Eindelijk heb ik mijn plekje op internet gevonden. Met dank aan de ,,kommaneuker''. Schrik niet lieve mensen, het woord bestaat. Op een blauwe maandag heeft hij mij in onze lievelingsclub over seniorennet en het aanmaken van blogs verteld. Sinds ik met brugpensioen ben, heb ik de liefde voor de fiets ontdekt. Samen met mijn vrouw hebben we al duizenden kilometers in de benen. Zet u maar in een luie bureaustoel en geniet mee. Of beter nog: pomp die banden op en verken ook de routes die op mijn blog met de regelmaat van een klok zullen verschijnen.
Startplaats: Zulte-kerk Aantal km: 65 km Knooppunten: 98 - 88 - 80 - 52 - 54 - 55 - 42 - 43 - 35 - 28 - 29 36 - 49 - 47 - 48 - 46 - 45 - 56 - 64 - 65 - 83 - 94 - 95 - 93 - 92 91 - 4 - 34 - 32 - 33 - 31 - 99 - 98 Opmerking:de vooraf geplande route konden we door werkzaamheden niet volgen. Gelukkig hadden we de fietsknooppuntenkaart bij. Normaliter hadden we een stukje van het kanaal Bossuit -Kortrijk gefietst, tussen knooppunten 48 en 58, maar door werkzaamheden moesten we een ommetje maken langs de Gavers. Dat hebben we ons niet beklaagd, maar toch moet het van mijn hart dat instanties die wegen afsluiten, ook moeten zorgen voor een alternatief en dat was er niet.
Onze startplaats ligt aan de achterzijde van de kerk van Zulte. Met onze rug naar de kerk gaan we naar links om bijna onmiddellijk naar rechts te rijden. Langs de baan omzoomd met rijen bomen rijden we tot aan de Leie waar we links afslaan, richting Kortrijk. We rijden zo 'n 18 km langs de vaarweg. Mooie stukken wisselen af met niet-vervuilende industrie. De betonnen bouwstenen ontsieren wel het landschap. Aan knooppunt 28 rijden we Kortrijk binnen. In de Groeninghestede verlaten we de Leie aan de Broeltorens. Het zijn de laatste resten van de militaire bouwkunst uit de Middeleeuwen. De zuidelijke toren dateert uit de 12de eeuw. De noordelijke toren is gebouwd in de 15de eeuw. We doorkruisen nu de bebouwde kom en via een mooi vrijliggend fietspad rijden we naar knooppunt 49. Via knooppunten 47 en 48 willen we langs het kanaal Bossuit-Kortrijk rijden, maar werkzaamheden versperren ons de weg. We haalden dan maar de fietskaart boven en stippelden een alternatieve route uit. En we hebben ons dat geen moment beklaagd. We rijden via knooppunt 46 en langs de Koutermolen door het provinciaal domein De Gavers in Harelbeke-Deerlijk. De enorme waterplas op het domein ontstond eind de jaren zestig door zandwinning. Het is nu een uitgelezen recreatieplek. Aan knooppunt 64 gaat het via nr. 65 naar Vichte. Het loont wel de moeite om daar even het geijkte pad te verlaten en rechts van de oude kerk een kijkje te nemen. Daar staat een prachtig kasteel. Na wat rondgekeken te hebben, keren we terug naar de Vichtse oude kerk en nemen de straat links van de kerk. De aanduidingen zijn hier wel zeer karig neergepoot. We moesten even zoeken voor we het juiste knooppunt terugvonden. Daarna gaat het via diverse knooppunten naar Waregem waar we langs de hippodroom naar knooppunt 4 fietsen. Zo belanden we in de uitlopers van de Vlaamse Ardennen. Het is zwoegen geblazen. In Nokere passeren we enkele historische boerderijen. Het einde is nu in zicht. Langs het kasteel Herlegem in Kruishoutem komen we terug in Zulte.
Startplaats: Brug Temse, rechter Scheldeoever, richting Antwerpen Afstand: Volgens infobordjes 51 km, volgens onze kilometerteller 48 km.
De route werd genoemd naar het witte goud, zoals de asperge ook soms wordt genoemd, maar men had ze ook de kastelenroute kunnen noemen. We reden een vijftal mooie domeinen voorbij, maar meestal versperde een bordje ,,Privé domein'' ons de weg. Spijtig. Na een tweetal km zagen we al De Notelaer rechts van ons liggen. Het tweehonderd jaar oude gebouw is het voormalig zomerjachtpaviljoen van de familie d'Ursel en deed ooit dienst als decor voor de tv-opnamen van ,,Stille Waters''. Toerisme Vlaanderen heeft er een Scheldecentrum geïnstalleerd en er is een gezellig tuinterras en cafétaria. Na een viertal km genoten te hebben van het Scheldezicht gaan we naar rechts waar de echte Vlaamse kinderkopjes naar ons liggen te lachen. Na zowat één kilometer over de kasseien te hebben gedokkerd zien we, bijna in het centrum van Hingene, links het park d'Ursel met een 18de-eeuws kasteel. Enkele kilometers verder rijden we in Ruisbroek-Dorp voorbij het standbeeld De Redder van Pieter Vanneste. Het beeld brengt een hulde aan al diegenen die geholpen hebben na de overstromingsramp in 1976. Aan het Hof van Coolhem zijn we ongeveer halfweg. De eerste sporen van een bewoning zijn terug te vinden in de Middeleeuwen. Tot 1797 werd het domein beheerd door de kloosterlingen van de abdij van Hemiksem. Tijdens de zomer zijn de restanten ervan te zien. In Lippelo duikt aan de linkerkant tussen de bomen het majestueuze kasteel Hof te Melis op. Een bordje ,,Privé domein'' weerhoudt ons ervan verder op verkenning te gaan. Rechtover het kasteelpark is het rustig vertoeven in een ouderwets cafeetje. Je treft er heel wat dingen aan uit lang vervlogen dagen. Enkele kilometers verder rijden we door het mooie Weert. Voorbij de oude Scheldearm zien we rechts het kasteel van Marnix van St.-Aldegonde. Op bepaalde tijdstippen is het kasteel vrij te bezichtigen. Voor meer info: www.chateaumarnixdesaintealdegonde.be. Twee kilometer verder staan we terug op de Scheldebrug.
Voor deze 75 km-lange tocht langs hoofdzakelijk landelijke wegen ging ik terug naar mijn geboortedorp Sleidinge, het geboortedorp van ex-premier Wilfried Martens. Onze startplaats lag aan het Sleinse dorpsplein. We rijden richting Lembeke en bijna onmiddellijk slaan we voorbij de kerk linksaf naar knooppunt 31. Langs rustige wegen rijden we op weg naar knooppunt 20 dwars door de Oosteeklose bossen. Op weg naar knooppunt 50, we hebben dan ongeveer 22 km gereden, houden we even halt in Boekhoute. Achter de kerk staat het symbool van de gemeente, een vissersboot. In lang vervlogen dagen was Boekhoute immers een garnalendorp. De Bou 8 is een houten lemmerhengst. Is 14 m lang en 5 m breed. Het hele gevaarte weegt 40 ton. Aan dek stond een fornuis waarop de garnalen gekookt werden. Even verder rijden we door het krekengebied en aan knooppunt 90 brengen we een bezoekje aan onze Noorderburen in Sas van Gent. In Zelzate dwarsen we de Kennedylaan en rijden voorbij het Goed ter Looveren. Op weg naar knooppunt 99 rijden we door het bedevaartsoord Ertvelde-Stoepe. De legende wil dat een jonge man die niet kon spreken na het bidden voor een Mariabeeld dat in een eik hing, zijn stem terugkreeg. In Ertvelde zien we de Stenen Windmolen opdoemen. De oudste vermelding dat terug te vinden was, dateert uit 1799. Aan knooppunt 46 zijn we in het geboortedorp van Luc De Vos beland. De gemeente herbergt een mooi 19de-eeuws kasteel en de Geradmolen. Na het centrum van Evergem gedoorkruist te hebben, zoeken we in Belzele de Lieve op. An knooppunt 30 verlaten we het kanaal en rijden via verscheidene knooppunten naar de Bevende Hazelaar, op een boogscheut van Sleidinge. Vroeger was de boom een uit de kluiten gewassen linde. Waarom de boom bevende Hazelaar genoemd wordt, mag Joost weten. De legende wil dat de Oostmoerenaren feest vierden na bevrijd te zijn van het juk van de Oostenrijkers. Ze zagen een vreemde man lopen die verdraaid goed op een Oostenrijker leek. De vreemde werd een kopje kleiner gemaakt, maar nadien bleek dat het graaf van Kleef was. Hij werd ter plaatse begraven en op zijn graf werd een (tril)linde geplaatst. Na wat gerust te hebben, gaat het nu in gestrekte draf terug naar mijn geboortedorp.
