Leven onder een regenboog Alle foto's op dit blog zijn door mij gemaakt. Indien je een foto wenst, gelieve een seintje te geven... De kleuren rond de foto's fungeren als de kleuren van de regenboog
26-05-2010
Het Schildehof
Het Schildehof is zó groot dat het zich leent voor een kilometerlange wandeling met veel variatie. De grote vijver bevat allerlei waterdieren, al dan niet inheems. Het mooie loofbos met hoge rechte bomen lijkt wel een sprookjesbos voor reuzen. Kleine paadjes leiden naar allerlei geheime plekjes zoals het badhuis waar indertijd de bewoners en gasten van het hof... Grote zuilen sieren de vijver en in het bos zowel als in de " Dodoenstuin " vindt men allerlei mooie bloemen en planten. Het loonde zeker de moeite, want enkele van de vele foto's waren pareltjes, vooral de boterbloemenfoto is één van mijn favorieten
.
Idyllisch plekje aan de centrale vijver
Het overwoekerde badhuis bevat nog een beetje.....vuil water
Hier is het mijn domein...kom dus niet te dicht !
Gratis ganzenconcert... Daarna allen in de houding !
Ingevoerde redelijk grote schildpadden zwemmen hier vrij rond...
De Admiraalsvlinder of Vanessa Atalanta is een trekvlinder. In de winter verblijft hij in het Middellandse Zeegebied, in de zomer veel meer noordelijk!
De blauwe Korenbloem of "Kollebloem", zoals ze in de volksmond genoemd wordt, prijkte in de Dodoenstuin.
De giftige boterbloemen bloeien nu volop, ze worden niet door het vee opgegeten en blijven bij bosjes in de weiden pronken
De Polygonia c-album of de Gehakkelde Aurelia is waar te nemen in veel verschillende klimaten, van Europa tot Noord Afrika en Oost-Azië.
Ja, ik had het bij het rechte eind: Vader merel kwam al vlug te hulp bij het voederen van de kleintjes. Ze groeien dan ook als kool. Elke dag worden hun tere lichaampjes meer en meer bedonsd en bevederd. Ze hebben ongewoon grote snavels die ze wagenwijd opensperren als mama en papa piertjes en ander voedsel mee naar 't nestje brengen. Een week geleden viel eentje van de vijf naar beneden, recht in mijn rieten mandje. Ik dacht het te kunnen redden door het terug te zetten maar waarschijnlijk hebben de andere dit piepkleine broertje verdrukt en verdrongen bij het blindelings happen naar eten! Dié foto heb ik nog niet kunnen maken maar ik blijf proberen. Deze is genomen nadat ze iets langer dan een weekje waren uitgekomen, toen waren ze nog maar met vier...
Opnieuw kreeg ik deze lente het bezoek van een merel. Verfomfaaid als ze eruitzag, waarschijnlijk door een gevecht met één van de poezen in onze tuin, begon ze haar nestje te bouwen. Ladingen strootjes en grassprietjes werden aangevoerd, zelfs kleine stukjes plastiek raakten ertussen, als was het om de wind tegen te houden. Zij bevond mijn terras rustig en veilig genoeg om te verblijven en in haar nestje vijf blauwgroengespikkelde eitjes te leggen. Tientallen keren per dag vliegt ze heen en weer om te eten en daartussenin broedt ze toegewijd de eitjes uit. Ik volg met mijn camera de hele bedoening maar een foto is moeilijk, ze zit steeds heel diep verdoken want de weersomstandigheden en temperaturen zijn niet optimaal. Volgende week komt meneer misschien al eens op bezoek om te kijken of er al nakomelingen zijn De klimopplant waar ze woont kan voorlopig niet gegoten worden maar gelukkig is deze sterk genoeg om de invasie te overleven.
