Na een aantal 200810-notities wordt het even wennen aan deze maand met 200811. We leren wel. Blij dat we verder mogen leren en verder gaan.
Voel me wat moe en verward vandaag, zoals een stilstaan bij begin november wel voor meer mensen iets zal betekenen. Programma's op tv laten diverse signalen en indrukken na. Hoe ons leven toch wordt beïnvloed door dat medium nadat we al een verwerkingsproces te doorcrossen hebben met seizoenen en gevierde hoogdagen. 1 november, de dag van de familie en dit jaar de ervaring dat onze generatie van 50+ soms zonder die vertrouwens-oudere generatie komt te staan.
En dan denk ik aan Mieke Degryse en haar K-confrontatie. Een ongunstig levensticketje wat ze trok, ze zegt ze in antwoord op de stilgestelde vraag: waarom ik?
Gisteravond keek ik bij de familiebijeenkomst rond en zag blije gezichten, blij van samen te zijn, blij van er te zijn, blij om iedereen te zien...en op te gaan in die aanstekelijke sfeer. Soms zijn er es wrijvingen onderling, mensen blijven mensen en ik blijft ik, maar op momenten wordt dat vervaagd, gladgestreken en als iedereen een beetje oppast met wat hij/zij zegt en doet, wordt het voor iedereen goed leefbaar.
Bij deze dus mijn erkentelijkheid, mijn dank aan burgemeester Luc Martens om zijn beslissing terug te keren op die belastingen en alzo de schadeimpact op zijn bevolking te (proberen te) beperken. Ere wie ere toekomt, al blijft natuurlijk altijd dat menselijke gevoel van... wantrouwen, want de effectieve beslissingen met cijfers moeten nog volgen.
Dit wantrouwgevoel is me eerder onbekend _ een oud leraar recht indertijd zei dat je twee soorten mensen hebt: zij die vertrouwen tot ze bewezen worden niet langer te mogen vertrouwen en zij die wantrouwen tot ze zeker weten dat vertrouwen op zijn plaats is _ maar heb geleerd er rekening mee te houden. Vooreerst omdat je van een politieker nooit weet wat te verwachten en om de levensgevaarlijke afgrond tussen zeggen en doen. Omdat daar geleidingen spelen waar je als fysicus, als wetenschapper, als bioloog, als antropoloog enz. nooit rekening mee kan houden. De politiek als wolf, als boze wolf, als egoïstische wolf, als machtsbeluste en geldhongerige wolf, als ego-homo-wolf..., me-myself-and-I is een uitdrukking, voor een politieker te verwoorden naar me-myself-and-for-me.
Het verschil tussen hen en ik: mij maakt het triest, hen maakt het gelukkig en rijk. Omdat wat zij bezitten, moet kunnen worden geteld op rekenmachine of telraam of .xls-bestand, gecalculeerd. Maar dat lukt niet zo best met gevoel.
Ondertussen lang in bad geweest, mijn lichaam door en door opgewarmd, ook even onder de zonnehemel en wat gerust. Nu schoon lijf en gewassen haren, verse pyjama en peignoir en lekkerwarme dikke sokken. Nog even wat eten en dan proberen vroeg in bed te geraken.
Gisteren was ik met vrienden op de boekenbeurs, een unieke belevenis, had dit nog nooit meegemaakt. Normaliter probeer ik van dit soort gelegenheden (veel volk) weg te blijven, maar boeken blijven boeken en ik heb er dus een paar mee naar huis. Benieuwd, want ik ben afgegaan op meningen van Molly en een paar enthousiaste omstaanders op bepaalde standen. En bij het middageten zagen we Goedele Liekens en op de stand van House of Books was ook Sabine Devos en Miel Dekeyser; verder nog heel wat bekende tv-figuren gezien maar ook onbekende auteurs die van dienst waren om te signeren. Eigenlijk best leuk, en volk, mijn god, volk dat daar was. Bij het terugrijden hoorden we een bezoeksstijging van 20% bij verleden jaar in de eerste openingsdagen. Het boek blijft dus geliefd, en dat was goed om zien; bezoekers in alle leeftijden.
Ik heb me dus voorgenomen meer te lezen, minder tv, meer boek. Moet te doen zijn met de wintermaanden te komen, zoals ik vroeger deed. Was en strijk laten liggen om een goed boek door te lezen, niet kunnen ophouden. Nu ben ik veel plichtsbewuster geworden en ruim dus eerst op en blijf bezig, tot ik te moe ben om nog letters voor mijn ogen te zien dansen. Het kleine boekje met kinderuitspraken ligt op het kastje in 't toilet, en daar heb ik al een paar leuke pareltjes ontdekt. Rik en Molly, bedankt dat ik meemocht! g-riet-ings.
P.S. Bij het terugrijden reed Rik op zeker ogenblik af om bij te tanken. Molly bleef zitten en ikke zocht een toilet op. Toen ik terugkeerde, hollend tussen de regendruppels en plassen door, had Molly een enthousiast verhaald: een paar mensen, Marokaans uiterlijk, hadden Rik herkend en hem aangesproken, vol lof over zijn optreden in de zaak Remmery en wat hij voor Naïma deed. En ik was trots dat mensen zich daarvoor uitspraken, dat zij die wij allochtonen noemen, de autochtonen respecteren die het voor hen opnemen. En al bij al: moeilijkheden met die mensen had ik nog niet, maar bij ons eigen landgenoten lopen ook een pak eikels en ambetanterikken en slechterikken rond. Daar kan ik meer verhalen over vertellen, maar 't zal niet meer voor vanavond zijn. En ach, die gasten verdienen het niet eens dat je er nog tijd of denken aan besteed.
|
