Aflevering 7
Rondje Hoge Veluwe
Afstand:
 Zutphen-Ellecom: 28 km
Royaal Rheden-route: 50 km
Te volgen route: LF3a

Op dag zeven van onze Ronde van Nederland staat een verbindingsetappe gepland naar Ellecom. Na de voorbije zes dagen genoten te hebben van de gastvrijheid van de Nederlanders lieten we nu ons oog vallen op Landgoed Avegoor in Ellecom. Dit poepsjieke overnachtingsadres kregen we cadeau van enkele familieleden bij ons dertigjarig huwelijksjubileum.
Onder een stralend zonnetje vertrokken we in Zutphen naar Ellecom. Omdat we afweken van de normale route, was het in Brummen wel even zoeken voor we de juiste weg vonden naar Ellecom. Johanna uit Alkmaar had ons heel keurig uitgelegd hoe we moesten rijden. Er was echter een probleem: aan Brummen Station zochten we vruchteloos naar het bordje van de Veluwezoomroute. We zijn dan maar via de grotere wegen naar Landgoed Avegoor gereden.
Toen we het Landgoed aan onze linkerkant zagen opduiken, werden we overvallen door enige schroom. ,,Ze zullen ons daar graag zien komen in onze fietskledij,'' zei ik tegen mijn vrouw. ,,In hun aanbod staat toch een fietsarrangement, dus moeten ze de fietsers toch gunstig gezind zijn,'' kreeg ik als antwoord.
We schraapten onze moed bijeen en reden het domein op. Wat ik vreesde, gebeurde. Links en rechts werd raar opgekeken en soms ontwaarde ik een meewarige glimlach.
Een vriendelijke receptioniste checkte ons in. ,,De kamer is pas vrij vanaf 14 uur,'' zei ze. ,,Maar ik zal jullie al het fietspakket (Royaal Rheden-route) en de sleutel van de fietsenstalling meegeven. Je moet hem wel onmiddellijk terugbrengen,'' zei ze. We besloten onze fietszakken in Avegoor achter te laten en de Royaal Rheden-route te fietsen. De route heeft haar naam niet gestolen. We rijden langs heel wat domeinen met een koninklijke of adelijke achtergrond. Af en toe moet een stevig stukje geklommen worden.
Bij het verlaten van het landgoed slaan we linksaf. De route is heel goed aangegeven. We volgen even de provinciale weg van Dieren naar Velp. Vrij vlug laten we de drukke baan achter ons liggen en slaan linksaf en rijden voorbij het kasteel Middachten. Het vindt zijn oorsprong in de vroege Middeleeuwen. Het is een landgoed pur sang. Het domein bestaat uit bossen, boerderijen en landbouwgronden. Daarin een park waar het kasteel gelegen is.
Aan een prachtige waterplas is het tijd om ons lunchpakket aan te spreken. Met de IJssel in de onmiddellijke nabijheid fietsen we nog langs enkele adelijke plaatsen. We passeren o.a.  het kasteel Biljoen in Velp. Het kasteel dateert uit de zestiende eeuw en werd gebouwd door Karel van Egmond, hertog van Gelre. Het gebouw is omgeven door waterpartijen, fonteinen en enkele idyllische plekjes. Het kasteel is evenwel niet te bezichtigen.
In Velp rijden we ook nog voorbij De Watermolen.  Het gebouw dateert uit 1391. Tot 1921 werd de watermolen gebruikt als korenmolen. Momenteel is er een café-restaurant in gehuisvest.
Even verder duiken we het residentiële Rozendaal binnen. Na door een prachtige laan gereden te zijn waar de ene villa al mooier is dan de andere, houden we aan de rand van de Veluwe halt aan kasteel Rosendael en knopen een gesprek aan met de tuinman. Het bleek ook een fervente fietser te zijn en dat opende de poorten van zijn tuin. We mochten naar hartelust foto's maken. Onze gesprekspartner is al vele jaren in dienst van de Stichting Geldersch Landschap. Hij vertelde dat hij levenslang, ook na zijn actieve loopbaan, in een van de huizen mocht blijven wonen. Je zou voor minder in dienst blijven.
Voor hij opnieuw aan de slag gaat, wijst hij ons de weg door het park van het kasteel naar de Hoge Veluwe. ,,Vergis u niet,'' zegt hij nog, ,,Je hebt eerst nog een potig klimmetje voor de boeg.'' En inderdaad. Het was puffen geblazen, maar we hebben het gehaald zonder een voet aan de grond te zetten. Boven gekomen, rijden we door een prachtig gebied naar de brandtoren van 34 m hoog. Tot op de eerste verdieping, zo 'n 6 meter hoog, kun je de toren beklimmen en heb je een adembenemend zicht op de omgeving.
Na een lange afdaling, klimmen we naar het hoogste punt van de Veluwe, de Posbank. Het gaat dan langs het bezoekerscentrum waar een bordercollie demonstreert hoe je een kudde schapen bij elkaar drijft. We worden er verwelkomd door enkele blaffende honden die door mijn vrouw het zwijgen worden opgelegd. Even voorbij de Carolinahoeve komen we nog twee verloren gelopen landgenoten uit Zwijndrecht (Antwerpen) tegen. Behulpzaam als we zijn,  hebben we ze op weg gezet naar Dieren.
Na 50 prachtige kilometers rijden we opnieuw het Landgoed Avegoor binnen en halen we de sleutel van onze kamer op. Het begin van een groot misverstand. We kregen een enveloppe in de handen geduwd met daarop een voor ons vreemde naam. We trekken naar onze kamer en doen de deur open. We staan daar in een suite om U tegen te zeggen. Salon, vast tapijt, een prachtig opgemaakt bed. Alles in aangepaste kleuren. We konden onze ogen niet geloven. Zoveel luxe had ik in heel mijn leven nog niet gezien. We voelden nattigheid. Dat kon niet voor ons zijn, dachten we. Vlug trokken we andere kleren aan en trokken  naar de receptie waar we de enveloppe toonden. ,,Oei, dat moet een vergissing zijn,'' zegde de receptioniste. ,,Jullie hebben een andere kamer. Ik zal even meegaan om jullie spullen op te halen.'' Blijkbaar had ze nog nooit van  het woordje Sorry gehoord.  Ze verontschuldigde zich op geen enkel moment. Aan tafel deed ik mijn verhaal aan de maître d'hôtel. Hij deed heel wat moeite om die blunder recht te zetten en bood ons een glaasje champagne aan. Hij beloofde ons ook een uitgebreid lunchpakket. De volgende morgen kregen we elk een tasje met daarin twee sandwiches, een flesje water en een snicker. Wat bij ons de volgende opmerking ontlokte: ,,Dat is ons vieruurtje. Die rijke lui moeten heel wat honger hebben. Als dat uitgebreid is, wat moet dan een normaal lunchpakket zijn.''