Eindelijk heb ik mijn plekje op internet gevonden. Met dank aan de ,,kommaneuker''. Schrik niet lieve mensen, het woord bestaat. Op een blauwe maandag heeft hij mij in onze lievelingsclub over seniorennet en het aanmaken van blogs verteld. Sinds ik met brugpensioen ben, heb ik de liefde voor de fiets ontdekt. Samen met mijn vrouw hebben we al duizenden kilometers in de benen. Zet u maar in een luie bureaustoel en geniet mee. Of beter nog: pomp die banden op en verken ook de routes die op mijn blog met de regelmaat van een klok zullen verschijnen.
Wandelen langs de Lomme Start: Viskwekerij Mirwart Afstand: 7,5 km Hoe te bereiken?: via afrit 24 (Euro Space Center) van de E411, richting Sint-Hubert Bron: Mooiste wandelingen in de Ardennen van Julien van Remoortere
Verscholen achter de Ardeense heuveltoppen en verborgen door een 1200 ha groot provinciaal woud, le Pré des Forges (de weide van de ijzersmelterijen), ligt op 8 km ten noordwesten van Sint-Hubert Mirwart. We beginnen onze wandeling aan de boorden van de Lomme, een zijrivier van de Lesse. We volgen de halfverharde weg langs de viskwekerij en steken het riviertje Marsau over via een dikke plank. We volgen de hoofdweg rechtdoor. Die buigt links weg van de spoorbaan. We wandelen nu door het dichte woud. De weg stijgt hier matig. We komen dan op een kruispunt van wegen. We slaan rechtsaf en volgen de snel dalende asfaltweg. Bij het kruisen van de beek slaan we onmiddellijk rechtsaf. We lopen nu tussen de rotswand en het beekje en komen zo terug aande spoorbaan. De kerk van Mirwart en het imposante kasteel is nu goed te zien. Het gaat verder in dalende lijn en spoedig ligt de spoorweg hoger dan de wandelweg. Even verder duikt u onder de spoorweg door. De weg buigt nu naar links. Je blijft nu de kronkelende Lomme volgen. De stroom leent zich uitstekend voor het maken van enkele mooie vakantiefoto's. U blijft rechtdoor lopen en even verder komt u aan een weggetje dat naar een bruggetje leidt. Een mooiere plaats om uw picknickzak aan te spreken,bestaat niet. Daar ga je naar links en blijft steeds de weg volgen. Je duikt opnieuw onder de spoorweg om even verderop de eerste weg links in te slaan, het gaat meteen bergop. Na 50 m kiest je bij een Y-vormige splitsing de rechterweg. Het gaat nu stevig bergop. Na ongeveer 1200 meter bereik je een asfaltweg. Die sla je links in. Het is nog steeds klimmen geblazen. Bij het hoogste punt van de weg heb je zicht op het kasteel van Mirwart. Het voordeel van een klimpartij is dat er nadien ook een afdaling is. U passeert een linkerzijweg en je moet soms opletten dat je je eigen niet voorbij loopt. Beneden steekt u bij een kruispunt van wegen een beekje over en volgt u rechtdoor een stukje van de heenweg. Bij het volgende kruispunt loopt u rechtdoor. Op het punt dat de weg sterk naar rechts draait, ga je naar links. Je kunt nu verder dalen onder de eiken. In het sparrenbos verderop, slaat u een dwarsweg naar links in. Flink dalend komen we uit aan de spoorweg. Zo komen we terug aan de viskwekerij.
