Eindelijk heb ik mijn plekje op internet gevonden. Met dank aan de ,,kommaneuker''. Schrik niet lieve mensen, het woord bestaat. Op een blauwe maandag heeft hij mij in onze lievelingsclub over seniorennet en het aanmaken van blogs verteld. Sinds ik met brugpensioen ben, heb ik de liefde voor de fiets ontdekt. Samen met mijn vrouw hebben we al duizenden kilometers in de benen. Zet u maar in een luie bureaustoel en geniet mee. Of beter nog: pomp die banden op en verken ook de routes die op mijn blog met de regelmaat van een klok zullen verschijnen.
Aflevering 7 Rondje Hoge Veluwe Afstand: Zutphen-Ellecom: 28 km Royaal Rheden-route: 50 km Te volgen route: LF3a
Op dag zeven van onze Ronde van Nederland staat een verbindingsetappe gepland naar Ellecom. Na de voorbije zes dagen genoten te hebben van de gastvrijheid van de Nederlanders lieten we nu ons oog vallen op Landgoed Avegoor in Ellecom. Dit poepsjieke overnachtingsadres kregen we cadeau van enkele familieleden bij ons dertigjarig huwelijksjubileum. Onder een stralend zonnetje vertrokken we in Zutphen naar Ellecom. Omdat we afweken van de normale route, was het in Brummen wel even zoeken voor we de juiste weg vonden naar Ellecom. Johanna uit Alkmaar had ons heel keurig uitgelegd hoe we moesten rijden. Er was echter een probleem: aan Brummen Station zochten we vruchteloos naar het bordje van de Veluwezoomroute. We zijn dan maar via de grotere wegen naar Landgoed Avegoor gereden. Toen we het Landgoed aan onze linkerkant zagen opduiken, werden we overvallen door enige schroom. ,,Ze zullen ons daar graag zien komen in onze fietskledij,'' zei ik tegen mijn vrouw. ,,In hun aanbod staat toch een fietsarrangement, dus moeten ze de fietsers toch gunstig gezind zijn,'' kreeg ik als antwoord. We schraapten onze moed bijeen en reden het domein op. Wat ik vreesde, gebeurde. Links en rechts werd raar opgekeken en soms ontwaarde ik een meewarige glimlach. Een vriendelijke receptioniste checkte ons in. ,,De kamer is pas vrij vanaf 14 uur,'' zei ze. ,,Maar ik zal jullie al het fietspakket (Royaal Rheden-route) en de sleutel van de fietsenstalling meegeven. Je moet hem wel onmiddellijk terugbrengen,'' zei ze. We besloten onze fietszakken in Avegoor achter te laten en de Royaal Rheden-route te fietsen. De route heeft haar naam niet gestolen. We rijden langs heel wat domeinen met een koninklijke of adelijke achtergrond. Af en toe moet een stevig stukje geklommen worden. Bij het verlaten van het landgoed slaan we linksaf. De route is heel goed aangegeven. We volgen even de provinciale weg van Dieren naar Velp. Vrij vlug laten we de drukke baan achter ons liggen en slaan linksaf en rijden voorbij het kasteel Middachten. Het vindt zijn oorsprong in de vroege Middeleeuwen. Het is een landgoed pur sang. Het domein bestaat uit bossen, boerderijen en landbouwgronden. Daarin een park waar het kasteel gelegen is. Aan een prachtige waterplas is het tijd om ons lunchpakket aan te spreken. Met de IJssel in de onmiddellijke nabijheid fietsen we nog langs enkele adelijke plaatsen. We passeren o.a. het kasteel Biljoen in Velp. Het kasteel dateert uit de zestiende eeuw en werd gebouwd door Karel van Egmond, hertog van Gelre. Het gebouw is omgeven door waterpartijen, fonteinen en enkele idyllische plekjes. Het kasteel is evenwel niet te bezichtigen. In Velp rijden we ook nog voorbij De Watermolen. Het gebouw dateert uit 1391. Tot 1921 werd de watermolen gebruikt als korenmolen. Momenteel is er een café-restaurant in gehuisvest. Even verder duiken we het residentiële Rozendaal binnen. Na door een prachtige laan gereden te zijn waar de ene villa al mooier is dan de andere, houden we aan de rand van de Veluwe halt aan kasteel Rosendael en knopen een gesprek aan met de tuinman. Het bleek ook een fervente fietser te zijn en dat opende de poorten van zijn tuin. We mochten naar hartelust foto's maken. Onze gesprekspartner is al vele jaren in dienst van de Stichting Geldersch Landschap. Hij vertelde dat hij levenslang, ook na zijn actieve loopbaan, in een van de huizen mocht blijven wonen. Je zou voor minder in dienst blijven. Voor hij opnieuw aan de slag gaat, wijst hij ons de weg door het park van het kasteel naar de Hoge Veluwe. ,,Vergis u niet,'' zegt hij nog, ,,Je hebt eerst nog een potig klimmetje voor de boeg.'' En inderdaad. Het was puffen geblazen, maar we hebben het gehaald zonder een voet aan de grond te zetten. Boven gekomen, rijden we door een prachtig gebied naar de brandtoren van 34 m hoog. Tot op de eerste verdieping, zo 'n 6 meter hoog, kun je de toren beklimmen en heb je een adembenemend zicht op de omgeving. Na een lange afdaling, klimmen we naar het hoogste punt van de Veluwe, de Posbank. Het gaat dan langs het bezoekerscentrum waar een bordercollie demonstreert hoe je een kudde schapen bij elkaar drijft. We worden er verwelkomd door enkele blaffende honden die door mijn vrouw het zwijgen worden opgelegd. Even voorbij de Carolinahoeve komen we nog twee verloren gelopen landgenoten uit Zwijndrecht (Antwerpen) tegen. Behulpzaam als we zijn, hebben we ze op weg gezet naar Dieren. Na 50 prachtige kilometers rijden we opnieuw het Landgoed Avegoor binnen en halen we de sleutel van onze kamer op. Het begin van een groot misverstand. We kregen een enveloppe in de handen geduwd met daarop een voor ons vreemde naam. We trekken naar onze kamer en doen de deur open. We staan daar in een suite om U tegen te zeggen. Salon, vast tapijt, een prachtig opgemaakt bed. Alles in aangepaste kleuren. We konden onze ogen niet geloven. Zoveel luxe had ik in heel mijn leven nog niet gezien. We voelden nattigheid. Dat kon niet voor ons zijn, dachten we. Vlug trokken we andere kleren aan en trokken naar de receptie waar we de enveloppe toonden. ,,Oei, dat moet een vergissing zijn,'' zegde de receptioniste. ,,Jullie hebben een andere kamer. Ik zal even meegaan om jullie spullen op te halen.'' Blijkbaar had ze nog nooit van het woordje Sorry gehoord. Ze verontschuldigde zich op geen enkel moment. Aan tafel deed ik mijn verhaal aan de maître d'hôtel. Hij deed heel wat moeite om die blunder recht te zetten en bood ons een glaasje champagne aan. Hij beloofde ons ook een uitgebreid lunchpakket. De volgende morgen kregen we elk een tasje met daarin twee sandwiches, een flesje water en een snicker. Wat bij ons de volgende opmerking ontlokte: ,,Dat is ons vieruurtje. Die rijke lui moeten heel wat honger hebben. Als dat uitgebreid is, wat moet dan een normaal lunchpakket zijn.''
