Leven onder een regenboog Alle foto's op dit blog zijn door mij gemaakt. Indien je een foto wenst, gelieve een seintje te geven... De kleuren rond de foto's fungeren als de kleuren van de regenboog
02-02-2009
De Eifel in de sneeuw...
"Ons Suzanne" heeft het goed gedaan al was het haar eerste keer als tripleidster! En wíj hebben genoten van de mooie vérgezichten, de mooie, oude straatjes van Monschau, de wandelingen in een winters bos én de kou !!! Als twee Blozekriekskes gingen we 's avonds in bed en in onze dromen braken we bijna 't kot af, goed dat er een brandveilige deur geïnstalleerd was ... Gezellig reden we dan nog een ommetje maar zowaar, "ons Suzanne" herstelde vlug van een korte incorrectie en bracht ons zoals verwacht nog vóór donker op de autostrade, waar we ons wonderwel veiliger voelden dan op die perfecte duitse bergbaantjes, haarspeldbochten inbegrepen. Wat verliep alles vlotjes, we constateerden dat we zelfs maar dehelft van twee treintickets voor de benzine hadden betaald, als dat geen daling van de olieprijzen is ! Wat nu volgt zijn enkele gekke bekken van twee zestigers op vakantie en allemaal mooie dingen die we tegenkwamen.
Het liep allemaal een beetje veel uit de hand...Daardoor kwam het aanbouwen van een garage met bovenop enkele kamers nogal in het gedrang! Elk weekend werken mijn dochter, haar vriend en zijn vader zich uit de naad om toch alles klaar te hebben voordat de nieuwe baby komt. Begin maart is het dan zover en het is er nog een echte bouwwerf. Moeke blijft slapen in het weekend en zorgt voor Zoen en doet het huishouden, terwijl voke, papa en mama in de kou goed maar zwaar werk leveren. Mijn hoed af voor hen, ze zullen later veel voldoening van hun werk hebben. Een groot geluk is dat hun eerste kind een "Zoen" is om te zoenen, ze is één uit de duizend, een écht schatje! Zie hieronder
Dat zoiets kan gebeuren, zoiets onbeschrijfelijk droevigs en onbegrijpelijk. Men kan er met zijn verstand niet bij ! Mijn oprechte medeleven aan alle familieleden en vrienden van de slachtoffertjes en de overledene ...Veel moed en overlevingsdrang voor de nog in leven zijnde verzorgsters, kinderen en ouders van deze kinderen!
Voortaan is hun leven een leven in de schaduw, een vale weergave van wat ooit was. Door de obscene handelingen van een psychopaat werden zovele levens ineens en onomkeerbaar veranderd, dit kom je nooit te boven, dit werkt gewoon verlammend!
Hoe lang zal het duren eer deze mensen weer de maatschappij op een normale manier kunnen benaderen, hoelang eer ze opnieuw op straat en naar het werk zullen durven gaan. Wanneer zullen ze weer liefdevol over hun kind kunnen praten zonder een stroom van tranen die niet te stoppen lijkt... Eerlijk en oprecht weer "Dank U" kunnen zeggen voor het leven ! Misschien kunnen ze dat wel nooit meer...
Uit de grond van mijn hart hoop ik dat ons rechtssysteem terug op het goeie spoor raakt en de politiediensten goed georganiseerd worden, dat de kans op zulke drama's tot géén wordt herleid en dat daders niet meer kunnen ontsnappen, dat ze de gepaste straf altijd moeten uitzitten...
Je krijgt er maar niet genoeg van....Alles is nu op zijn mooist. Al zovele keren wilde ik stoppen in Boechout om het witte kasteeltje tussen de bomen te fotograferen. Nu is het er eindelijk van gekomen en voor de gelegenheid was het omgetoverd tot het kasteel van de Sneeuwkoningin! Enkele vergezichten waren verblindend mooi figuurlijk én letterlijk! Nog enkele dagen en alles wordt weer bedroevend donker, dooi is reeds ingetreden en regen en mist zitten eraan te komen. Geniet morgen nog maar van het zonnetje en het ijs, de laatste resten van de sneeuw, want dan veranderd alles weer in een winterse modderpoel waar niet veel moois aan te ontdekken is!
