Ditjes en datjes over Sharm-El-Sheikh en hotel Sunrise Garden/View
20-01-2010
Stortregens eisen17 levens
Stortregens eisen17 levens
Vertaald uit het Arabisch Edition.
Zware regenval in een aantal provincies maandag hebben geleid tot de dood van 17 mensen, vernietiging van publiek eigendom en een aantal woningen. Onweer leidde tot stroomuitval in verschillende steden en tot de sluiting van vele wegen, zeehavens en luchthavens. Het zuidelijke Sinaï-schiereiland was getuige van hevige regenval voor het eerst sinds 1994, resulterend in de sluiting van vijf primaire wegen, de Sharm el-Sheikh International Airport en de Nuweiba zeehaven. Zware regenval verwoestte tientallen huizen in het dorp van Abu Soeira, waar een lokale vrouw werd gedood en drie anderen gewond.
Elektriciteit in de hele stad van Sharm el-Sheikh werd afgesneden voor enkele uren, ook op het Sharm el-Sheikh International Hospital, als gevolg van het slechte weer. Tal van winkels in de lokale markt werden overspoeld, samen met de ingangen naar hotels in de omgeving. Plafond ingestort in de passagierslounges van het oude Sharm el-Sheikh luchthaven.
Volgens een officiële bron, zowel land-en mobiele telefoonnetwerken werden gesneden door de regen, in het kort het was isoleren van Sharm el-Sheikh van de rest van de wereld.
Een 22-jarige vrouw die viel op de Safaga-Quseir snelweg langs de Rode Zee kust, verdronk
In Noord-Sinai, werden nog eens zes mensen gedood door hevige overstromingen. Volgens ooggetuigen, een militaire jeep met twee Israëlische officieren werd weggevaagd door de stortbui.
In Alexandrië, werd de zeehaven tijdelijk gesloten wegens slechte weersomstandigheden.
In het Boven-Egyptische stad Aswan, geen elektriciteit voor enkele uren, terwijl negen mensen werden gedood bij verkeersongevallen, waaronder een Britse toerist. Meer dan 40 huizen en 57 hoogspanning elektriciteitstorens werden vernietigd.
Het weerbericht heeft voorspeld dat het blijft regenen tot woensdag - met zware wind en lage temperaturen - over de noordkust, de delta en Caïro.
mee te nemen:aansteker (voor het verbranden van wc-papier).
Kamelentrektocht door de rotswoestijn van de Sinaï, 8 dagen, wandelvakantie met tenten
Vertrek vanuit het imposante St. Catharina-klooster voor een wandeltocht door de verrassende bergen van de Sinaï. Langs hoge, imposante gebels en ruïnes van oude paleizen . Door wijde, gortdroge wadis en diepe kloven met klaterende bronnen. Op bezoek bij gastvrije bedoeïenen in kleine, groene oases. Gesjouw is niet nodig, want eten, tenten en bagage gaan mee op kamelen.
Bagage mee op reis
Vanwege het stenige terrein, zijn goede, hoogsluitende bergwandelschoenen met een stevige zool belangrijk. Uw bagage wordt tijdens de trekking door kamelen vervoerd. Denk eraan dat uw kwetsbare spullen goed stofdicht en stevig ingepakt meegenomen worden.
Omdat er tijdens de trektocht geen sanitaire voorzieningen zijn, is het handig om antibacteriële handgel mee te nemen, natte doekjes en een aansteker (voor het verbranden van wc-papier). Zorg voor warme kleding en goed isolerende slaapzak en slaapmatje, vanwege de koele avonden.
Het is niet de glanzende loop van het machinegeweer waar ik in kijk die me bang maakt, het is het gezicht van de jongen die het wapen op me richt. Zijn verstrakte kaken en felle ogen maken me één ding duidelijk: als ik nu doorrijd, haalt hij zeker de trekker over. Voor iemand die zelden in een gevaarlijke situatie verkeert, is angst een onwerkelijke emotie, een intense, fysieke ervaring. Mijn borst verkrampt, mijn keel slaat dicht en mijn rechterbovenbeen begint licht te trillen. Terwijl mijn handen langzaam de lucht in rijzen ten teken van overgave, ben ik me zó intens bewust van mijn kwetsbaarheid, dat het haast pijn doet. Een gewapende overval in de woestijn
De dag is prima begonnen. Na vier ontspannen dagen aan de kust hebben we veel zin om verder te reizen. Onze bestemming: het pelgrimsoord Katharin in de Sinaï woestijn. Te bereiken via een asfaltweg, maar per toeval ontdekken we een prachtige alternatieve route: een droge rivierbedding dwars door de woestijn. We zijn uitgelaten, blij dat we weer onderweg zijn, en we genieten van het ruige landschap, de rode rotsen die voorbij zweven, af en toe aan het zicht ontrokken door het stof dat onze banden de lucht in wolken.