Wegaanduiding: geen. Bron: een oude fietsroute in 1997 uitgegeven door toerisme Waasland. Is vermoedelijk niet meer te verkrijgen bij de toeristische dienst. Aantal km: 47.
We gaan van start aan het spoorwegstation van Sint-Niklaas en rijden via de Kleine laan, richting Belsele. De sporen liggen aan onze rechterzijde. Na enkele tientallen meters gaan we onder de spoorweg en rijden verder met de spoorweg aan de linkerzijde. Na ongeveer 2,3 km gaan we aan de Hoge Bokstraat over de sporen om onmiddellijk rechts opnieuw de spoorweg te volgen. Het traject dat we nu hebben afgelegd is het drukste van heel de route. Vanaf nu gaat het langs spoorwegbeddingen en natuurgebieden. Alleen in Lokeren en Moerbeke fietsen we enkele honderden meters langs een drukke baan. We blijven de spoorlijn volgen. Na enige tijd verlaten we de sporen en rijden we de Mierenneststraat in. Aan de Gavermolenstraat fietsen we rechtdoor en rijden voorbij het sport- en cultuurcentrum ,,De Gavers", dwarsen de Rozenlaan en rijden onder de N70 door. Even voorbij de viaduct fietsen we rechtdoor. Let op: bij regenachtig weer kunnen de eerste meters er erg drassig bij liggen. We zijn nu beland op de oude spoorwegberm Sint-Niklaas-Waasmunster. Een paar honderd meters verder gaan we rechts de Waterschootstraat in en fietsen die volledig uit. Op het einde slaan we links de Bergstraat in. Even verderop rijden we over de E17 en houden rechts aan. We zijn nu in de Grauwe Zeestraat en voorbij de bocht nar links wordt dat de Groenstraat. Bij de splitsing volgen we rechts mee, Oudeheerweg-Heide. We nemen de eerste straat links, de Lucien Reychlerstraat en aan de vijfsprong de 2de van rechts, de Heidekapelstraat. Vederop wordt dat de Oudeheerweg-Heide. We dwarsen de Belselestraat en rijden voorbij de Roosenbergabdij en het ,,stulpje'' van Jan De Clerck. Enkele honderden meters verder ligt de E17 onder ons. Bij de splitsing volgen we links het betonbaantje, de Oudeheerweg-Ruiter. Op het einde volgen we links mee. We dwarsen de Sousbeekstraat en komen wat verder aan een dubbele tweesprong. We volgen steeds links mee en komen zo in de Ketelboetstraat die we uitfietsen. We dwarsen de Neerstraat en fietsen de Hamstraat volledig uit. We volgen nu rechts mee met de E17. Juist voor het tunneltje gaan we rechts de Durmedijk op en komen zo in het natuurreservaat Molsbroek. We blijven de dijk volgen. In Lokeren dwarsen we de Oude Bruglaan en bereiken zo de Lokerse markt. We rijden onmiddellijk rechts de Prosper Tuysbaertstraat in. Voorbij de bocht gaat die over in de Koophandelstraat. Juist voorbij de spoorwegtunnel gaan we rechts de Uebergdreef in. We zijn nu bijna halfweg. Als de straat van de spoorweg wegdraait, gaan we rechts het fietspad op. Vanaf nu gaat het in rechte lijn dwars door de Daknamse Meersen. Op het grondgebied van Moerbeke komen we aan de Damstraat (baan Eksaarde-Moerbeke), daar nemen we het fietspad aan de overzijde van de baan en rijden naar rechts. Na enige tijd rijden we over de Moervaart Moerbeke binnen. We rijden rechtdoor tot we niet verder meer kunnen, daar gaan we naar rechts in de Hospicestraat. We nemen de tweede straat links (Moerhofstraat) en honderd meter verder gaan we rechts de oude spoorwegberm op. We fietsen nu tot in Stekene. Voorbij het oud station gaan we rechtdoor tot we aan de rijksweg Sint-Niklaas-Hulst die we schuin links dwarsen. We zijn nu in de Malpertuslaan. Vijftig meter verder gaan we in de bocht rechtdoor. We zijn nu aanbeland op de dijk van het Afwateringskanaal; We rijden rechtdoor tot we op een kruispunt komen. Links gaat het naar Hulst, maar wij nemen rechts en gaan richting Sint-Niklaas. We volgen nu de oude spoorwegbedding Sint-Niklaas-Hulst. Aan de Heistraat in Sint-Niklaas rijden we rechtdoor. Op het einde van het fietspad gaan we naar rechts. Onder de brug van de spoorlijn gaan we naar links en enkele meters verder ligt het stationsgebouw van Sint-Niklaas.
Ik heb eindelijk de moed gevonden om een fietsroute die ik een viertal weken geleden gereden heb op mijn blog te zetten. Het werd een knooppuntenroute in de o zo mooie Vlaamse Ardennen. Het is niet de moeilijkste trip, een tweetal fikse hellingen buiten beschouwing gelaten.
We gaan van start aan het Centrum van de Ronde van Vlaanderen op de Oudenaardse markt. We rijden terug naar het stadhuis en gaan naar rechts richting knooppunt 93. Dan volgen we tot aan kp 84 de Schelde. We verlaten daar de oever om door de landelijke Vlaamse Ardennen naar Mullem te rijden. In het schilderachtig dorpje ligt om het hoekje De Ast te lachen naar iedere wielertoerist. Het is een van de vele heuveltjes in de streek. Een bordje dat een stijgingspercentage van 11 % aangeeft, deed mijn spieren verkrampen. Met veel hijgen en zuchten geraakten we tot boven de bult van goed 350 meter. Na een kleine pauze gaan we via diverse knooppunten naar Zingem waar een stemmig terrasje ons lokt voor een koffietje. Aan knooppunt 43 rijden we opnieuw langs de Scheldeoever, richting Gavere. Langs het sportpark gaat het naar Meilegem en Welden om via een supersnelle afdaling in de buurt van de Tissenhovemolen te belanden. Na een snelle afdaling volgt meestal een steile beklimming en deze keer was het niet anders. De Kapelleberg was een fameuze kuitenbijter en deed ons voet aan de grond zetten. Daarna ging het in gestrekte vaart naar Oudenaarde.
De voorbije maand was het geen weer om een hond door te jagen, laat staan een fietser. Nu de hemelsluizen stilaan dichtgingen profiteerden we ervan om in de Ardennen wat rond te wandelen. Voor wie van stilte, natuur en toffe mensen houdt, is de Kompas Camping in Bertrix, op een boogscheut van Sint-Hubert, een aanrader. Ooit al gehoord van de Sarahbramweek? Nee, dan moet je volgend jaar, de eerste week van september, daar 'n kijkje gaan nemen. Loontrekkende, middenstander, huismoeder of werkloze, iedereen wordt er met open armen ontvangen. Een groep kampeerders dokterden dit jaar voor de vierde keer een programma uit om U tegen te zeggen. Helaas, we konden alleen maar de eerste dag meebeleven, maar het zag er alleszins goedgevuld uit. De foto's spreken voor zich.
Arboretumwandeling - 4,5 km
Rustig beginnen was ons motto op de eerste dag van ons Ardeens weekeinde. Vanuit de Kompas Camping kozen we voor de kortste wandeling. De geel-blauwe pijlen met twee blauwe bollen waren onze gids. Je leest het goed. In de Ardennen hebben ze ook een arboretum aangelegd. Nochthans het hele gebied is een groot arboretum. Als je vanuit de camping naar rechts gaat en je slaat het eerste verharde weggetje rechtsaf in dan kom je de eerste pijlen tegen.
