Eindelijk heb ik mijn plekje op internet gevonden. Met dank aan de ,,kommaneuker''. Schrik niet lieve mensen, het woord bestaat. Op een blauwe maandag heeft hij mij in onze lievelingsclub over seniorennet en het aanmaken van blogs verteld. Sinds ik met brugpensioen ben, heb ik de liefde voor de fiets ontdekt. Samen met mijn vrouw hebben we al duizenden kilometers in de benen. Zet u maar in een luie bureaustoel en geniet mee. Of beter nog: pomp die banden op en verken ook de routes die op mijn blog met de regelmaat van een klok zullen verschijnen.
Onze knooppuntentocht start in het historische Veurne. We zoeken de binnenstad niet op, maar rijden naar het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke. Voor de brug slaan we rechtsaf en volgen enkele tientallen meters het water om dan links over het bruggetje te rijden en de Lo-vaart gedurende een 13-tal km te volgen. Geef uw ogen de kost. Je rijdt door een prachtig stukje natuur. Als de kerk van Lo-Reninge en de Markeymolen van Pollinkhove opdoemen, rij je nog ongeveer 2 km langs de vaart. De Markeymolen dateert uit 1797 en werd in 1993 volledig gerestaureerd. Aan knooppunt 55 verlaten we de Lovaart en trekken de idyllische dorpjes van Bachten de Kupe in. In Pollinkhove is het tijd om even te rusten in Den Arend met zijn gezellig terras. Via Gyverinkhove en Izenberge rijden we naar Leisele. We zijn nu de grens of de schreve, zoals ze in het West-Vlaams zeggen, genaderd tot op 2 km. Af en toe moeten we een tandje kleiner schakelen, het gaat hier behoorlijk op en neer. Aan knooppunt 24 rij je in het centrum van Houtem voorbij de mooie Onze-Lieve-Vrouwe Hemelkerk met zijn massieve toren. Rechts staat de pastorie. Tussen januari 1915 en oktober 1918 was hier het hoofdkwartier van het Belgisch leger gevestigd. Koning Albert I kwam er regelmatig langs. Er resten ons nu nog een tiental km naar Veurne. Even voorbij Bulskamp zien we de gekende contouren van de torens van het middeleeuws stadje opduiken.
Krekendalroute toont mooie plekjes Afstand: 45,5 km Start: Stadhuis Diksmuide Parcours: licht glooiend, goed berijdbare wegen Bewegwijzering: in de buurt van Koekelare ontbreekt bordje door werkzaamheden. Op het einde van de tocht ligt bordje tegen de vlakte. Bron: fietskaart en gids van West-Vlaanderen, uitgegeven door Het Nieuwsblad
We gaan van start aan het stadhuis van Diksmuide. De stad was tijdens de eerste wereldoorlog één van de frontsteden en werd bijna helemaal vernield. Vanaf 1919 verrees Diksmuide stap voor stap uit het puin. Als we met ons gezicht naar het stadhuis staan gaan we naar rechts om na enkele meters links in te slaan. Tot in Koekelare is er een zeer duidelijke bewegwijzering. In het dorp van Koekelare is er blijkbaar een bordje verdwenen door werkzaamheden. Op de T-splitsing gaat het naar rechts om even verder links in te slaan. Zo komen we in het centrum van Koekelare. De route leidt ons door het fraai gemeentelijk park. Vanaf nu worden onze klimtalenten nog eens getest. Je moet niet bepaald een berggeit zijn, maar enige conditie is nuttig. Via Emielshoek en Ruidenberg, waar je een mooi panoramisch zicht hebt, bereiken we Kortemark of de molengemeente. Op een boogscheut van elkaar rijden we achtereenvolgens langs de Koutermolen, Wullepitmolen en Couchezmolen. De Koutermolen is waarschijnlijk de oudste van de drie. In geschriften uit begin vijftiende eeuw is er voor het eerst sprake van. De wullepitmolen dateert uit de 17de eeuw. Hij werd in 1923 van Zerkegem naar Zarren overgebracht. De couchezmolen is de jongste van het drietal. Met zijn zeven zolders is hij een van de hoogste molens in België. In Zarren rijen we via Houthulst en Klerken terug naar onze startplaats.
Lange Lisroute doet naam eer aan Afstand: 37 km Parcours: biljartvlakke asfaltwegen Bewegwijzering: zeer goed Bron: fietskaart en gids van West-Vlaanderen uitgegeven door Het Nieuwsblad
De lange Lisroute heeft haar naam niet gestolen. De boorden van de meeste waterlopen zijn getooid met lis. We gaan van start in Nieuwpoort. Langs de achterzijde van de Kompas Camping rijden we langs de IJzer tot in Mannekensvere. Als we de IJzer verlaten worden we al vlug geconfronteerd met een zwarte bladzijde uit de geschiedenis van de streek. In de Hemmestraat in Ramskapelle stortte op 28 juli 1944 een Brits Halifaxbommenwerper neer. Een echtpaar en twee bemanningsleden verloren er het leven. Het toestel was op weg om V1-lanceerinstallaties te bombarderen, maar werd voor de Belgische kust geraakt door Duits geschut. De piloot kon op het nippertje Nieuwpoort-Stad vermijden. Voor hij neerstortte kon hij zijn bommen nog droppen tussen Sint-Joris en Ramkapelle. In Ramskapelle, aan een restant uit de eerste wereldoorlog, slaan we links in. Via het schilderachtige Booitshoeke rijden we naar Veurne. We rijden nu enkele kilometers langs het kanaal Veurne-Nieuwpoort om dan richting Oostduinkerke in te slaan. Even voor Sun Parcs, aan de Canadahoeve, slaan we rechts in. En rijden zo terug naar de plaats waar onze tocht begon.
Wandelen langs de Lomme Start: Viskwekerij Mirwart Afstand: 7,5 km Hoe te bereiken?: via afrit 24 (Euro Space Center) van de E411, richting Sint-Hubert Bron: Mooiste wandelingen in de Ardennen van Julien van Remoortere
Verscholen achter de Ardeense heuveltoppen en verborgen door een 1200 ha groot provinciaal woud, le Pré des Forges (de weide van de ijzersmelterijen), ligt op 8 km ten noordwesten van Sint-Hubert Mirwart. We beginnen onze wandeling aan de boorden van de Lomme, een zijrivier van de Lesse. We volgen de halfverharde weg langs de viskwekerij en steken het riviertje Marsau over via een dikke plank. We volgen de hoofdweg rechtdoor. Die buigt links weg van de spoorbaan. We wandelen nu door het dichte woud. De weg stijgt hier matig. We komen dan op een kruispunt van wegen. We slaan rechtsaf en volgen de snel dalende asfaltweg. Bij het kruisen van de beek slaan we onmiddellijk rechtsaf. We lopen nu tussen de rotswand en het beekje en komen zo terug aande spoorbaan. De kerk van Mirwart en het imposante kasteel is nu goed te zien. Het gaat verder in dalende lijn en spoedig ligt de spoorweg hoger dan de wandelweg. Even verder duikt u onder de spoorweg door. De weg buigt nu naar links. Je blijft nu de kronkelende Lomme volgen. De stroom leent zich uitstekend voor het maken van enkele mooie vakantiefoto's. U blijft rechtdoor lopen en even verder komt u aan een weggetje dat naar een bruggetje leidt. Een mooiere plaats om uw picknickzak aan te spreken,bestaat niet. Daar ga je naar links en blijft steeds de weg volgen. Je duikt opnieuw onder de spoorweg om even verderop de eerste weg links in te slaan, het gaat meteen bergop. Na 50 m kiest je bij een Y-vormige splitsing de rechterweg. Het gaat nu stevig bergop. Na ongeveer 1200 meter bereik je een asfaltweg. Die sla je links in. Het is nog steeds klimmen geblazen. Bij het hoogste punt van de weg heb je zicht op het kasteel van Mirwart. Het voordeel van een klimpartij is dat er nadien ook een afdaling is. U passeert een linkerzijweg en je moet soms opletten dat je je eigen niet voorbij loopt. Beneden steekt u bij een kruispunt van wegen een beekje over en volgt u rechtdoor een stukje van de heenweg. Bij het volgende kruispunt loopt u rechtdoor. Op het punt dat de weg sterk naar rechts draait, ga je naar links. Je kunt nu verder dalen onder de eiken. In het sparrenbos verderop, slaat u een dwarsweg naar links in. Flink dalend komen we uit aan de spoorweg. Zo komen we terug aan de viskwekerij.
