Dag...boekje, Eigenlijk tijd om te gaan slapen in nieuwe levensregime. Weer meer krachten opbouwen om mijn en dit leven (niet hetzelfde!) te doorstaan en vering te bieden. Maar ik wou nog recept noteren, waar je naar eigen voorkeur, smaakplezier en koelkastinhoud kan op variëren (ingrediënten hierbij, alles heel, heel fijn gesneden; met lang goed snijmes wordt dat een extra plezier): twee courgetten, een tak bloemkook, heel fijn gesneden, vier wortels, een halve grote ajuin, mozarella, rode aardappel, kappertjes, roze pepers, paprika rood en/of geel en/of groen (afhankelijk van andere kleuren), tomaat, belegen kaas, mosterd, olijfolie en mosterdvinaigrette, een appel, mayonnaise en dan afhankelijk van wat te vinden of voorkeur of zin: surimi, kipfilet of varkensvlees. Het was een kom vol, en als je een nacht alles laat trekken, dringt de smaak nog beter door. Al zei buurvrouw dat eerste versie met mosterdvinaigrette van de Lidl (ondertussen al uit de rekken gehaald; snap niet waarom...) beter was. (Van de Lidl zijn er overigens meer dingen die ik niet snap: als diabetica hadden ze daar een yoghourt met heel weinig koolhydraten, die in ons leven dan weer suikers worden en dus beperkt zijn. Een goeie yoghourt voor ons tussen de vele andere die we telkens moeten laten staan, hoe aantrekkelijk ogend ook. En dan nemen ze een soort uit de rekken, raad gelijk welke: jawel, die ene die ik gewoon zonder veel probleem mocht eten. Heb dit gemeld aan de kassierster, maar of zij er iets mee deed, ik weet het niet, in elk geval: het kwam niet terug... en dan spreken we over gezondheidsperikelen rond zoutloos, vetloos, suikerloos). Maar uit de krant haal ik dat de Lidl zijn eigen levensfilosofie en -lijnen heeft, snappe wie kan. Ik maak voortaan geen reclame meer voor wat dan ook bij wie dan ook, we leren bij. En ik ben overtuigd overgestapt van Aldi naar Lidl om hun groter en prijsschappelijker aanbod van groenten en fruit. Maar met wat ik nu verdien, wordt elke aankoop almaar selectiever gesteld, en _ sorry _ vooral op prijsfactor. Voor heel wat mensen op ons kantoor zal dat geen enkele hindernis of beperking inhouden, maar in dit, mijn huishouden wel. Ik ga slapen, geeuw mezelf in plooien en rimpels. Was drie uren bij Jules en Arthur, mijn knuffelbuffels en heb genoten toen ze allebei om me heen in slaap vielen, dicht tegen me aan. Zo stoer, zo vlug groeiend, zijn dit momenten van onschatbare waarde. En hun tekeningen hou ik bij, zoals die ene die Arthur, toen ik er hem om vroeg en hij na lang nadenken, gewoon kunst antwoordde. Mister Hoet, eat your heart out (oprisping tegen het hespkunstwerk in tijden waarin mensen honger lijden; dat soort kunstenaars moet gewoon naar een mao-opvoedingskamp of dubbel belast op inkomstenwerving). Speel ik weer rechter, soit, dan ga ik slapen. Hoping to see or hear you tomorrow, al blijft een dagboek een privé-onderhoud met jezelf. Take care, g-riet-ings. En derde broer, Jan, was jarig vandaag. 10 jaar jonger dan zijn oudste zus, being me.Maar ik zie en herbeleef melding van zijn geboorte, al had dit weinig betekenis voor mij tot hij, speelgoedpopje, thuiskwam. Binnen het jaar arriveerde broer nummer vier, die op 11 oktober jarig is, 11 jaar ouder dan mijn dochter. Broers en zus en schoonzussen, en al onze kinderen samen, weet dat je belangrijk bent!