Wandelen naar de Semois in Saint-Cecile - 8,5 km Saint-Cecile ligt op zo 'n 20 km van de Kompas Camping, even voorbij Herbeumont. We hebben ons deze korte verplaatsing met de wagen niet beklaagd. Aan de kerk met een opmerkelijke forse toren, kan je uw wagen veilig parkeren. De kerk zelf herbergt enkele kunstschatten, maar is enkel tijdens de eredienst geopend. Voor de start van de wandeling draaien we de kerk de rug toe en we dalen af door de dorpskern waar we rechts de rue de la Mécanique inslaan. We slaan het weggetje in tussen de huisnummers 16 en 18 waar we een stevig klimmetje te verwerken krijgen. Tijdens het seizoen groeien in de berm lekkere bosaardbeien. Bij het kruispunt met de rue du Terme lopen we rechtdoor de rue de Lambrai in. Even verderop zien we rechts de kerktoren van Florenville. Voorbij het laatste huis nemen we bij de bosrand de Y-vormige wegsplitsing. We komen even verder in een donker sparrenbos. Vergeet niet af en toe eens naar de bodem te kijken. Langs de zijkanten groeien de mooiste paddenstoelen. Je hoeft u niets aan te trekken van zijwegen. De weg brengt ons door een mooi eiken-beukenbos. Bij de halfverharde dwarsweg ga je naar rechts en via een hek met poortje komt u in het omheinde deel van het bos. Daar ga je onmiddelliijk links de eerste onverharde weg in. Je blijft nu het Grote Routepad volgen (wit-rood).Je wordt na enkele honderden meters beloond met schitterende vergezichten. Opgelet bij de eerste afdaling naar het uitzichtspunt: het kan er gevaarlijk glad zijn. Je daalt nu verder af naar het dal van de Semois. Je blijft steeds het GR-pad volgen. De grillige rivierbedding levert enkele mooie beelden op. De volledige beschrijving van de wandeling is terug te vinden in De mooiste wandelingen in de Ardennen van Julien van Remoortere op blz. 357 (wandeling 71)
Boswandeling in Bertrix - 7,5 km Vanuit de Kompas Camping in Bertrix kan er gekozen worden uit drie wandelingen. We opteerden nu voor de op één na langste: deze van 7,5 km. De geelblauwe pijlen met één bolletje waren deze keer de wegwijzers. Het eerste deel van de tocht was een prachtige wandeling door de bossen rond Bertrix. Spijtig dat we na een viertal km zeer lang langs de openbare weg moesten lopen of hadden we misschien een pijltje gemist? Soms moet je goed uit je doppen kijken: de pijlen hangen op de meest onbereikbare plaatsen.
Internationale dagen van de jacht en de natuur Een druilerige regen weerhield er ons niet van om naar Saint-Hubert af te zakken voor de Internationale dagen van de jacht en de natuur. De folkloristische gebeurtenis begon uiteraard met een jachthoornconcert dat door merg en been ging, gevolgd door een eucharistieviering in de basiliek van Sint-Hubert. In de namiddag ging voor de 46ste keer de historische stoet uit. Het werd een vrij statische en stille optocht. De groepen defileerden gewoon voorbij zonder een toneeltje op te voeren. Het dient echter gezegd dat ze prachtig waren uitgedost. Enkele foto's geven een fraai beeld weer van wat we hebben gezien.
Prachtig, magnifiek, verbluffend, betoverend, gul, gastvrij. Woorden schieten te kort om onze fietsvakantie door Nederland te omschrijven. We hebben negen onvergetelijke dagen beleefd. Voor het eerst verbleven we bij de gastgezinnen van Vrienden op de Fiets en meteen wil ik een van de clichés over onze Noorderburen uit de wereld helpen. Ze zijn niet krenterig. Overal werden we bij aankomst getrakteerd op iets fris en 's morgens kregen we een smaakvol ontbijt. Bedankt gastgezinnen. Meer info over de Stichting vind je op de website: www.vriendenopdefiets.nl Vanaf nu zijn de foto's ook aanklikbaar, met dank aan Johanna voor haar hulp en informatie over de verschillende plaatsjes.
Enkele gouden tips:
· Plan zorgvuldig je route en bepaal waar je ga slapen, zo vermijd je onaangename verrassingen. Vooral in het hoogseizoen zie je overal bordjes hangen: volzet.
· Ga nooit op stap zonder de nodige kaarten. Plastificeer ze, indien je er later nog wil van genieten.
· In sommige duinen moet je betalen. Een kaartje kopen kan via een betaalautomaat. Kostprijs: 1,10 euro voor de Noordhollandse duinen. Er gebeuren regelmatig controles.
· Hou steeds wat kleingeld op zak voor de talrijke veerpontjes. Sommige zijn gratis, voor anderen moet je betalen. Kostprijs varieert van plaats tot plaats.
· Probeer niet te fietsen in een voetgangerszone. Ze treden streng op. Vooral in Alkmaar zagen we enkele ongelukkigen tegen de lamp vliegen.
· Bij snikheet weer is het aan te raden om enkele flesjes water te laten invriezen. Dan sla je twee vliegen in één klap: je hebt steeds fris water bij de hand en ze doen tevens dienst als koelelement.
Dag 1: Sint-Niklaas-Vlissingen - 78 km We begonnen onze tocht aan de oude spoorwegbedding in de Heistraat in Sint-Niklaas.We blijven de LF 38 (Dender-Waaslandroute) volgen. Voorbij Sint-Janssteen volgen we een tijdlang de fortenroute. We steken het kanaal Gent-Terneuzen over en volgen de LF 51 tot in Sas van Gent. Hier beginnen we aan onze knooppuntentocht tot in Vlissingen. We kruisen achtereenvolgens de knooppunten 24, 21, 20, 27, 26, 25, 17, 11, 34, 24, 23, 22, 7. Het is mogelijk om ongeveer vanaf knooppunt 34 op de dijk ,met de Westerschelde aan je voeten, tot in Breskens te fietsen
Dag 2: Vlissingen-Rockanje - 87 km In Vlissingen zochten we het kanaal op. Via een goed berijdbaar jaagpad langs het water bereiken we Middelburg waar we de LF 1-route oppikken. Aan de Londensekaai vinden we aansluiting met de LF 13a-route (Schelde-Rheinroute) De route loopt over heel wat dammen, zoals de Oosterscheldekering, Brouwersdam en Haringvlietdam. Voorbij die laatste dam rijden we naar Rockanje voor onze tweede overnachtingsplaats.
Dag 3: Rockanje-Katwijk-aan-zee - 70 km In Katwijk blijven we de LF1 volgen. Het wordt een prachtige tocht langs haventjes, meertjes en door een indrukwekkend duinenlandschap. Na ongeveer 9 km fietsen we langs het Brielse meer. Tien km verder komen we aan het ,,pontje'' van Maassluis waar we aansluiting vinden met de LF 12 (Maas- en vestingroute). Onze kilometerteller staat op 46 km als we Scheveningen binnenrijden. Hier verlaten we even de route en rijden richting haven en boulevard. Dat ommetje hebben we ons geen moment beklaagd. Het loont echt de moeite. Immense zithoeken sieren er de stranden. En dan is er nog het mooie Kurhaus, maar vergeet uw portefeuille niet. Het goedkoopste nachtje kost daar ongeveer 275 euro. Op het einde van de Boulevard zoeken we de Zwolsestraat op. We rijden die in en aan het benzinestation gaan we links de duinen in en pikken de LF-route opnieuw op. We rijden nu door een van de mooiste duingebieden van de Noordzee. Kilometers lang rijden we bijna door een Sahara. Het gaat op en af richting Katwijk. Blijkbaar zijn we voor het geluk geboren. We hadden die dag niet alleen de wind mee, maar ook de duinen. Volgens onze gastheer valt er van Katwijk naar Scheveningen veel meer te klimmen. Na 70 km zoeken we het Katwijkse strand op.
Dag 4: Katwijk-aan-zee - Alkmaar - Limmen - 82 km In Katwijk zoeken we opnieuw de boulevard op. Op het einde na een bocht naar rechts rijden we links in en nemen we opnieuw de LF 1. Het gaat nu dwars door de duinen naar Zandvoort. Als we ongeveer 31 km afgelegd hebben krijgen we opnieuw een duinengebied te verwerken: Koevlak de Kennemerduinen. Elf kilometer verder hebben we opnieuw een ,,pontje'', zoals onze Noorderburen zeggen. Kleingeld klaarhouden!!! Aan kilometer 48 krijgen we het laatste duinengebied van onze reis te verwerken: het Noordhollandse Duinenreservaat. Opgelet: volgens een Nederlandse passant moet je hier betalen. Wij hebben echter geen betaalautomaat gezien. Gelukkig zagen we ook geen controleur. Nu rijden we door een enig mooi stukje natuur tot in Egmont aan Zee. Aan het einde van het duinengebied gaan we naar rechts en volgen de rode fietsbordjes tot in het kaasstadje Alkmaar. Vanaf half maar tot half september wordt hier op traditionele wijze kaas verhandeld. De kaasdragers dragen de ,,goudklompjes'' dan op berries naar De Waag. Opgelet: voor de blauwe mannetjes: waag u niet op de fiets in een voetgangerszone. Ze treden streng op. Na het maken van enkele plaatjes gaat het naar ons overnachtingsadres in Limmen.
