Ik ben Godrie Catharina (Rina), en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tweety.
Ik ben een vrouw en woon in Deurne (Belgie) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 18/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Een goede actiefilm of waargebeurd verhaal op tv,Muziek,eens lekker gaan eten,koken.En natuurlijk mijn peeceeke.Mijn blogs.
Ik help graag,voor zover het in mijn mogelijkheid ligt.Heb een hekel aan mensen die rond de pot draaien.Ik kan heel goed luisteren,naar mensen die een uitlaatklep nodig hebben.Daarom noemt mijnschoonzus mij soms"De pispaal":-))
Dit is één van onze twee troeteltjes "Chivas".Een lieve,maar uitbundige Jack Russel.Klik op de afbeelding om de ware grootte te zien
En dit is onze tweede deugniet "Sherry"is nog uitbundiger dan de andere.Klik eveneens op deze foto om de ware grootte te zien
Deze kaarsjes blijven op mijn blogje branden,ter nagedachtenis,van ons vake en moeke.We missen hen nog elke dag
Hier zijn ons moeke en vake
Moeke en vake.
Voor we onze jack Russels hadden Hebben we een St Bernardshond gehad.Een schat van een beest. We missen hem nog.Ook op de afbeelding klikken om de grote foto te zien
Als je op de foto klikt zie je de weerkaart voor morgen
Klik op Nanda's top 100,en pro- moot er je site.Als je op het andere labeltje klikt kom je op haar site. De moeite waard om te zien
Lekker genieten van het zonnetje !!!
Ik hoop dat,de bezoekers van mijn blog niet op deze manier reageren nadat ze het bekeken hebben:)))))
Ik denk dat dit beestje een duvelke teveel heeft gedronken
Dit is onze poes.Zijn naam is"sok" omdat hij zo'n mooie witte sokjes heeft.'t Is een echte goede loebas, want hij heeft veel geduld.En zeker met onze twee Jack russels
Dit is dan"Vitesse".Omdat ze echt serieus door het huis kan spurten.In tegenstelling tot"sok"heeft zij niet zoveel geduld met haar huisgenoten.Als ze in de buurt komen, hoor je dat wel aan haar gegrom en geblaas.
Dit berichtje om eventjes te laten weten dat "Joe"het Jack Russeltje,een goede thuis heeft gevonden.De zoon,die zelf al twee hondjes had,en het niet zo zag zitten om er nog een derde bij te nemen,is hem verleden zaterdag gaan halen bij zijn ouders.Dit zou eerst maar tijdelijk geweest zijn tot ze iemand gevonden hadden die Joe wou.Ondertussen kunnen ze er geen afstand meer van doen,en hebben ze besloten om hem dan toch maar zelf te houden.Veel geluk met je nieuwe thuis Joe!!! Oef........Ben ik weer even opgelucht.
Ik kreeg een e mailtje van iemand die zijn hondje niet meer kan houden.Is er iemand die op zoek is naar een lieve jack russel??Hieronder vinden jullie de nodige informatie.Je ziet op de foto's dat het een lieverdje is.Als hij geen thuis vindt laten ze het beestje in't slaap doen.En ik vindt dat zo nutteloos.Zo'n jong beestje.Zelf kan ik hem niet nemen,want wij hebben al twee jackskes,en hebben echt geen ruimte genoeg voor een derde
DRINGEND !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Gratis te verkrijgen: Grote Jack Russel 9 maanden oud en luisterd naar de naam Joe.
Komt goed overeen met soortgenootjes.
Heeft veel meegemaakt en heeft nood aan een warme thuis met veel aandacht en liefde.
Willen jullie een echte muzikale kat zien?Wel....Klik dan eventjes op het plaatje Zet wel even eerst mijn muziek uit.Dat kan je doen door op je toetsenbord op "esc"te drukken
Hallo beste vrienden.Hier ben ik dan eindelijk terug.Dus zullen we beginnen met iets heel prettig.Het heet "druppelspel",dus als je graag kans maakt op een jaar lang gratis koffie,speel dan mee.Klik op de afbeelding,en doe jullie best.Veel geluk.