Puffen en zwoegen in Martelange Traject: Martelange - Bigonville Boulaide - Arsdorf - Koetschette Rambrouch - Roodt - Colpach-Haut Colpach-Bas - Grendel - Attert - Post Heinstert - Martelange Afstand: 51 km Startplaats: Place Baudouin 1er
Martelange of Martel in het Letzeburgs ligt tegen de grens met het Groothertogdom Luxemburg geplakt. Het stadje kwam 'n veertigtal jaar geleden in het wereldnieuws toen een Franse tankwagen er ontplofte. Tweeëntwintig mensen verloren het leven. Het parcours dat de toeristische federatie uittekende, is geen spek voor mijnen bek. Het leerde me dat ik echt geen klimmersbenen heb. Voortdurend ging het op en af . Links en rechts kwamen we een helling van 10% tegen. Meer dan één keer zetten we voet aan de grond. We gaan van start aan Place Baudouin 1er. We rijden onmiddellijk over de brug van de Sûre en slaan rechtsaf. Op het einde van de weg gaan we naar rechts om na enkele meters linksaf te slaan, richting Diekirch. Onmiddellijk worden we met de neus op de feiten gedrukt en gaat het al klimmend naar Bigonville. Vier km verder gaan we aan het kruispunt naar links en rijden we het Groothertogdom binnen. Op weg naar Boulaide loont het de moeite om even rechtsaf te slaan en naar Hochfels te rijden. Je hebt daar een prachtig zicht op de vallei van de Sûre. Je vindt er onder andere een tank die gebruikt werd bij het Ardennenoffensief, het laatste grote Duitse offensief in een poging om de geallieerde opmars te stoppen. In Boulaide kunnen onze oude knoken even rusten. Er wacht ons nu een zeer lange afdaling naar het stuwmeer van de Sûre. Vanop le pont de la Misère hebben we een adembenemend zicht op de omgeving. Op slag zijn alle inspanningen vergeten. Op weg naar Arsdorf zie je het dorpje lieflijk liggen in een kuip tussen de heuvels. Vanaf Arsdorf gaat het op en neer en passeeer je Koetschette en Rambrouch. Even voor Roodt bevindt u zich op 509 meter. Je hebt dan ook een mooi zicht op de velden. Vanaf Roodt gaat het bergafwaarts en passeer je Colpach-Haut. In Colpach-Bas passeer je het laatste Luxemburgse dorp. Binnen enkele kilometers rij je België opnieuw binnen. Via Grendel kom je in Attert, een toeristisch plekje. De huizen zijn er in hun oorspronkelijke staat bewaard gebleven. Als je in Attert de afdaling achter de rug hebt draai je naar links en na 500 meter ga je naar rechts. Je passeert onder de Nationale 4 en belandt via Schadeck in Post. Via Heinstert rijden we naar Martelange. Er wachten ons nog 13 loodzware kilometers. Bij het zien van het bordje Martelange kan ik een zucht van opluchting nauwelijks onderdrukken en ben ik opnieuw een illusie armer: ik zal nooit de bolletjestrui in de Ronde van Frankrijk winnen.
Voor onze knooppuntenfietstocht lieten we ons oog vallen op het eiland Walcheren. We hebben het ons niet beklaagd. Deze 66 km-lange tocht leidt ons door enkele prachtige natuurgebieden en lieflijke, maar soms drukke, dorpjes. Deze route staat met stip genoteerd in onze fietsagenda. Een echte aanrader. Wie vanuit Vlaanderen naar Vlissingen wil, kan ofwel de Westerscheldetunnel nemen of gebruik maken van het voetveer Breskens-Vlissingen. We kozen voor het laatste. Kostprijs voor twee personen en fiets: 10,50 euro. Vanaf het veer volgen we de Valkenisseroute en gaan te voet over het sluizencomplex. We rijden de Boulevard af en passeren het standbeeld van Michiel de Ruyter. Hij werd begin de zeventiende eeuw in Vlissingen geboren en is een van de grootste zeehelden uit de Nederlandse geschiedenis. Op de Oostzee nam hij deel aan diverse zeeslagen. Even verder rijden we langs de Gevangentoren. Aan het einde van de boulevard gaan we linksaf. Aan de verkeerslichten gaat het opnieuw linksaf de burgemeester van Woelderenlaan. Na 100 meter gaan we linksaf, richting Dishoek. We rijden nu door Zwanenburg. Let op het reigersnest op de rechteroever van de waterplas. Op het einde van het fietspad slaan we rechtsaf en fietsen kilometerslang aan de voet van de duinen. Op weg naar Zoutelande mag je niet vergeten af en toe eens het luchtruim af te speuren. Met een beetje geluk zie je enkele paranthespringers sierlijk door het zwerk zweven. Op weg naar knooppunt 10 fietsen we door Westkapelle. Op 3 oktober 1944 brak hier de hel los. Britse Lancaster-bommenwerpers wierpen een lading bommen op de Westkapelse zeedijk en sloegen een bres van 150 meter. Het zeewater stroomde het binnenland in. Enkele weken later werd het manoeuvre herhaald op het oostelijk gedeelte van het dorp. Op 1 november drongen de Schotten door het dijkgat het dorp binnen. Westkapelle was bevrijd. Die evacuatie eiste wel een zware tol. Tweehonderd mensen vonden de dood en honderden huizen werden verwoest. De troepen slaagden in hun opzet: de Atlantik-wall te doorbreken en de Duitsers te verdrijven van de Schelde-oevers. Het volgend dorpje die we tegenkomen is Domburg. Bij zonnig weer kan het er enorm druk zijn. Aan de rand van het dorp ligt De Manteling. Het houtgewas moest noordwest Walcheren beschermen tegen de koude zeewinden, vandaar de naam. Langs Oostkapelle en Vrouwenpolder rijden we naar het wondermooie Veere. Links en rechts worden hier krampachtige pogingen ondernomen om de sfeer van vroeger op te roepen. Het loont de moeite om hier uw picknickmand aan te spreken en u te nestelen op de rustbanken aan de boorden van het meer. Langs een mooi fietspad en enkele knooppunten belanden we via Arnemuiden en een heel sliert dorpjes aan het fort van Rammekens. Het fort werd gebouwd halverwege de 16de eeuw en kende een rijke geschiedenis. Het fort had als doel om de vaarweg tussen Middelburg en Arnemuiden te beschermen. Later werd het omgebouwd tot een hospitaal voor zieke manschappen. Midden de negentiende eeuw verloor het zijn nut. Mede door het omliggende natuurgebied is en blijft het een toeristische trekpleister. Na 66 km komt Vlissingen en het einde van een prachtige tocht in zicht. Rondom Walcheren is een aanrader voor al diegenen die van natuur houden. Ons zien ze in ieder geval nog terug.
Het uithoekje van Antwerpen Knooppunten: 32 - 4 - 1 - 2 - 3 - 6 - 7 - 31 - 10 - 12 - 22 23 - 80 - 79. Op weg naar kp 63 verlaten we de kp-route en rijden door het centrum van Baarle. Aan de borden ,,Einde bebouwde kom Baarle-Hertog Baarle-Nassau gaan we naar links en komen zo opnieuw op de kp-route naar kp 83 - 52 - 57 55 - 58 - 32 Aantal km: 54. Startplaats: brug Ravels.