Dag 5: Limmen-Marken-Monnickendam - 83 km In Limmen rijden we langs de N203 en aan het benzinestation slaan we links in en volgen de rood-witte bordjes Akersloot. Na ongeveer 9 km zien we het pontje liggen dat nog handmatig wordt bediend. Voor de veerman is het meten en passen om drie wagens op het smalle bootje te krijgen. We volgen dan de Pontjesroute. Die route heeft haar naam niet gestolen, zoals later zal blijken. Voorbij het Alkmaarder meer kruisen we de N244. We blijven enkele meters de N8 volgen en gaan rechts onder de baan door en volgen het Noord-Hollands kanaal tot aan het veer in Spijkerboor. De veerman is hier blijkbaar een langslaper. De eerste passanten worden pas vanaf 10 uur overgevaren. Dan maar kennisgemaakt met een vriendelijk Nederlands echtpaar. Volgens hen moesten we zeker een bezoek brengen aan De Rijp. We hebben ons het ommetje niet beklaagd. Het lieflijke dorpje is nog niet ontdekt door de modale toerist en maar goed ook. Na de sfeer wat opgesnoven te hebben reden we terug naar het veer, maar laten het pontje rechts liggen en volgen verder het Noord-Hollands kanaal. Even verder sluiten we opnieuw aan op de Fortenroute. Ter hoogte van de Zuidoostbeemster verlaten we het Noord-Hollands kanaal en rijden we naar Edam. De kaasmarkt was juist afgelopen. Die vindt in juli en augustus steeds plaats op woensdag van 10.30 uur tot 12.30 uur. We blijven de Fortenroute volgen tot in Volendam. Deze toeristische trekpleister is niet alleen gekend voor zijn haven en bezienswaardigheden, maar ook heel wat muzikale grootheden hadden er hun thuishaven, zoals The Cats, BZN, Pieter Veerman en Jantje Smit en er is ook nog het Volendams Operakoor die nog volledig in authentieke klederdracht optreedt. Hun muziek werd de palingsound gedoopt. De mogelijkheid bestaat om er de boot te nemen tot in Marken. We verkozen om door te rijden tot in Monnickendam en via de dijk tot in Marken te rijden. De plaats is een voormalig eiland die sinds 1957 met een dijk aan het vasteland is verbonden. In de dertiende eeuw vestigden zich monniken op het eiland. Om zich te verdedigen bouwden ze dijken rond het eiland en werden de woningen op palen gezet. In Marken is nog een authentiek vissershuisje te bezichtigen. Niet te geloven dat ze daar vroeger met acht kinderen plus de ouders inwoonden. Als je in Marken bent, loont het de moeite om een ritje rond het eiland te maken, langs de vuurtoren en de dijk kom je zo terug in het dorpje. Vanuit Marken zochten we onze overnachtingsplaats in Monnickendam op.
Dag 6: Monnickendam-Amsterdam-Mijdrecht (57 km) (nog een bezoek gebracht aan de Vinkeveense plassen. Totaal: 80 km) In Monnickendam gaan we opnieuw de dijk op, richting Marken en volgen de LF 16 of de Fortenroute. Na enkele kilometers verlaten we de Gouwzee. Om na enkele kilometers opnieuw op een dijk te belanden, richting Amsterdam. Ongeveer na 20 km duiken de silhouetten van de hoofdstad van Amsterdam op. We volgen de bordjes Amsterdam-centrum en nemen een supersnelle veerboot over het IJ. Na de overtocht staan we aan Amsterdam Centraal. Te voet gaat het door het Centraal-station en gaan we op verkenning door de Amsterdamse binnenstad. Het is aan te raden om na het bezoek aan Amsterdam opnieuw naar het ,,pontje'' te rijden aan het Amsterdam Centraal en daar de bordjes van de LF 2-route te volgen. Die brengt u probleemloos door de stad. Eens buiten de stadsgrenzen volgen we de Amstel tot in Uithoorn. De Amstel doet me spontaan aan de Leie denken. Alleen met dat verschil dat je hem bijna volledig kunt volgen. Van Uithoorn gaat het naar ons overnachtingsadres in Mijdrecht. Nu ook zijn de goden ons welgezind. De woning van onze ,,Vrienden op de Fiets'' ligt maar op een 2-tal km van het centrum van Uithoorn. Op aanraden van onze gastvrouw brachten we ook nog een bezoek aan de Vinkeveense plassen. Die liggen in het noordwesten van de provincie Utrecht . Door zijn centrale ligging is het een ideaal watersportgebied voor de inwoners van de Randstad. In de plassen zijn ook duidelijk de kragen te zien. Dat zijn stroken grond waar de uitgebaggerde turf te drogen werd gelegd. Toon Hermans weefde er ook een conférence rond: ,,Ze kwam van Vinkeveen. En was een meid met klasse. Maar als ze wat gedronken had. Moest de Vinkeveense plassen.''
Dag 7: Mijdrecht-Dordrecht - 77 km In Mijdrecht staan we aan de start van onze laatste volledige dag bij onze Noorderburen. We rijden terug naar Amstelhoek. Over de brug van de Amstel, slaan we rechtsaf naar het centrum van Uithoorn. Daar pikken we opnieuw de LF 2-route op. We volgen nu de Amstel kilometers lang. Even voor Waddinxveen verlaten we de rivier en rijden langs de rand van het dorpje door een schilderachtig tafereel naar Gouda. Die stad heeft meer te bieden dan kaas alleen. Gouda telt meer dan 300 monumenten. Het stadhuis uit de vijftiende eeuw is tijdens de zomer elke zaterdag te bezoeken van 11 tot 16 uur. We blijven de LF2 volgen tot Krimpen aan de Lek waar we het ,,pontje'' nemen naar de Kinderdijk. Het is nu volop genieten. We zien negentien prachtige molens op een afstand van enkele honderden meters. Zij moesten de Alblasserwaard, ooit een ruig en moerassig veengebied, drooghouden. In 1997 werd het gebied door de Unesco op de Werelderfgoedlijst geplaatst. We blijven nu steeds de LF2-route volgen tot in de omgeving van Papendrecht waar we ons laatste pontje van de reis nemen. We rijden zo Dordrecht binnen.
Dag 8: Dordrecht-Brecht - 95 km In Dordrecht zoeken we opnieuw het ,,pontje'' en de LF2-route op. Het landschap verandert. We zien minder water en uitgestrekte weilanden met grazende paarden, maar meer akkerbouw. Even buiten Zevenbergen volgen we enkele kilometers het riviertje de Mark om dan richting Roosendaal te rijden. We zien van ver de silhouetten van de basiliek van Oudenbosch opduiken. De LF 2-route loopt evenwel niet langs het kerkgebouw, maar het loont de moeite om enkele honderden meters extra te doen. Op initiatief van een pastoor die een grote voorliefde had voor de stad Rome werd in 1865 begonnen met het bouwen van een kopie van de Sint-Pietrsbasiliek. Voor het front werd St. Jan van Lateranen in Rome als model genomen. De inhoud van de kerk is 16 keer kleiner dan dat van Sint-Pieter in Rome. We blijven steeds de LF2 volgen tot in Nispen. Daar slaan we linksaf en volgen kort de LF13 of de Schelde-Rheinroute. Voor we Kleine Horendonk binnenrijden, volgen we rechts de LF50 of de Jeugdherbergenroute tot in Sint-Lenaerts-Brecht.
Dag 9: Brecht-Sint-Niklaas - 55 km We starten onze laatste dag aan het kanaal Schoten-Dessel in Sint-Lenaerts. We fietsen zo 'n twintigtal kilometer tot in Schoten. Daar verlaten we het kanaal. We blijven de LF2-bordjes volgen. Die brengen ons tot in het hart van Antwerpen. Na zo 'n dertigtal kilometer rijden we voorbij Het Steen. Het is een klein kasteeltje aan de oever van de Schelde in het centrum van Antwerpen. Wellicht dankt het zijn naam aan het feit dat het een van de eerste stenen gebouwen was van Antwerpen in een tijd dat de gebouwen nog meestal in hout werden opgetrokken. We maken nog een ommetje via de markt en rijden dan huiswaarts via de voetgangerstunnel en de oude baan Gent-Antwerpen. In Sint-Niklaas hebben we ongeveer 750 km gereden.
Knooppunten: 5-69--71-87-88-99-30-29-31-32-28-26-27 86-85-84-83-97-99-70-69-7-6-5 Afstand: 48 km Startplaats: Katelijnepoort. Je vindt de startplaats als je op de E40 de afrit Oostkamp neemt. Je rijdt zo via de Katelijnepoort Brugge binnen. Het is aan te raden om je auto enkele honderden meters voor de startplaats te parkeren. Links en rechts zijn er gratis parkeerstroken.
