg heel veel hebben aangedrongen: het water is te koud
De camper hebben we moeten verkopen - ondertussen wel een nieuwe minibus aangepast zowel voor de besturing als voor het transport van 2 personen met rolstoel/scooter. Maar erin slapen en rondzwerven dat is er niet meer bij. Thuis hebben we ook wat aangepast en loopt alles zowel letterlijk als figuurlijk op wieltjes... Alleen de deurstijlen hebben het hard te verduren ... We zijn gelukkig in ons huisje. En we hebben schatten van kinderen die er steeds waren (en zijn) als we ze nodig hadden... en heel lieve en behulpzame buren. Ondertussen zijn we vooral geïnteresseerd in "toegankelijk reizen" en we gaan zeker onze gading vinden ... de zomer (als die ooit komt) blijven we thuis en zullen we hier de wegen onveilig maken maar eens de herfst weer aan de deur komt kloppen hoop ik dat we dikwijls naar zonnige oorden kunnen.
Wie op reis gaat en ergens een hotel/resort/camping tegenkomt die toegankelijk is kan ons dat steeds laten weten. Lieve ontdekte voor ons Hotel Concorde in Turkye... iets voor september? We hebben een adresje in Kenia voor als het hier echt koud wordt - uit Boa vista in Kaapverdië brachten de buren goed nieuws mee.... In gedachten zijn we reeds weer ribbedebie....
Kaapverdische Eilanden - SAL - 21/3/2010 tot 31/3/2010
Voorlopig verslag - nog niet afgewerkt - is al zo lang geleden en ginder niks opgeschreven...eigen schuld ... foto's komen nog
Na een mooie maar koude winter willen we graag naar de zon. We hebben bij sunjets een mooie promotie gezien voor Sal, één grote zandbak, zon verzekerd, niet telang vliegen, op 't eiland is wel niks te zien maar dat hoeft niet voor ons maar.... hebben geen idee of het er rolstoeltoegankelijk is en ze kunnen ons geen garantie geven. Onze overburen, ook op zoek naar de zon vinden het voor hen ook de moeite. Zij vertrekken eerder dan wij en zullen voor ons eens rondkijken. Wij wachten met definitief vastleggen tot we van hen bericht horen over de toegankelijkheid. Riu Garopa lijkt prima te zijn, groot domein ook en een heel goed hotel. We aarzelen niet en boeken hetzelfde hotel en zullen vertrekken een paar dagen nadat zij terug zijn ... zo kunnen we ook voor hun poezen zorgen. Nog een paar maal naar Sunjets bellen voor de maten van de rolstoel die mee moet en dat ze zeker noteren dat ook mijn ventje bijstand nodigheeft en naar jetairfly om onze stoelen te reserveren.
De kinderen doen ons naar de luchthaven. Inchecken en hulp bij transport naar gate en in het vliegtuig verloopt perfect. We hebben geluk als we boven Tenerife vliegen dat er geen wolken zijn en hebben een prachtig zicht op de Teide en op de andere stippeltjes van de Canarische eilanden. Het is een vlucht met een korte stop op Boa Vista waar passagiers uitstappen en er andere bijkomen die huiswaarts vliegen. Niettegenstaande we tegen de crew gezegd hadden dat we hulp nodig hadden op Sal omdat ik niet kan stappen was er niks voorzien - uiteindelijk hebben ze mij op een stoel naar beneden gedragen... steeds een griezelige ervaring wegens groot verschil tussen mijn gewicht en 't postuur van de dragers. Maar 't lukt.... De busrit naar 't hotel geeft ons een goed idee van 't geen er op Sal gebeurd: overal staan gebouwen in de stijgers voor privé woningen maar ook voor grote hotels en resorts. Verder is er een slechte baan, veel zand en stof - geen struik of boom te zien. Veel helpende handen in 't hotel. Gelukkig want onze valies is nogal lomp en zwaar (heb veel boeken bij) Onze kamer ligt kortbij het hoofdgebouw en alles wat wij nodig hebben is voorzien. Eerst even op verkenning gaan. Riu Garopa vormt een dubbelhotel met Riu Funana die mekaars spiegelbeeld zijn, ook de tuinen. Er is veel groen aangeplant maar het moet nog fors groeien om echte schaduwplekken te vormen. De wegskes hebben wel redelijk grote voegen tussen de stenen maar 't valt nog mee. We gaan eten , vinden ruime plaatsen voor de rolstoel, tussen de buffetten voldoende ruimte en ook hier veel helpende handen. Buffet is zeer gevarieerd en ... goed. We liggen vroeg in ons bed.