Pas na dertig kilometer komen we voor het eerst een teken van leven tegen. We worden aangehouden door norse mannen in witte gewaden, met akelig bruine tanden. Dit zijn duidelijk niet de timide bedoeïenen die toeristen in de kustplaatsjes kettinkjes en kamelentochtjes proberen te slijten. De eerste grist door het open raam een doos met tissues van ons dashboard, de volgende eist brutaal sigaretten.
Net als we besloten hebben dat het beter is om niet meer voor deze mensen te stoppen, voert de route recht op een bouwvallig huisje af. Als ik opnieuw een aantal mannen te voorschijn zie komen, keer ik de auto. In mijn spiegel zie ik dat de mannen achter ons aan rennen, gebarend dat we moeten stoppen. We proberen om te rijden, maar onze achtervolgers doorzien ons plan en snijden ons de pas af. Ik begin me zorgen te maken als ik zie hoe ze een linie vormen. Dan roept Caroline: Een wapen, ze hebben een wapen! Het is te laat om te draaien. De mannen omsingelen ons en één van hen richt zijn machinegeweer recht op mijn borst. Ze schreeuwen Arabische bevelen, ik denk dat ik uit moet stappen, maar als ik dat doe, gebaren ze me wild terug de auto in.
De mannen zijn gespannen, wij zijn doodsbang.
Katherina, tourist, probeer ik en ik toon onze paspoorten, in de vage hoop dat dit onverzorgde zooitje trainingspakken en plastic slippers de staat of de wet vertegenwoordigt. Hoewel de jongen met het geweer een camouflagehemd draagt, lijken deze kerels eerder op een troep vrijheidsstrijders of bandieten dan op militairen of politieagenten.
De oudste van het stel gebiedt ons om hen stapvoets te volgen, naar het huisje. Terwijl de troep opgewonden om onze auto cirkelt, duidelijk in hun nopjes met deze vangst, slaagt Caroline erin om de fotocamera, het navigatiesysteem en het meeste van ons geld te verstoppen. De kerel met het machinegeweer klimt op het dak van onze auto en zo worden we, als een oorlogsbuit, een kampje binnengeleid.
Ik slaak een zucht van verlichting als één van de mannen in gebrekkig Engels duidelijk maakt dat we niet met overvallers maar met een of andere militaire eenheid van doen hebben. Het van God verlaten woestijnoord heeft de militaire discipline als een kamelenkadaver verzwolgen; niemand draagt een uniform en geen moment is duidelijk wie de leiding heeft.
Als de soldaten ervan overtuigd zijn dat wij geen vluchtende militanten of infiltranten zijn maar verdwaalde toeristen, probeer ik de gespannen sfeer wat te ontdooien. Ik begin over voetbal, vraag naar hun namen en maak voorzichtig een grapje. Het werkt, de sfeer slaat om. In afwachting van bericht van het hoofdkwartier krijgen we thee, trappen we een balletje en vraagt één van hen zelfs onze handtekening. Als souvenir, grijnst hij verlegen. Wij grijnzen ook, maar dan uit opluchting. Even waren we ervan overtuigd dat we overgeleverd waren aan een bende losgeslagen bedoeïenen, die wie weet wat met ons van plan waren. Eind goed, al goed, toch? Nou, nee. Al snel zou blijken dat een duo dat in Egypte op de vlucht slaat voor het leger, bijzonder verdacht is.
Ook al zijn het Nederlanders, hebben ze een toeristenvisum en dragen ze een bloemetjeszwembroek en een zebra zonnebril
GF2009: Rotax karavaan vertrekt naar Egypte voor WK (preview)29 NOVEMBER 2009 PAGINA 2 VAN 2
GF2009: Rotax karavaan vertrekt naar Egypte voor WK (preview)
29 NOVEMBER 2009
Senioren (CRG)
Voor zowel Nederland als België staan dit jaar een aantal ervaren rijders aan de start. Ramon Rietveld is in vergelijking tot zijn landgenoten het jongste talent maar zeker niet de minst snelle. Het zal een leerzame ervaring voor hem worden met misschien wel een verassend resultaat. Mike Joosens behaalde in een succesvol jaar met de Feyter een ticket naar de Grand Finals. Wat kan hij gaan doen in een ijzersterk veld met rijders die minstens evenveel ervaring hebben als Joossens? Joey van Splunteren participeert voor het tweede opeenvolgende jaar in de Grand Finals. In 2008 liet hij op La Conca zien niet onder te doen van de Wereldtoppers en reed regelmatig voorin het veld rond maar kwam op de kritische momenten simpelweg nog net iets te kort. Met een derde plaats in het Europees Kampioenschap dit jaar heeft van Splunteren in ieder geval weer een bak extra ervaring en kan hij serieus mee gaan doen om podium plaatsen.
De ervaren Belgen Guillaume Chamont, Christophe Adams en Michael Cool komen wederom uit dit jaar in de Grand Finals. Alle drie de heren kende vorig jaar geen successen in dit WK maar lieten wel hun snelheid zien. Minder pech kan deze Zuiderburen nog ver brengen. Strawberry Racing behaalde net zoals bij de Junioren ook de titel bij de Senioren in het Europees Kampioenschap dit jaar. Luke Varley scoorde samen met teamgenoot Joseph Reilly een knappe 1-2 en worden gezien als absolute kanshebbers dit jaar. Opvallend detail; de volledige top 3 van afgelopen jaar (Cooper, Lock en Pierce) doen dit jaar niet mee.