Aan de Katelijnepoort gaat het naar knooppunt 69. We volgen nu het kanaal Gent-Oostende. Pas aan knooppunt 99 verlaten we het water. We rijden dan een viertal km langs min of meer drukke banen, maar dan is het genieten geblazen in het domein Lippensgoed en het Bulskampveld. Hier wordt volop gewerkt aan het bewaren van de groene longen. De uitheemse bomen en struiken, zoals Amerikaanse eik, worden gerooid. Op termijn moet 80 % van het groene bestand bestaan uit inheemse bomen en struiken. Tot aan knooppunt 84 volgen we nu in grote lijnen de Bulskampveldroute. In die buurt vinden we ook verscheidene in dieprood geverfde boerderijen. Onze kilometerteller staat op 42 km als we door het prachtige Tillegembos rijden. Loof- en naaldbomen wisselen elkaar af. Het bos herbergt ook een prachtig kasteel. Via de Smedenpoort rijden we Brugge opnieuw binnen.
Knooppunten: 9-8-7-6-5-68-4-14-29-28-27-13-12-11-10-1-65-66-82-67-8-9 Start: Ieperbrug in Nieuwpoort Aantal km: 50 km Wegen: Overwegend goed berijdbare landelijke wegen, alleen bij de doortocht Adinkerke was het druk tot zeer druk. Wegaanduiding: De route werd samengesteld met behulp van fietsnetwerk Westhoek Noord. Een minpuntje: ergens in Adinkerke hadden ze zich van bordje vergist. Werk aan de winkel voor de toeristische dienst om deze fout recht te zetten.
Ik heb de route genoemd naar de beroemde Brusselse schilder Paul Delvaux. Hij leefde de laatste dertig jaar van zijn aardse bestaan in Sint-Idesbald en overleed in 1994 in Veurne. Delvaux is ereburger van de stad en schonk op het einde van zijn leven bovenstaande schilderij aan Veurne. Het werk hangt in een van de zalen van het stadhuis. De route loopt langs verschillende plaatsen waar zijn geest nog ronddwaalt. We gaan van start aan de achterzijde van de Kompas Camping in Nieuwpoort (foto 1) en rijden richting Ieperbrug (kp 9). Van hieruit start onze knooppuntenroute. We rijden zo 'n tiental km langs het kanaal Veurne-Nieuwpoort . In Veurne maken we een klein ommetje langs de historische binnenstad. Al vlug horen we van ver de klanken van het internationaal straatorgelfestival (foto 2) en wippen even het stadhuis binnen voor een driekwartier durende rondleiding met gids (kostprijs 3 euro). Aan de infobalie links zien we een evocatie van de boeteprocessie (foto 3) die traditiegetrouw de laatste zondag van juli rondtrekt. Het stadhuis telt enkele prachtige zalen zoals deze vroegere rechtbank van eerste aanleg (foto 4). Tot 1998 werden hier nog regelmatig zittingen gehouden. We rijden terug tot aan knooppunt 4 en nemen dan richting knooppunt 14. Nu gaat het ongeveer 5 km langs de Lovaart. Langs het pad is het wel uitkijken voor laaghangende takken. Aan knooppunt 29 verlaten we de Lovaart en rijden richting Beauvoorde. Het kasteel van Beauvoorde (foto 5) en omringend park is een bezoekje waard. Daarna gaat het door het mooie polderlandschap naar Bulskamp. We zijn nu ongeveer halverwege. De tijd is aangebroken voor een verfrissing in 't Nieuw Bulskamp (foto 6). Nu gaat het via knooppunten 11 en 10 naar Adinkerke waar we worden verwelkomd door kabouter Plop (foto 7). Even verder is het opletten geblazen: we kruisen nu het drukste gedeelte van de route. Al vlug krijgen we minder drukke wegen onder de wielen geschoven en rijden nu door de sjieke wijk waar o.a. het Paul Delvauxmuseum is gevestigd. In de Duinenkranslaan (km 36,5) moet je wel opletten voor het foute knooppuntenbord (foto 8). Een viertal km verder kruisen we een prachtig stukje natuur: natuurreseraat De Hoge Blekker (foto 9). We doorkruisen de wondermooie Oostduinkerkse duinen om langs het revalidatiecentrum Ter Duinen (foto 10) Nieuwpoort binnen te rijden. Na even Beaufort 2006 (foto 11) te hebben bewonderd rijden we terug naar ons eindpunt.
Onze startplaats: Station van Hansbeke, ruime parkeerplaats. Aantal km: 50 km. Wegen: Smalle betonbaantjes met nu en dan een kasseistrook of verharde weg. Wegaanduiding: Zeer goed, een voorbeeld voor vele fietsroutes, de borden staan op juiste ooghoogte en er rees op geen enkel ogenblik twijfel over de te volgen weg.
We starten met de Nevellandroute aan de kerk van Hansbeke. Dat is het land dat ons het Planckaertgeslacht heeft bezorgd en waar Cyriel Buysse geboren werd. Hij was de zoon van een welgestelde familie. Later emigreerde hij naar Amerika en keerde diverse malen terug. In de winter verbleef hij in Nederland en in de zomer werkte hij vanuit zijn buitenverblijf in Afsnee. a ongeveer 120 meter nemen we links een smalle weg. Na enkele meters komen we op een verharde weg dat deels langs het spoor loopt. We hebben nu alleen maar de bordjes te volgen die zeer goed staan opgesteld. Ook hier heeft de eerste wereldoorlog wonden geslagen. Na ongeveer 2,3 km zegt een herdenkingssteen (foto 1) ons dat hier ene luitenant Jean Henry in de nadagen van de oorlog is gesneuveld. Na 5 km rijden we door het landelijke Hansbeke en omstreken. De kerk is nog slechts een stipje geworden (foto2). Na ruim 8 km zijn we aan het Schipdonkkanaal beland (foto 3). Vier kilometer verder staan we in Merendree voor het kasteel te Velde (foto 4). In de volksmond ook wel eens het ,,roze kasteel'' genoemd. Een van de bekendste bewoners van het pand was J.J. Delehave. In de 19de eeuw was hij burgemeester van Gent en Merendree en voorzitter van de kamer der volksvertegenwoordigers. Als onze kilometerteller op 21,5 km staat, zijn we aanbeland bij de Poeldendrieskapel (foto 5) uit de 17de eeuw. Achter het gebedshuis ligt een kasteel met park in Engelse landschapsstijl. Tijdens WO I werd het bouwwerk volledig vernield. Ooit was het domein in handen van de bekende Gentse familie Mahy die naam maakte als verzamelaar van oldtimers. De Nevellandroute kon ook kastelen- of kapelletjesroute worden genoemd, want 7 km verder staan we opnieuw voor een indrukwekkend kasteel (foto 6). Met links ervan een kapel (foto 7) dat gebouwd werd ter nagedachtenis van ene Leonce Van Crombrugghen. Als we op de brug in Nevele zijn met een zicht op de kerk (foto 8) resten ons nog 12 km door het landelijke Meetjesland.
Knooppunten: 9-10-23-36-39-5-4-2-74-49-48-3-38-35-22-7-8-9 Aantal km: Ong. 30 km Start: Ieperbrug (achterkant monument Koning Albert) Wegen: Lichtlopende wegen met heel weinig verkeer.
Zoek niet naar de bordjes van de Dodengangroute, beste lezer, ik heb zelf die route zo gedoopt omdat ze recht naar de Dodengang leidt. De gangen zijn evenwel niet authentiek, maar heropgebouwd om de herinnering aan de eerste wereldoorlog levendig te houden. Er wordt opnieuw gestart aan de Ieperbrug en via de achterzijde van de Kompas Camping rijden we kilometerslang langs de IJzer om dan dwars door de Polder naar Onze-Lieve-Vrouwhoekje te rijden. Deze uithoek van Stuivekenskerke was tijdens WO I een van de belangrijkste voorposten van het Belgische lezer. Als aandenken werd in 1925 de kapel O.-L.-Vr. ter Zege (foto 1). Links en rechts van het gebedshuis staan de 41 gedenkzuiltjes van de regimenten die deelnamen aan de slag om de IJzer. Even verder zien we de oever van de IJzer terug en volgen we hem tot aan de Dodengang (foto 2). Negentig jaar geleden zaaiden op die plaats granaten gevuld met mosterdgas dood en vernieling. Duizenden jonge Vlamingen sneuvelden er. Tot op de dag van vandaag is de Westhoek de doden nog niet vergeten. Getuige de herdenkingsplechtigheid (foto 3) die we er bijwoonden. Langs knooppunt 3 en de Frontzate rijden we terug Nieuwpoortwaarts.