Aflevering 6 Fietsen van Hanzestad naar Hanzestad Afstand: 64 km Te volgen route: LF9a en LF3a (Hanzeroute)
Op de zesde dag van onze Ronde van Nederland rijden we van Zwolle (Berkum)naar Zutphen. Deze twee steden maken deel uit van de zeven Hanzesteden aan de IJssel. De Hanzesteden dateren uit de Middeleeuwen. Het is een economisch verbond van in oorsprong Duitse steden. Later kwamen daar enkele Nederlandse en Belgische steden bij. In sommige steden is nog de grandeur van vroeger te merken. Impossante koopmanshuizen sieren er het straatbeeld. In ons mooi overnachtingshuisje in Berkum (Zwolle) werden we om 7.30 uur uit onze dromen gewekt door het gebonk van twee Nederlandse rechercheurs. Nadat ze zich hadden geïdentificeerd vroegen zij vriendelijk om even de deur te openen. Zij vertelden dat ze op zoek waren naar een gevaarlijk persoon die zich verplaatste van bed and breakfast naar bed and breakfast. Bij het tonen van de robotfoto zeiden ze dat we onmiddellijk de politiediensten moesten waarschuwen als we die man zagen. We moesten niet schrikken als we vanavond in het journaal zijn robotfoto zagen, vertelden ze erbij. Nadien bleek dat ze op zoek waren naar de Joegoslaaf die in Zwolle een rechercheur in de buik had geschoten. Uiteraard was het voorval het onderwerp van gesprek aan de koffietafel. Na een stevig ontbijt gingen we onder een zwaar wolkendek op pad. Het duurde niet lang of we moesten in het centrum van Zwolle onze regenkledij bovenhalen. Met de IJssel steeds in de nabijheid reden we richting Oldeneel en Nijhe. Onderweg betrapten we nog een ooievaar op zijn nest. In Nijhe maakten we van de nood een deugd en gingen schuilen in een plaatselijk café-restaurant. We hebben het ons geen moment beklaagd. Vriendelijke bediening en eten om duimen en vingers van af te likken tegen een matige prijs. Wat we hoopten, gebeurde. Bij het buitenkomen van de taverne deed een waterzonnetje verwoede pogingen om de onweerswolken te verdringen. Een vriendelijke inwoner zette ons dan op pad naar Hanzestad Deventer. Al van ver zien we de torens van de stad opduiken. Aan het veer in Deventer wordt even getwijfeld. Moeten we nu het veer nemen of niet? De routeaanduiding is niet duidelijk. Uiteindelijk gaan we te rade bij de veerman. ,,Aan de overkant van de IJssel loopt de LF3a tot in Zutphen,'' zei hij. Wie zijn wij om deze vriendelijke man niet te vertrouwen. Hij zette ons in een mum van tijd over de IJssel. En inderdaad. 'n Vijftiental kilometer verder staan we aan de grens met Zutphen. Na ons gastadres te hebben opgezocht, nemen we ruim de tijd om de stad te bezoeken. Overnachtingsadres (aanrader): M. Gout, Waterstraat 1b, Zutphen, tel. 0575-51.24.87
Aflevering 5 Fietsen door natuurgebieden Afstand: 90 km Te volgen route: LF9a
In de vijfde aflevering nemen we jullie mee door een van de mooiste provincies van Nederland: Drenthe. We reden vijftig kilometerlang het ene natuurgebied uit het andere in. Het begon al na ongeveer 11 km. In Veenhuizen leidt ons een zandweg naar het Fochteloërveen. Ik waande me even in de Hoge Venen. Het Fochteloërveen is een van de laatste en grootste hoogveengebieden van Nederland. In het gebied komen o.a. drie slangensoorten voor: de ringslang, gladde slang en de adder. Je treft er o.a. ook de kraanvogel aan naast enkele zeldzame plantensoorten. Langs de grazende Gallowaykoeien rijden we naar het volgende natuurgebied. a 42 mooie kilometers rijden we het Uffelterveen binnen. Paddestoel 24990 leidt ons naar de Hunebedden. Deze in oorsprong grafkelders stammen uit 2500 jaar voor Christus. Geschiedkundigen gaven die periode de Trechterbekercultuur mee omdat de bekers een trechtervormige hals hadden. Door het mooie golvende heidelandschap rijden we naar Nijeveen en komen we na 60 kilometer aan het knooppunt van de LF9a, richting Zwartewatersklooster. De uitgestrekte natuurgebieden liggen nu bijna achter de rug. De grote boerderijen nemen nu hun plaats in. Aan de Staphorster Grote Stouwe stellen we vast dat we in het gedeelte van Nederland komen waar een strenge Protestantse orde de plak zwaait. Een vreemdeling durven ze hier bijna niet in de ogen kijken. Van twee jonge dames die hun telgen aan de borst koesterden, kregen we wel een schuchtere glimlach. Spontaan moet ik aan een uitspraak van een cafébaas uit Westkapelle denken als ik hem zei welke route we gingen fietsen: ,,Nou jong, daar worden op zaterdag de kippen van de hanen gescheiden.'' Een tiental kilometer verder staan we in Hasselt, midden het feestgedruis. De gemeente is gelegen aan het Zwarte Water en ligt in de provincie Overijssel. Aan de kade staan diverse kraampjes en we raken even het noorden kwijt. Het blijkt geen eenvoudige klus te zijn om iemand te vinden die ons opnieuw op het juiste spoor naar Zwolle kan zetten. Uiteindelijk hebben we iemand gevonden en die stuurde ons langs de molen de dijk op wat ons enkele prachtige beelden opleverde. Na enkele minuten worden we ingehaald door een vriendelijke slanke man op een gammele fiets. Het bleek de veerman te zijn die ons enkele kilometers via het Haersterveer de Vecht overzette. Hij deed dat niet voor hij ons een kopje thee heeft gepresenteerd. In de verte duikt de kerk van Zwolle op. We blijven de LF9a volgen tot in Berkum waar we ons overnachtingsadres opzochten. Het bleek een gerenoveerde boerderij te zijn waar we, samen met nog een Nederlands koppel, het huis alleen voor ons hadden. Overnachtingsadres: T. Wennemars, Boerendanserdijk 71, tel. 038-453.24.01 of 06-51882427.
Aflevering 4 Kop van Holland gerond Afstand: 79 km Te volgen route: vanaf Lauwersmeer LF14 tot in Groningen. Vanaf stadspark Groningen LF9a tot in Norg
Vandaag ronden we de kop van Holland en doorkruisen de provincie Groningen. We rijden langs het Lauwersmeer, een prachtig stukje natuurgebied. Het ligt volgens mij in het dunst bevolkte deel van Nederland. De gemeente Lauwersoog is vrij jong en ontstond in 1969 na de indijking van de Lauwerszee. Lauwersoog is ook bekend als vaste ankerplaats voor de veerboot naar Schiermonnikoog. Het eiland is vanop de oever duidelijk te zien. We rijden langs enkele lieflijke plaatsjes, zoals het Reitdiep in Zuidhorn. We rijden nu de provincie Groningen binnen. Dat is duidelijk af te lezen uit de plaatsnamen die voor een Vlaming verstaanbaarder zijn dan het Fries. We rijden door het mooie stadspark. Op de achtergrond tekenen zich de contouren af van het gebouw waar de Nederlandse Gasunie. is gehuisvest. Het gebouw werd enkele maanden geleden verkozen tot mooiste gebouw van Nederland. We belanden zo in Ezinge, een deelgemeente van Winsum, dat 900 inwoners telt. Het dorp heeft een beschermd dorpsgezicht en is gebouwd op een wierde. Een wierde is, zoals een Friese terp, op een heuvel gebouwd waar de lokale bewoners hun toevlucht zochten bij watersnood. Aan het landschap is duidelijk te zien dat we de provincie Groningen langzaam maar zeker achter ons laten. Het gebied wordt bosrijker en zandiger. Juist over de Groningse provinciegrens slaan we onze tenten op in Norg aan de Oosterduinen. We mogen de hemel prijzen dat een lokale meid zo vriendelijk was om ons naar ons overnachtingsadres te loodsen. Zonder haar hulp zouden we het nooit gevonden hebben. Ook daar hetzelfde verhaal: een vriendelijke en gastvrije onthaal waar honderduit werd verteld. Precies alsof we elkaar al jaren kenden. Overnachtingsadres (aanrader): C. en T. van der Meer, Oosterduinen D-82, Norg, tel. 0592-61.23.89.