Deelnemers SENIOREN Nederland en België Mike Joossens Joey van Splunteren Ramon Rietveld Guillaume Chamont (BEL) Michael Cool (BEL) Christophe Adams (BEL)
GF2009: Rotax karavaan vertrekt naar Egypte voor WK (preview)29 NOVEMBER 2009 PAGINA 1 VAN 2
GF2009: Rotax karavaan vertrekt naar Egypte voor WK (preview)
29 NOVEMBER 2009
Het is weer zover, van 9 tot 12 december vindt Werelds grootse Rotax Max evenement plaats op het Ghibli Raceway te Sharm El Sheikh in Egypte.
216 rijders uit 55 landen hebben zich via Nationale- en Europese kampioenschappen gekwalificeerd voor de 10de Rotax Grand Finals.
Met het motto Walk like an Egyptian, drive like a champion zullen de Wereldtoppers uit de Rotax klasse een poging doen hun titel te behouden of juist aan te vallen. Net als vorig jaar zal AUTOSPORT.nl weer vanaf locatie verslag doen van de sterke delegatie Nederlandse- en Belgische rijders.
Raymond Lansink (tekst) en Sebas de Reus (fotos) zullen u dagelijkse updates bezorgen. Dit jaar niet alleen via tekst en fotos via deze website, maar tevens maken we gebruik van de nieuwe media via een Twitter pagina waarmee we u direct vanaf het circuit kunnen voorzien van de laatste nieuwtjes.
Twee Spaanse toeristen ontbraken in de Rode Zee op donderdag nadat hun boot zonk in het ruwe water van de Sinaï Egypte kust, een populaire strand - en duikbestemming.
Veertien andere Spaanse toeristen en zeven Egyptische bemanningsleden werden gered nadat de boot kapseisde en zonk in de buurt van Ras Mohammed. Een marine-boot was op zoek naar de vermiste toeristen..
De particuliere boot verliet de badplaats Sharm el-Sheikh naar Ras Mohammed, de thuishaven van overvloedige koraalriffen en het Britse koopvaardij-scheepswrak dat een populaire duikstek is
Dit is een uitstekende duik hoe u het ook bekijkt de duiker verlaat deze duiklocatie met de vraag hoe het toch mogelijk is dat een schip op deze wijze kon komen te zinken en nog meer, hoe het mogelijk is dat ze, bij een dergelijke hoek blijft staan.
De Aida staat rechtop tegen het rif met haar boegen op 25 meter en haar achtersteven op 60 meter. Behalve aanzienlijke schade aan de boegen, is dit schip vrijwel intact.
Het schip is bedekt met harde en zachte koraal en de verscheidenheid van het koraal op de diepere delen is voortreffelijk. Dit is verbazingwekkend omdat
men dit normaal gesproken op de diepere delen niet ziet.
Voeg hieraan toe een verbazingwekkende selectie van grote vissen waaronder de grote baars en tonijn (altijd aan het eten bij het eerste licht) en de duizenden copper sweepers omvatten en dit is een wrak dat voor ieder wat wils biedt. Op de beschadigde boegen na, is het voorste gedeelte van het schip intact gebleven. Het ontbrekende houten dek laat een vrijwel intacte staalconstructie achter met gemakkelijk toegang tot alle delen van het schip. De voorste boegen zijn leeg en eenmaal binnen, wordt de duiker volledig beschut tegen de stroming, die vrij sterk kan zijn. Ongelooflijk maar waar, de voorste mast is nog grotendeels intact en biedt nog steeds weerstand tegen de onvermijdelijke aantasting.
De mast staat nog steeds in een hoek van 90 graden met het schip en het rif. Onder de mast is een assortiment van krukken en een boom die over het dek zelf ligt. In het midden van het schip vind men met de overblijfselen van de brugconstructie. Dit is niet veel meer dan een platform maar er is nog steeds veel te zien, vooral in de slaapvertrekken eronder. Er zijn veel cabines om te onderzoeken en enkelen hebben nog steeds hun messingpatrijspoorten op zijn oorspronkelijke plaats.
De omgevallen schoorsteen van het schip ligt op ongeveer 45 meter diepte en is gedeeltelijk weggeroest. Een indrukwekkende stoomfluit, vergelijkbaar met de stoomfluit die op de Rosalie Moller is gevonden. De stoomfluit kan, omdat alles nu stevig vergroeid is aan het bovendek waar hij op ligt, vanaf de onderzijde bekeken worden. Onmiddellijk hieronder is de ingang naar de machinekamer compleet met een 3 cilinder stoommotor.
De Aida werd nooit geborgen zodat alles er nog steeds ligt, tot aan de propeller aan toe.
