n de zomer van 1975 bracht ik samen met Claire en onze zoontjes Marcel en Roger (7 en 5 jaar), een familiebezoek in Groningen. Wij hadden elkaar enkele jaren niet gezien, dus het was even bijpraten....

• Wij waren nog niet in bezit van eigen vervoer. Een familielid bracht ons een van de volgende dagen naar een recreatiegebied. Een open meer (in aanleg) vloeide via een smalle sluis over in een reeds langer bestaande visvijver. Door begroeiing was deze vijver aan het oog onttrokken.
  
  
• Nadat ik voor de kinderen de rubberboot vol lucht had geblazen peddelden zij naar hartenlust. Terwijl Claire geamuseerd toekeek begaf ik mij te water om het afgebakende gedeelte te pijlen. Buiten het afgebakende gebied waren echter diepe plekken. Onbewust was ik verder gezwommen dan de bedoeling was. Bij de sluis ging ik weer aan land met de bedoeling om via de oever terug te lopen.
  
  
• Plotseling ontstonden onafhankelijk van elkaar situaties die voor de nodige paniek zorgden. De kinderen hadden hun peddels verloren waardoor hun bootje buiten het veilig gestelde gebied dreef. Zowel de kinderen als Claire konden (nog) niet zwemmen. De kinderen schreeuwden en Claire zwaaide naar passanten om hulp.
  
  
• Intussen speelde zich bij de visvijver een tragedie af. Een overspannen oudere visser maakte mij in woord en gebaar duidelijk dat zijn collega visser verdronken was. Zelf kon hij niet zwemmen. Bij een verder gelegen boerderij had hij reeds het alarmnummer laten bellen.
  
  
• Ik begaf mij wederom te water om het slachtoffer te bergen. Helaas mocht reanimatie niet meer baten. Politie en ambulance arriveerden gelijktijdig. Terwijl de politie mij om nadere gegevens vroeg, hoorde Claire van omstanders dat er in de visvijver een man verdronken was. Aangezien ik door het gebeuren reeds langere tijd verdwenen was, raakte zij totaal van streek. Hand in hand, de kinderen dicht tegen ons aangedrukt, hebben wij de komst van ons vervoer afgewacht...!!!

21-09-2006, 00:00 geschreven door schupp

Gebeurtenissen en soms wonderbaarlijke ervaringen met een diepere betekenis. Zodra we de frequenties in ons bewustzijn begrijpen, verkeren we in een zee van wonderen, waarvan de schoonheid je zal verbijsteren. Je zult altijd op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Door arbeidsomstandigheden zijn we vaker verhuisd. Vanwege het zwerversbestaan kregen we vaker de opmerking dat we beter een woonwagen konden nemen. In ieder geval speelt onderhavige verhaal zich af in twee woonplaatsen; zowel in Eindhoven (1985) als in Kerkrade (2013).

• Van 1973 tot 1985 woonden we in Eindhoven. In het laatste jaar van deze periode kwam Roger thuis van school met een vogeltje dat hij onderweg had gevonden. Kennelijk uit het nest gevallen; nogal kaal met een paar donsveertjes. Even van te voren had Roger hij bij de dierenarts aangebeld; deze gaf hem een schouderklopje en de raad om het vogeltje thuis te verzorgen. Het geheel was een trieste aanblik.
  
  
• Met intensieve zorg ging ons gezin aan de slag. Door middel van een pipetje en een pincet werd vocht en zacht voer toegediend. De eerste dagen werd het vogeltje in een kartonnen doos gehouden; later in een geleende vogelkooi. Na enkele weken zorg groeide het kleine vogeltje uit tot een jonge merel; in het geheel niet schuw, at de meelwormen uit mijn hand.
• Om de merel de gelegenheid te geven uit te vliegen, hadden we de kooi in de tuin, op een keukentrap geplaatst. Uiteraard met geopend deurtje, wel nog voorzien van een waterflesje en voederbakje. De merel huppelde regelmatig door de tuin of zat vanaf een boom of dakrand toe te kijken naar zijn nieuwe wereld. Zodra ik vanaf de schuur met een potje meelwormen naar buiten kwam was hij razendsnel weer terug. Het was erg aandoenlijk als de merel met mij mee huppelde om dankbaar het voedsel in ontvangst te nemen.
  