Ja inderdaad, na de middag in het zonnetje oogde de vijver nog sprookjesachtiger. En...ik was niet de enige met een fototoestel! Plots trokken vreemde vogels mijn aandacht, nog nooit had ik ze hier gezien. Ik kon ze eerst maar niet thuisbrengen maar achteraf wist ik het toch : Er leven hier dus ook aalscholvers! Ze zijn groter dan een normale eend en hebben een veel grotere vleugelbreedte. Het deed me denken aan China waar deze vogels gebruikt worden om te vissen. Ze krijgen een strop om hun nek zodat ze de gevangen vis niet kunnen doorslikken, na geleverde arbeid krijgen ze van hun baasje de kleinere visjes als eetmaal. Ze vlogen bij het minste op en streken weer neer, zoals de meeuwen en de eenden ook deden. Gelukkig kon ik het allemaal vastleggen om nu aan jullie te tonen...
In Vlaanderen komt het niet zo vaak voor dat vijvers en plassen, beken en sloten dichtvriezen! Maar deze week kon ik op een boogscheut van mijn voordeur van een leuk winterschouwspel genieten. Vaders en moeders sierlijk schaatsend op de Romeinse Put, zwarte kale boomtakken afstekend tegen een staalblauwe lucht, bevroren dauwdruppels als ijsspijltjes op afgevallen herfstblaadjes en een boel eendjes die een klein stukje vijver hadden opengehouden om rond te zwemmen. Zelfs de herfstkleuren waren nog niet helemaal verdwenen
Op plaatsen waar het zonnetje nog niet was doorgedrongen was de grond keihard en sierde een wit ijsrandje de nog groene blaadjes van het altijd groene onkruid. Nog een ganse week zal het zo blijven, uitzonderlijk koud naar onzen doen maar een festijn voor de schaatsliefhebbers...
De winter is al in zeer goede doen, ook al is het zijn tijd nog niet. Donkere luchten, dan weer een streep zon, sneeuwvlokjes die flikkeren tegen een grijze lucht... Nostalgische gedachten nemen de bovenhand en drijven me terug naar lichte lentekiekjes die ik ooit maakte. Ze zijn er nog en beuren de donkere gedachten even op vandaag. Ik mag niet vergeten om mijn eigen goede raad te volgen ! Nog even een leuk kadertje en hier komen ze
Verrast door het donker... Wandeling nabij het fort van Koningshooikt
Op zo'n mooie zaterdag kan je toch niet blijven binnenzitten...
De bladeren hingen nog te gelen aan de meeste bomen, de wind waaide vinnig en droeg ze mee tot verderop in't gras of tot op het rimpelende oppervlak van vijvers en meren. De zon maakte ongelooflijk mooie beelden van sterretjes op het water, terwijl hagen en bomen pronkten met alle herfstkleuren die je maar kan bedenken. Maar er lonkte gevaar....Niemand verdwaalt graag en dan nog in een zo nabije omgeving. Maar het overkwam ons toch, zodat we nog een stukje van een betoverend maar donker avondwandelingetje konden genieten en een uurtje later binnenliepen dan voorzien. De vogels zwegen allang en de maan scheen nu op het water waardoor alles rondom een griezelig afgetekend profiel kreeg. Van licht naar donker in een uurtje tijd, ja in de herfst gaat het al vlug! Heel deze geschiedenis leverde wel speciale kiekjes op zoals je hier kan zien.
We trokken er weer op uit! Dit keer naar het bos van Averegten te Heist-op-den-Berg. Er waren veel wandelaars en joggers op de been, en velen zullen gedacht hebben: "Wat zitten die twee dames toch steeds in de berm of onder de bomen te doen?"
Paddenstoelen zoeken en fotograferen natuurlijk! En er waren er veel,héél veel, in allerlei kleuren en geuren...
De juiste namen zijn moeilijk te achterhalen omwille van de snelle tot zeer snelle groei en verkleuring.
Hier enkele goedgelukte exemplaren uit de collectie.
Nog vlug een wandelingetje meegepikt want het wordt herfst en kouder... De eendjes kregen niet meer zoveel eten als in de zomer, dus kwamen ze met z'n allen toegezwommen bij het eerste stukje brood dat het water aanraakte. Dit was hún rijk, zodra ze uit het water waren hielden ze afstand! Met veel enthousiasme gooide Zoentje hén eten toe en telkens ík een foto maakte stond míjn hart even stil. Ze gehoorzaamde wel, maar ik vreesde toch elke keer dat ze zichzelf zou vergeten, wat gelukkig niet gebeurde... We deden nog een rondje vijver en keerden dan naar huis terug, waar de poppen, knuffels en een zacht bedje wachtte... Wat had ze het nog nodig, die schat!