The Numidia
Haar houten spanten zijn reeds weggerot maar haar koraalgroei is compacter dan bij de Aida mede doordat de Numidia al 56 jaar langer op de zeebodem ligt . Haar binnenkant is gemakkelijk toegankelijk, u daalt sterk tot aan de sierlijke achtersteven met zijn traditionele noodstuurrad en versnelling. Er staat hier een sterke stroming en het kan zijn dat u jagende zijde haaien tegenkomt. De maximumdiepte bij het achtersteven is 83 meter, de boegen liggen op 8 meter.
Tussen de gevarieerde kleuren, van het lichtste groen tot aan het diepste rood, bevinden zich vele vissen die het scheepswrak tot hun huis hebben gemaakt.
De baarzen zijn waarschijnlijk de meest bijzondere bewoners, maar alle duikers hebben hun eigen favoriet en ze zijn hier allemaal te vinden. Dit scheepswrak biedt voor elk wat wils. Zelfs dié duikers die niet van scheepswrakken houden zullen hier hun hart kunnen ophalen.
Zoals bij zo velen wrakken is het scheepsdek vergaan en de lading geborgen . Dit biedt echter de ongelofelijke mogelijkheid om een groot schip te onderzoeken op de diepte die u persoonlijk fijn vindt. Voor de centrale brug zijn twee poreuze scheepsruimen met ventilatieluiken aan de stuurboordzijde. De dekken zijn nu een vierkant staalpatroon met in het midden de onderste helft van de voorste mast.
Direct na scheepsruim nummer 2 is het midden schip met zijn cabines en de overblijfselen van de brug. Omdat dit gedeelte volledig van hout was gemaakt op een vloer van staal, is, behalve het fundament, alles weggerot. Wij zijn nu bij een diepte van 50 meter en de rest van het schip ligt in zeer diep water.
Achter de brug is de omgevallen schoorsteenpijp van het schip te zien. Hier kunt u ook zien dat verscheidene reddingsbootkranen de kabels al hadden laten zakken. De machinekamer ligt hier precies onder. Als we nog iets meer naar het achterdek gaan ziet u de scheepsruimen nummer 3 en 4. Wederom zult u hier alleen de onderste helft van een eveneens stevige achterste mast vinden samen met alle dekkrukken. Ook hier is weer te zien dat deze mast weerstand biedt aan de zwaartekracht, net als het (bijna) gehele schip.
Het achtersteven wordt opgeheven en biedt u een prachtig rond achterdek waaronder zich één grote propeller bevindt op een diepte van zon 80 meter.
Belgisch duikers maken professionele beelden van Brits wrak
Belgisch duikers maken professionele beelden van Brits wrak
Een zestienkoppig Belgisch duikteam is er als allereerste in geslaagd professionele videobeelden te maken van het wrak van het Engelse schip SS Maidan dat op 10 juni 1923 zonk in de Egyptische Rode Zee.
Hiervoor moesten ze tot op een diepte van 147 meter duiken, wat weinig duikers aankunnen.
Opheldering gebracht "Met onze duikexpeditie hebben we kunnen aantonen dat de foto's die over de SS Maidan verspreid worden, meestal afkomstig zijn van een gelijknamig schip dat in 1925 werd gebouwd en tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Atlantische Oceaan werd getorpedeerd. De SS Maidan die wij onderzochten, werd in 1912 gebouwd en is het grootste wrak dat in de Rode Zee te vinden is", aldus Tommy Vuylsteke van het duikteam. De SS Maiden zonk in juni 1923 in de Egyptische Rode Zee toen het vrachtschip op het rif Rocky Island voer. Pas in 2003 kon de exacte positie van het schip worden bepaald.
Depressietijd "Het belangrijkste probleem bij het duiken op grote dieptes, is de depressietijd. Om gedurende 15 à 20 minuten het wrak van de SS Maidan te onderzoeken of videobeelden te maken, brengen de duikers ongeveer vier uur onder water door", aldus Johan Devolder van het duikteam. "Daarnaast moet gebruik worden gemaakt van speciale apparatuur die drie Vlaamse bedrijven speciaal voor het duiken op grote dieptes hebben ontwikkeld."
Speciale duikflessen Zo ontwikkelde rEvo uit Brugge zogenaamde 'rebreathers', duikflessen grotendeels gevuld met helium, die ervoor zorgen dat duikers onder water de uitgeademde zuurstof opnieuw kunnen gebruiken. Ook voor het maken van videobeelden werd aparte apparatuur ontwikkeld. Hiervoor gebruikte het onderwatercamerabedrijf Aquacam uit Wilrijk onder andere speciale duikverlichting die werd ontwikkeld door de firma Leys in Erembodegem. (belga/vsv)
Inclusief Ras Mohamed, Straat van Tiran en de wrakken van de Thistlegorm & Dunraven
Of je nu een beginner of ervaren duiker bent, er is altijd de juiste duik volgens jouw niveau, en in elke duik is er iets nieuws en prachtigs te zien. Wij raden een ervaringsniveau aan van 20-30 duiken voor de diepere duiken zoals de Thistlegorm (max.32m) en voor de stromingsduiken rond Ras Mohamed en de riffen in de Straat van Tiran (drop-offs/stromingsduiken).
