Zijn jullie al over de Afsluitdijk gereden? Hoe breed is hij? Is dat 'n dijk zoals de Brouwersdam of staat hij op pijlers? Het is maar 'n kleine greep van vragen die mijn vrouw afvuurde telkens ze fervente fietsers tegenkwam. Zij heeft het immers niet zo begrepen op grote hoogtes. Vooral als ze onder haar voeten de gapende afgrond ziet, durft ze geen stap meer verderzetten laat staan fietsen. Vandaag was het dan zo ver. We moesten de gevreesde Afsluitdijk over. We dachten dat er geen alternatief was, maar volgens Johanna uit Alkmaar is er wel een via Flevoland.
Enigszins gerustgesteld door onze gastvrouw in Callantsoog trokken we op pad. De zon deed verwoede pogingen om door het zware wolkendek te priemen. Na ongeveer 25 kilometer voelde ik mijn achterband langzaam maar zeker leeglopen. Na een tweetal keren bijgepompt te hebben, juist voldoende tot het volgende dorp, gaf mijn band met een diepe zucht de geest. We hadden heel wat geluk die dag. De fietsenmaker was juist bezig aan zijn laatste uren voor zijn jaarlijks verlof. Mijn vrouw lachte hem vriendelijk toe en aan zoveel charme kon hij niet weerstaan. 'n Halfuurtje later en 15 euro armer konden we opnieuw op pad. 
'n Tiental kilometer verder doemde de ,,gevreesde'' Afsluitdijk op. Wat vooraf een ,,monstertocht'' leek, viel heel goed mee. De wind stuwde ons over de 75-jarige Afsluitdijk die de Waddenzee van het IJsselmeer (voormalige Zuiderzee) scheidt. Aan de voeten van de bedenker van het hele project, ir. Cornelis Lely, kwamen we een Zeeuws echtpaar uit Axel tegen. Na een gezellige babbel kropen we opnieuw op de fiets. Op weg naar de Lorentz-sluizen reden we nog voorbij een kasseilegger. De strijd tegen het water is een strijd voor en door de mens stond te lezen op de sokkel.
Even later stonden we met onze beide voeten in Friesland en reden we door het mooie Harlingen 
Onze teller stond op 88,5 km toen we aanklopten bij ons gastgezin in Oosterbierum. Het was alsof we elkaar al jaren kenden. Onze gastvrouw weet hoe ze iemand moet ontvangen. Mevrouw van der Zee bleek een BABS te zijn of in het Nederlands een Beëdigd Ambtenaar Burgerlijke Stand. Ze moest de jonge of minder jonge paartjes in de echt verbinden. Omdat de gemeenten zo ver uit elkaar liggen, worden dergelijke mensen aangesteld. 
In het dorpje zelf is niets te beleven. Geen café, geen restaurant, geen winkel. Wat bij mij de bedenking ontlokte: Wat doen jullie, b.v. tijdens de koude wintermaanden? Vergis u niet, zei de gastvrouw. Ons dorpje telt maar 600 zielen, maar er zijn meer dan twintig verenigingen. De gastvrouw des huizes leidt u met heel veel plezier door haar open tuin.
Overnachtingsadres (aanrader): F. v.d. Zee, Konkelswei 1, Oosterbierum, tel. 0518-48.14.56. (Vrienden op de Fiets).