De lente zette goed in maar verslapte zijn greep op de zomer vlug! De temperaturen zakten tot onder 10°, veel te fris voor deze tijd van het jaar. Tot overmaat van ramp zijn de ijsheiligendagen extra koud en nat geworden. Mijn hoop op een mooie lente heeft hiermee een hele deuk gekregen. Ik verdrijf de grijze kille gedachten dan maar met knutselen op de PC. Beter dat dan kniezen en piekeren. Ik vecht al een paar dagen tegen de drang om mijn dikke fleece en mijn winterlaarzen weer tevoorschijn te halen. Wat heeft dat voorjaar ons weer goed bij de neus genomen, maar :...
wie laatst lacht , best lacht..
Bomen vol met rozerode Magnoliabloemen
Tweekleurige Pelargonium of geurgeranium
Dwergviooltjes bloeien weelderig
Wilde Hyacinten maken lila tapijten in de bossen
Zachtruikende gestipte Lelie
Prachtige geelrode Orchideeën
Reuzegrote paarse Orchideeën
Heerlijke witte bloemen sieren de Magnoliaboom
Honderden knopjes moeten hier nog openbloeien
En als toetje een boeket Lelies gekregen op moederdag
Deze kleine vogeltjes vlogen vrij rond in de vlindertuin van "Berkenhof's Tropical Zoo" in Zeeland. Ze waren allemaal tegelijk dus moeilijk voor mijn cameragaatje te vangen. Er bestaan gelukkig mogelijkheden om ze samen in een kadertje te laten poseren...
Voor de tweede maal verdwijnt het gezinnetje van mijn dochter naar Marokko op vakantie. Een maand aan één stuk...Wat zal dat voor de achterblijvers weer lang duren. Wat zullen we de kindjes weer missen en blij zijn als ze weer geheel en al terug thuis zijn. Want het blijft toch een avontuur als je met de mobilhome reist... Ze kennen het land al een beetje van verleden jaar maar het is groot en niet overal even herbergzaam ! Ik hoop dat ze een mooie reis maken en volop kunnen genieten van hun vakantie ! Dag Zoentje, dag Zepposje, Vicky en Geert, tot later....
De beruchte Linkeroever is een heel mooi wandelgebied
We wandelden langs het Sint-Annabos de Scheldedijk op en maakten een rondje in de Blokkersdijk, een beschermd landschap! Er was druk scheepsverkeer op 't Scheld' zoals ze in Antwerpen zeggen. Een fazant poseerde lange tijd op het weggetje vóór ons en er bloeiden miljoenen kleine paarse hondsdrafbloempjes in de bermen en op de paadjes. Konijnenpijpen alom en ook resten van schelpjes die vanuit de zee meegevoerd waren met hoogtij en overstromingen...
Langs het Sint-Annabos kwamen we weer in het pas aangelegde domein van Natuur en Bos en zó op de parking. We stapten tevreden in de wagen tot we in de file van de Kennedy-tunnel verzeild raakten, het was zo rond zes uur....
Verdroogde Kaardebol langs de Scheldeoever
Fanzantenmannetje op een tiental meter vóór ons
Pas opengebloeide kaars van een wilde Kastanjelaar
Oostmalle, Westmalle, kortom MALLE is zo groen als een Kempische gemeente maar kan zijn! We wandelden in het 's Herenbos en verwonderden ons over het nieuwe groen dat weer nét een tikkeltje groener geworden was. Ook de nieuwopengebloeide bloempjes in het bos en langs de bermen kregen weer onze volle aandacht. De bloesems van de Japanse kerselaars vielen op in bijna elke tuin, ze groeien dan ook onnoemelijk weelderig en in grillige vormen.
Het kasteel en park van Renesse, geen mooiere locatie voor een trouwpartij dan hier!
Eenden spelen en wassen zich in de grote vijver van het park
Een minuscuul wit bloempje met blaadjes als een klavertje vonden we doorheen heel het bos
Een groentje snoept van de nectar van een paardenbloem
Een bremachtige die plots midden in het bos stond te bloeien
De Lork is de enige DEN die zijn naalden verliest in de herfst
Viooltjes in alle kleuren verfraaiden de tuintjes
Straks geven deze knopjes weer hun welriekende geur af...