Na de duiken in het Ras Mohamed Nationaal Park, komen we in de golf van Suez terecht en bezoeken we het riffen systeem van Shab Mahmoud waar een van de oudste wrakken ligt, de Dunraven (gezonken in 1889), en het WOII wrak, de Thistlegorm.
Geniet van de prachtige zuidelijke tip van de Sinai met de imposante bergen op de achtergrond en met de magische schoonheid onder het water waar het spectaculaire onderwaterleven in ongelooflijk contrast staat met de woestijnkust.
Middle Rif ligt net zoals het Panorama Rif in open zee, het rif gaat tot 30m waarna het recht naar beneden valt. Vaak kan men hier de grotere vissoorten zien. Het biedt een harde koraaltuin in het oosten en in het westen vindt men acroporas en hersenkoraal. Aan de zuidkant bevinden zich grotten en tunnels waar een grote hoeveelheid vissen woont.
Panorama Rif
Met zijn grote koraalformaties, steilwanden en kans op haaien is dit rif ongetwijfeld 1 van de hoogtepunten tijdens uw cruise. Het ovaalvormig rif is makkelijk te herkennen door de waarschuwingstekens bovenop het rif
. Een veld met honderden anemoonvisjes, steilwanden tot dieper dan 200m, grote waaierkoralen, verticale koraalmuren bewoond door tal van onderwaterleven en vele kleine grotten en spleten met zacht koraal maken deze duikstek een topper.
Beide kanten van het rif zijn zeer geschikt voor driftduiken.
Tobia Arba
Hoewel de naam anders doet vermoeden - Tobia Arba betekent 4 zuilen - bestaat deze duikstek uit 7 prachtige koraalzuilen die opstijgen vanaf de zandbodem op een diepte van ongeveer 15m.
6 van de 7 zuilen staan paarsgewijs dicht bij elkaar terwijl de 7de zuil alleen staat vandaar ook de naam `4 zuilen`.
Door de lichtinval worden de door koraal en de bijhorende vissen bedekte zuilen een waar kleurentafereel. Het landschap rond de zuilen is eveneens een lust voor het oog met zacht koraal, gorgonias, roggen, octopussen en steenvissen.
Andere mogelijke duikstekken tijdens deze route zijn: Siyul Seghira, Siyl Kebir, Small Crack, Kingston, Abu Gafan, Gamul Kebir, Gamul Seghira, Shaab Sheer, Shaab Claude,
22 januari 1881, het schip de Kingston vertrekt onder leiding van kapitein Cousins vanuit Londen naar Aden met een lading kolen. Ongeveer een maand later bereikt het schip het open water van de Rode Zee. De kapitein besluit na 2 dagen non stop aan het roer te staan, dat dit open water veilig genoeg is om het roer over te laten aan zijn eerste stuurman en zoekt zijn kajuit op. Niet lang daarna echter komt het rif in volle vaart terecht op het rif Shag Rock.
2 dagen lang proberen kapitein en bemanning het schip te redden, maar tevergeefs, de Kingston glijdt van het rif af en heel snel is enkel nog de mast van het schip te zien. Meer dan 100 jaar later is ook dit schip een veelbezocht wrak in de Rode Zee. Het schip is na al die jaren nog verbazingwekkend goed intact.
Deze cruise heeft iets voor iedereen. Het is een perfecte combinatie van rifduiken en wrakduiken.
Abu Nuhas heeft 4 bekende wrakken - Giannis D, Carnatic, Chrisoula K en Seastar, allemaal liggen ze op bereikbare diepten tegen een rif begroeid met harde koralen. De Meeste duiken gebeuren vanaf de dierenriem van de safariboot.
Nachtduiken Kunnen super zijn in dit gebied, Vooral op Shab um Usk met veel spaanse danseressen. Gubal eiland Biedt dan een beschermde Ankerplaats voor de nacht Met een klein wrak op 8-10 meter begroeid met zachte koralen, een spectaculaire nachtduik ook zeer goede drop-off stromingsduiken langs de oostelijke wand.
Rosalie Moeller is dichtbij maar kan moeilijk bereikbaar zijn omdat ze onbeschermd ligt aan de windzijde van Gubal en onderhevig kan zijn aan sterke stromingen. Het is een korte trip naar de Straat van Gubal om het meest bekende wrak van de Rode Zee te zien de Thistlegorm. Een prachtig Brits schip uit WOII. Haar lading is vol met munitie en transport (Bedford vrachtwagens en motorfietsen BSA) dat bestemd is voor de Britse troepen in Noord Afrika.
Ze werd tot zinken gbracht door de Duitse luchtmacht en ligt nu op 30m diepte. Wanneer de ervaring van de duikers het toelaat, het weer en de stroming staan men hier zelfs een nachtduik toe.
Hieronder zie je een VERTAALDE beschrijving van een van het mooiste bekende en beduikbare scheepswrak dat er momenteel in de Egyptische Rode Zee te vinden is.