De voorbije weken hielden de weergoden onze fietsen op stal. Met het droge Pinksterenweekeinde klommen we terug op onze tweewielers voor een 64-km lange tocht door het land van de Vos Reynaerde. Even reden we Klein-Brabant binnen en snuiven de geur op van vers klaargemaakte paling. We starten onze tocht op de parking van recreatieoord De Ster aan de Lange Rekstraat (opgelet: dus niet de parking van de hoofdingang). Komende van de parking slaan we rechts de straat in en rijden naar het kruispunt met de N70. We dwarsen die en rijden de Eekhoornstraat in en kruisen het volgende kruispunt. We volgen de bordjes van de Dender-Waaslandroute (LF38b) gedurende een zevental km en rijden o.a. langs het Sint-Antoniuskapelletje (foto 1). Via de oude spoorwegbedding rijden we tot aan de Heerstraat. We verlaten de LF38b-route en slaan links de Heerweg in. We maken nu kennis met het Wase landschap. We fietsen langs enkele laagstam-boomgaarden tot aan de Twistkapelletjes (foto2) op de grens van Sint-Pauwels en Kemzeke. Tot de 18de eeuw stond hier maar één kapelletje, maar een twist over de offergelden leidde tot de bouw van een tweede. We laten de bouwwerken links liggen en volgen de Heerebaan. We fietsen tot aan een voorrangsbaan, daar gaan we eventjes naar rechts en onmiddellijk links de Vlasrootstraat in. In de haakse bocht naar links, fiets je rechtdoor de Waterstraat in. Over de Molenbeek vervolg je je weg over een kasseiweg met aan weerszijden een betonnen fietsstrook. Zo kom je aan de splitsing met het kruis en de lantaarn (foto 3). Daar neem je links de Stenenmuurstraat. Even verderop kom je uit op een voorrangsstraat. Die fiets je links in. Na enkele tientallen meters rij je in de bocht rechtdoor tot je de pijl boskapel ziet staan. Je volgt nu die pijlen en al vlug kom je op de stuifzangrug De Bezenkoek terecht. Bij regenachtig weer is het een groot modderbad.Verscholen tussen het groen ligt daar de beeweg (foto 4 en 5) en de boskapel. Een mooiere plaats om uw picknick boven te halen bestaat niet. Bij mooi weer wordt iedere zondag om 15 uur daar een heilige mis opgedragen. Op 8 september 2006 viert de parochie Puivelde haar 100-jarig bestaan. Voor het eeuwfeest komt bisschop Luc Van Looy naar de boskapel . Hij zal voorgaan tijdens de eucharistieviering. Na de innerlijke mens te hebben versterkt, rijden we de zandwegel uit tot op de asfaltweg. We slaan rechts in, naast de slagboom. Zo komen we in de Hooimansstraat terecht. Die volgen we links tot op het einde, rijden de spoorweg over en kruisen de drukke N70. Als ongeveer 21 km op de teller staan, komen we aan de Waasmunsterse heide. Ter hoogte van het opstijgterrein van de bekende ballonvaarder Wim Verstraeten slaan we links de Oude Heirweg in. We rijden enkele riante optrekjes voorbij en bereiken zo de Heidekapel, omgeven door beelden uit het dierenepos Van den Vos Reynaerde (foto 6). Heb je trek in een lekkere pannenkoek of wafel? Keuze is er in overvloed. We rijden het kruispunt aan restaurant Lekkerbek over en nemen de eerste straat rechts, de Koningin Astridstraat. Even verder rijden we de Nijverheidslaan over en volgen aan de overkant de Potaardestraat. Op het einde van deze straat, steek je de Dommelstraat over en rijden door de E. Verstraetendreef. We draaien met de dreef mee naar rechts tot op het asfalt. Linksaf. Voorbij de Gaverhoeve neem je even verderop, links, een weg verboden voor ruiters. Je volgt het pad naar rechts. Je bereikt zo de Durmedijk. We zijn nu op een van de mooiste plekjes in het Waasland beland. Je volgt de Durmedijk naar links. Na 2 km kom je aan een dwarsdijk die we naar links volgen. Bij de eerste splitsing fietsen we naar rechts. Op het volgende kruispunt gaan we naar rechts en steken de welbekende Mirabrug over. We gaan aan de andere oever naar links en volgen de Durme stroomafwaarts. We negeren de veren van Tielrode en Driegoten (hier bestaat de mogelijkheid om de route met een 10-tal km in te korten). We volgen nu de Pillecijnroute tot aan het veer Moerzeke-Mariekerke. 38,5 km staan dan op de teller. Hier steken we de Schelde over en hebben een prachtig zicht op Sint-Amands, het dorp van Emiel Verschaeren (foto 7). We brengen een bezoek aan Mariekerke, waar traditiegetrouw in het pinksterweekeinde de Palingfeesten plaatsvinden (foto 8). Uiteraard ontbreken de BV's niet, die zoals Marijn Devalck (foto 9), hun steentje bijdragen. De opbrengst van de festiviteiten gaat immers naar het goede doel. In juni wordt daar wat afgefeest. Eind deze maand vinden daar ook de Vis- en Folkloredagen plaats. We fietsen verder langs de dijk, richting Temse, en volgen de Scheldedijkroute tot in Weert. Daar verlaat je de dijk. Negeer de weg links. Je rijdt zo voorbij een streekmuseum. Naast het museum kan je in De Slijkneus oude volksspelen beoefenen. Op de T fiets je linksaf, langs rotanzaak Iene Miene Mutte. Je fietst nu langs de oude Schelde (foto 10). Even verder doemt het kasteel van Marnix van Sint-Aldegonde op (foto 11). Het bouwwerk dateert uit 1780. Je blijft verder fietsen en aan de kapel ga je rechtsaf. Even later kom je aan het gerenoveerde sashuis en de rijksweg naar Mechelen. Je fietst over de brug van Temse om met een ruime boog naar de Scheldekaai te rijden. Je volgt de Schelde stroomafwaarts. Rechts liggen enkele aanlegsteigers. Je fietst dan onder de kraan van Belgomine. Je volgt de dijk, links liggen enkele prachtige visvijvers (foto 12). Je blijft de dijk volgen tot je in de verte het jachtpaviljoen De Notelaer ziet opdoemen. Aan een visvijver rijdt je naar beneden . Je steekt het bruggetje over en rijdt door een kaarsrechte dreef met canadapopulieren. Op de splitsing ga je naar links. Na een bocht ga je naar rechts en vervolgens de eerste links. Je krijgt nu een klimmetje onder de wielen geschoven. Boven ga je de Schausselbroekstraat in. Je blijft rchtdoor fietsen tot op een rond pleintje met een boom. Daar ga je naar links (Lauwershoek). Op het einde van deze rustige weg ga je rechtsaf. Je fietst nu door de Blindstraat. Op de T-splitsing ga je naar links en onmiddellijk naar rechts. Je fietst over de E17. Aan de overkant ga je links de Steenstraat in. Voorbij het bord ,,Velle'' ga je op de vijfsprong redchtdoor, de Heistraat in. Als je nu de bordjes Dender-Waaslandroute volgt, kom je terug aan uw beginpunt. Op het einde fietsen we nog wel de Heikapel voorbij (foto 13 en 14). Deze tocht leidt u meestal over verkeersluwe straten. Hier en daar fiets je wel via een drukke verbindingsweg.