Aflevering 3 Naar Lauwersmeer Afstand: 75 km Te volgen route: LF10
Op dag 3 gaan we naar de kop van Holland. Het wordt een tocht langs imposante Friese boerderijen, uitgestrekte weilanden, prachtige waterlopen en open tuinen. Na enkele kilometers rijden we voorbij de prachtige kerk van de St.-Jacobiparochie. Op weg naar Nieuwe Bildtzijl passeren we een hoog karakteristiek huis uit 1899. Op de tweede verdieping werden de vergaderingen van de volmachten en ingelanden gehouden. Tegelijkertijd kon men zo de situatie op zee en op de dijken in de gaten houden. Omstreeks de middag rijden we voorbij een open tuin. Zoiets is in Vlaanderen ondenkbaar. Bij ons zijn dergelijke tuinen slechts toegankelijk tijdens speciale themadagen. Aan de ingang lag zelfs een gastenboek waar de bezoekers hun bevindingen kunnen neerpennen. Een mooiere omgeving om de knapzak aan te spreken bestaat niet. Na 35 km rijden we in Hegebeintum over een terp. Dergelijke heuvels komt men in Friesland regelmatig tegen. In lang vervlogen tijden zochten de mensen bij overstroming er een onderkomen. Zo zijn verscheidene dorpen ontstaan. Na 60 km rijden we door Moddergat. Hier sloeg op 22 mei 1883 het noodlot toe. De plaatselijke bevolking die hoofdzakelijk van de visvangst leefde, had vis nodig. Ondanks de storm vaarden 22 schepen uit. Zeventien vaartuigen vergingen met man en muis. Van de 109 opvarenden kwamen er 83 nooit terug. De zee vas hun graf geworden. Nadat de storm gaan liggen was, spoelde op Schiermonniksoog een schip aan. De plaatselijke bevolking wreef zich al vergenoegd in de handen omdat ze dachten dat er heel wat te jutten viel. Toen ze uit het gekantelde vaartuig geklop hoorden, zaagden ze een gat in de romp. Zo vonden ze nog een twaalfjarige scheepsjongen die aan een luchtbel zijn leven te danken had. Op de dijk in Moddergat staan enkele gedenkstenen met de namen van de verongelukten. Hele families werden ontmand. Mijn gedachten gaan spontaan meer dan een eeuw terug. Hoe moeten de vrouwen zich toen hebben gevoeld in een periode dat er nog geen sociaal vangnet bestond. Een vijftiental kilometer verder zien we de bruggen van Lauwersmeer opduiken. Ons van geen kwaad bewust rijden we tot aan het Lauwersmeer waar de weg werd gevraagd naar ons overnachtingsadres. Toen bleek dat we ongeveer negen kilometer te ver waren gereden. De moed zakte ons even in de schoenen. We moesten nu negen kilometer terugbeuken tegen de wind, maar de vriendelijke gastvrouw deed ons het leed vlug vergeten. Overnachtingsadres (aanrader):E. Vander Herberg (boerderij-pension), Schanserwei 5, Lauwersoog, tel. 0519-32.12.95, richting Oostmahorn. We betaalden er 55 euro voor twee personen, overnachting inclusief ontbijt.
Aflevering 2 Over de afsluitdijk Afstand: 88,5 km Te volgen route: LF10
Zijn jullie al over de Afsluitdijk gereden? Hoe breed is hij? Is dat 'n dijk zoals de Brouwersdam of staat hij op pijlers? Het is maar 'n kleine greep van vragen die mijn vrouw afvuurde telkens ze fervente fietsers tegenkwam. Zij heeft het immers niet zo begrepen op grote hoogtes. Vooral als ze onder haar voeten de gapende afgrond ziet, durft ze geen stap meer verderzetten laat staan fietsen. Vandaag was het dan zo ver. We moesten de gevreesde Afsluitdijk over. We dachten dat er geen alternatief was, maar volgens Johanna uit Alkmaar is er wel een via Flevoland. Enigszins gerustgesteld door onze gastvrouw in Callantsoog trokken we op pad. De zon deed verwoede pogingen om door het zware wolkendek te priemen. Na ongeveer 25 kilometer voelde ik mijn achterband langzaam maar zeker leeglopen. Na een tweetal keren bijgepompt te hebben, juist voldoende tot het volgende dorp, gaf mijn band met een diepe zucht de geest. We hadden heel wat geluk die dag. De fietsenmaker was juist bezig aan zijn laatste uren voor zijn jaarlijks verlof. Mijn vrouw lachte hem vriendelijk toe en aan zoveel charme kon hij niet weerstaan. 'n Halfuurtje later en 15 euro armer konden we opnieuw op pad. 'n Tiental kilometer verder doemde de ,,gevreesde'' Afsluitdijk op. Wat vooraf een ,,monstertocht'' leek, viel heel goed mee. De wind stuwde ons over de 75-jarige Afsluitdijk die de Waddenzee van het IJsselmeer (voormalige Zuiderzee) scheidt. Aan de voeten van de bedenker van het hele project, ir. Cornelis Lely, kwamen we een Zeeuws echtpaar uit Axel tegen. Na een gezellige babbel kropen we opnieuw op de fiets. Op weg naar de Lorentz-sluizen reden we nog voorbij een kasseilegger. De strijd tegen het water is een strijd voor en door de mens stond te lezen op de sokkel. Even later stonden we met onze beide voeten in Friesland en reden we door het mooie Harlingen Onze teller stond op 88,5 km toen we aanklopten bij ons gastgezin in Oosterbierum. Het was alsof we elkaar al jaren kenden. Onze gastvrouw weet hoe ze iemand moet ontvangen. Mevrouw van der Zee bleek een BABS te zijn of in het Nederlands een Beëdigd Ambtenaar Burgerlijke Stand. Ze moest de jonge of minder jonge paartjes in de echt verbinden. Omdat de gemeenten zo ver uit elkaar liggen, worden dergelijke mensen aangesteld. In het dorpje zelf is niets te beleven. Geen café, geen restaurant, geen winkel. Wat bij mij de bedenking ontlokte: Wat doen jullie, b.v. tijdens de koude wintermaanden? Vergis u niet, zei de gastvrouw. Ons dorpje telt maar 600 zielen, maar er zijn meer dan twintig verenigingen. De gastvrouw des huizes leidt u met heel veel plezier door haar open tuin. Overnachtingsadres (aanrader): F. v.d. Zee, Konkelswei 1, Oosterbierum, tel. 0518-48.14.56. (Vrienden op de Fiets).