De Agia Varvara
Door Ned Middleton
Dag Boot
Boot Safari
Shore Dive
Snorkelen
Duiken Grade
Ja
Nee
Ja
Ja
Alle
Locatie:
28 ° 03 '42 "N, 34 ° 26' 40" E. Zuiden van de Golf van Aqaba aan de oostkust van het schiereiland Sinaï
Bereikbaarheid:
Dag boot van Sharm El Sheikh
Minimale Diepte tot Wrak
6m (op Bows)
Maximale Diepte tot Zeebodemautoriteit:
22m (op hek)
Gemiddelde Zicht:
20-25m
The Ship
Gebouwd door Ch & Op aug-Normand van Frankrijk, de Agia Varvara gelanceerd werd als de "Nina" in 1950. Officieel omschreven als een General Cargo Vessel, werd ze later genoemd Athenia en vervolgens Petros voordat ze eindelijk nieuwe naam Agia Varvara in 1974. Een relatief klein schip met 3 laadruimen, verplaatste ze 985 brt en had een 5 cylinder oliegestookte motor die geschikt is om 750 pk en een topsnelheid van 10 knopen. Ze was 73.2m x 9.33m - met een diepgang van 4m.
De Agia Varvara is eigendom van en wordt geëxploiteerd door de Gestar Shipping Company van Famagusta, Cyprus op het moment van haar verlies.
Het verlies van de Agia Varvara
Op 27 juni 1976, de Agia Varvara zeilde in ballast van de Jordaanse haven van Aqaba bestemd voor Port Said. Het schip was slechts 90 mijl verder naar het zuiden toen in de vroege uurtjes van de volgende ochtend, voer ze hard op de kust in de buurt van Reef Nabq - een paar mijl ten noorden van Sharm El Sheikh. De bemanning werden vervolgens gered door de Israëlische marine.
Krijgen van de juiste naam!
Het woord "Agia" wordt uitgesproken met een stille "g" en dit heeft geleid tot enkele verkeerd gespelde versies van de naam. Een van de grootste autoriteiten op scheepswrakken bevat details van het verlies dit schip op grond van de verkeerde benaming "Agia Varvara." Zelfs Lloyd's List van 29 juni 1976, beschrijft het schip als de "Aghia Barbara!"
Duiken in de Agia Varvara
We zijn vertrokken van Na'ama Bay post in noordelijke richting en het duurde niet lang voordat we dicht bij de vier Reefs waren
. Jackson Reef is het meest noordelijke van de vier riffen en Gordon Reef het meest zuidelijke. Onheilspellend, ze zijn beide gekenmerkt door de prominente scheepswrakken "Lara" en "Loullia" respectievelijk - een duidelijke waarschuwing voor alle schepen binnenvaren en verlaten van de Golf van Akaba aan extreme zorgvuldigheid.
Vanop enige afstand zagen we de bovenbouw van de Million Hope - een van de grootste schepen dat ooit is verloren in de Rode Zee gegaan en die fungeert als een marker voor de Agia Tweehonderd meter verder vinden we enkele overblijfselen van wrakstukken . Deze waren ooit de boeg van de Agia Varvara.
Een combinatie van een relatief ondiepe ligging en een blootgestelde positie betekent dat na 25 jaar, er nog enkele zeer grote afdelingen zijn voor degenen die willen genieten van het verkennen van de "grote" bits.
De achtersteven is te vinden op de zeebodem en rust op het 20m hoge rif. Alle patrijspoorten zijn nog steeds op hun plaats en de zeer gebogen schroef is nog steeds verbonden. Het roer, is echter niet gevonden. Boven de achtersteven,is de duiker in staat om het onderste deel van de brug te onderzoeken die toegang geeft tot de machinekamer. Vreemd genoeg liggen een groot deel van de motoren blootgesteld op het rif op 6-8m.
Een paar meter naar het noorden is een groot deel van de bovenbouw. Dit is het bovenste deel van de brug kasteel dat volledig gescheiden is geworden en nu rust op de zeebodem op 20m. Trapped onder het schip trechter - op zijn kant van die toegang is een open deur. The Coral Reef torent hoog boven het wrak. Hier zijn grote stukken van stalen platen en ijzeren kruis-leden gevonden .
Het vooronder en bogen lijken te zijn gebleven op het oppervlak van het rif en over een periode van 25 jaar en zijn gereduceerd tot een paar resten van schroot en af en toe een bolder.
Postscript
Het moet gezegd worden dat de Agia Varvara is niet een van de grootste scheepsrampen van Egypte. Had ze elders vergaan , ben ik ervan overtuigd dat het heel anders zou zijn geweest. Toch biedt ze een verfrissend alternatief voor de scheepswrakken die systematisch zijn geplunderd door degenen die alleen denken aan zichzelf
De Agia Varvara is niettemin een zeer interessante duik. Bekeken naast de Dunraven, Million Hope en Zingara, is zij een van de slechts vier diveable wrakken binnen handbereik van Sharm El Sheikh
26 ° 19 '00 "N, 34 ° 50' 00" E. Big Brothers Island
Bereikbaarheid:
Dag boot of Safari Boat uit Hurghada, Safaga of Qesir
Minimale Diepte tot Wrak
12m (op Bows)
Maximale Diepte tot Zeebodemautoriteit:
60m + (op hek)
Gemiddelde Zicht:
35-40m
The Ship
De Aida werd gebouwd in Frankrijk en gelanceerd in 1911. Ze verplaatste 1428 brt en werd aangedreven door een 3 cilinder triple expansie motor in staat om een topsnelheid van 9 Knopen. Haar afmetingen waren; 75.1mx 9.7m met een diepgang van 7m.
