Na de voortgezette opleiding trad de laatste fase van de diensttijd in werking. Inmiddels klaar gestoomd voor onze taakuitvoering in de Parate Compagnie. Echter in deze eindfase zou de aanvankelijke planning anders verlopen door de ontstane kritieke situatie in de Oost-West verhouding.

OUDE HAP
Elke twee maanden zwaaide de oudste lichting af om plaats te maken voorde jongste lichting. Terwijl onze instroom in de Parate Compagnie plaatsvond, stond de oudste lichting te trappelen om de dienst te verlaten. De laatste dagen werden dan ook afgeteld middels een zakkammetje; elke dag een tand minder. Het was dan ook gebruikelijk dat afzwaaiers de laatste dagen in de watten werden gelegd. Zoals het poetsen van het wapen, koper en schoenen; maar ook het slapen op de grond naast het bed van de 'oude stomp´ om hem tegen ´onheil´ te beschermen.

ONTGROENING 
De ontgroening in januari 1961; ik kan het nog goed herinneren. Het was berenkoud; echter de ingesmeerde blanco hield ons warm. De ´oude hap´ stond reeds buiten aangetreden voor eerste inspectie; uiteraard met enorme binnenpret. Middels een draagvlonder werd in ceremonieel hun ´oudste´ naar buiten gedragen. Met letters op onze borst:
´Fillers van 1960-03.´

Samen liggend op de klinkers met hoofden naar links. Er moest nog wat heen en weer geschoven worden, zodat fotografen een goed plaatje konden schieten. Vervolgens tijgerend voorwaarts tussen de gebouwen door onder verkoelende stralen van de brandslang. Enige troost is dat allen hetzelfde hebben ondergaan.

Vervolgens verzamelen bij een stuk open terrein. Hier werden wij van top tot teen ingesmeerd met legergroene blanco. Smerig vet spul; normaal in gebruik om koppelriem in te vetten en te laten glimmen. Bijna niet met zeep te verwijderen. Kruipend over een zanderig terreingedeelte met vooral het lichaam laag tegen de grond. Hiertoe aangemoedigd door de oude hap. Het zand plakte en schuurde aan alle kanten. Vervolgens kruipend achter elkaar door een smalle afvoersloot

Evenwijdig aan de klimtoren; een voor een de sloot in. Enerzijds om temperatuur van het water voor te proeven; anderzijds om ons te prepareren op ons doopsel. Nadat we terug aan de kant waren geklauterd, werden wij een voor een aan armen en benen vastgepakt en met een grote boog in het water gekieperd.

Piet van Iersel (gewichtheffer) en Joep Jacobs (bokser) waren mijn doopheren. Een warme douche na afloop konden wij echter vergeten. Stevig boenen in de buitenlucht bij een wastrog. De oude hap had het grootste plezier; uiteraard behulpzaam bij het boenen. Op enige afstand had korpsleiding letterlijk en figuurlijk een oogje in het zeil gehouden. Na deze ceremonie hoorden wij er definitief bij; gezamenlijk werd een glas gedronken op de goede afloop.

OEFENINGEN 
Geen tijd om ons te vervelen. Naast onze dagelijkse routine; sport, exercitie, kaartlezen, speedmarsen, schieten , ongewapend vechten, waren er de nodige oefeningen. Te veel om te beschrijven; desondanks hier en daar een korte toelichting. Bruggen en raketbases werden fictief vernietigd. De Maasbrug in Maastricht en de Clauscentrale in Roermond. Na hevig spervuur en enorme tegenstand werden deze met fictieve springstof onklaar gemaakt. Ontstoken rookpotten deden hiervoor dienst. Maar ook het beveiligen van een aantal objecten; zowel in Zeeland als in Gelderland.

GEVECHTSCURSUSSEN
Officieren en onderofficieren van verschillende landmachtonderdelen kregen bij het KCT speciale gevechtscursussen. Ze moesten de nodige ervaringen opdoen en hun pijngrenzen verleggen. Overdag in schuilbivak en in de nacht infiltreren naar bepaalde doelen .Commandogroepen werden door inlichtingdienst geïnformeerd; hadden de taak om hen behoorlijk dwars te liggen. Een en  ander ging er nogal ruw aan toe; gevangenen werden behoorlijk aan de tand gevoeld.

ZUURKOOL MET SPEK 
Nood rantsoen of gevechtsrantsoen zat in onze bepakking om te overleven. Eveneens datgene wat de natuur ons bood. Tijdens een infiltratie in de provincie Drenthe hadden we ons aan een bosrand verdekt opgesteld om de omgeving te observeren. In de schuine bocht van de bosrand lag op enige afstand een boerderij.