Op dinsdag 24 juli konden we eindelijk de vruchten plukken van een dagenlange voorbereiding en gingen we van start voor onze Ronde van Nederland. Met de brochure van Vrienden op de Fiets binnen handbereik werden onze routes uitgezet. Het boeken van onze overnachtingsadressen verliep heel vlot. Dat liet alvast het beste verhopen voor onze tocht. We kwamen niet bedrogen uit. Bijna overal werden we vriendelijk ontvangen. Op onze tocht was een hoi niet uit de lucht. Soms speelde een vriendelijke Hollandse deerne voor gids naar ons gastadres of zette een veerman ons op het juiste spoor. Een andere keer had iemand zoveel vertrouwen in ons dat er adressen werden uitgewisseld. Kortom een ervaring om nog eens te beleven. Bedankt gastvrij Nederland. Met speciale dank aan Johanna uit Alkmaar voor het doormailen van routeplannetjes. In elf afleveringen laten we jullie via tekst en foto's meegenieten van een mooi stukje Nederland.
Aflevering 1 Naar Callantsoog Afstand: 82,50 km Te volgen route: LF7b. Vanaf Alkmaar LF1
Onder een druilerige regen vertrokken we dinsdagmorgen richting station. Daar namen we de trein naar Berchem waar we overstapten op de internationale trein naar Amsterdam. Na een klein incidentje met vermoedelijk een geesteszieke kwamen we met enige vertraging aan in Amsterdam Centraal. We zetten onmiddellijk ,,koers'' naar het veer over het IJ. Onze Ronde van Nederland kon onder een zwaar bewolkte hemel beginnen. Nauwelijks hadden we de eerste kilometers afgehaspeld of er viel wat motregen. Gelukkig was dat maar van korte duur. In het natuurgebied 't Twiske kregen we een eerste tegenslag te verwerken. Een fikse zijwind blies mijn bescherming van mijn fietsketting weg. Een dergelijke bagatel tastte geenszins ons humeur aan. Een tiental kilometer verder komen we in Koog-aan-de-Zaan (zie foto's). Hollandser kan het niet. Verscheidene windmolens staan er ons op te wachten. Geflankeerd door houten huizen. Beukend tegen een wind die soms stormkracht aannam reden we naar Alkmaar waar Johanna ons opwachtte. Treinvertraging, stormwind en een slechte inschatting van de afstand zorgde ervoor dat we elkaar misliepen. Sorry Johanna. Onder de schaduw van een Alkmaarse kerk werd onze pick-nick naar binnengewerkt en ging het naar het prachtige dorpje Schoorl waar de klimduin voor de kinderen een attractiepool van jewelste is. Ongeveer twaalf kilometer voor Callantsoog rijden we via de Hondbossche Zeewering bijna het water in. Later dan gepland belanden we in Callantsoog waar onze gastvrouw alle hoop had opgegeven ons te zien. Ze vertelde dat enkele gasten die met de veerboot van Vlieland zouden komen, hadden afgebeld omdat de veerboot niet uitvaarde.
Totale afstand: 190 km Parcours dag 1: Vanuit Sint-Niklaas volgen we de LF38 die ter hoogte van Zelzate overgaat in de LF51. Vanaf de Caniskreek in Zelzate volgen we de knooppunten: 85 - 72 - 79 - 90 - 87 - 86 - 88 - 13 - 12 - 15 - 10 - 19 - 18 - 35 - 33 - 24 - 23 - 22 - 7 - Veerdienst Breskens - 86 - 85 - 83 - 82 - 56 - 55 - 54 - 21 - 23 - 22 - 20 - 16. Eindpunt Oostkapelle. Overnachtingsadres: via Vrienden op de Fiets. Bron: Landelijke Fietsroutes en knooppuntennetwerk Zeeland/West Zeeuws-Vlaanderen Parcours dag 2: LF1 Overnachtingsadres: 't Wapen van Marion in Oostvoorne.
De voorbereiding van een elf dagen durende fietstocht door Nederland nam zoveel tijd in beslag dat ik u nu pas onze tocht naar Oostvoorne kan voorschotelen. De weermannen beloofden ons midden juli een warm weekeinde, maar we werden op een heel ander weermenu getrakteerd. De weergoden hadden voor ons een bewolkte tot zwaar bewolkte hemel klaarliggen, flink gekruid met een stevige bries, overgoten door een fikse regenbui en geflambeerd met enkele bliksemschichten. Beelden zeggen meer dan woorden: kijk en geniet.
La Ligne 38 Afstand: 37 km Start: kerk Hombourg Aanduiding: Ravel (Waalse tegenhanger van onze fietsroutes Parcours: licht heuvelachtig, volledig verkeersvrij Aard weg: 25 km sintelbaan, bij slecht weer moeilijk lopend. De rest is asfaltbaan.
In Wallonië hebben ze sedert enkele jaren ook de toeristische troeven van een oude spoorwegbedding ontdekt. Aan de rand van de Voerstreek, tussen Hombourg en Chaudfontaine ligt er zo een. Eind de 19de eeuw verbond de spoorweg Chênée met Pombières. Midden de twintigste eeuw kreeg het spoorverkeer zware concurrentie van het wegvervoer. Enkele jaren later werd de spoorlijn opgedoekt. In 1992 werden de sporen weggenomen en even later werd een nieuw fietspad geboren. Het loopt dwars door het land van Herve van noord naar zuid. La Ligne 38 mag alleen worden gebruikt door joggers, wandelaars, fietsers en ruiters en is daardoor biezonder veilig. We gingen van start aan de kerk van Hombourg. Wie met de auto komt, kan zijn wagen veilig stallen op de parking voor de kerk. Een afdaling van ongeveer 600 m leidt de fietser naar het fietspad. De eerste 20 km krijgen we een sintelbaan onder de wielen geschoven. Enkele kilometers lang gaat het licht stijgend. Even voor Micheroux gaat de sintelbaan over in een goed lopend asfaltbaantje. Na ongeveer 15 kilometer knijpen even de remmen dicht bij het Fort van Battice. Het fort werd gebouwd in de jaren dertig. In mei 1940 werd het geduende 12 dagen bestookt door zwaar Duits geschut en vliegtuigen. Een tentoonstelling toont een toren met twee 75 mm kanonnen en fresco's in de ondergrondse kazerne. Het complex telt ook bunkers met 60 mm kanonnen en compleet gerestaureerde machinegeweren. Het fort is enkele op zaterdag te bezichtigen van donderdag 1 maart tot vrijdag 30 november. Na afspraak is tussen 1 maart en 30 november op de laatste zaterdag van de maand begeleid bezoek mogelijk. Het fietspad loopt verder rechtdoor tot in Vaux-sous-Chèvremont. Aan het kerkhof moet je rechtsaf het rode pad nemen. Een tweetal kilometer verder staat je aan de oevers van de Vesder.
Pâturages de la Kys Adres: Kys 47, 3791 Remersdaal Accommodatie: hoeve-toerisme. Van de toeristische dienst kreeg de accommodatie vier klaverjes toegekend. Het zijn ruime appartementen met alles erop en eraan. Hoe te bereiken?: vanuit Antwerpen neem je de E313. In de omgeving van Luik neem je de E40 (richting Aachen Verviers Maastricht). Daarna g je richting Trèves Spa Verviers Battice). In de omgeving van Verviers ga je richting Battice (opgelet: uitrit ligt onmiddellijk in bocht). In de omgeving van Battice neem je de uitrit naar Aubel. Je rijdt door het centrum van Aubel. Boven de helling dwars je een grote baan. Na enkele honderden meters kom je op een kleiner kruispunt. Rechts gaat het naar het centrum van Remersdaal. Wij nemen links, richting Sint-Pietersvoeren. In het bos neem je het eerste weggetje naar links. Na enkele honderden meters ben je op uw eindbestemming. Bron route: knooppuntenkaart Zuid-Limburg.
