Eindelijk heb ik mijn plekje op internet gevonden. Met dank aan de ,,kommaneuker''. Schrik niet lieve mensen, het woord bestaat. Op een blauwe maandag heeft hij mij in onze lievelingsclub over seniorennet en het aanmaken van blogs verteld. Sinds ik met brugpensioen ben, heb ik de liefde voor de fiets ontdekt. Samen met mijn vrouw hebben we al duizenden kilometers in de benen. Zet u maar in een luie bureaustoel en geniet mee. Of beter nog: pomp die banden op en verken ook de routes die op mijn blog met de regelmaat van een klok zullen verschijnen.
Op de derde dag van ons weekeindje Vlaamse Ardennen werd de 45 km-lange Adriaen Brouwerroute verkend. Het werd een mooie, maar vooral lastige tocht met enkele pittige beklimmingen. Ons respect voor de Flandriens is er alleen maar groter door geworden. De route werd genoemd naar de in 1605 geboren schilder Adriaen Brouwer. Hij overleed op 33-jarige leeftijd in zijn geboortestad. Brouwer was vooral bekend voor zijn dronkemanstaferelen. Het laatste weekeinde van juni zijn er de jaarlijkse bierfeesten die naar de schilder werden genoemd. We starten op de Oudenaardse markt en laten het stadhuis achter ons liggen. Voorbij de markt rijden we straat recht voor ons in. Na enkele meters houden we halt bij het begijnhof (foto 1). Momenteel zijn er renovatiewerken bezig, maar toch loont het de moeite om even de stadsdrukte te ontlopen en deze oase van rust op te zoeken. Na ongeveer 4 km rijden we door het bos van Ename (foto 2) en lacht ons een eerste helling toe en wat voor een. Stijgingspercentage 12 % stond op het bord te lezen. Een foute schakeling zorgt er voor dat ik voor het eerst voet aan de grond moet zetten. Vanaf nu krijgen we bijna geen meter vlak. Steile hellingen en snelle afdalingen volgen elkaar in snel tempo op. Na eerst de Volkegemberg puffend en hijgend te zijn opgereden, komen we al vlug in de omgeving van Schorisse en Etikhove terecht (foto 3 en 4). Na ongeveer 28 km en een zeer snelle afdaling, draaien we links de Taaienberg op (foto 5). Als je hier niet goed schakelt, moet je onherroepelijk voet aan de grond zetten. Boven heb je wel een mooi panorama (foto 6). We zijn nu ongeveer halfwe en er wachten ons nog enkele serieuze kuitenbijters. Na 40,5 km moeten we op de Ladeuzeberg terug voet aan de grond zetten. Het is een lange en zeer steile hellling. We hebbn een troost, we zijn niet de enigen die te voet de helling opgaan. Het laat ons toe om een prachtige foto te maken van de Ladeuze-watermolen (foto 7). Op het einde van onze tocht lopen we in Oudenaarde nog enkele bellemannen tegen het lijf die deelgenomen hebben aan het Belgisch kampioenschap voor bellemannen. Ons oordeel: prachtige tocht, maar begint er niet aan zonder een goeie algemene conditie. De bewegwijzering kan beter. Soms ontbraken de bordjes of stonden ze in de verkeerde richting. Vooral in de buurt van de Ladeuze hebben we geen bordjes opgemerkt. Een tip voor de toeristische diensten: zet de bordjes rechts van de weg, zodat de fietser ze makkelijker opmerkt. De ene keer staan ze links, dan weer rechts, of in de straat waar je moest inslaan.