Oorspronkelijk besteld voor de Egyptische Havens en Vuurtorens administratie, werd ze later overgebracht naar Egyptische Marina en gebruikt als troepen veerboot.
Historische informatie
SITUATIE VERSLAG
Egypte en Canal Area SS Rosalie Moller tot zinken werd gebracht door vijandelijke luchtaanval op Anchorage H. tussen 0045B en 0140B. S. S. AIDA (Poorten en Verlichting vaartuig) werd tot zinken gebracht op Zafarana Anchorage door HE III, die crashte op dezelfde tijd na het raken van mast AIDA's. S. S. AIDA kan worden salved.
De Aïda werd hierna gelicht en hersteld en bleef in dienst tot 1957
.
Het verlies van de Aïda
15 september 1957. De kapitein van de Aïda kreeg de taak om militair personeel uit te wisselen over Big Brothers Island. Er waren zware stormen die dag en het lijkt erop dat hij toch besloten had om door te gaan - en daarmee sloeg hij de rotsen. Bijna onmiddellijk begon de boot te zinken.. De achtersteven zonk en kwam tot rust op een extreem steile hoek van het rif.
Duiken in de Aïda
Dit is een uitstekende duik voor alle normen - De Aïda ligt recht "boven" het rif met haar boeg op 25m en haar achtersteven op 60m. Afgezien van de aanzienlijke schade aan de boeg, is dit schip vrijwel intact.
Na meer dan 40 jaar onder water, is de Aïda nu langzaam uitgegroeid tot een deel van de Reef.
Er is een aanzienlijke groei van koraal over het schip. Met afnemende intensiteit zal de Diver een breed scala ontmoeten van zachte koralen en harde koralen met de ondiepere delen van het wrak wordt een heuse levende verwarring van kleur. Voeg daarbij een geweldige selectie van het leven van vissen die alles van grote Grouper en Tonijn bevat -
Na de beschadigde boeg, is het merendeel van de belangrijkste naar voren dek intact. De houten decking is verrot - het verlaten van een vrijwel intact stalen kader met gemakkelijke toegang tot alle onderdelen.
Ongelooflijk, de voorste mast is nog grotendeels intact en blijft de onvermijdelijke wetten van de verslechtering trotseren .
. Onder de mast zijn een assortiment van lieren met een giek over het dek zelf. Midscheeps is de verhoogde Centrum Kasteel met wat resten van een houten brug structuur . Dit is niet meer dan een platform, maar er zijn nog veel te zien - vooral onder de accommodatie blok hieronder. Er zijn veel hutten te verkennen -en de meeste koperen patrijspoorten zijn nog op hun plaats.
Een massale stoomfluit - zeer vergelijkbaar met die op de Rosalie Moller, is te zien op de onder kant . Direct hieronder is de ingang naar de Engine Room - compleet met de 3 cilinder triple expansie stoommachine
De Aïda werd nooit geborgen en dus is het allemaal nog steeds volledig intact - behalve voor het houtwerk.
12 september 1869, de Britse zeil- & stoomboot de Carnatic vertrekt met een uiterst kostbare cargo richting Bombay , voor wat later zijn laatste trip zou blijken te zijn. Enkele minuten voor middernacht komt het schip vast te zitten op het Abu Nuhas rif. Volgens de kapitein geen reden tot paniek, het schip had enkele lekken maar het pompsysteem kon de klus aan dus het was enkel wachten tot het schip `Sumatra` voorbij zou komen en hulp bieden. De Sumatra liet echter op zich wachten. Tijdens de nacht van 13 op 14 september werden de lekken groter en liet ook de electriciteit het afweten. 34 uur na de aanvaring brak het schip, het achtersteven verdween in de Rode Zee. Kort daarna gleed ook het voorsteven van het rif om voor eeuwig onder te gaan. Een groot deel van de kostbare cargo (het verhaal wil dat er 40 000 sterling in goud bullion in het schip aanwezig was) werd nooit teruggevonden. Het wrak bevindt zich tussen 17 en 27m en wordt ook wel het `wijnwrak` genoemd door de vele flessen wijn (deel van de cargo) die in het schip gevonden werden. Talloze glasvisjes en enkele baarzen hebben in het schip postgevat, de scheepsromp is volledig bedekt met kleurrijk zacht koraal en ook het zien van murenen en octopussen rond het wrak is tijdens uw duik niet uitgesloten.
