Opmerkelijke personen/zaken in huidige kerk en maatschappij!
06-09-2006
Toekomst christelijke kerken!?
Protestanten en katholieken worden in Nederland kleine minderheden. Dat staat te lezen in het gisteren verschenen rapport "Godsdienstige veranderingen in Nederland" van het Sociaal en Cultureel Planbureau. In 2020 zal 72 procent van de bevolking buitenkerkelijk zijn. Onder jongeren na 1975 is dat cijfer nu al bereikt. Het aantal katholieken daalt, volgens de prognose van het SCP, van 42 procent in 1958, via 17 procent in 2004 naar 10 procent in 2020. Het aandeel hervormden daalt van 23 procent in 1958, 6 procent in 2004 naar 2 procent in 2020. Voor gereformeerden zijn deze cijfers respectievelijk 8 procent in 1985, 4 procent in 2004 en 2 procent in 2020. De aanhang van de overige kerken stijgt waarschijnlijk naar ruim 7 procent in 2020.
Hoewel de kerkelijkheid van Nederlanders verder terugloopt, veranderen religieuze opvattingen daar niet parallel mee. Volgens de onderzoekers blijven mensen vaak wel op een of andere manier gelovig. Velen zijn nog wel bereid onderdelen van de christelijke traditie te onderschrijven, zoals begrafenisrituelen of het geloof in een voortbestaan na de dood, maar zij hebben geen trek in het christelijk totaalpakket. Er is sprake van spiritueel zoekgedrag, waarbij mensen een eigen geloofspakket bij elkaar sprokkelen, dat zich niet in traditionele categorieën laat vangen. De onderzoekers noemen dat "levensbeschouwelijk patchwork".
(Ontleend aan bericht uit de NRC van 5 september 2006)
Volgens diverse berichten (o.a. in het Algemeen dagblad van 1 september 2006) kregen bij de elektronicaketen RadioShack in Fort Worth, in de Amerikaanse staat Texas, vierhonderd medewerkers van het hoofdkantoor afgelopen dinsdag per e-mail te horen dat zij eruit vliegen. Zij kregen een halfuur om op adem te komen en hun spullen te pakken. De directie koos voor deze opzet omwille van de efficiency.
De priester die niet kan vergeven TIJS HEESTERBEEK leidt in het Algemeen Dagblad van donderdag 24 augustus 2006 met onderstaand artikel een uitzending van Kruispunt (KRO Nederland) in op zondagavond 27 augustus.
Het Onze Vader leert iedere gelovige andere schuldenaars te vergeven. In de bijbel staat dat Jezus zijn linkerwang toekeerde wanneer hij op zijn rechter werd geslagen. Onze zonden zullen ons worden vergeven wanneer we ons opstellen als goede gelovigen.
Op papier klinkt het allemaal erg mooi, maar wat als je dochter van het leven wordt beroofd bij een terroristische aanslag? Kun je de dader vergeven, die onder het mom van een geloof jouw onschuldige dochter van je wegneemt?
Met deze vraag worstelt Julie Nicholson, nota bene zelf priester van de Anglicaanse kerk. Bij de aanslagen op het Londense openbaar vervoer op 7 juli 2005 verloor Nicholson haar 24-jarige dochter Jenny. Sindsdien heeft ze problemen om het evangelie te preken waarin verzoening met je vijand en vergeving centraal staat. De moedergevoelens winnen het van haar ambt als priester.
In de documentaire die Kruispunt zondagavond uitzendt gaat Nicholson op zoek naar redenen om de dader te kunnen vergeven. In haar zoektocht ontmoet ze mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt en zich hebben verzoend met hun lot.
Zo ontmoet ze in Belfast Bridie en Michael McGoldrick. Hun enige zoon werd tien jaar geleden doodgeschoten door een Noord-Ierse protestant. Niet alleen hebben ze God vergeven, maar ook de dader. Volgens het echtpaar is het een zaak tussen God en de dader.
Ook praat ze met Rosie Wilson, een moeder van een ernstig gehandicapt kind. Ook zij berust in de situatie. Julie Nicholson ziet in Rosie en haar dochter Daisy een gelijkenis met Maria en haar kind Jezus.
Nicholson komt uiteindelijk niet tot een conclusie. De kijker blijft zitten met de vraag of zij zich heeft verzoend met haar lot. Wanneer Rosie na de vergelijking met Maria zegt dat iedereen een stukje God in zich heeft, knikt de priester hevig. Maar dan erkent ze dus ook dat God in de moordenaar van haar dochter huist.
Kruispunt: Zoektocht naar vergeving. 21.50 uur, Ned1
Paul Fentener van Vlissingen is afgelopen maandag op 65-jarige leeftijd overleden. Een miljardair, die naarmate hij ouder werd heel veel geld uitgaf aan de bescherming van de natuur, vooral in Afrika. Enkele citaten uit een artikel in De Telegraaf van woensdag 23 augustus (opgetekend door Jan-Kees Emmer).
"Als je in goeden doen bent geraakt, is het hoog tijd wat terug te geven aan deze wereld. Rijkdom komt namelijk niet uit materie. Kunnen genieten van een mooie zonsopgang, van vogels op de Loosdrechtse plassen, van de bloesem hier in de tuin. Dát is rijkdom".