Niet alleen heeft onze koninklijke familie een pracht van een tuin, immens groot en zó netjes onderhouden dat je je ogen er op uitkijkt, maar ook de serres die er middenin liggen zijn onwaarschijnlijk mooi van vorm en met wonderbaarlijke tropische planten gevuld. Ook onze inlandse soorten kregen een plaatsje, en wel meer dan één. Gangen vol Geraniums, hortensia's, azalea's en begonia's volgden elkaar op. Tropische varens, palmen en gewassen uit de vreemde groeiden en bloeiden weelderig in de warme, vochtige glazen kasten in
Art Nouveaustijl !
Terwijl een massa mensen zich verlustigden aan al dat groen, waren de mensen van Child Focus, stichting waar Koningin Paola erevoorzitster van is, druk met het promoten van het gratis Europese noodnummer116000. Dit nummer is reeds in gebruik in 10 Europese landen. Ik plaatste het al in mijn GSM, doet U het ook?
Een groot deel van de orangerie was gevuld met 10.000 Vergeet-me-nietjes die dansten op zonne-energie. Een kunstwerk gemaakt door Alexandre Dang.
Het ‘Vergeet-mij-nietje’ is het internationale symbool van herinnering en hoop. Dezelfde hoop die Child Focus koestert om alle vermiste kinderen terug te vinden.
10.000 wiebelende Vergeet-me-nietjes
Grootse Azaleastruik in twee kleuren
De mooiste Paradijsvogelbekken of Strelitzia's die ik ooit gezien heb
Simpele Sleutelbloempjes in alle kleuren van de regenboog
Begonia in oranjegele tinten
Ontelbare Belletjes of Fuchsia's boven ons hoofd
Pelargoniums in felle en zachte kleuren, ook dubbelkleurige waren er te bewonderen
Bloeiende Reuzenasparagus
Binnenzicht met reusachtige tropische planten
De Camelia's of de Chinese Rozen stonden nog in volle bloei
Witte Ranonkels waren in prachtige bloemstukken geschikt
Deze lila schoonheden hebben zeker een naam, maar mij onbekend
Een bezoek aan de KONINKLIJKE SERRES en TUINEN te Laken, Brussel, leverde grandioze beelden op.
Het glooiende park lag er zó groen bij dat het bijna pijn deed aan de ogen.
De duizende narcissen en honderde bloesemende en andere bomen stonden te pronken in het witgele licht, de meeste hadden jonge blaadjes, mals als boter, nog slaphangend en lichtgevend...
De serres, ontworpen door Alphonse Balat, leermeester van Victor Horta, lagen verspreid in het park en waren onderling verbonden door glazen gangen.
De omgeving van het Koninlijk domein is zeer groen en nodigt uit tot wandelen.
Een echte aanrader voor wie hier zijn voetsporen nog niet achterliet...
De orangerie waar de ingang van de serres zich bevindt
.
De prachtigronde, blauwgroene koepel van de serres
Binnenzicht van de hoofdkoepel
.
Drie enorme vogelkooitjes op het glazen dak
Een prieeltje in de weelderigbegroeide serres
Duizende Paasbloemen bloeien her en der in het koninklijke park
Het paviljoentje waar Koningin Elisabeth beeldhouwde en boetseerde ...
Het Japans Paviljoen, overblijfsel van de wereldtentoonstelling in 1958
Monument in neo-gothische stijl ter ere van Leopold I, de eerste koning van België
En deze insekten zíjn ook allemaal even mooi ! Soms oranje, soms blauw en zelfs zwart of rood, felgroen of doorschijnend, maar bijna allemaal even vlug en ongrijpbaar. Ze vliegen wel kalmer en zetten zich vlugger neer als er minder volk in de tuin is.
Je kan niet anders dan naar ze kijken en van ze houden.
Morphus Deidamia
Dryas Julia
Attacus Atlas of Atlasvlinder
Caligo Prometheus
Heliconius
Allerlei cocons worden in een glazen kast in de tuin gehouden tot ze ontpoppen tot vlinders
De Mechelse is een zeer imposant dier dat zeer rustig en vertrouwelijk is. Mits af en toe eens met de dieren bezig te zijn kan je er gewoon bijgaan zonder dat ze weglopen of schichtig zijn.