Op de derde dag van ons weekeindje Vlaamse Ardennen werd de 45 km-lange Adriaen Brouwerroute verkend. Het werd een mooie, maar vooral lastige tocht met enkele pittige beklimmingen. Ons respect voor de Flandriens is er alleen maar groter door geworden. De route werd genoemd naar de in 1605 geboren schilder Adriaen Brouwer. Hij overleed op 33-jarige leeftijd in zijn geboortestad. Brouwer was vooral bekend voor zijn dronkemanstaferelen. Het laatste weekeinde van juni zijn er de jaarlijkse bierfeesten die naar de schilder werden genoemd. We starten op de Oudenaardse markt en laten het stadhuis achter ons liggen. Voorbij de markt rijden we straat recht voor ons in. Na enkele meters houden we halt bij het begijnhof (foto 1). Momenteel zijn er renovatiewerken bezig, maar toch loont het de moeite om even de stadsdrukte te ontlopen en deze oase van rust op te zoeken. Na ongeveer 4 km rijden we door het bos van Ename (foto 2) en lacht ons een eerste helling toe en wat voor een. Stijgingspercentage 12 % stond op het bord te lezen. Een foute schakeling zorgt er voor dat ik voor het eerst voet aan de grond moet zetten. Vanaf nu krijgen we bijna geen meter vlak. Steile hellingen en snelle afdalingen volgen elkaar in snel tempo op. Na eerst de Volkegemberg puffend en hijgend te zijn opgereden, komen we al vlug in de omgeving van Schorisse en Etikhove terecht (foto 3 en 4). Na ongeveer 28 km en een zeer snelle afdaling, draaien we links de Taaienberg op (foto 5). Als je hier niet goed schakelt, moet je onherroepelijk voet aan de grond zetten. Boven heb je wel een mooi panorama (foto 6). We zijn nu ongeveer halfwe en er wachten ons nog enkele serieuze kuitenbijters. Na 40,5 km moeten we op de Ladeuzeberg terug voet aan de grond zetten. Het is een lange en zeer steile hellling. We hebbn een troost, we zijn niet de enigen die te voet de helling opgaan. Het laat ons toe om een prachtige foto te maken van de Ladeuze-watermolen (foto 7). Op het einde van onze tocht lopen we in Oudenaarde nog enkele bellemannen tegen het lijf die deelgenomen hebben aan het Belgisch kampioenschap voor bellemannen. Ons oordeel: prachtige tocht, maar begint er niet aan zonder een goeie algemene conditie. De bewegwijzering kan beter. Soms ontbraken de bordjes of stonden ze in de verkeerde richting. Vooral in de buurt van de Ladeuze hebben we geen bordjes opgemerkt. Een tip voor de toeristische diensten: zet de bordjes rechts van de weg, zodat de fietser ze makkelijker opmerkt. De ene keer staan ze links, dan weer rechts, of in de straat waar je moest inslaan.
De tweede dag van ons weekeindje Vlaamse Ardennen trokken we naar de Kwaremont. De naam alleen al doet het hart van de Vlaamse wielerliefhebber sneller kloppen. Hier werd menig heroïsch duel uitgevochten door de legendarische Flandriens. Op een zakdoek liggen trouwens nog de Paterberg en de door sommige verguisde, door andere bewierookte Koppenberg. Op het dorpspleintje is er ruimte genoeg om uw wagen te stallen. De Panoramawandeling is 15 km lang en heeft haar naam niet gestolen. Waar je ook kijkt, je ziet de mooiste vergezichten. Het is wel raadzaam een paar stevige wandelschoenen aan te trekken en een wandelkaart aan te schaffen (1,25 euro). We laten de kerk achter ons liggen en kruisen de legendarische kasseistrook van de oude Kwaremont (foto 1). Na enige tijd kom je aan het Slibbergat waar de koeien (foto 2) ons vragend aanstaarden. Even verderop zagen we een waarheid als een koe op een van de banken gegrift staan: ,,Neem even tijd, voel je bevrijd van zorgen voor morgen'' (foto 3). Op foto 4 is duidelijk te zien waarom de route de Panoramawandeling heet. Al vlug worden de klimmersbenen getest op de Paterberg. In de buurtstaat ook het kapelletje Ter Boeker en Goed ten Broecke (foto 5 en 6). In Zulzeke rusten we even uit in een typische dorpsherberg. Af en toe wordt de kaart bovengehaald (foto 7). Het lentegroen verstopt soms de bordjes. Op foto 9 zijn we op het dak van de Vlaamse Ardennen beland. In de nabijheid staat de romp van een molen. Bij helder weer zie je maar liefst 108 kerktorens. Aan de hoeve met de vijf linden (foto 10) slaan we rechtsaf. Het einde is in zicht. De Panoramaroute is een echte aanrader, maar een goede fysieke conditie is een must.
Voor ons fiets- en wandelweekeinde vonden we op de Kompas Camping (foto 1) in Oudenaarde, aan de voet van de Vlaamse Ardennen, de ideale pleisterplaats voor onze tochten. Op dag 1 kozen we met de Scheldevalleiroute voor een rustige aanloop. De tocht is nauwelijks 30 km lang, maar loont de moeite. We gingen van start aan het prachtige stadhuis van Oudenaarde (foto 2). Het laatgotische gebouw was het eerste in zijn soort met centraal een toren en stond model voor o.a. het stadhuis van Sint-Niklaas. Het Oudenaardse stadhuis herbergt heel wat kunstschatten. Naast een merkwaardige zilvercollectie zijn er o.a. de beroemde wandtapijten te bewonderen. Voor we aan onze tocht begonnen brachten we eerst een bezoek aan het groene Oudenaarde, het park Liedts, aan de Parkstraat. Politicus Charles Liedts die in de 19de eeuw o.a. minister van Binnenlandse Zaken en Financiën was, bouwde er een kasteel en liet er een park aanleggen. Hij schonk het later aan de stad Oudenaarde. Terug op de markt rijden we rechts van het stadhuis de straat in en volgen de zeshoekige bordjes ,,Scheldevalleiroute''. Voor Oudenaarde Station slaan we rechts in. Al vlug staan we aan de Scheldeboorden met een mooi zicht op de Onze-Lieve-Vrouw van Pamelekerk. Spijtig genoeg is deze kerk niet geopend voor een toevallige passant. Alleen op aanvraag zwaaien de kerkdeuren open. Na enkele kilometers zien we links van ons de Ardense heuvels liggen (foto 6). Ze zullen ons de komende twee dagen bloed, zweet en tranen kosten. Na enkele kilometers verlaten we de Scheldeboorden en rijden richting Melden (foto 7). Langs rustige wegen en mooie plekjes, zoals domein Meerse (foto 8) gaat het naar Kluisbergen. Even voorbij domein Meerse moet je wel goed opletten. De begroeiing heeft ervoor gezorgd dat de wegaanduiding niet goed zichtbaar is. Ter hoogte van het rechthoekige verkeersbord dat het einde van de weg aanduidt, moet je links weg naar Kluisbergen. Voorbij de kerk van Kluisbergen rijden we over de brug even West-Vlaanderen binnen om onmiddellijk rechts in te slaan en via de Schelde terug naar Oudenaarde te rijden. Voorbij het golfterrein heb je de keuze om rechtdoor of via een landelijke weg naar de stad te rijden.
Ons weekendje Bütgenbach met de gehandicapten van de Sint-Niklase tafeltennisclub kon niet slechter beginnen. De weersvooruitzichten voorspelden niet veel goeds en als klap op de vuurpijl moest ik mijn wagen en fietsen achterlaten in de buurt van Barchon. Koppeling kapot, was het verdict van de wegenwachter. Ik kreeg een vervangwagen en kon zo mijn weg verder zetten. Gelukkig liep het allemaal goed af. Het weer was beter dan ze hadden voorspeld en de koppeling was niet kapot. Oververhitte olie was de oorzaak van het probleem. In Bütgenbach hebben we van de nood een deugd gemaakt en in plaats van te fietsen, hebben we een tweetal wandelingen gemaakt. De hierna volgende impressie geeft een mooi beeld van de prachtige natuur aldaar.
Voor we volgend weekeinde naar Bütgenbach vertrekken, werden de beenspieren nog even getraind. Deze keer doorkruisten we de 56 km-lange Leiestreekroute. Op onze teller stond na enkele ommetjes 66 km. Een aanrader voor diegenen die van natuurschoon en protserige villa's houden. Beelden zeggen soms meer dan woorden. Daarom gaan we ze deze keer laten spreken. Kijk mee en geniet!!!!! We gaan van start aan de Koutermolen (foto 1) in Latem. Deze houten staakmolen werd vermoedelijk in 1614 opgetrokken. Hij maalde nog tot 1955. Even verderop rij je voorbij het kasteel Borluut (foto 2) in Sint-Denijs-Westrem. Na eerst nog een paardenmanege (foto 3) te zijn gepasseerd, komen we aan het kerkje van Afsnee (foto 4). Hier neem je het veer om over de Leie te varen. Vanaf nu is het enkele kilometers genieten. De kronkelende Leie levert heel wat fraaie beelden op (foto 5, 6, 7). Na enkele kilometers de Leie te hebben gevolgd, zien we links van ons de abdij van Drongen (foto 8) opduiken. Foto 9 toont de prachtige oprit van Le Grand Noble in De Pinte. Al even majestueus en mooi is de Astenedreef (foto 10), afgelijnd metlindebomen. De dreef werd tussen 1775 en 1882 aangelegd. Via schilderachtige tafereeltjes (foto's 11, 12 en 13) gaat het naar het zestiende-eeuwse kasteel van Ooidonk (foto 14 en 15). Nog enkele kilometers en we zijn terug waar we vertrokken zijn. We nemen nog even de tijd om enkele sfeerbeeldjes te schieten (foto 16, 17 en 19). We passeren ook nog het Latemse golfterrein (foto 18) en stoppen nog even in het Latemse kunstenaarsdorp (foto 20 en 21). TIP: de route wordt best opgepikt aan de Gentse Watersportbaan. Ter hoogte van het Bloso-centrum ligt een ruime parking waar je veilig uw auto kunt achterlaten. Je vertrekt dan richting centrum. Na enkele meters kom je de bordjes tegen.
