Sharm el-Sheikh

Sharm el-Sheikh (شرم الشيخ) is een badplaats op het Egyptische schiereiland Sinaï, aan de monding van de Golf van Akaba. De stad is gelegen tussen de Sinaïberg en de Rode Zee.
De badplaats Sharm-el-Sheikh gelegen aan de zuidelijke punt van de Sinaï was tot 1967 nauwelijks bekend
. Tijdens de Israëlische bezetting van de Sinaï begon de ontwikkeling van het havenstadje tot badplaats.  De haven van Sharm-el-Sheikh is van strategisch belang en militair gebied.

Sharm el-Sheikh is een belangrijke toeristische trekpleister. De kalme en heldere wateren van de Rode Zee maken het een populaire duikbestemming.
Het nabijgelegen Ras Mohammed is een nationaal park.

Toeristisch Sharm-el-Sheikh is een populaire vakantiebestemming met luxueuze resorts en schitterende duikmogelijkheden.
Zowel beginnende als gevorderde duikers kunnen hier hun hart ophalen.
De koraalriffen in de Rode Zee bieden een ongekende kleurenpracht. Maar niet alle toeristen zijn duikers.
Velen komen voor de eeuwig schijnende zon en de prachtige zandstranden.

De snelle ontwikkeling geeft ook de nodige problemen.
 De grote aantallen toeristen zijn zeer welkom, maar ze vormen ook een bedreiging voor de natuurlijke schoonheid in dit deel van de Sinaï.
Dat hebben de Egyptenaren tijdig onderkend.
 Ruim de helft van de kust aan de Golf van Aqaba is nu beschermd natuurgebied.

In de stad zijn vele hotels te vinden.
 De stad heeft ook een vliegveld waar diverse charters uit Europa op vliegen.
De toeristische strook strekt zich uit tot aan Naama Bay.

Naama Bay is volledig ingesteld op de toeristen, hetgeen ook te merken is aan de eindeloze souvenirwinkels, sishagelegenheden (pijp) en internationale voedingsketens (zoals Starbucks, McDonalds en Hard Rock Café).
 Vanwege de hitte gedurende de dag zijn de meeste winkels vooral 's avonds (na zonsondergang) geopend.

De president van Egypte bezit een ambtswoning in Sharm el-Sheikh, die vaak het toneel is voor mutilaterale ontmoetingen tussen regeringsleiders. Zo vond er begin februari 2005 een politieke top plaats tussen de leiders van Egypte, Israël, de Palestijnse Autoriteit en Jordanië.

30-09-2009, 00:00 Geschreven door andreida
Reageren (0)

Wat geschiedenis : "Het Sinaï schiereiland "

(Sharm-el-Sheikh ligt in de Sinaï- woestijn)

In 1945 richtte Egypte met zes andere Arabische landen de Arabische Liga op. Voornaamste doel was het verhinderen van de oprichting van een Joodse staat.
 Die staat kwam er toch, in 1948.
 Daarop verklaarden de Arabische landen Israël de oorlog, maar ze werden met zware verliezen teruggedreven.

In 1952 pleegden Egyptische legerofficieren een staatsgreep.
Koning Faroek werd van de troon gestoten en Egypte werd een republiek, onder leiding van Mohammed Nagib.

Die werd twee jaar later vervangen door de feitelijke militaire machthebber, Gamal Abdal Nasser. Deze nationaliseerde het Suezkanaal.

Pogingen van Frankrijk en Groot-Brittannië om de kanaalzone te bezetten mislukten, onder druk van de VN en de VS.

Egypte "fuseerde" met Syrië in 1958; de twee landen gingen verder onder de naam Verenigde Arabische Republiek met Nasser als president.

Dat was geen succes. Syrië vond dat Egypte te veel de baas speelde en verliet het verbond drie jaar later. Egypte handhaafde de naam Verenigde Arabische Republiek tot 1971.



Tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 bezette Israël het hele schiereiland Sinaï.
Het Egyptische leger werd daarbij vrijwel vernietigd.
Nasser wilde aftreden, maar dat was tegen de zin van het volk.

Duidelijk was wel dat het prestige van Egypte een forse deuk had opgelopen.
 Nasser overleed in 1970.

Zijn opvolger Anwar Sadat begon in 1973 een oorlog tegen Israël, waarbij delen van het verloren gebied werden terugveroverd.

De Verenigde Naties kwamen tussenbeide en Sadat deed Israël een vredesaanbod. Onder leiding van de Amerikaanse president Jimmy Carter resulteerde dat in een vredesakkoord

Het zogeheten "Camp David Akkoord" van 17 september 1978 voorzag in de geleidelijke terugtrekking van Israël uit de Sinaï.

Sadat werd door het Westen gezien als vredesduif, maar de Arabische landen waren woedend.

Egypte werd geschorst als lid van de Arabische Liga en kwam in een isolement terecht.

Ook in Egypte zelf was er verzet tegen de politiek van Sadat.
De president werd in 1981 vermoord door radicaal-islamitische militairen.

Zijn opvolger, Hosni Moebarak, is er langzaam maar zeker in geslaagd de betrekkingen met de Arabische landen te verbeteren.

In 1987 hadden de meeste Arabische landen hun contacten met Egypte hersteld. Twee jaar later werd het land weer toegelaten tot de Arabische Liga
Sterker, het hoofdkantoor van de Liga verhuisde terug naar Caïro.

Radicale islamieten zetten hun campagne voort om van Egypte een fundamentalistische staat te maken.
De groep al-Gama`a al-Islamîyya pleegde verscheidene aanslagen, onder andere gericht tegen toeristen.

29-09-2009, 00:00 Geschreven door andreida
Reageren (0)