Hier ben ik dan eindelijk terug.Na vele weken,vindt ik eindelijk de moed om terug aan mijn blog te werken.Ik heb namelijk een depressie gehad.Niets kon me nog interesseren.Zo erg zelfs,dat ik van plan was om mijn peeceeke weg te doen.Hij stond daar toch maar,en ik deed er niks mee,dacht ik.Tien jaar geleden was mij hetzelfde overkomen.Toen bleef ik gewoon op mijn zetel liggen.Deze keer heb ik er echt tegen gevochten.Ik ging met een klein hartje werken."Onder de mensen komen"dacht ik bij mezelf.Het was moeilijk.Constant een angstgevoel.Beginnen wenen,zomaar voor niets.En...al ben ik normaal een nachtraaf,'s avonds lag ik vroeg in mijn bed.Iemand die nog nooit een depressie heeft gehad,kan zich dit niet voorstellen.Ik heb natuurlijk veel steun gehad aan mijn ventje en mijn familie.Daar ben ik ze dankbaar voor.Maar echt helpen konden ze niet.Dit is echt iets waar ik zelf door moest.Helemaal weg is het nog niet,maar ik ben op de goede weg,dat voel ik zelf.Dus kom ik al mijn bezoekers een prettig weekeind wensen.En van nu af zal ik regelmatig terug aan mijn blogje werken.
Velen onder ons zullen zich nog wel het spelletje"zeeslag"herinneren.Voor diegenen die dat graag nog eens willen spelen......Klik op de afbeelding.Veel plezier
Door problemen met mijn puterke is het weer een tijdje geleden dat jullie iets van mij gehoord hebben.Morgen moet mijn puterke voor een paar dagen naar de winkel.Maar alvorens hem binnen te brengen,wil ik jullie toch nog laten genieten van een straffe strip tease,die heel professioneel gebracht wordt door een paar blondjes.Klik eerst op je toetsenbord op "esc",zodat mijn muziek uit is.Klik dan op de afbeelding.Veel plezier met het mooie spektakel.
Ik wens al mijn blogbezoekers een zeer vrolijk kerstfeest.Als jullie op de afbeelding klikken kunnen jullie zien hoe mijn broer in een elfje veranderd is.Ik heb hem omgetoverd,omdat hij me altijd pest.( in de goede zin natuurlijk ).Hij is hier nog niet binnen,of't begint al.Voilà en dat is zijn straf.Als jullie gaan kijken,vergeet dan niet mijn muziek uit te zetten.
Gisteren zijn de kleinkindjes van mijn broer en schoonzus blijven slapen.Ik heb mij niet verveeld hoor.Onze woefkes wisten niet waar ze het hadden.Ineens zo'n twee pagadders die daar rondhuppelen zo laat op de avond.Dat zijn ze echt niet gewoon.Vanmorgen om half zeven moest ik (Tante Rina )om half zeven uit mijn bed.Ze wilden televisie kijken.Na een uurtje of twee voor het kijkkastje te hebben gezeten,hebben we dan maar pannekoeken gebakken.Dat hebben ze graag voor het ontbijt.Het was wel eventjes wennen voor mij.Onze kleinkinderen wonen in Frankrijk (Normandie),en die zien wij niet zo dikwijls.Om 11.00 uur vanmorgen zijn ze onze logé's terug komen halen,want ze gingen weg met mama en papa.Maar ze hebben al gezegd dat ze zeker nog terug willen komen.Ik vindt het wel gezellig om ze zo af en toe eens te verwennen.Hier onder een foto van de twee.Cédric en Céline.
Gisteren kreeg ik van mijn zus (kleintje) een telefoontje.Mijn schoonbroer ligt op de intensive .Hij had een hartinfarct gekregen.Hij liep al een hele week met pijn in zijn schouders.Was al naar de huisdokter geweest.Die had hem een spuit gegeven,omdat er gedacht werd aan de spieren of het gebeente.De cardioloog heeft tegen mijn zus gezegd,dat haar man dood had kunnen zijn,en dat het nu een kwestie van overleven wordt.Ik hoop maar dat hij vlug in orde is.Het is een beer van een vent,en een harde werker.En hij zit ook nooit om een grapje verlegen.Wie haar een beetje wil steunen kan altijd haar blog bezoeken,en iets achterlaten in het gastenboek.Dat zal haar moed geven.Als je op de afbeelding klikt kom je op haar blog Ik bedank alvast iedereen op voorhand.Groetjes Rina.