Milde voorjaarstemperaturen lokten ons naar het noordoosten van de provincie Antwerpen. Aan de Nederlandse grens op een boogscheut van Tilburg ligt Ravels. Onze startplaats ligt onder de brug over het kanaal Dessel-Schoten. Aan kp 32 gaan we richting kp 2. We volgen het kanaal zo een vijftal km. Aan kp 1 verlaten we het water en gaan richting Bels lijntje. Deze oude spoorwegbedding vormde de verbinding tussen Tilburg en Turnhout en werd uitgebaat door Grand Central Belge. Vandaar de benaming. Aan knooppunt 7 belanden we in het park van Carons Hofke en de Ark van Noah. Respecteer de beelden. Ze zijn met veel geduld en liefde gemaakt door de personeelsleden. Midden de twaalfde eeuw werd hier een pastorij gebouwd. De familie Caron verbouwde het domein tot landgoed met kasteel. Vijf km verder rijden we voorbij Wortel Kolonie. Johannes Vanden Bosch stampte hier een landloperskolonie uit de grond. Een beeldje aan de ingang is er nog een stille getuige van. In 1993 werd de wet op de landloperij afgeschaft en verloren de 260 landlopers hun geborgenheid en hun vrijheid. Zevenentwintig personen verkozen liever een strenger gevangenisregime dan te profiteren van de vrijheid. In 1996 werd achter de witte landlopersgebouwen een gevangenis gebouwd voor 150 gedetineerden. Voorbij het domein slaan we rechtsaf. Hier moet je de remmen dichtknijpen. Links ligt het Bootjesven. Volgens onze info zie je hier op mooie zomeravonden de watervleermuizen die de insecten van het wateroppervlak plukken. Het gebied doet me denken aan de Nederlandse Vinkeveense plassen. Weliswaar kleinschaliger, maar even mooi. Enkele kilometers verder rijden we Nederland binnen. Via knooppunten 22 en 23 bereiken we Ullicoten. We besluiten hier om onze rijweg wat in te korten en rijden via kp 80 en 79 naar Baarle-Hertog-Nassau (richting kp 63). Deze gemeente is een buitenbeentje onder de gemeenten. Sommige bewoners zitten figuurlijk op de wip tussen Nederland en België. In de leefkjamer zijn ze Belg. Als ze hun pyjama aantrekken in de slaapkamer zijn ze onderdaan van Beatrix. We dwarsen het centrum en aan het bordje ,,Einde Baarle-Nassau Baarle-Hertog'' gaan we naar links en komen we opnieuw op de knooppuntenroute richting 83. Wat nu volgt is te mijden. We rijden nu kilometerslang langs een drukke, smalle baan. We zijn nu in de buurt van Weelde. Dat stellen we vast bij het zien van enkele ,,stalen vogels'' in de lucht. Het zweefvliegveld is vlakbij. Aan de Kerkstraat klieven de wieken van de Nachtegaal der Maatvennen door de lucht. Deze molen is meer dan honderd jaar oud. Op weg naar knooppunt 55 rijden we door de Gewestbossen van Ravels. Het gebied is 830 ha groot en herbergt enkele oorspronkelijke vennen met als belangrijkste het Kesseven. Na 54 km bereiken we opnieuw onze eindbestemming.
Knooppunten: 67 - 72 - 77 - 76 - 232 - 75 - 74 73 - 96 - 93 - 92 - 91 - 40 - 41 - 66. Aan kp 66 rijden we rechtdoor naar de kerk van Arendonk. Afstand: 47 km. Startplaats: parking aan feestzaal De Garve. Hoe te bereiken?: via de E34, afrit Arendonk-Retie.
Onze tweede knooppuntenroute van het seizoen brengt ons in het noordoosten van de provincie Antwerpen: Arendonk. De gemeente doet bij de oudere wielerliefhebber waarschijnlijk wel een belletje rinkelen. Hier werd drievoudig wereldkampioen Rik Van Steenbergen geboren. Rik I sleet er een groot gedeelte van zijn jeugd. Voor één keer vertrekken we niet aan een knooppunt, maar aan de parking van de gemeentelijke feestzaal De Garve. We slaan aan de achterkant van de parking onmiddellijk rechtsaf. Door de verkaveling De Vloed rijden we naar het heemkundemuseum en de Toremansmolen. Deze unieke graan- en oliemolen werd gebouwd in 1809. In 1854 kwam de molen in handen van de familie Raeymaekers. Deze familie bezat verscheidene molens en hadden de bijnaam die van de Toreman. Vandaar zijn naam. Na de molen slaan we linksaf en volgen de baan. Na ongeveer 1 km slaan we rechts de Neerstraat in. We volgen die straat tot aan het bordje met het einde straat. Aan de hoeve gaan we rechtsaf en rijden voorbij het natuurdomein Het Goor. Aan het bordje naar een hondenclub slaan we linksaf. Bij regenachtig weer kan de aarden weg er drassig bijliggen. Op het einde van de weg gaan we linksaf en rijden we via een goed berijdbare weg naar de brug over het kanaal Schoten-Dessel en slaan rechtsaf. We volgen het water tot aan kp 72. We slaan linksaf, richting kp 77. Op het kruispunt is het opletten geblazen. Bij mooi weer kan het er enorm druk en gevaarlijk zijn. Aan kp 77 gaan we naar links om een bezoekje te brengen aan de abdij van Postel. Deze werd gesticht in de twaalfde eeuw en wordt bewoond door de Norbertijnen. Vanwege hun witte pij worden ze ook de Witheren genoemd. De Postelse kaas en dito bier is tot ver buiten de gemeentegrenzen bekend. Wie even wil pauzeren kan hier in de diverse etablissementen terecht. Na onze koffie in de Drie Linden aan fietsvriendelijke prijzen keren we op onze stappen terug en rijden nog enkele honderden meters langs de drukke baan en zoeken daarna via kp 76 de stilte en rust op. Door uitgestrekte landerijen en bossen rijden we naar knooppunt 232 om dan langs het kanaal Herentals-Bocholt naar kp 75 te rijden. Onderweg ligt aan de linkerzijde natuurreservaat De Maat. Het loont de moeite om even door het natuurgebied te rijden. 100 m verder kom je opnieuw op het jaagpad langs het kanaal. Aan kp 74 is er de mogelijkheid om even te pauzeren op de Pannenkoekenboot. Je rijdt dan over de brug even naar links en onmiddellijk opnieuw naar rechts om het kanaal te volgen tot aan kp 96. Daar verlaten we definitief het kanaal. Op weg naar kp 93 rijden we voorbij de Boeretang. Het woord verwijst naar een hoger gelegen huis of schuur in een drassig gebied. Boeris het Middeleeuws voor buer en dat betekent huis of schuur. Tang verwijst naar het Middeleeuwse woord tong een zanderige hoogte in een moerassig dal. Op weg naar kp 92 ligt links de watermolen van Retie. Het huidige bakstenen molenhis dateert uit 1765. Wie de molenaar aan het werk wil zien, kan er elke laatste zondag van de maand terecht Wij rijden nu langs enkele knooppunten naar kp 41. Voor je het knooppunt bereikt kun je aan de grote baan onmiddellijk linksaf slaan. Je rijdt zo Arendonk binnen. Deze route is ongeveer 1,5 korter. We opteerden voor de iets langere route. Aa kp 66 rijd je rechtdoor en zit de knooppuntenroute erop. Het is nu tijd om even de kelen te smeren en iets te eten. Taverne De Gouden Arend biedt aan de fietser een uitgebreide kaart aan democratische prijzen.
Als opener van ons fietsseizoen kozen we voor de knooppunten van de Antwerpse Kempen. Een schraal voorjaarszonnetje lokte ons. De thermometer wees 12 graden aan. Aanvankelijk hadden we een tocht van ongeveer 70 km gepland, maar de temperatuur daalde naarmate de dag vorderde. We besloten dan maar onze tocht met ongeveer 20 km in te korten. Aan het Provinciaal Vormingscentrum Malle konden we probleemloos onze wagen kwijt. We laten het Vormingscentrum links liggen en op de T-splitsing gaan we naar rechts en rijden naar knooppunt 52. Langs Salphen bereiken we aan de achterzijde het gemeentehuis van Zoersel. Via knooppunten 55 en 61 rijden we naar kp 62. Al vlug zien we in de verte de abdij van Westmalle opdoemen. Deze Cisterziënzersabdij werd gesticht in 1794. Gemakshalve werden ze de Trappisten genoemd, naar de Normandische abdij La Trappe. De monniken moesten zelf instaan voor hun onderhoud. Zo ontstond een boerderij, een kaasmakerij en het meest bekende een bierbrouwerij. Via diverse knooppunten rijden we voorbij het Fort van Oelegem, het geliefkoosde verblijf van honderden vleermuizen. Aan knooppunt 56 komen we aan het Albertkanaal. We rijden zo 'n drietal kilometer langs de oever naar knooppunt 69. Daar beslissen we om onze rit een twintigtal kilometer in te korten en trekken naar knooppunt 98. Op grondgebied Zandhoven ligt het prachtige kasteel Hovorst dat dateert uit de vijftiende eeuw, omgeven door een bosrijke omgeving. Voorbij het domein slaan we rechtaf. We krijgen nu een stukje kassei onder de wielen geschoven van zo 'n drietal km. We wanen ons in de wielerklassieker Parijs-Roubaix. in Pulderbos is het tijd om de verkleumde handen te warmen aan een tas koffie. Via knooppunten 07 en 91 komen we opnieuw aan knooppunt 54. Nog enkele kilometers en we zijn terug aan ons beginpunt.