Vandaag is verkenningsdag en wat we ontdekten beviel ons. Veel terrasjes, veel wandelwegen waar echt nog wel een paar rustbanken ontbreken. Voldoende ligplaatsen aan de pool's - en alles wat daarrond te doen en te krijgen is. Naar zee gaan zit er met de rolstoel niet in - ze willen ons wel met hun wagentjes vervoeren maar we zijn niet zo gek op strandliggen vooral omdat er nogal wat wind staat en er veel zand opwaait. Een zestal themarestaurants - "s avonds op 2 plaatsen animatie ... een podium waar spelletjes, lokale dansen enz. worden gedaan - een andere ruimte waar lokale groepen muziek maken en er elke avond kan gedanst worden. Onze dagindeling: opstaan rond 6u30 en een wandeling voor we gaan ontbijten - erna een terrasje met een boek of handwerk, nog een wandeling tot aan één van de pool's waar we weer wat rondhangen en langs de andere kant terug om te gaan eten. Een middagpauze en daarna een andere tour met af en toe een stop om iets te drinken of te etn - avondmaal, wat animatie meenemen maar meestal samenzitten met mensen die we leerden kennen en ... rond middernacht ons haasten om in ons bed te geraken Heel rustig, genieten van de zon, wat lezen en keuvelen maar vooral van 7u 'smorgens tot na middernacht buiten. Voor wie activiteiten wil: er is een rondtoer van 't eiland 1/2 dag met bezoek aan 't vissersdorpje, de oude zoutmijn en een haventje .... wat watersport en een van de andere eilanden bezoeken. Wij kwamen voor de zon en de rust en hadden niet meer nodig. Op een avond had ik me gewaagd aan een dessert waar ik al dagen op zat te apegapen - warm fruit met ijs en een likeurtje naar keuze over en geflambeerd - heerlijk maar... na een paar uur veel last van mijn maag (hernia) en pijn die rondtrok tot in mijn rug en wist niet meer hoe te zitten of liggen - na een tijdje niet meer uit te houden niettegenstaande een paar motilium smelttabletten. Om middernacht naar de receptie om een dokter te vinden. Met taxi naar medisch centrum (kortbij) waar even na ons de dokter aankwam. Onderzoek, bloedname dat ter plaatse geanaliseerd werd - een paar spuiten en pillen en 's anderendaags terugkomen. De pijn ging over zoals hij gezegd had maar 'k was geleerd en heb alleen nog broodkruim, droge patat met stukje vis gegeten en water gedronken. Wat me verwonderd heeft: het centrum is pico-bello uitgerust en spic&span - de dokters: een portugees en een cubaan. Taal: Spaans, Portugees en een paar woordjes Engels. Wel een paar bedden voor opnames bij kleine problemen. Bij grotere problemen moet men overgevlogen worden naar Praia of Dakar.
We hadden hier verder zalige dagen...meer dan 16 u per dag buiten met zalige temperaturen: warm maar niet te heet. Voor de terugvlucht was wel een lift voorzien. Rechtstreeks naar Zaventem.
Voor wie zon en rust wil is het hier ideaal. Wie graag op verkenning wil zal hier vlug uitgelopen zijn. Wie problemen heeft met de gezondheid weet dat er terplaatse geen grote ingrepen gedaan worden Wat het hotel betreft: heel goed - veel rustpunten - eten uitzonderlijk goed niettegenstaande alles per boot moet aangevoerd worden daar er op 't eiland niets groeit.
Twee jaar is het geleden dat ik nog iets aan mijn blogs heb gedaan. Niet dat hier ondertussen de tijd is blijven stil staan maar ja, soms gebeuren er teveel dingen tegelijk. Ik probeer nu de draad weer op te pakken maar ... dat is niet zo eenvoudig als ik had gedacht ... de eenvoudigste handelingen ben ik vergeten er zijn veel zaken veranderd Hoe plaats ik nu weer een foto? Hoe pas ik de tekst van de titel aan? Hoe krijg ik dat weer in mijn hoofdblog met een link naar de plaats waar het staat ...dat is voor morgen. Maar 't zal wel weer vlug loslopen... met de hulp van specialisten onder u Ga eerst zo vlug mogelijk de reisverhalen bijwerken vooraleer ik teveel vergeten ben. Het eerste van November 2009 daar heb ik zowat een halve dag aan geploeterd. De volgende zullen allicht vlotter gaan. Photoshop staat nog even op de wachtlijst maar dat zit er ook weer aan te komen ' zeker als het zo'n weer blijft. Vele groetjes aan iedereen en dank aan diegenen die hier tijdens mijn afwezigheid toch langskwamen Groetjes
mijn andere blogs reizen over vliegreizen ver en nabij maar meestal wel naar de zon Kampeerauto1 met ons huisje op wielen door Europa en de Maghreb kampeerauto2 met de kampeerauto door andere continenten
muziekske uit Argentina
Geef eens een compliment op een onverwacht moment
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Ga nooit heen
zonder te groeten,
Ga nooit heen
zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
Kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo'n pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
gekomen als zovelen uniek als geen ander
ons Mathiaske
bompa's goudklompje
Saartje
Geboren
03-08-2008
al 15 maand
bonneke helpen
en rijden is plezant
'k wil er niet af
bompa kijk tiktak
lijk grote broer
en er zit een knoppeke op
fier ... dat heb ik getekend
Ons Kaya
en de Kenzo
leer ieder moment van geluk bewust te leven heb het nooit te druk om vriendschap te krijgen of te geven
Van alle bloemen in de wereld is vriendschap de mooiste.
onze vrienden
2009 Riez noten kraken
Vriendschap kun je niet kopen, maar zorg dat je ze verdient. Als iemand wat troost komt zoeken, toon je dan als een ware vriend.
) Vond er ook het boek van Escales-Verlag: Handicapped reisen - ISBN 978 3 39813233 3 7 16€ + verzendingskosten. Staan ook nog wat adressen in andere landen bij. Wie het boek graag eens inkijkt laat het maar weten.
enkele wazig - vegen op de lens - dashboard en weerspiegelingen - nog niet uitgeknipt = die mottige blote benen 
. Ge moet weten, wij zijn op rust en dwz. dat de veel te korte dagen voorbij vliegen zeker nu 't weer ons buiten uitnodigt).
Hoe plaats ik nu weer een foto? Hoe pas ik de tekst van de titel aan? Hoe krijg ik dat weer in mijn hoofdblog met een link naar de plaats waar het staat ...dat is voor morgen.