Voor ons vijfdaags verblijf in de Voerstreek lieten we ons oog vallen op een van de kleinere dorpen in de Voerstreek: Remersdaal. Het dorp is niet meer dan een lange straat en ligt geprangd tussen het Waalse dorpje Aubel en de Nederlandse grens. Het telt 400 inwoners. De huizen liggen verspreid tussen de uitgestrekte weiden van het land van Herve. Het is de meest verfranste gemeente van de Voer en de enige gemeente in de Voer waar de eucharistievieringen nog in het frans worden opgedragen. Verscholen in het woud ligt Pâturages de la Kys. Een landbouwer heeft daar zijn gebouwen omgevormd tot ruime appartementen. Het is een paradijs voor kinderen. Ze kunnen er spelen en ravotten zonder het gevaar om onder een auto terecht te komen. Het gebouw ligt immers aan het einde van een doodlopende straat. Door een gewezen ziekte heeft de boer des huizes zijn landbouwactiviteiten ingeperkt. Hij houdt nu nog alleen koeien voor de vleesproductie. Pâturages de la Kys is de ideale uitvalsbasis voor wandel-, fiets- en autotochten. Op onze eerste dag werd de omgeving verkend. We kwamen in een onooglijk klein dorpje terecht. Het leek wel Bokrijk. Het eentje vakwerkhuisje verdringt er het andere (zie foto's). Vanuit Pâturages de la Kys is Maastricht met de fiets makkelijk te bereiken. Het ligt op zo 'n 25 km rijden van Remersdaal. Je rijdt door het bos en slaat rechtsaf. Op de N648 ga je linksaf, richting De Plank. Op een heuvelachtig parcours rijd je eerst enkele kilometers op de rijbaan. Eens je op Nederlands grondgebied bent, dwars je de rijweg en ligt een vrijliggend fietspad naar u te lonken. Je blijft het fietspad volgen tot op een T-splitsing. Je dwarst de N278 om aan de overzijde links naar Maastricht te rijden via Margraten en Cadier en Keer. De laatste kilometers gaat het sterk bergaf en voor je het weet rijd je Maastricht binnen. Maastricht heeft heel wat te bieden. Voor de kooplustigen zijn iedere eerste zondag van de maand de winkels open. We beperkten ons tot een bezoekje aan het sfeervolle Vrijthof met de Sint-Janskerk en de Onze-Lieve-Vrouwe Basiliek. Daarna zochten we de Maas op en rijden over de brug en slaan onmiddellijk rechtsaf. Via knooppunten 02, 04, 75, 74, 78 rijden we in Mesch België opnieuw binnen. Als we 's Gravenvoeren bereiken, komt de klimgeit in ons boven. Na in Sint-Martensvoeren nog wat bijgetankt te hebben, vatten we de laatste kilometers naar Remersdaal aan en die zijn de moeite waard. Het wordt puffen, zweten, hijgen, vloeken geblazen. Het gaat steeds in stijgende lijn tot in het bos waar we rechts inslaan en zo opnieuw Pâturages de la Kys bereiken.
Laak- en Neteroute Afstand: 53 km Start: Jeugdherberg Boswachtershuisje, Papedreef 1, Westerlo Parcours: lichtlopende banen met af en toe verharde boswegels. Bewegwijzering: de route is goed aangeduid, maar de plaatsing van de borden is soms ongelukkig. Sommige borden hangen tegen electriciteitspalen en als je niet oplet rijd je er zo voorbij.
Een dag voor ik opgenomen werd in het ziekenhuis voor een chirurgische ingreep reden we de Laak- en Neteroute. De titel van de route is wel misleidend. Je kruist wel de beide rivieren, maar je rijdt niet kilometers langs de oever. De route is er een van hoogten en laagten. De ene keer rij je door prachtige natuurgebieden, de andere keer moet je ellenlang rijden langs druk bereden wegen. Ik ga geen gedetailleerde routebeschrijving geven omdat er een goeie bewegwijzering is. We gaan van start aan het boswachtershuisje, dat ligt achter het kasteel de Merode in Westerlo. Volgens de inwoners is hun gemeente de Parel van de Kempen. We rijden de prachtige dreef in. Daar moet je wel even uit uw doppen kijken. Je moet de rode (paarse) pijl naar links volgen. Na enkele honderden meters kom je aan de Nete. Halverwege de route, ter hoogte van de abdij van Averbode, kun je kiezen tussen verder te rijden langs het fietspad of een onverhard pad te nemen dwars door de Averboodse bossen. We kiezen voor het laatste, maar niet voor we eerst een bezoek gebracht hebben aan de abdij. We rijden onder het prachtig poortgebouw de abdij binnen. Naast het poortgebouw bevindt zich het armengat; Behoeftigen kregen vroeger langsdaar een knoet brood. Onze aandacht wordt getrokken door de prachtige abdijkerk. Die werd eind de jaren 1600 in gebruik genomen. De kerk herbergt een prachtig hoogaltaar uit midden de achttiende eeuw en mooie houten sculpturen. Mijn bewondering en waardering voor de ambachtslui uit de achttiende eeuw neemt toe. Als je de kerk verlaat zie je aan de rechterzijde het gastenkwartier. Daarna gaat het richting abdijkerkhof. Hier ligt Ernest Claes begraven. In mijn jeugdjaren waren zijn werken verplichte lectuur. Wie kent niet De Witte, Wannes Raps, Pastoor Campens en Charelke Dop. Na ons bezoek aan zijn Claes' laatste rustplaats rijden we terug en dwarsen de drukke baan en rijden het bos binnen. Na enkele kilometers komen we in Langdorp en beklimmen we met knikkende knieën de Heimolen. Vooral mijn vrouw levert een bovenmenselijke inspanning. De Heimolen is een staakmolen uit 1662. Dat betekent dat hij kan gedraaid worden. Het hele gebied, inclusief de molen, is in handen van Natuurpunt. Tijdens de zomermaanden krijg je op zondagnamiddag een gratis rondleiding door enkele vriendelijke vrijwilligers. Na enkele keren de Nete gedwarsd te hebben komen we terug in Westel, zoals de inwoners van Westerlo hun gemeente noemen. Op het einde van de rit stoppen we nog even bij een bouwvallig huis voor een kilootje aardbeien. We hebben het ons niet beklaagd: ze waren verrukkelijk.
Aa-valleiroute Afstand: 53 km Start: CC De Wouwer, Kloosterstraat, Ravels Bewegwijzering: uitstekend Traject: goed berijdbare betonnen landbouwwegen en verharde boswegels. Aanrader: de terrasjes rond het dorpsplein van Hilvarenbeek.