Na de herfstvakantie naar school, ik ben benieuwd, zou graag een vliegje zijn om te zien hoe ze't doet bij de juf. Hopelijk is het ééntje met hart voor haar werk én voor de kleuters, dan gaat alles vanzelf goed, dat weet ik uit ervaring.
(Gelukkig had mijn apparaatje intern geheugen...een kaartje stak er niet in . Zou dat de oude dag zijn???)
Heel geconcentreerd
Rimpelrondjes, hoe doen ze't?
Alle eendjes zwemmen in het water...
Net kleine strooien hutjes, zouden ze door de regen dichtgeklapt zijn?
Zó'n mooie zondag, ééntje met een echt nazomerweertje zoals we vorig weekend ook al kregen.
Met z'n tweeën besloten we de puzzel van Baarle eens op te lossen, wat niet evident bleek achteraf. Een grote maquette toonde ons de dertig enclaves: 22 Belgische, 1 Nederlandse en 7 Nederlandse sub-enclaves. Híer liep de grens, aangegeven door grote koperen reuzennagels, in het midden van de straat, dáár liep ze dwars door een huis, langs de voordeur binnen, langs de tuin weer buiten. Grote witte kruisen en de letters NL of B waren IN het voetpad verwerkt en gaven de richting aan.
Het dorp werd overstelpt met inwoners én dagjestoeristen, de winkels blijven immers elke zondag open! We struinden heel Baarle af en kregen allerlei merkwaardigheden in het oog. Hier waren 2 kerken, 2 gemeentehuizen, 2 politiediensten en ook 2 brandweerkazernes te vinden. Een dubbele elektriciteits- en telefonieverbinding maakte alles nog een beetje ingewikkelder. Maar níet voor alle inwoners, die soms twee nationaliteiten hebben, van elk het beste kunnen meepikken en blijkbaar in peis en vree met elkaar samenleven.
Zoals steeds maakten we onze bewijzen hard en namen veel foto's. Hier enkele van mezelf, andere kan je bekijken op 'natuurfreek'.
Na nog een verkwikkende wandeling in de avondzon stopten we ons toestelletje weg en dronken een pintje in een bikerscafé, toffe mens achter de toog trouwens en prachtige machines vóór en náást de deur. Santé !!!
Bijzonder mooi verkleurde boomzwam
Paddenstoelen bij de vleet want het is herfst
.
Wat zijn ze toch mooi die Harley's
De grenskruisjes te Baarle
Zeer onopvallend indien op de juiste plaats neergezet...
Op 12 oktober 2008 bezocht ik Hasselt in mijn eentje. Te voet door "de stad met gratis openbaar vervoer"! Mijn eerste doel was het Modemuseum, dat verrassende dansmode toonde onder het thema "Ten dans gevraagd". Ik vertoefde een half uurtje op een terrasje op de grote markt om een kleinigheidje te nuttigen en een colaatje te drinken. Het was er een leven van jewelste want de omloop van Hasselt passeerde er op dat moment. Een Limburgse fanfare begeleidde het hele gebeuren en zorgde voor een uitbundige sfeer. Daarna even de kathedraal en de Virga Jesse-kerk in voor een paar fotootjes. Toen ik na een viertal uurtjes met de lijn 23 weer naar Bolderberg/Heusden-Zolder reed, wachtten de vrienden-fietsers mij al op...
Volgende keer ook zo'n elektrisch ding zodat ik die jonge meute wél kan volgen en niet het onderspit moet delven de derde dag !!!
Dat zijn wellicht de drie meest uitgeproken woorden op
zondag 5 oktober 2008!
Het wás ook geen weer om een hond door te jagen, het regende pijpenstelen en blééf pijpenstelen regenen. En dat belette tóch niet dat er veel volk op de been was, want de "Open Bedrijvendag " was een groot succes! Liever dan een spelletje kaart, een potje scrabble of een partijtje schaak gingen de liefhebbers kijken, ervaren, doen en ook leren en "last but not least" ....ook fotograferen.
"We liepen lekker in de plassen, waren de laarzen weer gewassen
Hier een ijsje, daar een pint, zo bleef iedereen goed gezind!