Kilometerslange jaagpaden, groene beemden, waterrijke gebieden, rust en natuur. Van al deze ingrediënten hebben we geproefd langs de Antwerpse rivieren op een droge, maar windrijke, novemberdag. De rust was evenwel relatief. Het was uitkijken voor de wielertoeristen of moeten we zeggen wielerterroristen die op ,,juweeltjes'' van tweewielers voorbij zoefden. Ik kan me voorstellen dat op een warme zomerdag de jaagpaden herschapen worden tot ,,wielerautostrades''. Na het oversteken van de Rupel rijd je na enkele honderden meters het natuurgebied Broek De Nayer in. We volgen nu ongeveer 5 km de Rupel. Even voorbij het knooppunt 52 verlaten we de rivier en zoeken de Zenne op. We volgen die stroom tot in Hombeek waar we linksaf slaan en over de brug zoeken we de andere oever op. Spijtig dat deze stroom bijna een open riool geworden is, inclusief de stank die we af en toe mochten opsnuiven. Aan knooppunt 92 rijden we via een ,,boerenwegeltje'' naar de Stuivenbergbaan. We bereiken zo het prachtige provinciaal domein Vrijbroek.We komen zo via knooppunt 93 aan de Stuivenbergvaart. We slaan linksaf en volgen het water zo 'n vijftal km tot aan knooppunt 94. We rijden over de vaart en via enkele knooppunten komen we aan de Dijle tot aan knooppunt 51. Daar volgen we de bedding van de Nete gedurende 'n dertiental km tot aan knooppunt 31. We verlaten nu definitief het water en rijden via rustige wegen terug naar onze startplaats. Deze route is een echte aanrader. We zijn van zins om het tijdens de zomermaanden nog eens over te doen.
Startplaats: Zulte-kerk Aantal km: 65 km Knooppunten: 98 - 88 - 80 - 52 - 54 - 55 - 42 - 43 - 35 - 28 - 29 36 - 49 - 47 - 48 - 46 - 45 - 56 - 64 - 65 - 83 - 94 - 95 - 93 - 92 91 - 4 - 34 - 32 - 33 - 31 - 99 - 98 Opmerking:de vooraf geplande route konden we door werkzaamheden niet volgen. Gelukkig hadden we de fietsknooppuntenkaart bij. Normaliter hadden we een stukje van het kanaal Bossuit -Kortrijk gefietst, tussen knooppunten 48 en 58, maar door werkzaamheden moesten we een ommetje maken langs de Gavers. Dat hebben we ons niet beklaagd, maar toch moet het van mijn hart dat instanties die wegen afsluiten, ook moeten zorgen voor een alternatief en dat was er niet.
Onze startplaats ligt aan de achterzijde van de kerk van Zulte. Met onze rug naar de kerk gaan we naar links om bijna onmiddellijk naar rechts te rijden. Langs de baan omzoomd met rijen bomen rijden we tot aan de Leie waar we links afslaan, richting Kortrijk. We rijden zo 'n 18 km langs de vaarweg. Mooie stukken wisselen af met niet-vervuilende industrie. De betonnen bouwstenen ontsieren wel het landschap. Aan knooppunt 28 rijden we Kortrijk binnen. In de Groeninghestede verlaten we de Leie aan de Broeltorens. Het zijn de laatste resten van de militaire bouwkunst uit de Middeleeuwen. De zuidelijke toren dateert uit de 12de eeuw. De noordelijke toren is gebouwd in de 15de eeuw. We doorkruisen nu de bebouwde kom en via een mooi vrijliggend fietspad rijden we naar knooppunt 49. Via knooppunten 47 en 48 willen we langs het kanaal Bossuit-Kortrijk rijden, maar werkzaamheden versperren ons de weg. We haalden dan maar de fietskaart boven en stippelden een alternatieve route uit. En we hebben ons dat geen moment beklaagd. We rijden via knooppunt 46 en langs de Koutermolen door het provinciaal domein De Gavers in Harelbeke-Deerlijk. De enorme waterplas op het domein ontstond eind de jaren zestig door zandwinning. Het is nu een uitgelezen recreatieplek. Aan knooppunt 64 gaat het via nr. 65 naar Vichte. Het loont wel de moeite om daar even het geijkte pad te verlaten en rechts van de oude kerk een kijkje te nemen. Daar staat een prachtig kasteel. Na wat rondgekeken te hebben, keren we terug naar de Vichtse oude kerk en nemen de straat links van de kerk. De aanduidingen zijn hier wel zeer karig neergepoot. We moesten even zoeken voor we het juiste knooppunt terugvonden. Daarna gaat het via diverse knooppunten naar Waregem waar we langs de hippodroom naar knooppunt 4 fietsen. Zo belanden we in de uitlopers van de Vlaamse Ardennen. Het is zwoegen geblazen. In Nokere passeren we enkele historische boerderijen. Het einde is nu in zicht. Langs het kasteel Herlegem in Kruishoutem komen we terug in Zulte.
Startplaats: Brug Temse, rechter Scheldeoever, richting Antwerpen Afstand: Volgens infobordjes 51 km, volgens onze kilometerteller 48 km.
De route werd genoemd naar het witte goud, zoals de asperge ook soms wordt genoemd, maar men had ze ook de kastelenroute kunnen noemen. We reden een vijftal mooie domeinen voorbij, maar meestal versperde een bordje ,,Privé domein'' ons de weg. Spijtig. Na een tweetal km zagen we al De Notelaer rechts van ons liggen. Het tweehonderd jaar oude gebouw is het voormalig zomerjachtpaviljoen van de familie d'Ursel en deed ooit dienst als decor voor de tv-opnamen van ,,Stille Waters''. Toerisme Vlaanderen heeft er een Scheldecentrum geïnstalleerd en er is een gezellig tuinterras en cafétaria. Na een viertal km genoten te hebben van het Scheldezicht gaan we naar rechts waar de echte Vlaamse kinderkopjes naar ons liggen te lachen. Na zowat één kilometer over de kasseien te hebben gedokkerd zien we, bijna in het centrum van Hingene, links het park d'Ursel met een 18de-eeuws kasteel. Enkele kilometers verder rijden we in Ruisbroek-Dorp voorbij het standbeeld De Redder van Pieter Vanneste. Het beeld brengt een hulde aan al diegenen die geholpen hebben na de overstromingsramp in 1976. Aan het Hof van Coolhem zijn we ongeveer halfweg. De eerste sporen van een bewoning zijn terug te vinden in de Middeleeuwen. Tot 1797 werd het domein beheerd door de kloosterlingen van de abdij van Hemiksem. Tijdens de zomer zijn de restanten ervan te zien. In Lippelo duikt aan de linkerkant tussen de bomen het majestueuze kasteel Hof te Melis op. Een bordje ,,Privé domein'' weerhoudt ons ervan verder op verkenning te gaan. Rechtover het kasteelpark is het rustig vertoeven in een ouderwets cafeetje. Je treft er heel wat dingen aan uit lang vervlogen dagen. Enkele kilometers verder rijden we door het mooie Weert. Voorbij de oude Scheldearm zien we rechts het kasteel van Marnix van St.-Aldegonde. Op bepaalde tijdstippen is het kasteel vrij te bezichtigen. Voor meer info: www.chateaumarnixdesaintealdegonde.be. Twee kilometer verder staan we terug op de Scheldebrug.