De 42-km lange Lieveroute start in Lovendegem. Vanuit Antwerpen bereik je het dorp door de afrit Gent-Zeehaven te nemen en de richting Eeklo te volgen. Je blijft die richting volgen tot je op de grote baan Gent-Eeklo komt. Je neemt richting Eek:lo en na enkele kilometers zie je op je linkerhand Lovendegem aangeduid staan. Je volgt die richting tot voor Lovendegem-dorp. Daar kun je makkelijk uw wagen kwijt. Zoals steeds heeft mijn vrouwtje nu ook haar uiterste best gedaan om de mooiste kiekjes te maken. De tocht start aan het kasteel. Het domein kwam omstreeks 1858 in handen van de heer Dons de Lovendeghem (foto 1). Na ongeveer 4 km kom je aan het kanaal Gent-Oostende (foto 2). Het zal niet de eerste en laatste keer zijn dat je langs een kanaal rijdt. Negen kilometer verder kom je aan de uitlopers van het Drongengoed, het Keigatbos (foto 3), met zijn mooie dreven (foto 4). Zoals eerder gezegd kom je aan km 20 opnieuw een waterloop tegen, het Schipdonkkanaal (foto 5). Na zo 'n tweetal kilometer langs het water gereden te hebben, ga je links het bruggetje over om bijna onmiddellijk rechtsaf te slaan langs de Lieve. Die loop volg je zo 'n negental km. Wat menig idyllisch plaatje oplevert (foto 6). Ter hoogte van het bruggetje van Waarschoot-Beke is het tijd om even te verpozen in de Sint-Maurushoeve. Dan ben je iets over halfweg. Aan kilometer 37 van de route kom je in Vinderhoute dit neoclassistisch herenhuis (foto 7) tegen. Een kilometer verder rijd je bijna het park van kasteel Schouwbroek binnen. Achter het ijzeren hek staan drie majestueuze kastanjebomen (foto 8). Eén ervan is de dikste van België. Het kasteel zit verscholen achter het groen van het park (foto 9). Anderhalve kilometer verder zie je de wieken van de Van Vlaenderenmolen (foto 10) uit 1905. Deze korenwindmolen staat op een zgn. molenberg. Enkele kilometers verder komen we terug aan onze startplaats. De route loopt over meestal goed berijdbare en fietsvriendelijke wegen. Een absolute aanrader.
Wie houdt van schilderachtige poldersluisjes, weidse vergezichten, polderlandschappen en heel veel water moet zeker de Hof te Zanderoute op zijn fietsagenda plaatsen. Volgens de officiële fietsborden is deze route 35 km lang, maar bij ons stond ruim 39 km op de teller. Deze route loopt ten noorden van Hulst tot aan de Westerschelde. Je komt er via de N60 Sint-Niklaas-Hulst. Voorbij Hulst blijf je de N60 volgen en ga je richting Kloosterzande. Op de rechterkant zie je dan een molen opduiken met waterplas (foto 1). Het is nu tijd om ergens uw wagen te parkeren. Voor de oorsprong van de benaming van de route moeten we teruggaan tot in de 13de eeuw. In die periode waren heel wat monniken in de streek actief. Als uitvalsbasis beschikten ze over een zgn. ,,uithof'', zoals het Hof te Zande. We volgen de N60, richting Kloosterzande''. Na enkele honderden meters kruisen we de N60 en gaan links de polders in. Vanaf nu is het volop genieten. Al vlug zien we links van ons een enorme waterplas liggen, ,,De Grote Vogel'' (foto 2). Na Hengstdijk gepasseerd te zijn, komen we in Oude Stoof. Aan de rechterkant zie je hoe creatief mensen kunnen zijn. Het kleine hofje is volgestouwd met allerhande beelden (foto 4 en 5). Aan de Kampersche Hoek heb je een prachtig zicht op een kanaaltje dat de polder in tweeën klieft (foto 6). Daar ga je naar rechts. Voor je Zeedorp binnenrijdt kruis je eerst nog Ossenisse In de verte duiken de masten op van de zeeschepen. In Zeedorp loont het de moeite even de dijk op te lopen voor een prachtig zicht over de Westerschelde (foto 7). De schorren lijken tegen de dijken geplakt. We laten even de Westerschelde achter ons liggen en rijden via de polder met o.a. een schitterend zicht op Kreverhille (foto 8) terug naar de Westerschelde (foto 9). Vervolgens rijden we via Kloosterzande (foto 10) naar de dijk van Walsoorden en het mooie haventje (foto 11 en 12). Op weg naar Kruisdorp nog vlug even de route gecontroleerd (foto 13). We naderen nu vlug onze eindbestemming. Maar eerst houden we nog even halt bij het Wêêl (Wiel), restant van een dijkdoorbraak met een zicht op het dorp Lamswaarde (foto 14).
Voor mijn tweede fietstip schotel ik jullie een tochtje voor de wielen van ongeveer 72 km. Op deze tweede lentedag priemden af en toe de zonnestralen door het wolkendek, maar het is toch vrij koud voor de tijd van het jaar. We starten in de Driekoningenstraat, juist voorbij de spoorwegviaduct. Naast herenkleding De Waele ligt het fietspad naar Hulst. Deze oude spoorwegbedding maakt deel uit van de Dender-Waasland fietsroute (LF 38) Na ongeveer 7 km kom je aan de rotonde in Sint-Gillis-Waas. Je rijdt voorbij de rotonde, onder de brug van de expresweg Antwerpen-Knokke. Je volgt verder het fietspad door de Stroopersbossen (foto 1). In De Klinge rijd je voorbij een oud stukje spoor de Clingse bossen in. Het gebied wordt in de volksmond wel eens ,,de waterleiding'' genoemd omdat het een waterwingebied is (foto 2 en 3). In de bossen ga je naar links, richting Hulst, na enkele honderden meters kom je aan een oude wegwijzer, daar ga je naar links. Op het einde van het weggetje even naar rechts en onmiddellijk weer links. Je rijdt nu tot aan de grote baan Sint-Niklaas-Hulst en je kruist de baan. Nu gaat het naar de grensgemeente Sint-Jansteen. Aan de kerk naar links en onmiddellijk weer naar rechts. Je blijft de LF 38 (Schelde-Deltaroute) volgen. Na ongeveer 17 km ga je richting Koewacht. Vanaf hier duiken de eerste bordjes van de Fortenroute op. De route loopt langs diverse forten die door de Spanjaarden in de 16de-17de eeuw werden opgetrokken. Getuige nog de diverse aarden omwallingen die her en der het landschap sieren. Ze luisteren naar de namen van Sin-Livinus, Sint-Joseph enz... Enkele kilometers verder kom je terecht op de zogenaamde schapenwegel (foto 5, 6 en 7). Je blijft hier best op de fiets, wil je er geen besmeurde schoenen aan overhouden. Na de drollen op de schapenwegel ontweken te hebben, kom je na enkele honderden meters op de N687 terecht. Hier bestaat de mogelijkheid om de route in te korten. Ofwel ga je naar links voor de bijkomende lus, ofwel ga je naar rechts richting Axel. In Axel ga je naar links, richting golfterrein, dwars door de Smitsschorre. Als natuurliefhebber stoot het tegen de borst dat ze daar een golf- en motorcrossterrein (foto's 9 en 10) hebben aangelegd. Op woensdag wordt de rust van de natuur verstoord door brullende motoren die je van mijlenver hoort. Links ligt een uniek kunstbos (foto 8) met werk van zo 'n twaalf kunstenaars. We laten het motorengeronk achter ons en rijden voorbij de Axelse kreek. De moeite waard om even te blijven staan. Even voorbij Luntershoek rij je, volgens mij, voorbij het mooiste stuk van de route. (foto 11 en 12). De waterplassen zijn het uitverkoren terrein van diverse watervogels. Op het einde van de route hebben we ongeveer 57 km op de teller staan. Nu rest ons nog de resterende 17 km naar Sint-Niklaas. De Fortenroute staat bij ons aangestipt als een van de mooiste routes in de streek.