We gaan van start aan het cultureel centrum De Wouwer. In een mum van tijd zitten we in de natuur. Het eerste wat opvalt: aan rustplaatsen is er geen gebrek. Zelfs hier en daar staat een mobiel toilet opgesteld. Na ongeveer zes km komen we aan het Kapelleke van de Mosdijk. De kapel kreeg zijn huidige vorm in 1960. Uit dankbaarheid voor het redden van zijn nicht uit een waterput, bouwde een missiepater hier een kapel. De plek werd door Het Nieuwsblad in de categorie ,,Kerken en Kapellen" trouwens uitgeroepen tot mooiste plekje van Vlaanderen. Langs rustige landbouwwegen rijden we nu van het ene groene plekje naar het andere. Voor we de Nederlandse grens overschrijden, rijden we in Poppel opnieuw een gebedshuis voorbij. 1735 staat boven de toegangsdeur. In dat jaar werd in Poppel een heiligschennende diefstal gepleegd. Op de plaats waar de hosties werden gevonden, bouwden de gelovigen een kapel. Eens we de grens over zijn, doemt in de verte de majestueuze toren van de Hilvarenbeekse Petruskerk op. Op het beschermde dorpsplein is het echt genieten. Via Esbeek bereiken we een prachtig stukje natuur: Landgoed De Utrecht. Het gebied is zo 'n 2700 hectare groot. Levensverzekeringsmaatschappij De Utrecht ontgon het heidegebied. De monumentale brandtoren met houtvesterswoning is er nog een stille getuige van. Via De Mierden en Reusel bereiken we het kanaal Antwerpen-Turnhout. Na enkele kilometers langs het kanaal gereden te hebben, gaat het door het bos terug naar ons beginpunt. Deze tocht is beslist een aanrader en wat ons betreft eentje om terug te zien.
Een tocht door het Hageland Afstand: 60 km Startplaats: kerk van Tildonk Parcours: heuvelachtig Bewegwijzering: slecht, ga niet op pad zonder degelijke routebeschrijving. Deze prachtige route verdiende een betere bewegwijzering. Aanrader: In den Rozenkrans, aan abdij van Vlierbeek. Op maandag gesloten
Om door het Hageland te fietsen moet je wel geen klimgeit zijn, maar 'n goeie conditie is toch lekker meegenomen. We gaan van start aan de kerk van Tildonk en duiken het straatje aan de kerk in. Een paar honderd meters verder gaan we naar rechts en komen aan de brug over de Leuvense Vaart in Tildonk. Met het water aan onze linkerzijde rijden we verder naar Leuven. Ongeveer vijftien kilometer verder komen we aan de brug in Leuven en worden we voor de eerste keer getrakteerd op een verwarrende wegaanduiding. We gaan over de brug en slaan onmiddellijk rechtsaf om een paar meter verder links naar het station te rijden, maar dat is pas nadat we voor de eerste keer misreden met dank aan de gebrekkige bewegwijzering. We nemen het rond punt. Door het provinciaal recreatiecentrum van Kessel-Lo gaat het naar de abdij van Vlierbeek. Die werd gesticht in 1127 door de Benedictijnen van Affligem. Het loont de moeite om even over de kasseien te dokkeren en onder de Westerpoort te rijden. Het behoort tot het oudste deel van de abdij. De abdij is te bezoeken op zondag tussen 9 en 18 uur. Na enkele meters komt je terecht in een oase van stilte en rust. Onder de bomen kunt u In den Rozenkrans de innerlijke mens versterken. Daarna gaat het richting Linden. Voor het eerst moeten we uit het zadel voor een pittige klim. In het Chartreuzenbos komen we op de Horstroute terecht. Vanaf nu is het raadzaam deze route te volgen. Die is beter aangeduid. Die route brengt ons tot aan het kasteel van Horst. De waterburcht dateert uit de veertiende eeuw. Willy Vandersteen liet er zijn Rode Ridder allerlei avonturen beleven. We blijven die route volgen tot aan de E314. Daar scheiden onze wegen en volgen we opnieuw de aanduidingen van de Winge- en Demerroute. Af en toe krijgen we een stevige klim te verwerken wat prachtige vergezichten oplevert. We fietsen o.a. ook langs de wijngaarden van het Hageland. De streek heeft zich sinds enkele jaren ontpopt tot de wijnstreek van België. Zo belanden we in Aarschot waar we de Demer opzoeken die we kilometerslang volgen tot in Werchter. Enkele kilometers verder staan we opnieuw in Tildonk. Deze route is een absolute aanrader, maar voor de toeristische dienst is er nog werk aan de winkel.
Onze knooppuntentocht start in het historische Veurne. We zoeken de binnenstad niet op, maar rijden naar het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke. Voor de brug slaan we rechtsaf en volgen enkele tientallen meters het water om dan links over het bruggetje te rijden en de Lo-vaart gedurende een 13-tal km te volgen. Geef uw ogen de kost. Je rijdt door een prachtig stukje natuur. Als de kerk van Lo-Reninge en de Markeymolen van Pollinkhove opdoemen, rij je nog ongeveer 2 km langs de vaart. De Markeymolen dateert uit 1797 en werd in 1993 volledig gerestaureerd. Aan knooppunt 55 verlaten we de Lovaart en trekken de idyllische dorpjes van Bachten de Kupe in. In Pollinkhove is het tijd om even te rusten in Den Arend met zijn gezellig terras. Via Gyverinkhove en Izenberge rijden we naar Leisele. We zijn nu de grens of de schreve, zoals ze in het West-Vlaams zeggen, genaderd tot op 2 km. Af en toe moeten we een tandje kleiner schakelen, het gaat hier behoorlijk op en neer. Aan knooppunt 24 rij je in het centrum van Houtem voorbij de mooie Onze-Lieve-Vrouwe Hemelkerk met zijn massieve toren. Rechts staat de pastorie. Tussen januari 1915 en oktober 1918 was hier het hoofdkwartier van het Belgisch leger gevestigd. Koning Albert I kwam er regelmatig langs. Er resten ons nu nog een tiental km naar Veurne. Even voorbij Bulskamp zien we de gekende contouren van de torens van het middeleeuws stadje opduiken.
Krekendalroute toont mooie plekjes Afstand: 45,5 km Start: Stadhuis Diksmuide Parcours: licht glooiend, goed berijdbare wegen Bewegwijzering: in de buurt van Koekelare ontbreekt bordje door werkzaamheden. Op het einde van de tocht ligt bordje tegen de vlakte. Bron: fietskaart en gids van West-Vlaanderen, uitgegeven door Het Nieuwsblad
We gaan van start aan het stadhuis van Diksmuide. De stad was tijdens de eerste wereldoorlog één van de frontsteden en werd bijna helemaal vernield. Vanaf 1919 verrees Diksmuide stap voor stap uit het puin. Als we met ons gezicht naar het stadhuis staan gaan we naar rechts om na enkele meters links in te slaan. Tot in Koekelare is er een zeer duidelijke bewegwijzering. In het dorp van Koekelare is er blijkbaar een bordje verdwenen door werkzaamheden. Op de T-splitsing gaat het naar rechts om even verder links in te slaan. Zo komen we in het centrum van Koekelare. De route leidt ons door het fraai gemeentelijk park. Vanaf nu worden onze klimtalenten nog eens getest. Je moet niet bepaald een berggeit zijn, maar enige conditie is nuttig. Via Emielshoek en Ruidenberg, waar je een mooi panoramisch zicht hebt, bereiken we Kortemark of de molengemeente. Op een boogscheut van elkaar rijden we achtereenvolgens langs de Koutermolen, Wullepitmolen en Couchezmolen. De Koutermolen is waarschijnlijk de oudste van de drie. In geschriften uit begin vijftiende eeuw is er voor het eerst sprake van. De wullepitmolen dateert uit de 17de eeuw. Hij werd in 1923 van Zerkegem naar Zarren overgebracht. De couchezmolen is de jongste van het drietal. Met zijn zeven zolders is hij een van de hoogste molens in België. In Zarren rijen we via Houthulst en Klerken terug naar onze startplaats.
