Leven onder een regenboog Alle foto's op dit blog zijn door mij gemaakt. Indien je een foto wenst, gelieve een seintje te geven... De kleuren rond de foto's fungeren als de kleuren van de regenboog
Ons zondagse uitje eindigde onverwacht in een kort uurtje genieten van rust. We glipten een abdij binnen zonder te weten dat we in Tongerlo waren aangekomen. We waren al op weg naar huis... Het getemperde late zonnetje zorgde voor een zachte gloed over de oude huizen en kerk. Een norbertijnermonnik wandelde rustig naar zijn avonddienst, klik die had ik!!! Fietsers doorkruisten gezwind de abdij en namen zo een binnenweg naar huis. De entourage leende zich wél voor prachtige plaatjes zoals deze....
Eindelijk even tijd om de geboorte te melden van mijn jongste kleinkind. Onze ZEPPOS kwam op 10 maart, met zijn neusje naar buiten gericht, ter wereld. "Een sterrenkijkertje" zegden de verpleegsters, dat was nieuw voor ons! Ik stelde me hem al voor als een kleine sterrenwichelaar die met een punthoed en mantel aan de sterretjes telde. Een rustig kindje, niet echt zoals zijn mama toentertijd! Alles kwam kits en na vijf dagen mocht hij daarbuiten de wereld gaan verkennen. Het werd een zonnige week zodanig dat hij al vlug zijn longetjes mocht vullen met de zachte lentelucht. Grote zus was dolblij, babybroertje moest na elke verwenbeurt ook even op haar schoot zitten...ze durfde zich bijna niet te bewegen, hield hem vast zoals wij een porseleinen pop zouden vasthouden. Hij had al vlug zijn geboortegewicht 3kg570g terug en het maatje 56 kon hij al bijna aan. Zijn mooie meter Liesbeth was in de wolken met haar nieuwe petekind. Moeke en oma waren heel tevreden, ze weten nu weer wat te doen binnen drie maanden. Zepposje, ik wens je een goede start en een heel fijn, gelukkig en lang leven toe !!!
Jeanneke, de moeder van mijn beste vriendin is niet meer! Zoals altijd kwam het onverwacht en zoals altijd was er een opflakkering enkele uren ervoor. Ze was ook een beetje mijn moeder toen ik jong was en ze mij meermaals gastvrij ontving in hun buitenhuisje op de Kotse Heide. Mijn schoonste jeugdherinneringen liggen daar...op die zanderige bodem en tussen de droge dennennaalden rondom. Ze knutselde graag en toverde strooien rokjes, balletkleedjes, Brigitte Bardotpruiken en papieren bloemen vanonder haar nijvere, handige vingers. Niets ontging haar, haar scherpe blik zag alles. Tinteloogjes van plezier als we weer eens later thuiskwamen dan afgesproken, "Waar zaten jullie?Toch weer niet bij de zonen VandenBroeck zeker!" Maar tegelijkertijd was ze vergevend want ze was jong onder de jongeren, kind met de kinderen. Nu is ze voor altijd weg, nooit zal ze nog grapjes maken of erom lachen. Ze gaf mij echter een mooi souvenir, tekende mijn idool in mijn poëzieboek, dat ik nog altijd bewaar. Na meer dan 45 jaar kijk ik het nog soms in, waar zijn toch die tijden gebleven? Jeanneke nog bedankt voor die zonnige momenten in mijn leven.
Het was een groots spektakel! Behendigheid, kunst, uithoudingsvermogen en ook sterke, zéér sterke spieren speelden een grote rol in deze afrikaanse voorstelling. De acrobaten misten dan ook geen enkele keer hun doel, hun act was feilloos, hun kunnen grensde bijna aan het onmogelijke. Zo wrong een afrikaanse zich in allerlei bochten en houdingen die je alleen een slang kan zien maken...Men noemt haar daarom ook een slangenmens. Spijtig genoeg konden en mochten we tijdens het optreden geen foto's nemen, Hier volgen dan ook slechts enkele beelden van het interieur van de tenten en een algemeen sfeerbeeld.
Wat een leuke dag! We werden hartelijk ontvangen door Christiane en keuvelden erop los. Na de middag kuierden we door Genk in afwachting van de carnavalstoet. Rond half drie zagen we de eerste kleurrijke en groots opgevatte enorme wagens met plastieken en papiermaché figuren voorbij trekken De "voal janetten" van Olscht waren er ook bij, ook Ignace C ontbrak niet, zijn enorme ... liep hem vooruit. De danseresjes konden zó uit Rio of Venetië gekomen zijn ... Ze waren bont en sommigen ook blauw, zij het letterlijk dan. Het regende "cramellen, sjikskes en koekskes", reclame en andere folders! Alle kinderen hadden plastieken zakken waar ze al dat lekkers in mee naar huis namen, waar het nog wekenlang hun pasverworven, onschuldige tandjes zou teisteren en besmeuren. De middenstandsbijdrage aan de crisis !!! Tussen de problemen met de nauwe straatjes klonk af en toe een fanfare of harmonie. Deze fenomenen blijven toch altijd nog bestaan in Vlaanderen/Limburg, ze brengen iedereen aan het wiebelen en zelfs aan het dansen, vrolijke sfeer alom! Na een lekker etentje reden we huiswaarts...geen levende ziel op de baan, iedereen aan het vieren, want carnaval spreekt van het kleinste kind tot de oudste Limburger aan. Dit hebben we weer gehad, daar waren we aan toe. Bedankt Christiane, we doen dit nog eens over in Lier ....