De bouw is die van een vleeshoen en hoort lang, groot, zwaar en breed te zijn met een goede diepe gespierde borst en een lange horizontale rug. Bij en volgroeide haan is de richtlijn voor lengte van de rug 2 maal een normale mannenhand. De staart word zo goed als horizontaal met de ruglijn meegedragen. Volwassenen hanen wegen meer dan 5kg en de hennen zijn meestel een kilo lichter. De vleugels zijn vrij klein en wordt horizontaal en dicht tegen het lichaam gedragen.
De klop is breed, zwaar en stevig met oranje-rode ogen. De snavel is vrij kort, krachtig en wit van kleur. De kam is klein en rechtopstaand met vier tot zes regelmatig gevormde kamtanden. De kamhiel (het achterste einde van de kam) is horizontaal. De kinlellen zijn langwerpig en middelgroot. Zowel kam als kinlellen moeten vurig rood zijn.
De voorjaarszon scheen uitbundig, maar een guur noordoostenwindje maakte dat het wat fris aanvoelde. Niettemin was het prachtig wandelweer en we hebben dan ook heel erg genoten. Het water in het moeras stond nog vrij hoog en tussen de hogerliggende bossen en velden door zagen we een vrolijk blauwwitte lucht. Dikke hommels en ontelbare vlindertjes fladderden en zoemden dat het een lieve lust was. Terwijl we ons verwonderden over zoveel nieuw leven en groen liepen we een heel eind uit de richting. Dit maakte echter niets uit want we vonden een hele berm Pinksterbloemen die hun kopjes allemaal naar het goudgele zonlicht wendden. Zoals ieder jaar ontwaakte de natuur zowat onder onze ogen, maar telkenmale beleef je het wat intenser, wonderbaarlijker en kleuriger...
Pinksterbloemen bloeiden in de natte wegbermen
Wilde konijntjes sprongen dartel in de weide rond
Kraai trekt skiffer voort...
Prille voorjaarsbloeier
De gehakkelde Aurelia voedt zich met Hop, Iep en Brandnetels
De determinatie van deze soort is niet problematisch. De Apentreiter behoort tot de Araucariaceae. Dat is een primitieve oude plantenfamilie die al uit het Trias (213-248 miljoen jaar geleden) dateert, en toen ook op het noordelijk halfrond werd aangetroffen. Er is nu nog een beperkt aantal soorten uit die familie over die alleen voorkomen op het zuidelijk halfrond (Zuidoost-Azië, Nieuw-Zeeland, Australië en Zuid Amerika)
Het had heel wat voeten in de aarde, of zou ik zeggen in de schors....
Ja, eer ik dít op mijn blogje had heb ik wel wat afgezocht. Een PC die niet goed werkt is een vloek voor zijn gebruiker, dat weten we allemáál. Maar als je alleen maar tekst zonder beeld krijgt is dat rondscharrelen als een blinde in een donkere kamer... Alles op de tast en nog érger. Eindelijk werd mij duidelijk hoe ik mijn collage'tje toch aan jullie kon tonen. Wat een gezweet en wat een gezwaaammmmm . . . . . .
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 20/02/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, fotograferen, handwerken, lezen en kleinkindjes knuffelen ;-) .
Er zijn tal van interesses in mijn leven,maar ik verheug mij het meest als ik op reis ga,dan kan ik genieten van al het mooie en vreemde in de wereld en "last but not least" mijn foto's bewerken zodat ik ze kan tonen aan iedereen die hier langs komt
oktober 2007 Rondreis Peru
Juni 2008 Bezoek aan het Groo
thertogdom Luxemburg
Februari 2009 Twee dagen Eifelen, Duitsland
April 2009 Bollenstreek, Noord Holland
mei 2009 Rondreis Westen van de USA
1-2-3 juni Amelandreisje, Waddenzee
.
.
.
.
.
.
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