Voor deze 75 km-lange tocht langs hoofdzakelijk landelijke wegen ging ik terug naar mijn geboortedorp Sleidinge, het geboortedorp van ex-premier Wilfried Martens. Onze startplaats lag aan het Sleinse dorpsplein. We rijden richting Lembeke en bijna onmiddellijk slaan we voorbij de kerk linksaf naar knooppunt 31. Langs rustige wegen rijden we op weg naar knooppunt 20 dwars door de Oosteeklose bossen. Op weg naar knooppunt 50, we hebben dan ongeveer 22 km gereden, houden we even halt in Boekhoute. Achter de kerk staat het symbool van de gemeente, een vissersboot. In lang vervlogen dagen was Boekhoute immers een garnalendorp. De Bou 8 is een houten lemmerhengst. Is 14 m lang en 5 m breed. Het hele gevaarte weegt 40 ton. Aan dek stond een fornuis waarop de garnalen gekookt werden. Even verder rijden we door het krekengebied en aan knooppunt 90 brengen we een bezoekje aan onze Noorderburen in Sas van Gent. In Zelzate dwarsen we de Kennedylaan en rijden voorbij het Goed ter Looveren. Op weg naar knooppunt 99 rijden we door het bedevaartsoord Ertvelde-Stoepe. De legende wil dat een jonge man die niet kon spreken na het bidden voor een Mariabeeld dat in een eik hing, zijn stem terugkreeg. In Ertvelde zien we de Stenen Windmolen opdoemen. De oudste vermelding dat terug te vinden was, dateert uit 1799. Aan knooppunt 46 zijn we in het geboortedorp van Luc De Vos beland. De gemeente herbergt een mooi 19de-eeuws kasteel en de Geradmolen. Na het centrum van Evergem gedoorkruist te hebben, zoeken we in Belzele de Lieve op. An knooppunt 30 verlaten we het kanaal en rijden via verscheidene knooppunten naar de Bevende Hazelaar, op een boogscheut van Sleidinge. Vroeger was de boom een uit de kluiten gewassen linde. Waarom de boom bevende Hazelaar genoemd wordt, mag Joost weten. De legende wil dat de Oostmoerenaren feest vierden na bevrijd te zijn van het juk van de Oostenrijkers. Ze zagen een vreemde man lopen die verdraaid goed op een Oostenrijker leek. De vreemde werd een kopje kleiner gemaakt, maar nadien bleek dat het graaf van Kleef was. Hij werd ter plaatse begraven en op zijn graf werd een (tril)linde geplaatst. Na wat gerust te hebben, gaat het nu in gestrekte draf terug naar mijn geboortedorp.
Wegaanduiding: geen. Bron: een oude fietsroute in 1997 uitgegeven door toerisme Waasland. Is vermoedelijk niet meer te verkrijgen bij de toeristische dienst. Aantal km: 47.
We gaan van start aan het spoorwegstation van Sint-Niklaas en rijden via de Kleine laan, richting Belsele. De sporen liggen aan onze rechterzijde. Na enkele tientallen meters gaan we onder de spoorweg en rijden verder met de spoorweg aan de linkerzijde. Na ongeveer 2,3 km gaan we aan de Hoge Bokstraat over de sporen om onmiddellijk rechts opnieuw de spoorweg te volgen. Het traject dat we nu hebben afgelegd is het drukste van heel de route. Vanaf nu gaat het langs spoorwegbeddingen en natuurgebieden. Alleen in Lokeren en Moerbeke fietsen we enkele honderden meters langs een drukke baan. We blijven de spoorlijn volgen. Na enige tijd verlaten we de sporen en rijden we de Mierenneststraat in. Aan de Gavermolenstraat fietsen we rechtdoor en rijden voorbij het sport- en cultuurcentrum ,,De Gavers", dwarsen de Rozenlaan en rijden onder de N70 door. Even voorbij de viaduct fietsen we rechtdoor. Let op: bij regenachtig weer kunnen de eerste meters er erg drassig bij liggen. We zijn nu beland op de oude spoorwegberm Sint-Niklaas-Waasmunster. Een paar honderd meters verder gaan we rechts de Waterschootstraat in en fietsen die volledig uit. Op het einde slaan we links de Bergstraat in. Even verderop rijden we over de E17 en houden rechts aan. We zijn nu in de Grauwe Zeestraat en voorbij de bocht nar links wordt dat de Groenstraat. Bij de splitsing volgen we rechts mee, Oudeheerweg-Heide. We nemen de eerste straat links, de Lucien Reychlerstraat en aan de vijfsprong de 2de van rechts, de Heidekapelstraat. Vederop wordt dat de Oudeheerweg-Heide. We dwarsen de Belselestraat en rijden voorbij de Roosenbergabdij en het ,,stulpje'' van Jan De Clerck. Enkele honderden meters verder ligt de E17 onder ons. Bij de splitsing volgen we links het betonbaantje, de Oudeheerweg-Ruiter. Op het einde volgen we links mee. We dwarsen de Sousbeekstraat en komen wat verder aan een dubbele tweesprong. We volgen steeds links mee en komen zo in de Ketelboetstraat die we uitfietsen. We dwarsen de Neerstraat en fietsen de Hamstraat volledig uit. We volgen nu rechts mee met de E17. Juist voor het tunneltje gaan we rechts de Durmedijk op en komen zo in het natuurreservaat Molsbroek. We blijven de dijk volgen. In Lokeren dwarsen we de Oude Bruglaan en bereiken zo de Lokerse markt. We rijden onmiddellijk rechts de Prosper Tuysbaertstraat in. Voorbij de bocht gaat die over in de Koophandelstraat. Juist voorbij de spoorwegtunnel gaan we rechts de Uebergdreef in. We zijn nu bijna halfweg. Als de straat van de spoorweg wegdraait, gaan we rechts het fietspad op. Vanaf nu gaat het in rechte lijn dwars door de Daknamse Meersen. Op het grondgebied van Moerbeke komen we aan de Damstraat (baan Eksaarde-Moerbeke), daar nemen we het fietspad aan de overzijde van de baan en rijden naar rechts. Na enige tijd rijden we over de Moervaart Moerbeke binnen. We rijden rechtdoor tot we niet verder meer kunnen, daar gaan we naar rechts in de Hospicestraat. We nemen de tweede straat links (Moerhofstraat) en honderd meter verder gaan we rechts de oude spoorwegberm op. We fietsen nu tot in Stekene. Voorbij het oud station gaan we rechtdoor tot we aan de rijksweg Sint-Niklaas-Hulst die we schuin links dwarsen. We zijn nu in de Malpertuslaan. Vijftig meter verder gaan we in de bocht rechtdoor. We zijn nu aanbeland op de dijk van het Afwateringskanaal; We rijden rechtdoor tot we op een kruispunt komen. Links gaat het naar Hulst, maar wij nemen rechts en gaan richting Sint-Niklaas. We volgen nu de oude spoorwegbedding Sint-Niklaas-Hulst. Aan de Heistraat in Sint-Niklaas rijden we rechtdoor. Op het einde van het fietspad gaan we naar rechts. Onder de brug van de spoorlijn gaan we naar links en enkele meters verder ligt het stationsgebouw van Sint-Niklaas.
Ik heb eindelijk de moed gevonden om een fietsroute die ik een viertal weken geleden gereden heb op mijn blog te zetten. Het werd een knooppuntenroute in de o zo mooie Vlaamse Ardennen. Het is niet de moeilijkste trip, een tweetal fikse hellingen buiten beschouwing gelaten.
We gaan van start aan het Centrum van de Ronde van Vlaanderen op de Oudenaardse markt. We rijden terug naar het stadhuis en gaan naar rechts richting knooppunt 93. Dan volgen we tot aan kp 84 de Schelde. We verlaten daar de oever om door de landelijke Vlaamse Ardennen naar Mullem te rijden. In het schilderachtig dorpje ligt om het hoekje De Ast te lachen naar iedere wielertoerist. Het is een van de vele heuveltjes in de streek. Een bordje dat een stijgingspercentage van 11 % aangeeft, deed mijn spieren verkrampen. Met veel hijgen en zuchten geraakten we tot boven de bult van goed 350 meter. Na een kleine pauze gaan we via diverse knooppunten naar Zingem waar een stemmig terrasje ons lokt voor een koffietje. Aan knooppunt 43 rijden we opnieuw langs de Scheldeoever, richting Gavere. Langs het sportpark gaat het naar Meilegem en Welden om via een supersnelle afdaling in de buurt van de Tissenhovemolen te belanden. Na een snelle afdaling volgt meestal een steile beklimming en deze keer was het niet anders. De Kapelleberg was een fameuze kuitenbijter en deed ons voet aan de grond zetten. Daarna ging het in gestrekte vaart naar Oudenaarde.
De voorbije maand was het geen weer om een hond door te jagen, laat staan een fietser. Nu de hemelsluizen stilaan dichtgingen profiteerden we ervan om in de Ardennen wat rond te wandelen. Voor wie van stilte, natuur en toffe mensen houdt, is de Kompas Camping in Bertrix, op een boogscheut van Sint-Hubert, een aanrader. Ooit al gehoord van de Sarahbramweek? Nee, dan moet je volgend jaar, de eerste week van september, daar 'n kijkje gaan nemen. Loontrekkende, middenstander, huismoeder of werkloze, iedereen wordt er met open armen ontvangen. Een groep kampeerders dokterden dit jaar voor de vierde keer een programma uit om U tegen te zeggen. Helaas, we konden alleen maar de eerste dag meebeleven, maar het zag er alleszins goedgevuld uit. De foto's spreken voor zich.