De tweede dag van ons weekeindje Vlaamse Ardennen trokken we naar de Kwaremont. De naam alleen al doet het hart van de Vlaamse wielerliefhebber sneller kloppen. Hier werd menig heroïsch duel uitgevochten door de legendarische Flandriens. Op een zakdoek liggen trouwens nog de Paterberg en de door sommige verguisde, door andere bewierookte Koppenberg. Op het dorpspleintje is er ruimte genoeg om uw wagen te stallen. De Panoramawandeling is 15 km lang en heeft haar naam niet gestolen. Waar je ook kijkt, je ziet de mooiste vergezichten. Het is wel raadzaam een paar stevige wandelschoenen aan te trekken en een wandelkaart aan te schaffen (1,25 euro). We laten de kerk achter ons liggen en kruisen de legendarische kasseistrook van de oude Kwaremont (foto 1). Na enige tijd kom je aan het Slibbergat waar de koeien (foto 2) ons vragend aanstaarden. Even verderop zagen we een waarheid als een koe op een van de banken gegrift staan: ,,Neem even tijd, voel je bevrijd van zorgen voor morgen'' (foto 3). Op foto 4 is duidelijk te zien waarom de route de Panoramawandeling heet. Al vlug worden de klimmersbenen getest op de Paterberg. In de buurtstaat ook het kapelletje Ter Boeker en Goed ten Broecke (foto 5 en 6). In Zulzeke rusten we even uit in een typische dorpsherberg. Af en toe wordt de kaart bovengehaald (foto 7). Het lentegroen verstopt soms de bordjes. Op foto 9 zijn we op het dak van de Vlaamse Ardennen beland. In de nabijheid staat de romp van een molen. Bij helder weer zie je maar liefst 108 kerktorens. Aan de hoeve met de vijf linden (foto 10) slaan we rechtsaf. Het einde is in zicht. De Panoramaroute is een echte aanrader, maar een goede fysieke conditie is een must.
Voor ons fiets- en wandelweekeinde vonden we op de Kompas Camping (foto 1) in Oudenaarde, aan de voet van de Vlaamse Ardennen, de ideale pleisterplaats voor onze tochten. Op dag 1 kozen we met de Scheldevalleiroute voor een rustige aanloop. De tocht is nauwelijks 30 km lang, maar loont de moeite. We gingen van start aan het prachtige stadhuis van Oudenaarde (foto 2). Het laatgotische gebouw was het eerste in zijn soort met centraal een toren en stond model voor o.a. het stadhuis van Sint-Niklaas. Het Oudenaardse stadhuis herbergt heel wat kunstschatten. Naast een merkwaardige zilvercollectie zijn er o.a. de beroemde wandtapijten te bewonderen. Voor we aan onze tocht begonnen brachten we eerst een bezoek aan het groene Oudenaarde, het park Liedts, aan de Parkstraat. Politicus Charles Liedts die in de 19de eeuw o.a. minister van Binnenlandse Zaken en Financiën was, bouwde er een kasteel en liet er een park aanleggen. Hij schonk het later aan de stad Oudenaarde. Terug op de markt rijden we rechts van het stadhuis de straat in en volgen de zeshoekige bordjes ,,Scheldevalleiroute''. Voor Oudenaarde Station slaan we rechts in. Al vlug staan we aan de Scheldeboorden met een mooi zicht op de Onze-Lieve-Vrouw van Pamelekerk. Spijtig genoeg is deze kerk niet geopend voor een toevallige passant. Alleen op aanvraag zwaaien de kerkdeuren open. Na enkele kilometers zien we links van ons de Ardense heuvels liggen (foto 6). Ze zullen ons de komende twee dagen bloed, zweet en tranen kosten. Na enkele kilometers verlaten we de Scheldeboorden en rijden richting Melden (foto 7). Langs rustige wegen en mooie plekjes, zoals domein Meerse (foto 8) gaat het naar Kluisbergen. Even voorbij domein Meerse moet je wel goed opletten. De begroeiing heeft ervoor gezorgd dat de wegaanduiding niet goed zichtbaar is. Ter hoogte van het rechthoekige verkeersbord dat het einde van de weg aanduidt, moet je links weg naar Kluisbergen. Voorbij de kerk van Kluisbergen rijden we over de brug even West-Vlaanderen binnen om onmiddellijk rechts in te slaan en via de Schelde terug naar Oudenaarde te rijden. Voorbij het golfterrein heb je de keuze om rechtdoor of via een landelijke weg naar de stad te rijden.