De succesvolle ondernemer en econoom was eigenlijk liever filosoof geworden. Zo benaderde hij zijn dood dan ook. "Het is meer een mysterie dan dat ik angst voel. In onze wereld wordt veel te afstandelijk met de dood omgegaan. Liever kijk ik naar de indianen. Als die hun dood zien naderen, gaan ze langs bij goede vrienden en familie om nog een keer vrolijke herinneringen op te halen en terug te kijken op de goede dingen die samen zijn beleefd. Vervolgens sterven ze in stilte op een zelfgekozen plek, zonder angst voor wat gaat komen."
In de zaterdageditie van TVweekeinde (19 augustus) doet Onno Hansum verslag van een rondreis door Cuba onder de titel 'Het broeit op Cuba'. "Als wij nietsvermoedend vragen of we ook het paleis van Fidel Castro zelf nog te zien krijgen, verschiet de gids van kleur. Met uitpuilende ogen en luide stem: "Weet jij dan waar dat is?" ...Dat is top secret." "Het is zomaar een voorbeeld van de merkwaardige contrasten die constant opdoemen in Cuba. Cubanen zijn uiterst gastvrij en tonen graag wat ze hebben, ook al is dat vaak niet veel." "Uiterlijk toont iedereen zich tevreden en is men trots op de revolutie van 1959... Het gevolg was een ommezwaai richting communisme met wijkcomités en de geheime dienst, die nog altijd graag willen weten wat de mensen doen en denken. Ook nu nog is medische zorg en onderwijs tot en met universitair niveau gratis! Bovendien betaalt 85% van de Cubaanse gezinnen geen huur. Daar staat tegenover dat het gemiddelde inkomen uiterst karig is. Die situatie werd er niet beter op toen begin jaren negentig de financiële ondersteuning van Rusland wegviel." Maar achter dit uiterlijk? "Even later worden we een steegje binnengeleid. Direct achter ons gaat het hek op slot en blijven er twee mannen op de uitkijk staan..... Deze jonge Cubanen zijn niet echt tevreden. 'Natuurlijk, de gezondheidszorg is op papier prima geregeld. Maar de laatste jaren zijn zeker 25.000 Cubaanse artsen en verpleegsters door Fidel Castro naar het buitenland gestuurd om bevriende landen te helpen. Veel Cubanen hebben vroeger Russisch geleerd op school, maar daar hebben wij nu helemaal niets aan. En hebben jullie al gezien dat er in de winkels bijna niets te krijgen is? We staan uren in de rij voor een paar schoenen en denk niet dat er veel te te kiezen valt. Iedereen is het erover eens dat er iets moet veranderen, maar het blijft erg gevaarlijk om die woorden hardop uit te spreken. Voor je het weet zit je een jaar of vijfentwintig achter slot en grendel'."
Prof.dr. B. Smalhout beschrijft vandaag in zijn Telegraafcolumn 'Op het scherp van de Snede' het leven van pater Leo van den Berg. "Als kind uit een traditioneel vooroorlogs katholiek gezin stond destijds alles in het teken van de kerk." Opgeleid tot missionaris vertrok hij op zijn 25e levensjaar naar Taiwan (Formosa) en probeert zich zo goed mogelijk de Chinese taal (Mandarijns, Kantonees en de variant die ze op Formosa spraken) eigen te maken. Om nog beter zijn taak te kunnen uitoefenen, ging hij enige jaren Aziatische filosofie studeren in de Verenigde Staten. "Met zijn nieuwe masters-diploma ging hij terug naar Taiwan en later naar China, de Filippijnen, Thailand, Birma, Maleisië en Korea. Ook had hij al twee jaar lang als hoofd van een zwarte school in Detroit (VS) gewerkt. Daar was hij bevriend geraakt met een Joodse familie, met welke hij de joodse feestdagen vierde en waar hij zich verdiepte in hun religie." "Het intensieve contact met de Aziatische cultuur veranderde ook zijn visie op het leven, de religie en zijn kerk. Zijn turbulente carrière heeft hem het inzicht verschaft dat de westerse kerken het niet goed doen. Onze vorm van religie is te veel verbakken met westerse mentaliteit. Zo heeft hij bijvoorbeeld kritiek op het celibaat, het verplicht ongehuwd blijven van priesters. Ook zet hij vraagtekens bij de eeuwenoude rigide bepaling dat in de rooms-katholieke kerk vrouwen geen priester kunnen worden. Zijn lange carrière tussen zo veel verschillende wereldbewoners heeft hem kopschuw gemaakt voor woorden als 'nooit' en 'eeuwig'. Dat zijn begrippen die buiten ons beperkte menselijke bevattings-vermogen liggen. Zo zegent pater Leo huwelijken niet meer in met de onwrikbare stelling: 'Wat God verenigd heeft, zal de mens niet scheiden'. Daardoor was het eeuwenlang voor katholieken onmogelijk om een ongelukkig huwelijk te beëindigen. De pater doet het anders. Hij zegt tegen het bruidspaar bij de huwelijksinzegening: 'Wat God verenigd heeft, daar kan Zijn zegen op rusten. Maar je moet er zelf wel verdomd hard aan werken." Pater van den Berg is begin dit jaar ernstig ziek geworden en woont nu in verzorgingshuis Sparrendaal te Vught, voorheen klein seminarie van de Missionarissen van Scheut die zich vooral toegewijd hebben aan de missionering van de Chinees sprekende landen.