Ik besloot op verkenning te gaan om mogelijk wat eten te organiseren. In de velden of wegen was geen mens te bekennen; koeien graasden op de weiden. Naast de boerderij een aantal opstallen. Hoorde meerdere stemmen en gelach vanuit een aanbouw. De bovenzijde van de deur was half geopend en een heerlijke geur kwam mij tegemoet. Nadat ik aangeklopt had, legde ik uit dat we een oefening in buurt hadden en graag een  aantal eieren wilde kopen. De boerin nodigde mij binnen; aan een lange tafel zat de boer met zijn zonen of knechten. Acht in totaal en op de tafel enkele pannen met dampende zuurkool met spek. Het water liep mij in de mond; kon er bijna in zwemmen. Mijn zielig verhaal bood geen soelaas; kreeg wel gratis en voor niks een aantal eendeneieren. Wel erg bitter van smaak. Elke keer als wij zuurkool eten komt dit verhaal weer boven drijven. Tot vervelens toe van huisgenoten.

DELTAWERKEN
De stormramp van 1953 heeft de aanstoot gegeven tot het ontwerpen van een gigantisch waterkundig project. Al in 1953 kwam de Deltacommissie met het eerste advies: afsluiting van de Hollandse IJssel met een stormvloedkering. Vervolgens adviseerde de commissie tot afsluiting van de Oosterschelde, Brouwershavense Gat en het Haringvliet.

DIJKEN
Hier waren veel dammen, dijken, sluizen en bruggen nodig. Vooral voor de Zeeuwen was het een historisch moment toen de dichting van de dam in eerste fase voltooid was. Op vrijdag 21 april 1961,werd het Veerse Gat gesloten. Door de afsluiting van het Veerse Gat en de Zandkreek ontstond tussen Walcheren en Noord- en Zuid-Beveland het Veerse Meer. Dit gebied ontwikkelde zich in snel tempo tot een geliefd recreatiegebied. Tot zover het technische verhaal.

TV – DOCUMENTAIRE
Met betrekking tot bovenstaande werd door TV een documentaire samengesteld door de bekende TV regisseur Carel Briels (1916-1983). Vooral bekend geworden door het organiseren van massaspektakels. Hij groeide op in Roosendaal de thuisbasis van het Korps Commando Troepen; mogelijk dat hier de link lag om ondersteuning te vragen bij het Korps.

COMMUNICATIE
Enerzijds assistentie van radioverbinding tussen regiewagen en de spelgroepen die in de duinen paraat stonden om op afroep een en ander uit de beelden. Anderzijds was een grote commando eenheid nodig om vanuit zee en de duinen een aanval in beeld te brengen. Een hommage aan Commando´s die Walcheren hebben bevrijd; maar ook een geweldige bijdrage hebben geleverd met hulpverlening tijdens de ramp van 1953.

Met een commandogroep van acht man waren we reeds op maandag gearriveerd. In het restaurant van een bungalowpark kregen we een lunchpakket en onze eerste mondelinge instructies. In de loop van de middag hadden we een korte oefening. De afspraak werd gemaakt dat we van dinsdag tot vrijdag in de ochtenduren met de spelgroepen zouden oefenen; de overige tijd mochten we in vrijheid genieten van de zee en het mooie weer. Uiteraard lekker bruinen in de duinen. Consumpties mochten we gebruiken op kosten van regisseur Carel Briels. Uiteraard was dit niet aan dovemans oren gezegd.

KORTGENE – WISSENKERKE
Van het restaurant van het bungalowpark in Kortgene, ontvingen we dagelijks onze lunchpakketten. De avondmaaltijd werd enige kilometers verderop genoten in het dorpscafé van Wissenkerke. Vervoer hiernaar toe met onze legertruck. De barjuffrouw was van onze leeftijd. Ze had een leuke glimlach en een mooi decolleté, we hadden dan ook een ruime blik op haar boezem.

Aan de landzijde van de dam waren enkele tenten opgesteld. In de eerste tent hadden we de komende dagen ons rust en nachtverblijf. De tweede tent was voor een aantal leden van de Rijkspolitie die toezicht hielden op de gang van zaken. De derde tent was voor het Rode Kruis, belast met eventuele hulpverlening.