O CLOWN...Is deze niet prachtig?
Fantasie troef op deze wagen !
Er is een overproduktie aan Lieveheersbeestjes in Vlaanderen en Limburg zeggen ze...
Carnaval in Venetië had er niks aan !
Beetje minder bloot dan in Rio maar wel even mooi !
De "GROENEN" waren ook van de PARTIJ
Vlinder, Papillon, Mariposa, Butterfly,
Ik lig hier goed nu, laat de pintjes stráks maar komen...
De jongste toeschouwers mét plastieken zakken.
Bye bye, arrividerci, auf wiedersehen, hasta la vista GENK !
Voor alle Valentijntjes jong en oud Met een hart van koekenbrood of van goud schrijf ik hier dit versje weer En 't komt altijd op hetzelfde neer
§§§
Blijf toch altijd in de liefde geloven Laat je daarvan nooit ofte nimmer beroven Wie van je houdt of om wie je geeft Mag je nooit verliezen,zolang je leeft Schenk hen een glimlach,een boeketje bloemen, Vergeet ook nooit hun deugden te roemen. Want zonder hen en dat kan je wel raden Vind je nooit geluk langs je levenspaden Met een lief woord,een behulpzaam gebaar Geef je veel vreugde en vriendschap aan elkaar
DUS:
Een kusje hier en een knuffeltje daar en nu maar (veel) houden van elkaar!
Monschau, een dorpje ontstaan in het begin van de dertiende eeuw en overbekend door zijn middeleeuwse huizen, opgetrokken uit steen met mortel en gestut door houten balken, werd pas in 1366 een stadje. Een zekere Scheibler, een Pool, kwam in de achttiende eeuw naar Monschau en bracht nieuwe technieken aan voor de textielindustrie die indertijd dankbaar gebruik maakte van het schone water van de Laufenbach, een riviertje dat de stad doorkruist. Monschau kreeg de naam "Textielstad" en verwierf klanten over de hele wereld...Je kan er kuieren langs sfeervolle straatjes en kleurrijke winkeltjes, allemaal open op zondag! Het was er koud maar zoals altijd gezellig, geen overvloed aan toeristen ditmaal!
We bezochten in de Eifel het wondermooie en ruime wildpark van Hellenthal. In dit heuvelende landschap waren verschillende soorten herten en roodwild, roofvogels, lynxen en bisonsoorten gehuisvest! De roofvogelshow was de hoofdattractie. Het was een buitengewone voorstelling met slechtvalken die sneller dan de wind de prooi uit de hand van de verzorger pikte, met arenden die majestueus klapwiekten boven de weide, met uilen die een uiltje knapten terwijl wíj bijna tevergeefs probeerden om een knappe foto te maken. Een paar lukten er tóch en die kan je hier bewonderen
"Ons Suzanne" heeft het goed gedaan al was het haar eerste keer als tripleidster! En wíj hebben genoten van de mooie vérgezichten, de mooie, oude straatjes van Monschau, de wandelingen in een winters bos én de kou !!! Als twee Blozekriekskes gingen we 's avonds in bed en in onze dromen braken we bijna 't kot af, goed dat er een brandveilige deur geïnstalleerd was ... Gezellig reden we dan nog een ommetje maar zowaar, "ons Suzanne" herstelde vlug van een korte incorrectie en bracht ons zoals verwacht nog vóór donker op de autostrade, waar we ons wonderwel veiliger voelden dan op die perfecte duitse bergbaantjes, haarspeldbochten inbegrepen. Wat verliep alles vlotjes, we constateerden dat we zelfs maar dehelft van twee treintickets voor de benzine hadden betaald, als dat geen daling van de olieprijzen is ! Wat nu volgt zijn enkele gekke bekken van twee zestigers op vakantie en allemaal mooie dingen die we tegenkwamen.