Lange Lisroute doet naam eer aan Afstand: 37 km Parcours: biljartvlakke asfaltwegen Bewegwijzering: zeer goed Bron: fietskaart en gids van West-Vlaanderen uitgegeven door Het Nieuwsblad
De lange Lisroute heeft haar naam niet gestolen. De boorden van de meeste waterlopen zijn getooid met lis. We gaan van start in Nieuwpoort. Langs de achterzijde van de Kompas Camping rijden we langs de IJzer tot in Mannekensvere. Als we de IJzer verlaten worden we al vlug geconfronteerd met een zwarte bladzijde uit de geschiedenis van de streek. In de Hemmestraat in Ramskapelle stortte op 28 juli 1944 een Brits Halifaxbommenwerper neer. Een echtpaar en twee bemanningsleden verloren er het leven. Het toestel was op weg om V1-lanceerinstallaties te bombarderen, maar werd voor de Belgische kust geraakt door Duits geschut. De piloot kon op het nippertje Nieuwpoort-Stad vermijden. Voor hij neerstortte kon hij zijn bommen nog droppen tussen Sint-Joris en Ramkapelle. In Ramskapelle, aan een restant uit de eerste wereldoorlog, slaan we links in. Via het schilderachtige Booitshoeke rijden we naar Veurne. We rijden nu enkele kilometers langs het kanaal Veurne-Nieuwpoort om dan richting Oostduinkerke in te slaan. Even voor Sun Parcs, aan de Canadahoeve, slaan we rechts in. En rijden zo terug naar de plaats waar onze tocht begon.
Wandelen langs de Lomme Start: Viskwekerij Mirwart Afstand: 7,5 km Hoe te bereiken?: via afrit 24 (Euro Space Center) van de E411, richting Sint-Hubert Bron: Mooiste wandelingen in de Ardennen van Julien van Remoortere
Verscholen achter de Ardeense heuveltoppen en verborgen door een 1200 ha groot provinciaal woud, le Pré des Forges (de weide van de ijzersmelterijen), ligt op 8 km ten noordwesten van Sint-Hubert Mirwart. We beginnen onze wandeling aan de boorden van de Lomme, een zijrivier van de Lesse. We volgen de halfverharde weg langs de viskwekerij en steken het riviertje Marsau over via een dikke plank. We volgen de hoofdweg rechtdoor. Die buigt links weg van de spoorbaan. We wandelen nu door het dichte woud. De weg stijgt hier matig. We komen dan op een kruispunt van wegen. We slaan rechtsaf en volgen de snel dalende asfaltweg. Bij het kruisen van de beek slaan we onmiddellijk rechtsaf. We lopen nu tussen de rotswand en het beekje en komen zo terug aande spoorbaan. De kerk van Mirwart en het imposante kasteel is nu goed te zien. Het gaat verder in dalende lijn en spoedig ligt de spoorweg hoger dan de wandelweg. Even verder duikt u onder de spoorweg door. De weg buigt nu naar links. Je blijft nu de kronkelende Lomme volgen. De stroom leent zich uitstekend voor het maken van enkele mooie vakantiefoto's. U blijft rechtdoor lopen en even verder komt u aan een weggetje dat naar een bruggetje leidt. Een mooiere plaats om uw picknickzak aan te spreken,bestaat niet. Daar ga je naar links en blijft steeds de weg volgen. Je duikt opnieuw onder de spoorweg om even verderop de eerste weg links in te slaan, het gaat meteen bergop. Na 50 m kiest je bij een Y-vormige splitsing de rechterweg. Het gaat nu stevig bergop. Na ongeveer 1200 meter bereik je een asfaltweg. Die sla je links in. Het is nog steeds klimmen geblazen. Bij het hoogste punt van de weg heb je zicht op het kasteel van Mirwart. Het voordeel van een klimpartij is dat er nadien ook een afdaling is. U passeert een linkerzijweg en je moet soms opletten dat je je eigen niet voorbij loopt. Beneden steekt u bij een kruispunt van wegen een beekje over en volgt u rechtdoor een stukje van de heenweg. Bij het volgende kruispunt loopt u rechtdoor. Op het punt dat de weg sterk naar rechts draait, ga je naar links. Je kunt nu verder dalen onder de eiken. In het sparrenbos verderop, slaat u een dwarsweg naar links in. Flink dalend komen we uit aan de spoorweg. Zo komen we terug aan de viskwekerij.
Puffen en zwoegen in Martelange Traject: Martelange - Bigonville Boulaide - Arsdorf - Koetschette Rambrouch - Roodt - Colpach-Haut Colpach-Bas - Grendel - Attert - Post Heinstert - Martelange Afstand: 51 km Startplaats: Place Baudouin 1er
Martelange of Martel in het Letzeburgs ligt tegen de grens met het Groothertogdom Luxemburg geplakt. Het stadje kwam 'n veertigtal jaar geleden in het wereldnieuws toen een Franse tankwagen er ontplofte. Tweeëntwintig mensen verloren het leven. Het parcours dat de toeristische federatie uittekende, is geen spek voor mijnen bek. Het leerde me dat ik echt geen klimmersbenen heb. Voortdurend ging het op en af . Links en rechts kwamen we een helling van 10% tegen. Meer dan één keer zetten we voet aan de grond. We gaan van start aan Place Baudouin 1er. We rijden onmiddellijk over de brug van de Sûre en slaan rechtsaf. Op het einde van de weg gaan we naar rechts om na enkele meters linksaf te slaan, richting Diekirch. Onmiddellijk worden we met de neus op de feiten gedrukt en gaat het al klimmend naar Bigonville. Vier km verder gaan we aan het kruispunt naar links en rijden we het Groothertogdom binnen. Op weg naar Boulaide loont het de moeite om even rechtsaf te slaan en naar Hochfels te rijden. Je hebt daar een prachtig zicht op de vallei van de Sûre. Je vindt er onder andere een tank die gebruikt werd bij het Ardennenoffensief, het laatste grote Duitse offensief in een poging om de geallieerde opmars te stoppen. In Boulaide kunnen onze oude knoken even rusten. Er wacht ons nu een zeer lange afdaling naar het stuwmeer van de Sûre. Vanop le pont de la Misère hebben we een adembenemend zicht op de omgeving. Op slag zijn alle inspanningen vergeten. Op weg naar Arsdorf zie je het dorpje lieflijk liggen in een kuip tussen de heuvels. Vanaf Arsdorf gaat het op en neer en passeeer je Koetschette en Rambrouch. Even voor Roodt bevindt u zich op 509 meter. Je hebt dan ook een mooi zicht op de velden. Vanaf Roodt gaat het bergafwaarts en passeer je Colpach-Haut. In Colpach-Bas passeer je het laatste Luxemburgse dorp. Binnen enkele kilometers rij je België opnieuw binnen. Via Grendel kom je in Attert, een toeristisch plekje. De huizen zijn er in hun oorspronkelijke staat bewaard gebleven. Als je in Attert de afdaling achter de rug hebt draai je naar links en na 500 meter ga je naar rechts. Je passeert onder de Nationale 4 en belandt via Schadeck in Post. Via Heinstert rijden we naar Martelange. Er wachten ons nog 13 loodzware kilometers. Bij het zien van het bordje Martelange kan ik een zucht van opluchting nauwelijks onderdrukken en ben ik opnieuw een illusie armer: ik zal nooit de bolletjestrui in de Ronde van Frankrijk winnen.