Puffen en zwoegen in Martelange Traject: Martelange - Bigonville Boulaide - Arsdorf - Koetschette Rambrouch - Roodt - Colpach-Haut Colpach-Bas - Grendel - Attert - Post Heinstert - Martelange Afstand: 51 km Startplaats: Place Baudouin 1er
Martelange of Martel in het Letzeburgs ligt tegen de grens met het Groothertogdom Luxemburg geplakt. Het stadje kwam 'n veertigtal jaar geleden in het wereldnieuws toen een Franse tankwagen er ontplofte. Tweeëntwintig mensen verloren het leven. Het parcours dat de toeristische federatie uittekende, is geen spek voor mijnen bek. Het leerde me dat ik echt geen klimmersbenen heb. Voortdurend ging het op en af . Links en rechts kwamen we een helling van 10% tegen. Meer dan één keer zetten we voet aan de grond. We gaan van start aan Place Baudouin 1er. We rijden onmiddellijk over de brug van de Sûre en slaan rechtsaf. Op het einde van de weg gaan we naar rechts om na enkele meters linksaf te slaan, richting Diekirch. Onmiddellijk worden we met de neus op de feiten gedrukt en gaat het al klimmend naar Bigonville. Vier km verder gaan we aan het kruispunt naar links en rijden we het Groothertogdom binnen. Op weg naar Boulaide loont het de moeite om even rechtsaf te slaan en naar Hochfels te rijden. Je hebt daar een prachtig zicht op de vallei van de Sûre. Je vindt er onder andere een tank die gebruikt werd bij het Ardennenoffensief, het laatste grote Duitse offensief in een poging om de geallieerde opmars te stoppen. In Boulaide kunnen onze oude knoken even rusten. Er wacht ons nu een zeer lange afdaling naar het stuwmeer van de Sûre. Vanop le pont de la Misère hebben we een adembenemend zicht op de omgeving. Op slag zijn alle inspanningen vergeten. Op weg naar Arsdorf zie je het dorpje lieflijk liggen in een kuip tussen de heuvels. Vanaf Arsdorf gaat het op en neer en passeeer je Koetschette en Rambrouch. Even voor Roodt bevindt u zich op 509 meter. Je hebt dan ook een mooi zicht op de velden. Vanaf Roodt gaat het bergafwaarts en passeer je Colpach-Haut. In Colpach-Bas passeer je het laatste Luxemburgse dorp. Binnen enkele kilometers rij je België opnieuw binnen. Via Grendel kom je in Attert, een toeristisch plekje. De huizen zijn er in hun oorspronkelijke staat bewaard gebleven. Als je in Attert de afdaling achter de rug hebt draai je naar links en na 500 meter ga je naar rechts. Je passeert onder de Nationale 4 en belandt via Schadeck in Post. Via Heinstert rijden we naar Martelange. Er wachten ons nog 13 loodzware kilometers. Bij het zien van het bordje Martelange kan ik een zucht van opluchting nauwelijks onderdrukken en ben ik opnieuw een illusie armer: ik zal nooit de bolletjestrui in de Ronde van Frankrijk winnen.
Voor onze knooppuntenfietstocht lieten we ons oog vallen op het eiland Walcheren. We hebben het ons niet beklaagd. Deze 66 km-lange tocht leidt ons door enkele prachtige natuurgebieden en lieflijke, maar soms drukke, dorpjes. Deze route staat met stip genoteerd in onze fietsagenda. Een echte aanrader. Wie vanuit Vlaanderen naar Vlissingen wil, kan ofwel de Westerscheldetunnel nemen of gebruik maken van het voetveer Breskens-Vlissingen. We kozen voor het laatste. Kostprijs voor twee personen en fiets: 10,50 euro. Vanaf het veer volgen we de Valkenisseroute en gaan te voet over het sluizencomplex. We rijden de Boulevard af en passeren het standbeeld van Michiel de Ruyter. Hij werd begin de zeventiende eeuw in Vlissingen geboren en is een van de grootste zeehelden uit de Nederlandse geschiedenis. Op de Oostzee nam hij deel aan diverse zeeslagen. Even verder rijden we langs de Gevangentoren. Aan het einde van de boulevard gaan we linksaf. Aan de verkeerslichten gaat het opnieuw linksaf de burgemeester van Woelderenlaan. Na 100 meter gaan we linksaf, richting Dishoek. We rijden nu door Zwanenburg. Let op het reigersnest op de rechteroever van de waterplas. Op het einde van het fietspad slaan we rechtsaf en fietsen kilometerslang aan de voet van de duinen. Op weg naar Zoutelande mag je niet vergeten af en toe eens het luchtruim af te speuren. Met een beetje geluk zie je enkele paranthespringers sierlijk door het zwerk zweven. Op weg naar knooppunt 10 fietsen we door Westkapelle. Op 3 oktober 1944 brak hier de hel los. Britse Lancaster-bommenwerpers wierpen een lading bommen op de Westkapelse zeedijk en sloegen een bres van 150 meter. Het zeewater stroomde het binnenland in. Enkele weken later werd het manoeuvre herhaald op het oostelijk gedeelte van het dorp. Op 1 november drongen de Schotten door het dijkgat het dorp binnen. Westkapelle was bevrijd. Die evacuatie eiste wel een zware tol. Tweehonderd mensen vonden de dood en honderden huizen werden verwoest. De troepen slaagden in hun opzet: de Atlantik-wall te doorbreken en de Duitsers te verdrijven van de Schelde-oevers. Het volgend dorpje die we tegenkomen is Domburg. Bij zonnig weer kan het er enorm druk zijn. Aan de rand van het dorp ligt De Manteling. Het houtgewas moest noordwest Walcheren beschermen tegen de koude zeewinden, vandaar de naam. Langs Oostkapelle en Vrouwenpolder rijden we naar het wondermooie Veere. Links en rechts worden hier krampachtige pogingen ondernomen om de sfeer van vroeger op te roepen. Het loont de moeite om hier uw picknickmand aan te spreken en u te nestelen op de rustbanken aan de boorden van het meer. Langs een mooi fietspad en enkele knooppunten belanden we via Arnemuiden en een heel sliert dorpjes aan het fort van Rammekens. Het fort werd gebouwd halverwege de 16de eeuw en kende een rijke geschiedenis. Het fort had als doel om de vaarweg tussen Middelburg en Arnemuiden te beschermen. Later werd het omgebouwd tot een hospitaal voor zieke manschappen. Midden de negentiende eeuw verloor het zijn nut. Mede door het omliggende natuurgebied is en blijft het een toeristische trekpleister. Na 66 km komt Vlissingen en het einde van een prachtige tocht in zicht. Rondom Walcheren is een aanrader voor al diegenen die van natuur houden. Ons zien ze in ieder geval nog terug.
