Op zaterdag 11 januari 1947, ruim een week na mijn zesde verjaardag, is mijn broertje Willy geboren. Op het moment van de geboorte was ik aan het spelen bij Indische kennissen. Vader kwam vertellen dat de ooievaar een broertje had gebracht en dat moeder een paar dagen in bed moest blijven, omdat de ooievaar moeder in het knie had gebeten. Toen ik even later aan moeder vroeg of ze veel pijn had, glimlachte ze. Ik was zó blij met mijn broertje, maar vond het wel erg gemeen van die ooievaar.

KIELE WIELE WIELE
Willy groeide voorspoedig; het was al een stevige baby. Ik knuffelde hem vaak. Nadat hij in het badje was geweest lag hij op tafel op een deken nog na te spartelen. Vader en ik stonden toe te kijken. Terwijl moeder een luier uit de kast pakte, stond vader over Willy gebogen en was aan het knuffelen: "Kiele, kiele kiele; wiele wiele wiele." Willy kraaide van pret; plotseling plaste hij in een boogje vader in het gezicht. Met grote hilariteit zei moeder: "Gelukkig is de luier nog droog gebleven...!"

GORDEL VAN SMARAGD
In 1947 vonden er in het Nederlandse gebiedsdeel Indonesië grote onlusten plaats. President Soekarno wilde een onafhankelijke staat vormen. Om de opstanden te bestrijden trad het KNIL hardhandig op. Duizenden militairen vertrokken vrijwillig naar de ‘Gordel van Smaragd’ om te strijden voor belangen van het ‘Vaderland’. Helaas zouden velen niet meer terug keren. In dit jaar vertrok het gezin Buyzerd eveneens naar Indonesië (Surabaya). Het was een zeer emotioneel afscheid. De jongste dochter Francisca, huilde tranen met tuiten.

SLANG
Allen waren dol op mijn broertje Willy; enkele maanden later ontving hij een leuk cadeau. Een houten slang; deze was samengesteld uit scharnierende elementen. Als men de slang bij de staart vasthield, bewoog deze zich van kop tot staart. Indrukwekkend in zijn kleuterjaren. Later heeft de slang de vensterbank gesierd.

TERUGKEER
In 1950 het keerde gezin weer terug. Grote blijdschap; echter hun vorige woning was inmiddels bewoond door familie (E). Met een van de zonen was ik bevriend. Onze Indische kennissen kregen nu een woning in Chevremont; bezoeken over en weer. Tot onze spijt verhuisden zij in 1953 weer; nu naar Amsterdam. De oudste zoon Emile, zat in de examenklas. Bleef een aantal weken onze gast. Eefje, een van de dochters trouwde later met mijn neef Lambert Hundscheidt.

BIOGRAFIE WIEL
Aanvankelijk is broer Wiel werkzaam geweest in de ondergrondse mijnbouw. In 1970 is Wiel gehuwd met José Jacobi; zij runden een goed lopende frituurzaak in combinatie met een druk bezochte videotheek / speelhal. In 1986 in goed overleg gescheiden. Samen hebben ze twee kinderen; Patrick en Susan. Daarnaast vier kleinkinderen.

Vanaf 1986 gaat Wiel solo door het leven. Heeft een groot aantal fietsvrienden en geniet intens van het leven. Hij staat met beide benen op de grond of op zijn trappers. Wandelen en fietsen is zijn grote passie. Regelmatige ontmoeting met gesprekken in het algemeen. Maar ook fijne herinneringen aan onze lieve zorgzame ouders.