Arboretumwandeling - 4,5 km
Rustig beginnen was ons motto op de eerste dag van ons Ardeens weekeinde. Vanuit de Kompas Camping kozen we voor de kortste wandeling. De geel-blauwe pijlen met twee blauwe bollen waren onze gids. Je leest het goed. In de Ardennen hebben ze ook een arboretum aangelegd. Nochthans het hele gebied is een groot arboretum. Als je vanuit de camping naar rechts gaat en je slaat het eerste verharde weggetje rechtsaf in dan kom je de eerste pijlen tegen.
Wandelen naar de Semois in Saint-Cecile - 8,5 km Saint-Cecile ligt op zo 'n 20 km van de Kompas Camping, even voorbij Herbeumont. We hebben ons deze korte verplaatsing met de wagen niet beklaagd. Aan de kerk met een opmerkelijke forse toren, kan je uw wagen veilig parkeren. De kerk zelf herbergt enkele kunstschatten, maar is enkel tijdens de eredienst geopend. Voor de start van de wandeling draaien we de kerk de rug toe en we dalen af door de dorpskern waar we rechts de rue de la Mécanique inslaan. We slaan het weggetje in tussen de huisnummers 16 en 18 waar we een stevig klimmetje te verwerken krijgen. Tijdens het seizoen groeien in de berm lekkere bosaardbeien. Bij het kruispunt met de rue du Terme lopen we rechtdoor de rue de Lambrai in. Even verderop zien we rechts de kerktoren van Florenville. Voorbij het laatste huis nemen we bij de bosrand de Y-vormige wegsplitsing. We komen even verder in een donker sparrenbos. Vergeet niet af en toe eens naar de bodem te kijken. Langs de zijkanten groeien de mooiste paddenstoelen. Je hoeft u niets aan te trekken van zijwegen. De weg brengt ons door een mooi eiken-beukenbos. Bij de halfverharde dwarsweg ga je naar rechts en via een hek met poortje komt u in het omheinde deel van het bos. Daar ga je onmiddelliijk links de eerste onverharde weg in. Je blijft nu het Grote Routepad volgen (wit-rood).Je wordt na enkele honderden meters beloond met schitterende vergezichten. Opgelet bij de eerste afdaling naar het uitzichtspunt: het kan er gevaarlijk glad zijn. Je daalt nu verder af naar het dal van de Semois. Je blijft steeds het GR-pad volgen. De grillige rivierbedding levert enkele mooie beelden op. De volledige beschrijving van de wandeling is terug te vinden in De mooiste wandelingen in de Ardennen van Julien van Remoortere op blz. 357 (wandeling 71)
Boswandeling in Bertrix - 7,5 km Vanuit de Kompas Camping in Bertrix kan er gekozen worden uit drie wandelingen. We opteerden nu voor de op één na langste: deze van 7,5 km. De geelblauwe pijlen met één bolletje waren deze keer de wegwijzers. Het eerste deel van de tocht was een prachtige wandeling door de bossen rond Bertrix. Spijtig dat we na een viertal km zeer lang langs de openbare weg moesten lopen of hadden we misschien een pijltje gemist? Soms moet je goed uit je doppen kijken: de pijlen hangen op de meest onbereikbare plaatsen.
Internationale dagen van de jacht en de natuur Een druilerige regen weerhield er ons niet van om naar Saint-Hubert af te zakken voor de Internationale dagen van de jacht en de natuur. De folkloristische gebeurtenis begon uiteraard met een jachthoornconcert dat door merg en been ging, gevolgd door een eucharistieviering in de basiliek van Sint-Hubert. In de namiddag ging voor de 46ste keer de historische stoet uit. Het werd een vrij statische en stille optocht. De groepen defileerden gewoon voorbij zonder een toneeltje op te voeren. Het dient echter gezegd dat ze prachtig waren uitgedost. Enkele foto's geven een fraai beeld weer van wat we hebben gezien.
Prachtig, magnifiek, verbluffend, betoverend, gul, gastvrij. Woorden schieten te kort om onze fietsvakantie door Nederland te omschrijven. We hebben negen onvergetelijke dagen beleefd. Voor het eerst verbleven we bij de gastgezinnen van Vrienden op de Fiets en meteen wil ik een van de clichés over onze Noorderburen uit de wereld helpen. Ze zijn niet krenterig. Overal werden we bij aankomst getrakteerd op iets fris en 's morgens kregen we een smaakvol ontbijt. Bedankt gastgezinnen. Meer info over de Stichting vind je op de website: www.vriendenopdefiets.nl Vanaf nu zijn de foto's ook aanklikbaar, met dank aan Johanna voor haar hulp en informatie over de verschillende plaatsjes.
Enkele gouden tips:
· Plan zorgvuldig je route en bepaal waar je ga slapen, zo vermijd je onaangename verrassingen. Vooral in het hoogseizoen zie je overal bordjes hangen: volzet.
· Ga nooit op stap zonder de nodige kaarten. Plastificeer ze, indien je er later nog wil van genieten.
· In sommige duinen moet je betalen. Een kaartje kopen kan via een betaalautomaat. Kostprijs: 1,10 euro voor de Noordhollandse duinen. Er gebeuren regelmatig controles.
· Hou steeds wat kleingeld op zak voor de talrijke veerpontjes. Sommige zijn gratis, voor anderen moet je betalen. Kostprijs varieert van plaats tot plaats.
· Probeer niet te fietsen in een voetgangerszone. Ze treden streng op. Vooral in Alkmaar zagen we enkele ongelukkigen tegen de lamp vliegen.
· Bij snikheet weer is het aan te raden om enkele flesjes water te laten invriezen. Dan sla je twee vliegen in één klap: je hebt steeds fris water bij de hand en ze doen tevens dienst als koelelement.
Dag 1: Sint-Niklaas-Vlissingen - 78 km We begonnen onze tocht aan de oude spoorwegbedding in de Heistraat in Sint-Niklaas.We blijven de LF 38 (Dender-Waaslandroute) volgen. Voorbij Sint-Janssteen volgen we een tijdlang de fortenroute. We steken het kanaal Gent-Terneuzen over en volgen de LF 51 tot in Sas van Gent. Hier beginnen we aan onze knooppuntentocht tot in Vlissingen. We kruisen achtereenvolgens de knooppunten 24, 21, 20, 27, 26, 25, 17, 11, 34, 24, 23, 22, 7. Het is mogelijk om ongeveer vanaf knooppunt 34 op de dijk ,met de Westerschelde aan je voeten, tot in Breskens te fietsen
Dag 2: Vlissingen-Rockanje - 87 km In Vlissingen zochten we het kanaal op. Via een goed berijdbaar jaagpad langs het water bereiken we Middelburg waar we de LF 1-route oppikken. Aan de Londensekaai vinden we aansluiting met de LF 13a-route (Schelde-Rheinroute) De route loopt over heel wat dammen, zoals de Oosterscheldekering, Brouwersdam en Haringvlietdam. Voorbij die laatste dam rijden we naar Rockanje voor onze tweede overnachtingsplaats.
Dag 3: Rockanje-Katwijk-aan-zee - 70 km In Katwijk blijven we de LF1 volgen. Het wordt een prachtige tocht langs haventjes, meertjes en door een indrukwekkend duinenlandschap. Na ongeveer 9 km fietsen we langs het Brielse meer. Tien km verder komen we aan het ,,pontje'' van Maassluis waar we aansluiting vinden met de LF 12 (Maas- en vestingroute). Onze kilometerteller staat op 46 km als we Scheveningen binnenrijden. Hier verlaten we even de route en rijden richting haven en boulevard. Dat ommetje hebben we ons geen moment beklaagd. Het loont echt de moeite. Immense zithoeken sieren er de stranden. En dan is er nog het mooie Kurhaus, maar vergeet uw portefeuille niet. Het goedkoopste nachtje kost daar ongeveer 275 euro. Op het einde van de Boulevard zoeken we de Zwolsestraat op. We rijden die in en aan het benzinestation gaan we links de duinen in en pikken de LF-route opnieuw op. We rijden nu door een van de mooiste duingebieden van de Noordzee. Kilometers lang rijden we bijna door een Sahara. Het gaat op en af richting Katwijk. Blijkbaar zijn we voor het geluk geboren. We hadden die dag niet alleen de wind mee, maar ook de duinen. Volgens onze gastheer valt er van Katwijk naar Scheveningen veel meer te klimmen. Na 70 km zoeken we het Katwijkse strand op.