Het uithoekje van Antwerpen Knooppunten: 32 - 4 - 1 - 2 - 3 - 6 - 7 - 31 - 10 - 12 - 22 23 - 80 - 79. Op weg naar kp 63 verlaten we de kp-route en rijden door het centrum van Baarle. Aan de borden ,,Einde bebouwde kom Baarle-Hertog Baarle-Nassau gaan we naar links en komen zo opnieuw op de kp-route naar kp 83 - 52 - 57 55 - 58 - 32 Aantal km: 54. Startplaats: brug Ravels.
Milde voorjaarstemperaturen lokten ons naar het noordoosten van de provincie Antwerpen. Aan de Nederlandse grens op een boogscheut van Tilburg ligt Ravels. Onze startplaats ligt onder de brug over het kanaal Dessel-Schoten. Aan kp 32 gaan we richting kp 2. We volgen het kanaal zo een vijftal km. Aan kp 1 verlaten we het water en gaan richting Bels lijntje. Deze oude spoorwegbedding vormde de verbinding tussen Tilburg en Turnhout en werd uitgebaat door Grand Central Belge. Vandaar de benaming. Aan knooppunt 7 belanden we in het park van Carons Hofke en de Ark van Noah. Respecteer de beelden. Ze zijn met veel geduld en liefde gemaakt door de personeelsleden. Midden de twaalfde eeuw werd hier een pastorij gebouwd. De familie Caron verbouwde het domein tot landgoed met kasteel. Vijf km verder rijden we voorbij Wortel Kolonie. Johannes Vanden Bosch stampte hier een landloperskolonie uit de grond. Een beeldje aan de ingang is er nog een stille getuige van. In 1993 werd de wet op de landloperij afgeschaft en verloren de 260 landlopers hun geborgenheid en hun vrijheid. Zevenentwintig personen verkozen liever een strenger gevangenisregime dan te profiteren van de vrijheid. In 1996 werd achter de witte landlopersgebouwen een gevangenis gebouwd voor 150 gedetineerden. Voorbij het domein slaan we rechtsaf. Hier moet je de remmen dichtknijpen. Links ligt het Bootjesven. Volgens onze info zie je hier op mooie zomeravonden de watervleermuizen die de insecten van het wateroppervlak plukken. Het gebied doet me denken aan de Nederlandse Vinkeveense plassen. Weliswaar kleinschaliger, maar even mooi. Enkele kilometers verder rijden we Nederland binnen. Via knooppunten 22 en 23 bereiken we Ullicoten. We besluiten hier om onze rijweg wat in te korten en rijden via kp 80 en 79 naar Baarle-Hertog-Nassau (richting kp 63). Deze gemeente is een buitenbeentje onder de gemeenten. Sommige bewoners zitten figuurlijk op de wip tussen Nederland en België. In de leefkjamer zijn ze Belg. Als ze hun pyjama aantrekken in de slaapkamer zijn ze onderdaan van Beatrix. We dwarsen het centrum en aan het bordje ,,Einde Baarle-Nassau Baarle-Hertog'' gaan we naar links en komen we opnieuw op de knooppuntenroute richting 83. Wat nu volgt is te mijden. We rijden nu kilometerslang langs een drukke, smalle baan. We zijn nu in de buurt van Weelde. Dat stellen we vast bij het zien van enkele ,,stalen vogels'' in de lucht. Het zweefvliegveld is vlakbij. Aan de Kerkstraat klieven de wieken van de Nachtegaal der Maatvennen door de lucht. Deze molen is meer dan honderd jaar oud. Op weg naar knooppunt 55 rijden we door de Gewestbossen van Ravels. Het gebied is 830 ha groot en herbergt enkele oorspronkelijke vennen met als belangrijkste het Kesseven. Na 54 km bereiken we opnieuw onze eindbestemming.