Hier reden pony's weer een ronde, daar verdwenen kaasjes in de monden
En 's avonds in de zetel thuis, bekeken we alles nog eens op de buis !!! "
Een mooie "zon"dag trokken we er eindelijk op uit. Mijn twee kleindochters en ik! Planckendael in Muizen was ons einddoel. Deze dierentuin was op die laatste septemberzondag drukbevolkt, en niet alleen met allerhande dieren !
Afrika, Amerika, en Azië lagen op wandelafstand van elkaar. De brullende leeuwen vonden we niet, alleen op het gratis plannetje werden ze vermeld, maar giraffen, neushoorns, wapitiherten, roofvogels en flamingo's des te meer! Het boerderijtje werd druk bezocht door de kindjes maar was evenwel niets voor mijn jongste kleindochter die nogal bang bleek van de opdringerige geitjes en kippen.
Nochthans wandelde ze flink mee aan de hand. Een koffiekoek uit het vuistje ging er ook wel in, nadien een ijsje, een drankje en lekkere Belgische frieten met kip uit een schoteltje. Voor één keer mocht het allemaal...
We zochten na het bezoek wél tien minuten naar de auto op de parking maar dat kon de dag niet meer stukmaken.
Met allemaal nieuwe indrukken viel de jongste prompt in slaap in haar stoeltje. De oudste keek liefdevol naar haar nichtje, terwijl ik de laatste kilometers aflegde...
Toen ik 's avonds mijn huis binnenstapte was ik bekaf...Wat een verschil met tien jaar geleden, toen ik dit soort uitstapjes wel tien keer op een zomer maakte zonder al te vermoeid te raken.
Er zal voorzeker al veel geschreven óver en gefotografeerd zijn ín deze mooiste winkelgalerij van Antwerpen, zij het niet de mooiste van België. Het overweldigende decor waar je binnenkomt langs een monumentale hall is in goud- en cremekleuren gehouden, de moderne zitgelegenheden in zwart en wit. Groenige accenten maken het geheel verder af.Zoveel mogelijk details van de oude inrichting zijn behouden en prachtig gerestaureerd. Toegevoegd zijn moderne toetsen, bijvoorbeeld de inrichting van de drankgelegenheid op het gelijkvloers en de spiegelversiering op de muur boven de centrale trappen.
Een rist van dure boetieks vind je in de zijgalerijen en op de verdieping,waarboven een schitterend plafond het daglicht binnenlaat.Een gewoon " bezoekje " meer dan waard !!!
De inkom van de Stadsfeestzaal op de Meir te Antwerpen
Er was eens...heel lang geleden een klein meisje van de boerenbuiten die een boekje had ...Ieder mocht iets in dat boekje tekenen en dat zou ze dan bewaren!
Toen ze uiteindelijk vijftien was had ze veel klasgenootjes die kónden tekenen, want ze leerden allemaal voor kleuterleidster...De kleinste maar niet de allerjongste onder hen tekende voor haar "de heide" , want daar ging ze elk weekend naartoe en daar hield ze erg van.
Af en toe mocht het nu al zestienjarig meisje mee gaan naar het kleine zomerhuisje van de ouders van haar vriendinnetje op de Kotse Heide. Soms wel voor een hele week! Daar amuseerden ze zich rot en leerden veel...Ze werden vrienden voor het leven en hoe verschillend ze ook waren, niets kon die vriendschap deren. Deze overwon vele stiltes, grote onbereikbaarheid soms en ook perioden van uit elkaar groeien.
Toen ze er deze week samen op uit trokken kan je al raden naar waar, de heide natuurlijk...in Kessel én in Kalmthout. En ook al staken de muggen en de zon even erg, al was de lichamelijke gesteldheid niet meer die van toen...Samen genoten ze met volle teugen.
Wat was de heide mooi, alleen waaide de wind niet alle zorgen weg...maar dat deerde niet en de foto's zijn er niet minder mooi om.
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 20/02/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, fotograferen, handwerken, lezen en kleinkindjes knuffelen ;-) .
Er zijn tal van interesses in mijn leven,maar ik verheug mij het meest als ik op reis ga,dan kan ik genieten van al het mooie en vreemde in de wereld en "last but not least" mijn foto's bewerken zodat ik ze kan tonen aan iedereen die hier langs komt
oktober 2007 Rondreis Peru
Juni 2008 Bezoek aan het Groo
thertogdom Luxemburg
Februari 2009 Twee dagen Eifelen, Duitsland
April 2009 Bollenstreek, Noord Holland
mei 2009 Rondreis Westen van de USA
1-2-3 juni Amelandreisje, Waddenzee
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