Het liep allemaal een beetje veel uit de hand...Daardoor kwam het aanbouwen van een garage met bovenop enkele kamers nogal in het gedrang! Elk weekend werken mijn dochter, haar vriend en zijn vader zich uit de naad om toch alles klaar te hebben voordat de nieuwe baby komt. Begin maart is het dan zover en het is er nog een echte bouwwerf. Moeke blijft slapen in het weekend en zorgt voor Zoen en doet het huishouden, terwijl voke, papa en mama in de kou goed maar zwaar werk leveren. Mijn hoed af voor hen, ze zullen later veel voldoening van hun werk hebben. Een groot geluk is dat hun eerste kind een "Zoen" is om te zoenen, ze is één uit de duizend, een écht schatje! Zie hieronder
Dat zoiets kan gebeuren, zoiets onbeschrijfelijk droevigs en onbegrijpelijk. Men kan er met zijn verstand niet bij ! Mijn oprechte medeleven aan alle familieleden en vrienden van de slachtoffertjes en de overledene ...Veel moed en overlevingsdrang voor de nog in leven zijnde verzorgsters, kinderen en ouders van deze kinderen!
Voortaan is hun leven een leven in de schaduw, een vale weergave van wat ooit was. Door de obscene handelingen van een psychopaat werden zovele levens ineens en onomkeerbaar veranderd, dit kom je nooit te boven, dit werkt gewoon verlammend!
Hoe lang zal het duren eer deze mensen weer de maatschappij op een normale manier kunnen benaderen, hoelang eer ze opnieuw op straat en naar het werk zullen durven gaan. Wanneer zullen ze weer liefdevol over hun kind kunnen praten zonder een stroom van tranen die niet te stoppen lijkt... Eerlijk en oprecht weer "Dank U" kunnen zeggen voor het leven ! Misschien kunnen ze dat wel nooit meer...
Uit de grond van mijn hart hoop ik dat ons rechtssysteem terug op het goeie spoor raakt en de politiediensten goed georganiseerd worden, dat de kans op zulke drama's tot géén wordt herleid en dat daders niet meer kunnen ontsnappen, dat ze de gepaste straf altijd moeten uitzitten...
Je krijgt er maar niet genoeg van....Alles is nu op zijn mooist. Al zovele keren wilde ik stoppen in Boechout om het witte kasteeltje tussen de bomen te fotograferen. Nu is het er eindelijk van gekomen en voor de gelegenheid was het omgetoverd tot het kasteel van de Sneeuwkoningin! Enkele vergezichten waren verblindend mooi figuurlijk én letterlijk! Nog enkele dagen en alles wordt weer bedroevend donker, dooi is reeds ingetreden en regen en mist zitten eraan te komen. Geniet morgen nog maar van het zonnetje en het ijs, de laatste resten van de sneeuw, want dan veranderd alles weer in een winterse modderpoel waar niet veel moois aan te ontdekken is!
Ja inderdaad, na de middag in het zonnetje oogde de vijver nog sprookjesachtiger. En...ik was niet de enige met een fototoestel! Plots trokken vreemde vogels mijn aandacht, nog nooit had ik ze hier gezien. Ik kon ze eerst maar niet thuisbrengen maar achteraf wist ik het toch : Er leven hier dus ook aalscholvers! Ze zijn groter dan een normale eend en hebben een veel grotere vleugelbreedte. Het deed me denken aan China waar deze vogels gebruikt worden om te vissen. Ze krijgen een strop om hun nek zodat ze de gevangen vis niet kunnen doorslikken, na geleverde arbeid krijgen ze van hun baasje de kleinere visjes als eetmaal. Ze vlogen bij het minste op en streken weer neer, zoals de meeuwen en de eenden ook deden. Gelukkig kon ik het allemaal vastleggen om nu aan jullie te tonen...
In Vlaanderen komt het niet zo vaak voor dat vijvers en plassen, beken en sloten dichtvriezen! Maar deze week kon ik op een boogscheut van mijn voordeur van een leuk winterschouwspel genieten. Vaders en moeders sierlijk schaatsend op de Romeinse Put, zwarte kale boomtakken afstekend tegen een staalblauwe lucht, bevroren dauwdruppels als ijsspijltjes op afgevallen herfstblaadjes en een boel eendjes die een klein stukje vijver hadden opengehouden om rond te zwemmen. Zelfs de herfstkleuren waren nog niet helemaal verdwenen
Op plaatsen waar het zonnetje nog niet was doorgedrongen was de grond keihard en sierde een wit ijsrandje de nog groene blaadjes van het altijd groene onkruid. Nog een ganse week zal het zo blijven, uitzonderlijk koud naar onzen doen maar een festijn voor de schaatsliefhebbers...
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 20/02/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, fotograferen, handwerken, lezen en kleinkindjes knuffelen ;-) .
Er zijn tal van interesses in mijn leven,maar ik verheug mij het meest als ik op reis ga,dan kan ik genieten van al het mooie en vreemde in de wereld en "last but not least" mijn foto's bewerken zodat ik ze kan tonen aan iedereen die hier langs komt
oktober 2007 Rondreis Peru
Juni 2008 Bezoek aan het Groo
thertogdom Luxemburg
Februari 2009 Twee dagen Eifelen, Duitsland
April 2009 Bollenstreek, Noord Holland
mei 2009 Rondreis Westen van de USA
1-2-3 juni Amelandreisje, Waddenzee
.
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