Dag 4: Katwijk-aan-zee - Alkmaar - Limmen - 82 km In Katwijk zoeken we opnieuw de boulevard op. Op het einde na een bocht naar rechts rijden we links in en nemen we opnieuw de LF 1. Het gaat nu dwars door de duinen naar Zandvoort. Als we ongeveer 31 km afgelegd hebben krijgen we opnieuw een duinengebied te verwerken: Koevlak de Kennemerduinen. Elf kilometer verder hebben we opnieuw een ,,pontje'', zoals onze Noorderburen zeggen. Kleingeld klaarhouden!!! Aan kilometer 48 krijgen we het laatste duinengebied van onze reis te verwerken: het Noordhollandse Duinenreservaat. Opgelet: volgens een Nederlandse passant moet je hier betalen. Wij hebben echter geen betaalautomaat gezien. Gelukkig zagen we ook geen controleur. Nu rijden we door een enig mooi stukje natuur tot in Egmont aan Zee. Aan het einde van het duinengebied gaan we naar rechts en volgen de rode fietsbordjes tot in het kaasstadje Alkmaar. Vanaf half maar tot half september wordt hier op traditionele wijze kaas verhandeld. De kaasdragers dragen de ,,goudklompjes'' dan op berries naar De Waag. Opgelet: voor de blauwe mannetjes: waag u niet op de fiets in een voetgangerszone. Ze treden streng op. Na het maken van enkele plaatjes gaat het naar ons overnachtingsadres in Limmen.
Dag 5: Limmen-Marken-Monnickendam - 83 km In Limmen rijden we langs de N203 en aan het benzinestation slaan we links in en volgen de rood-witte bordjes Akersloot. Na ongeveer 9 km zien we het pontje liggen dat nog handmatig wordt bediend. Voor de veerman is het meten en passen om drie wagens op het smalle bootje te krijgen. We volgen dan de Pontjesroute. Die route heeft haar naam niet gestolen, zoals later zal blijken. Voorbij het Alkmaarder meer kruisen we de N244. We blijven enkele meters de N8 volgen en gaan rechts onder de baan door en volgen het Noord-Hollands kanaal tot aan het veer in Spijkerboor. De veerman is hier blijkbaar een langslaper. De eerste passanten worden pas vanaf 10 uur overgevaren. Dan maar kennisgemaakt met een vriendelijk Nederlands echtpaar. Volgens hen moesten we zeker een bezoek brengen aan De Rijp. We hebben ons het ommetje niet beklaagd. Het lieflijke dorpje is nog niet ontdekt door de modale toerist en maar goed ook. Na de sfeer wat opgesnoven te hebben reden we terug naar het veer, maar laten het pontje rechts liggen en volgen verder het Noord-Hollands kanaal. Even verder sluiten we opnieuw aan op de Fortenroute. Ter hoogte van de Zuidoostbeemster verlaten we het Noord-Hollands kanaal en rijden we naar Edam. De kaasmarkt was juist afgelopen. Die vindt in juli en augustus steeds plaats op woensdag van 10.30 uur tot 12.30 uur. We blijven de Fortenroute volgen tot in Volendam. Deze toeristische trekpleister is niet alleen gekend voor zijn haven en bezienswaardigheden, maar ook heel wat muzikale grootheden hadden er hun thuishaven, zoals The Cats, BZN, Pieter Veerman en Jantje Smit en er is ook nog het Volendams Operakoor die nog volledig in authentieke klederdracht optreedt. Hun muziek werd de palingsound gedoopt. De mogelijkheid bestaat om er de boot te nemen tot in Marken. We verkozen om door te rijden tot in Monnickendam en via de dijk tot in Marken te rijden. De plaats is een voormalig eiland die sinds 1957 met een dijk aan het vasteland is verbonden. In de dertiende eeuw vestigden zich monniken op het eiland. Om zich te verdedigen bouwden ze dijken rond het eiland en werden de woningen op palen gezet. In Marken is nog een authentiek vissershuisje te bezichtigen. Niet te geloven dat ze daar vroeger met acht kinderen plus de ouders inwoonden. Als je in Marken bent, loont het de moeite om een ritje rond het eiland te maken, langs de vuurtoren en de dijk kom je zo terug in het dorpje. Vanuit Marken zochten we onze overnachtingsplaats in Monnickendam op.
Dag 6: Monnickendam-Amsterdam-Mijdrecht (57 km) (nog een bezoek gebracht aan de Vinkeveense plassen. Totaal: 80 km) In Monnickendam gaan we opnieuw de dijk op, richting Marken en volgen de LF 16 of de Fortenroute. Na enkele kilometers verlaten we de Gouwzee. Om na enkele kilometers opnieuw op een dijk te belanden, richting Amsterdam. Ongeveer na 20 km duiken de silhouetten van de hoofdstad van Amsterdam op. We volgen de bordjes Amsterdam-centrum en nemen een supersnelle veerboot over het IJ. Na de overtocht staan we aan Amsterdam Centraal. Te voet gaat het door het Centraal-station en gaan we op verkenning door de Amsterdamse binnenstad. Het is aan te raden om na het bezoek aan Amsterdam opnieuw naar het ,,pontje'' te rijden aan het Amsterdam Centraal en daar de bordjes van de LF 2-route te volgen. Die brengt u probleemloos door de stad. Eens buiten de stadsgrenzen volgen we de Amstel tot in Uithoorn. De Amstel doet me spontaan aan de Leie denken. Alleen met dat verschil dat je hem bijna volledig kunt volgen. Van Uithoorn gaat het naar ons overnachtingsadres in Mijdrecht. Nu ook zijn de goden ons welgezind. De woning van onze ,,Vrienden op de Fiets'' ligt maar op een 2-tal km van het centrum van Uithoorn. Op aanraden van onze gastvrouw brachten we ook nog een bezoek aan de Vinkeveense plassen. Die liggen in het noordwesten van de provincie Utrecht . Door zijn centrale ligging is het een ideaal watersportgebied voor de inwoners van de Randstad. In de plassen zijn ook duidelijk de kragen te zien. Dat zijn stroken grond waar de uitgebaggerde turf te drogen werd gelegd. Toon Hermans weefde er ook een conférence rond: ,,Ze kwam van Vinkeveen. En was een meid met klasse. Maar als ze wat gedronken had. Moest de Vinkeveense plassen.''
Dag 7: Mijdrecht-Dordrecht - 77 km In Mijdrecht staan we aan de start van onze laatste volledige dag bij onze Noorderburen. We rijden terug naar Amstelhoek. Over de brug van de Amstel, slaan we rechtsaf naar het centrum van Uithoorn. Daar pikken we opnieuw de LF 2-route op. We volgen nu de Amstel kilometers lang. Even voor Waddinxveen verlaten we de rivier en rijden langs de rand van het dorpje door een schilderachtig tafereel naar Gouda. Die stad heeft meer te bieden dan kaas alleen. Gouda telt meer dan 300 monumenten. Het stadhuis uit de vijftiende eeuw is tijdens de zomer elke zaterdag te bezoeken van 11 tot 16 uur. We blijven de LF2 volgen tot Krimpen aan de Lek waar we het ,,pontje'' nemen naar de Kinderdijk. Het is nu volop genieten. We zien negentien prachtige molens op een afstand van enkele honderden meters. Zij moesten de Alblasserwaard, ooit een ruig en moerassig veengebied, drooghouden. In 1997 werd het gebied door de Unesco op de Werelderfgoedlijst geplaatst. We blijven nu steeds de LF2-route volgen tot in de omgeving van Papendrecht waar we ons laatste pontje van de reis nemen. We rijden zo Dordrecht binnen.
Dag 8: Dordrecht-Brecht - 95 km In Dordrecht zoeken we opnieuw het ,,pontje'' en de LF2-route op. Het landschap verandert. We zien minder water en uitgestrekte weilanden met grazende paarden, maar meer akkerbouw. Even buiten Zevenbergen volgen we enkele kilometers het riviertje de Mark om dan richting Roosendaal te rijden. We zien van ver de silhouetten van de basiliek van Oudenbosch opduiken. De LF 2-route loopt evenwel niet langs het kerkgebouw, maar het loont de moeite om enkele honderden meters extra te doen. Op initiatief van een pastoor die een grote voorliefde had voor de stad Rome werd in 1865 begonnen met het bouwen van een kopie van de Sint-Pietrsbasiliek. Voor het front werd St. Jan van Lateranen in Rome als model genomen. De inhoud van de kerk is 16 keer kleiner dan dat van Sint-Pieter in Rome. We blijven steeds de LF2 volgen tot in Nispen. Daar slaan we linksaf en volgen kort de LF13 of de Schelde-Rheinroute. Voor we Kleine Horendonk binnenrijden, volgen we rechts de LF50 of de Jeugdherbergenroute tot in Sint-Lenaerts-Brecht.