  
• Na verkenningen van de buitenwereld keerde de merel terug in zijn geopende kooi om de nacht te verblijven. Helaas ontdekten we op een ochtend dat de merel aan een van de vleugels verwond was. Kennelijk in aanraking gekomen met een onvriendelijke poes uit de omgeving. Na behandeling met wondspray en veel liefde was de merel weer snel in zijn element. In deze periode stond het gezin klaar voor een nieuwe verhuizing naar Almelo. We zochten een oplossing voor de merel.
  
  
• Enkele dagen voor het vertrek reden we met ons allen naar een bosrijke omgeving in de buurt. We parkeerden op een zandpad en namen de merel liefdevol uit de kooi. Nadat ik de merel op een boomtak had geplaatst wilde ik mij weer naar de auto begeven; echter de merel vloog en huppelde achter mij aan. Dit herhaalde zich enkele malen, totdat de merel definitief aan ons oog onttrokken werd. Vier betraande gezichten achterlatend; tot zover deze gebeurtenis.

DE MEREL (2)
Twee jaar later (1987) verhuisden we van Almelo naar Venlo; vervolgens terug naar Kerkrade (2003). De wet van synchroniteit laat de wetmatigheid zien van gebeurtenissen die plaats vinden op dat tijdstip dat het toeval lijkt. Echter, als je goed kijkt naar wat er werkelijk plaatsvindt en je probeert de diepere symboliek mee te laten spelen bij het maken van keuzes, zul je merken dat langzaam maar zeker je leven een andere wending zal krijgen.

• Ik zat op het balkon en las een spiritueel boek. Liefde en mededogen; het viel mij op hoe goed dat ontvangen informatie aansluit bij huidige vragen en verlangens. Terwijl ik enkele zinnen op mij liet inwerken, keek ik naar de omgeving. Ik zag enkele merels af en aanvliegen en genoot van hun bedrijvigheid. Op een korte afstand zat een andere merel op een lantaarnpaal; was uitgebreid het verenkleed aan het verzorgen. Op dat moment moest ik terugdenken aan de lieve merel uit Eindhoven.
  
  
• Een dag later was ik onderweg van de bibliotheek naar huis; had enkele nieuwe boeken opgehaald over spiritualiteit. Terwijl ik de straat overstak vloog een merel rakelings over mij heen; nam plaats op de antenne van een geparkeerde auto. Op nauwelijks een meter afstand van mij verwijderd zong de merel het hoogste lied. Persoonlijke hecht ik hier een diepe betekenis aan; mijn waarheid. Verbazingwekkend en ongelofelijk mooi. Merel dank je wel...!

22-09-2006, 00:00 geschreven door schupp

Herinneringen of fantasie; verankerd in ons geheugen. Hoe het is ontstaan of wie deze kronkel heeft bedacht is mij niet geheel duidelijk; in ieder geval een ongelofelijk en verdraaid verhaal.

• Het was nacht, stikdonkere nacht. Helder scheen de maan op een jonge kale, doch behaarde grijsaard. Deze zat al staande in een dichtgeslagen boek te lezen op bladzijde 111 die er uitgescheurd was. Plotseling hoorde hij een ontzettende knal van een speld die op de grond viel. Van schrik rende hij naar boven om zo gauw mogelijk beneden te zijn. Hij kuste de deur en sloeg zijn vrouw dicht. Hij sprong op zijn horloge en keek op zijn fiets hoe laat het was. In een kaarsrechte bocht reed hij tegen een elektrische paardentram aan die juist kolen stond te bunkeren. In een duikvlucht; een straat verder in de verdraaide droom. Veertien dagen na zijn dood stierf hij. Hij had het laatste woord en dankte ieder dat het zo goed afgelopen was. De afwezigen klapten duid en luidelijk. De fanfare sloeg de trompet en blies de trom. Alle afwezigen werden uitgenodigd voor een uitgebreide maar wel een lege koffietafel. Het hersenspinsel; gevolg van en fikse hersenpudding. Tenslotte is deze regel het begin van het einde….

23-09-2006, 00:00 geschreven door schupp