De Chrisoula K, gebouwd te Duitsland in 1954, kwam in 1979 in handen van de Griekse Clarion Marine Company of Piraeus. Op 31 augustus 1981 was het cargoschip op weg van Italie naar Jeddah waar ze Italiaanse vloertegels zou afleveren. Tragisch genoeg kwam ook dit schip, hoogstwaarschijnlijk door een navigatiefout van de kapitein of 1 van zijn officieren, in aanvaring met het rif Abu Nuhas. Met volle vaart kwamen schip en rif in aanraking waarbij de Chrisoula K middendoor brak. In het begin bleef de boeg nog een tijdje boven water op het rif liggen, maar door de werking van de ruwe zee onder water voegde ook het voorschip zich na een tijdje bij de rest van het schip dat op zijn stuurboordzijde op de bodem ligt.
Meer dan 20 jaar op de zeebodem zorgt ervoor dat de duiker niet alleen een mooi wrak kan bewonderen maar tevens kan genieten van een wrak bedekt met tal van hard en zacht koraal met de daarbijhorende kleurrijke vissen.
Door de onstabiele ligging en de nauwe in- en uitgangen is het echter aan te raden niet in het wrak te gaan.
De Egyptische ferry maakt zich tijdens de stormachtige nacht klaar om te vertrekken vanuit de Saudische haven Jeddah, volgeladen met voertuigen en honderden pelgrims op terugreis van hun heilige stad Mekka. Omstreeks middernacht slaat het noodlot toe. De ferry komt met volle kracht in aanvaring met de meest zuidelijke koraalformatie van de Hyndman Reefs. Door de enorme klap opent het boegdek en in een mum van tijd zinkt het schip. Slechts 180 van de officieel gemelde 650 passagiers (naar verluid in werkelijkheid meer dan 1000) overleven de ramp.
Daar het te risicovol was voor de reddingsduikers om ook de lichamen van de passagiers uit de dieper gelegen ruimtes te halen, bevinden zich nog steeds lichamen in het wrak. Het schip ligt op stuurboordkant op een maximale diepte van ongeveer 32 m, bakboord ligt op ongeveer 12m diepte . Deze zee tragedie waar meer dan 1000 mensen het leven verloren tijdens een stormachtige nacht is nu, zovele jaren later, een thuishaven voor zeeleven geworden en wordt dagelijks bezocht door duikers van over de hele wereld.
De Giannis D is het meest bedoken en voor velen ook het mooiste wrak onder de Abu Nuhas wrakken.
Nadat dit Griekse vrachtschip, beladen met hout, op 19 april 1983 tegen het rif was gevaren, brak het schip langzaam in 2 waarna het nog 2 weken zou duren vooraleer de Giannis D volledig onder de oppervlakte van de Rode Zee verdween. Het wrak ligt schuin naar bakboord met een maximum diepte van 28 m. Zeker een bezoek waard is de nog steeds intacte voorsteven en de machinekamer vol glasvisjes.
De mast, draden en kabels zijn omhuld door zacht koraal. Het wrak is makkelijk toegankelijk maar let op voor duizeligheid als gevolg van de schuine ligging van het schip.
Verschillende vissoorten zoals koraalduivels en schorpioenvissen geven deze duik nog iets extra`s.
Datum ondergang: 7 oktober 1941Egypte, 7 oktober 1941
WO II. De Rosalie Moller, een Brits oorlogsschip geladen met `Best Welsh` kolen, wacht, net zoals de Thistlegorm, op instructies om haar tocht verder te kunnen zetten via de Golf van Suez. En net dat wachten op instructies zou beide schepen fataal worden.
Na hun aanval op de Thistlegorm op 6 oktober had de Duitse luchtmacht lucht gekregen van het feit dat ook andere schepen zich verborgen hielden in deze zogezegde veilige ankerplaats dichtbij het eiland Gubal.
Niet meer dan 48 uur na de tragedie van de Thistlegorm wordt ook de Rosalie Moller door de Duitse luchtmacht vernietigd. Het schip wordt in de nacht van 7 oktober 1941 door 2 bommen geraakt waarna samen met de twee bemanningsleden, voorgoed in het water verdwijnt.
Het wrak staat rechtop met de boeg op 39 m en een maximum diepte van 50 m. De Rosalie Moller is nog steeds in uitstekende conditie, op het dek is een weelderige koraalgroei en het marineleven kan alleen maar omschreven worden als spectaculair.
Duiken op de Rosalie Moller is enkel aangeraden bij goede weersomstandigheden, maar indien de kans zich voordoet moet de meer ervaren duiker deze zeker en vast met beide handen grijpen.
Noordroute vanuit Sharm el Sheikh
Het verlies van de Agia Varvara
Duiken in de Agia Varvara
Een combinatie van een relatief ondiepe ligging en een blootgestelde positie betekent dat na 25 jaar, er nog enkele zeer grote afdelingen zijn voor degenen die willen genieten van het verkennen van de "grote" bits. 
Postscript
SITUATIE VERSLAG
Het verlies van de Aïda
Duiken in de Aïda
Ongelooflijk, de voorste mast is nog grotendeels intact en blijft de onvermijdelijke wetten van de verslechtering trotseren .