MANIFESTATIE
Twee middagen achtereen werd vervolgens een spel opgevoerd in een grote duinpan aan de zeezijde van de dam; vele facetten van het leven der Zeeuwen door de tijden heen, werden in beeld werden gebracht. Duizenden bezoekers zaten op de dijk om een en ander in ogenschouw te nemen. Velen in officiële klederdracht.

HARSKAMP
Voormalig kamp en legerplaats van de infanterie, gelegen nabij het Gelderse dorp Harskamp. De huisvesting van de Infanterieschool en het Infanterie Schietkamp. Een Groot oefenterrein met schiet- en hindernisbanen, maar ook een oefendorp voor het nabootsen van gevechtshandelingen. Regelmatig  oefeningen door diverse legeronderdelen; zo ook door parate compagnieën van het Korps Commando Troepen (KCT). Uiteraard werden resultaten van wapen technische- en algemene militaire vorming bijgehouden in een zogeheten RIMO-Boekje.

Tijdens de avonduren bezochten de gelegerde militairen het KMT of PMT, gelegen buiten het oefenkamp. Commando's werden hiervan buitengesloten; de avonduren werden nuttig ingevuld door speedmarsen in de wijde omgeving. Echter in principe  op woensdagavond vrij in beweging voor een bioscoopbezoek of anderszins. Zo niet door allen; helaas met enkele anderen aangewezen om de wacht af te lossen. Door de Officier van Piket werden wij gewezen op strikte handhaving van de schriftelijke consignes. Zo gezegd, gedaan.

Enkele militairen van andere onderdelen baalden als een stekker omdat ze door de wacht tot de orde werden geroepen. Hun tenue was niet in orde, of de handen in hun zakken. Plotseling naderde een jeep met de bedoeling om het complex te verlaten. Ik liet de slagboom omlaag en sprak de inzittende chauffeur en begeleidende Overste van het kamp aan, verzocht hen om volgens de consignes hun helm op te zetten. Glimlachend werd aan het verzoek voldaan. De volgende dag moest ik mij melden bij de Officier van Piket. In eerste instantie dacht ik een uitbrander te krijgen; echter kreeg een compliment over de correcte en strikte naleving van de consignes.

MILITAIRE LICHAMELIJKE VAARDIGHEDEN
Om het begeerde draaginsigne  (MLV) te behalen diende men te voldoen aan minimale eisen. Tijdens de proeven van bekwaamheid, was het dragen van bepakking, helm en geweer een must. Betreffende Certificaat met persoonlijke resultaten verstrekt in Roosendaal op 7 maart 1961.

VIERDAAGSE VAN NIJMEGEN (1961)
In de prachtige landelijke streken van Nijmegen kon je ze ook dit jaar weer tegenkomen. Lange slierten van enthousiaste wandelaars, allen deelnemers van de Nijmeegse Vierdaagse.

Door het Betuwse stadje Elst gingen ze in wijde boog om de Keizer Karel stad. Israël was traditiegetrouw onder escorte van militairen die de vele kilometers aflegden. De benen ach dat ging nog wel, maar de voeten daar moest voor gezorgd worden. Koud was het niet en warm ook niet, en dat maakte het lopen tot een plezier.

De leerling mijnwerkers uit Limburg stonden met beide benen stevig op de grond en hun uithoudingsvermogen wekte de bewondering van de Engelse vrouwelijke politie. Natuurlijk waren er blaren, maar er was tevens een heel legertje van mensen die daar wel raad mee wisten en na hun deskundige verzorging was het leed spoedig geleden.

De organisatoren hadden weer een prachtige tocht uitgestippeld, die voor jong en oud het lopen tot een waar genot maakten. De jeugd was dit jaar bijzonder goed vertegenwoordigd. Uiteraard ook dit jaar weer een gezonde concurrentie tussen deelnemende Commando's en Mariniers. Uiteraard wilde ieder zijn beste beentje voorzetten. "Hiphap, hiphap, hiphap, hibberdiehap…"

Uiteindelijk na vier dagen de grote intocht via de Gladiolenlaan in Nijmegen. Duizenden mensen langs de route die in koor hun favorieten aanmoedigden of gladiolen aanreikten. Na het passeren van de eretribune en ondersteunende muziek konden we trots en voldaan de Vierdaagse onderscheiding in ontvangst nemen. In de avonduren werd feest gevierd en diverse biertenten bezocht. Evenzo een bezoek aan de ouders van mijn dienstmaat Arie van den Ham, die in Nijmegen woonde. Zijn ouders en enkele bekenden zaten op de stoep en genoten van de gebeurtenissen.