Door gebruik te maken van alle nieuwe technologieën met betrekking tot de vruchtbaarheid lukte het een 65 -jarige vrouw een baby te baren. Toen ze thuiskwam uit het ziekenhuis kwamen haar vriendinnen op bezoek. "Mag ik de baby zien"? vroeg één van hen.
"Nog niet", antwoordde de 65-jarige moeder,"straks".
Na een half uur vroeg de andere vriendin : "mogen we nu de baby zien ? "
"Nog niet", zei de moeder.
Nadat opnieuw een paar minuten waren verstreken vroegen ze weer: "mogen we nu de baby zien ? " "Nee", antwoordde de moeder.
De vriendinnen werden erg ongeduldig ; ze zeiden: "wanneer kunnen we nu eindelijk de baby eens zien? "
"Zodra hij huilt" was het antwoord.
"Zodra hij huilt ?????" vroegen de vriendinnen, "waarom moeten we wachten tot hij huilt??"
De moeder antwoordde: omdat ik vergeten ben waar ik hem heb neergelegd !
Wanneer ik's avonds voor de laatste keer met mijn hondjes ga wandelen,en ik kom aan de grasweide,waar ook een aantal bomen staan.Hoor ik zowaar een vogelconcert.Zowel van vinken,als van merels.Jawadde mannekes,en dat op het eind van november.Je kan niet geloven hoe ik ervan geniet.
Dit is mijn zus (kleintje).Een grappig vinnig madammeke, dat mooi kan zingen.
Dit eekhoorntje is duidelijk Héééél happy.
Dit is onze poes wisky. Die spijtig genoeg overleden is nadat ze op het voetpad aangereden werd door een bromfietser
Een foto van mijn zus (kleintje) en van mij.Dat ruitjeskleedje was één van haar favorieten. Toen het te klein werd,en ons moeke zei dat ik het kon dragen was ze kwaad.Ni moeilijk.In die tijd waren wij kat en hond.
Ik ben Godrie Catharina (Rina), en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tweety.
Dit berichtje om eventjes te laten weten dat "Joe"het Jack Russeltje,een goede thuis heeft gevonden.De zoon,die zelf al twee hondjes had,en het niet zo zag zitten om er nog een derde bij te nemen,is hem verleden zaterdag gaan halen bij zijn ouders.Dit zou eerst maar tijdelijk geweest zijn tot ze iemand gevonden hadden die Joe wou.Ondertussen kunnen ze er geen afstand meer van doen,en hebben ze besloten om hem dan toch maar zelf te houden.Veel geluk met je nieuwe thuis Joe!!! Oef........Ben ik weer even opgelucht.
Hier ben ik dan eindelijk terug.Na vele weken,vindt ik eindelijk de moed om terug aan mijn blog te werken.Ik heb namelijk een depressie gehad.Niets kon me nog interesseren.Zo erg zelfs,dat ik van plan was om mijn peeceeke weg te doen.Hij stond daar toch maar,en ik deed er niks mee,dacht ik.Tien jaar geleden was mij hetzelfde overkomen.Toen bleef ik gewoon op mijn zetel liggen.Deze keer heb ik er echt tegen gevochten.Ik ging met een klein hartje werken."Onder de mensen komen"dacht ik bij mezelf.Het was moeilijk.Constant een angstgevoel.Beginnen wenen,zomaar voor niets.En...al ben ik normaal een nachtraaf,'s avonds lag ik vroeg in mijn bed.Iemand die nog nooit een depressie heeft gehad,kan zich dit niet voorstellen.Ik heb natuurlijk veel steun gehad aan mijn ventje en mijn familie.Daar ben ik ze dankbaar voor.Maar echt helpen konden ze niet.Dit is echt iets waar ik zelf door moest.Helemaal weg is het nog niet,maar ik ben op de goede weg,dat voel ik zelf.Dus kom ik al mijn bezoekers een prettig weekeind wensen.En van nu af zal ik regelmatig terug aan mijn blogje werken.
)