Dag 9: Brecht-Sint-Niklaas - 55 km We starten onze laatste dag aan het kanaal Schoten-Dessel in Sint-Lenaerts. We fietsen zo 'n twintigtal kilometer tot in Schoten. Daar verlaten we het kanaal. We blijven de LF2-bordjes volgen. Die brengen ons tot in het hart van Antwerpen. Na zo 'n dertigtal kilometer rijden we voorbij Het Steen. Het is een klein kasteeltje aan de oever van de Schelde in het centrum van Antwerpen. Wellicht dankt het zijn naam aan het feit dat het een van de eerste stenen gebouwen was van Antwerpen in een tijd dat de gebouwen nog meestal in hout werden opgetrokken. We maken nog een ommetje via de markt en rijden dan huiswaarts via de voetgangerstunnel en de oude baan Gent-Antwerpen. In Sint-Niklaas hebben we ongeveer 750 km gereden.
Knooppunten: 5-69--71-87-88-99-30-29-31-32-28-26-27 86-85-84-83-97-99-70-69-7-6-5 Afstand: 48 km Startplaats: Katelijnepoort. Je vindt de startplaats als je op de E40 de afrit Oostkamp neemt. Je rijdt zo via de Katelijnepoort Brugge binnen. Het is aan te raden om je auto enkele honderden meters voor de startplaats te parkeren. Links en rechts zijn er gratis parkeerstroken.
Aan de Katelijnepoort gaat het naar knooppunt 69. We volgen nu het kanaal Gent-Oostende. Pas aan knooppunt 99 verlaten we het water. We rijden dan een viertal km langs min of meer drukke banen, maar dan is het genieten geblazen in het domein Lippensgoed en het Bulskampveld. Hier wordt volop gewerkt aan het bewaren van de groene longen. De uitheemse bomen en struiken, zoals Amerikaanse eik, worden gerooid. Op termijn moet 80 % van het groene bestand bestaan uit inheemse bomen en struiken. Tot aan knooppunt 84 volgen we nu in grote lijnen de Bulskampveldroute. In die buurt vinden we ook verscheidene in dieprood geverfde boerderijen. Onze kilometerteller staat op 42 km als we door het prachtige Tillegembos rijden. Loof- en naaldbomen wisselen elkaar af. Het bos herbergt ook een prachtig kasteel. Via de Smedenpoort rijden we Brugge opnieuw binnen.
Knooppunten: 9-8-7-6-5-68-4-14-29-28-27-13-12-11-10-1-65-66-82-67-8-9 Start: Ieperbrug in Nieuwpoort Aantal km: 50 km Wegen: Overwegend goed berijdbare landelijke wegen, alleen bij de doortocht Adinkerke was het druk tot zeer druk. Wegaanduiding: De route werd samengesteld met behulp van fietsnetwerk Westhoek Noord. Een minpuntje: ergens in Adinkerke hadden ze zich van bordje vergist. Werk aan de winkel voor de toeristische dienst om deze fout recht te zetten.
Ik heb de route genoemd naar de beroemde Brusselse schilder Paul Delvaux. Hij leefde de laatste dertig jaar van zijn aardse bestaan in Sint-Idesbald en overleed in 1994 in Veurne. Delvaux is ereburger van de stad en schonk op het einde van zijn leven bovenstaande schilderij aan Veurne. Het werk hangt in een van de zalen van het stadhuis. De route loopt langs verschillende plaatsen waar zijn geest nog ronddwaalt. We gaan van start aan de achterzijde van de Kompas Camping in Nieuwpoort (foto 1) en rijden richting Ieperbrug (kp 9). Van hieruit start onze knooppuntenroute. We rijden zo 'n tiental km langs het kanaal Veurne-Nieuwpoort . In Veurne maken we een klein ommetje langs de historische binnenstad. Al vlug horen we van ver de klanken van het internationaal straatorgelfestival (foto 2) en wippen even het stadhuis binnen voor een driekwartier durende rondleiding met gids (kostprijs 3 euro). Aan de infobalie links zien we een evocatie van de boeteprocessie (foto 3) die traditiegetrouw de laatste zondag van juli rondtrekt. Het stadhuis telt enkele prachtige zalen zoals deze vroegere rechtbank van eerste aanleg (foto 4). Tot 1998 werden hier nog regelmatig zittingen gehouden. We rijden terug tot aan knooppunt 4 en nemen dan richting knooppunt 14. Nu gaat het ongeveer 5 km langs de Lovaart. Langs het pad is het wel uitkijken voor laaghangende takken. Aan knooppunt 29 verlaten we de Lovaart en rijden richting Beauvoorde. Het kasteel van Beauvoorde (foto 5) en omringend park is een bezoekje waard. Daarna gaat het door het mooie polderlandschap naar Bulskamp. We zijn nu ongeveer halverwege. De tijd is aangebroken voor een verfrissing in 't Nieuw Bulskamp (foto 6). Nu gaat het via knooppunten 11 en 10 naar Adinkerke waar we worden verwelkomd door kabouter Plop (foto 7). Even verder is het opletten geblazen: we kruisen nu het drukste gedeelte van de route. Al vlug krijgen we minder drukke wegen onder de wielen geschoven en rijden nu door de sjieke wijk waar o.a. het Paul Delvauxmuseum is gevestigd. In de Duinenkranslaan (km 36,5) moet je wel opletten voor het foute knooppuntenbord (foto 8). Een viertal km verder kruisen we een prachtig stukje natuur: natuurreseraat De Hoge Blekker (foto 9). We doorkruisen de wondermooie Oostduinkerkse duinen om langs het revalidatiecentrum Ter Duinen (foto 10) Nieuwpoort binnen te rijden. Na even Beaufort 2006 (foto 11) te hebben bewonderd rijden we terug naar ons eindpunt.
Onze startplaats: Station van Hansbeke, ruime parkeerplaats. Aantal km: 50 km. Wegen: Smalle betonbaantjes met nu en dan een kasseistrook of verharde weg. Wegaanduiding: Zeer goed, een voorbeeld voor vele fietsroutes, de borden staan op juiste ooghoogte en er rees op geen enkel ogenblik twijfel over de te volgen weg.
We starten met de Nevellandroute aan de kerk van Hansbeke. Dat is het land dat ons het Planckaertgeslacht heeft bezorgd en waar Cyriel Buysse geboren werd. Hij was de zoon van een welgestelde familie. Later emigreerde hij naar Amerika en keerde diverse malen terug. In de winter verbleef hij in Nederland en in de zomer werkte hij vanuit zijn buitenverblijf in Afsnee. a ongeveer 120 meter nemen we links een smalle weg. Na enkele meters komen we op een verharde weg dat deels langs het spoor loopt. We hebben nu alleen maar de bordjes te volgen die zeer goed staan opgesteld. Ook hier heeft de eerste wereldoorlog wonden geslagen. Na ongeveer 2,3 km zegt een herdenkingssteen (foto 1) ons dat hier ene luitenant Jean Henry in de nadagen van de oorlog is gesneuveld. Na 5 km rijden we door het landelijke Hansbeke en omstreken. De kerk is nog slechts een stipje geworden (foto2). Na ruim 8 km zijn we aan het Schipdonkkanaal beland (foto 3). Vier kilometer verder staan we in Merendree voor het kasteel te Velde (foto 4). In de volksmond ook wel eens het ,,roze kasteel'' genoemd. Een van de bekendste bewoners van het pand was J.J. Delehave. In de 19de eeuw was hij burgemeester van Gent en Merendree en voorzitter van de kamer der volksvertegenwoordigers. Als onze kilometerteller op 21,5 km staat, zijn we aanbeland bij de Poeldendrieskapel (foto 5) uit de 17de eeuw. Achter het gebedshuis ligt een kasteel met park in Engelse landschapsstijl. Tijdens WO I werd het bouwwerk volledig vernield. Ooit was het domein in handen van de bekende Gentse familie Mahy die naam maakte als verzamelaar van oldtimers. De Nevellandroute kon ook kastelen- of kapelletjesroute worden genoemd, want 7 km verder staan we opnieuw voor een indrukwekkend kasteel (foto 6). Met links ervan een kapel (foto 7) dat gebouwd werd ter nagedachtenis van ene Leonce Van Crombrugghen. Als we op de brug in Nevele zijn met een zicht op de kerk (foto 8) resten ons nog 12 km door het landelijke Meetjesland.