Voor onze knooppuntenfietstocht lieten we ons oog vallen op het eiland Walcheren. We hebben het ons niet beklaagd. Deze 66 km-lange tocht leidt ons door enkele prachtige natuurgebieden en lieflijke, maar soms drukke, dorpjes. Deze route staat met stip genoteerd in onze fietsagenda. Een echte aanrader. Wie vanuit Vlaanderen naar Vlissingen wil, kan ofwel de Westerscheldetunnel nemen of gebruik maken van het voetveer Breskens-Vlissingen. We kozen voor het laatste. Kostprijs voor twee personen en fiets: 10,50 euro. Vanaf het veer volgen we de Valkenisseroute en gaan te voet over het sluizencomplex. We rijden de Boulevard af en passeren het standbeeld van Michiel de Ruyter. Hij werd begin de zeventiende eeuw in Vlissingen geboren en is een van de grootste zeehelden uit de Nederlandse geschiedenis. Op de Oostzee nam hij deel aan diverse zeeslagen. Even verder rijden we langs de Gevangentoren. Aan het einde van de boulevard gaan we linksaf. Aan de verkeerslichten gaat het opnieuw linksaf de burgemeester van Woelderenlaan. Na 100 meter gaan we linksaf, richting Dishoek. We rijden nu door Zwanenburg. Let op het reigersnest op de rechteroever van de waterplas. Op het einde van het fietspad slaan we rechtsaf en fietsen kilometerslang aan de voet van de duinen. Op weg naar Zoutelande mag je niet vergeten af en toe eens het luchtruim af te speuren. Met een beetje geluk zie je enkele paranthespringers sierlijk door het zwerk zweven. Op weg naar knooppunt 10 fietsen we door Westkapelle. Op 3 oktober 1944 brak hier de hel los. Britse Lancaster-bommenwerpers wierpen een lading bommen op de Westkapelse zeedijk en sloegen een bres van 150 meter. Het zeewater stroomde het binnenland in. Enkele weken later werd het manoeuvre herhaald op het oostelijk gedeelte van het dorp. Op 1 november drongen de Schotten door het dijkgat het dorp binnen. Westkapelle was bevrijd. Die evacuatie eiste wel een zware tol. Tweehonderd mensen vonden de dood en honderden huizen werden verwoest. De troepen slaagden in hun opzet: de Atlantik-wall te doorbreken en de Duitsers te verdrijven van de Schelde-oevers. Het volgend dorpje die we tegenkomen is Domburg. Bij zonnig weer kan het er enorm druk zijn. Aan de rand van het dorp ligt De Manteling. Het houtgewas moest noordwest Walcheren beschermen tegen de koude zeewinden, vandaar de naam. Langs Oostkapelle en Vrouwenpolder rijden we naar het wondermooie Veere. Links en rechts worden hier krampachtige pogingen ondernomen om de sfeer van vroeger op te roepen. Het loont de moeite om hier uw picknickmand aan te spreken en u te nestelen op de rustbanken aan de boorden van het meer. Langs een mooi fietspad en enkele knooppunten belanden we via Arnemuiden en een heel sliert dorpjes aan het fort van Rammekens. Het fort werd gebouwd halverwege de 16de eeuw en kende een rijke geschiedenis. Het fort had als doel om de vaarweg tussen Middelburg en Arnemuiden te beschermen. Later werd het omgebouwd tot een hospitaal voor zieke manschappen. Midden de negentiende eeuw verloor het zijn nut. Mede door het omliggende natuurgebied is en blijft het een toeristische trekpleister. Na 66 km komt Vlissingen en het einde van een prachtige tocht in zicht. Rondom Walcheren is een aanrader voor al diegenen die van natuur houden. Ons zien ze in ieder geval nog terug.
Het uithoekje van Antwerpen Knooppunten: 32 - 4 - 1 - 2 - 3 - 6 - 7 - 31 - 10 - 12 - 22 23 - 80 - 79. Op weg naar kp 63 verlaten we de kp-route en rijden door het centrum van Baarle. Aan de borden ,,Einde bebouwde kom Baarle-Hertog Baarle-Nassau gaan we naar links en komen zo opnieuw op de kp-route naar kp 83 - 52 - 57 55 - 58 - 32 Aantal km: 54. Startplaats: brug Ravels.
Milde voorjaarstemperaturen lokten ons naar het noordoosten van de provincie Antwerpen. Aan de Nederlandse grens op een boogscheut van Tilburg ligt Ravels. Onze startplaats ligt onder de brug over het kanaal Dessel-Schoten. Aan kp 32 gaan we richting kp 2. We volgen het kanaal zo een vijftal km. Aan kp 1 verlaten we het water en gaan richting Bels lijntje. Deze oude spoorwegbedding vormde de verbinding tussen Tilburg en Turnhout en werd uitgebaat door Grand Central Belge. Vandaar de benaming. Aan knooppunt 7 belanden we in het park van Carons Hofke en de Ark van Noah. Respecteer de beelden. Ze zijn met veel geduld en liefde gemaakt door de personeelsleden. Midden de twaalfde eeuw werd hier een pastorij gebouwd. De familie Caron verbouwde het domein tot landgoed met kasteel. Vijf km verder rijden we voorbij Wortel Kolonie. Johannes Vanden Bosch stampte hier een landloperskolonie uit de grond. Een beeldje aan de ingang is er nog een stille getuige van. In 1993 werd de wet op de landloperij afgeschaft en verloren de 260 landlopers hun geborgenheid en hun vrijheid. Zevenentwintig personen verkozen liever een strenger gevangenisregime dan te profiteren van de vrijheid. In 1996 werd achter de witte landlopersgebouwen een gevangenis gebouwd voor 150 gedetineerden. Voorbij het domein slaan we rechtsaf. Hier moet je de remmen dichtknijpen. Links ligt het Bootjesven. Volgens onze info zie je hier op mooie zomeravonden de watervleermuizen die de insecten van het wateroppervlak plukken. Het gebied doet me denken aan de Nederlandse Vinkeveense plassen. Weliswaar kleinschaliger, maar even mooi. Enkele kilometers verder rijden we Nederland binnen. Via knooppunten 22 en 23 bereiken we Ullicoten. We besluiten hier om onze rijweg wat in te korten en rijden via kp 80 en 79 naar Baarle-Hertog-Nassau (richting kp 63). Deze gemeente is een buitenbeentje onder de gemeenten. Sommige bewoners zitten figuurlijk op de wip tussen Nederland en België. In de leefkjamer zijn ze Belg. Als ze hun pyjama aantrekken in de slaapkamer zijn ze onderdaan van Beatrix. We dwarsen het centrum en aan het bordje ,,Einde Baarle-Nassau Baarle-Hertog'' gaan we naar links en komen we opnieuw op de knooppuntenroute richting 83. Wat nu volgt is te mijden. We rijden nu kilometerslang langs een drukke, smalle baan. We zijn nu in de buurt van Weelde. Dat stellen we vast bij het zien van enkele ,,stalen vogels'' in de lucht. Het zweefvliegveld is vlakbij. Aan de Kerkstraat klieven de wieken van de Nachtegaal der Maatvennen door de lucht. Deze molen is meer dan honderd jaar oud. Op weg naar knooppunt 55 rijden we door de Gewestbossen van Ravels. Het gebied is 830 ha groot en herbergt enkele oorspronkelijke vennen met als belangrijkste het Kesseven. Na 54 km bereiken we opnieuw onze eindbestemming.
Fietsen door natuurgebieden.
