Foto
Over mijzelf
Ik ben Vera Steenput
Ik ben een vrouw en woon in Dendermonde (België) en mijn beroep is Lerares Volwassenenonderwijs.
Ik ben geboren op 12/01/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Kijk bovenaan deze blog..
agenda

Belangrijke data in mijn agenda

Categorieën
  • Accordeon (1)
  • Draaiorgel (6)
  • Handwerk (1)
  • Kunst (3)
  • Lezingen en spreekbeurten (2)
  • Muziek (4)
  • Optredens (1)
  • Poëzie en proza (26)
  • Tentoonstellingen (2)
  • Inhoud blog
  • dichtbundel geert viaene
  • Cohen
  • verwendag bib zele deel 2
  • verwendag bibliotheken
  • lezing
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Het Stenen Tijdperk

    03-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opera in de cinema

    Gisteren naar Kinepolis Brussel geweest om Opera in de Cinema te zien. Ondanks de roerige tijden zat de zaal zo goed als vol.
    Live vanuit de Metropolitan in New York konden in Brussel 2 zalen meegenieten van Madama Butterfly van Puccini.
    Regisseur Anthony Minghella koos voor een vrij traditionele produktie met als bijzonder element dat de rol van het kind werd ingevuld door een pop, bediend door 3 poppenspelers. Deze keuze verwijst naar de aloude Japanse methode van poppenspelen, bunraku genaamd.
    Christine Opolais nam de zware hoofdrol op verdienstelijke wijze voor haar rekening. Roberto Alagna vervulde de rol van de ontrouwe Pinkerton en Dwayne Croft speelde een overtuigende Consul.
    Maar voor mij was het Maria Zifchak die de kroon spande met haar overtuigende vertolking van Suzuki.





    03-04-2016 om 00:00 geschreven door VeraSteenput

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Muziek
    >> Reageer (0)
    31-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.babydekentje

    Op de foto's ziet u een babydekentje dat ik samen met mama zaliger heb gemaakt : ik haakte de granny squares en mama deed de assemblage.

    Ik heb er een jonge mama blij mee gemaakt maar de foto's geven mij nog altijd een lentegevoel.  Als u goed kijkt dan ziet u onder één van mijn orgels een gelijkaardige doek, eveneens een product van mezelf en mijn moeder.







    31-03-2016 om 08:51 geschreven door VeraSteenput

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Handwerk
    >> Reageer (1)
    30-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rubens
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hebt u wat geld te beleggen?

    Op2 mei krijgt u de kans om een penseeltekening van Rubens te kopen.

    De veiling vindt plaats bij veilinghuis Bernaerts. De tekening is authentiek verklaard door verschillende experts.

    Richtprijs : tussen 300.000 en 500.000 euro.

    Aangezien dit nieuws in alle media uitgebreid aan bod is gekomen, heb ik een vermoeden dat de werkelijke verkoopprijs nog een flink stuk hoger zou kunnen liggen...

    30-03-2016 om 00:00 geschreven door VeraSteenput

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Kunst
    >> Reageer (2)
    29-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Emile Verhaeren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Gisteren in het journaal :

    Sint-Amands-aan-de-Schelde herdenkt dit jaar Emile Verhaeren (1855 - 1916), dichter, romancier, kunstcriticus.

    Zijn boeiende biografie kan u lezen op de website van "Schrijversgewijs".  Als u klikt op onderstaande link, komt u er automatisch op terecht.

    http://schrijversgewijs.be/schrijvers/verhaeren-emile-2/

    Hieronder een gedicht uit de bundel "Les Flamandes" waarin hij de wellustige taferelen op de schilderijen van de oude meesters beschrijft.
    Samen met de pastoor van Sint-Amands probeerden zijn ouders de volledige oplage van deze bundel op te kopen en te vernietigen.
    Gelukkig voor ons, lezers, zijn ze daar niet in geslaagd.

    Les vieux maîtres
    Dans les bouges fumeux où pendent des jambons,
    Des boudins bruns, des chandelles et des vessies,
    Des grappes de poulets, des grappes de dindons,
    D'énormes chapelets de volailles farcies,
    Tachant de rose et blanc les coins du plafond noir,
    En cercle, autour des mets entassés sur la table,
    Qui saignent, la fourchette au flanc dans un tranchoir,
    Tous ceux qu'auprès des brocs la goinfrerie attable,
    Craesbeke, Brakenburgh, Teniers, Dusart, Brauwer,
    Avec Steen, le plus gros, le plus ivrogne, au centre,
    Sont réunis, menton gluant, gilet ouvert,
    De rires plein la bouche et de lard plein le ventre.
    Leurs commères, corps lourds où se bombent les chairs
    Dans la nette blancheur des linges du corsage,
    Leur versent à jets longs de superbes vins clairs,
    Qu'un rai d'or du soleil égratigne au passage,
    Avant d'incendier les panses des chaudrons.
    Elles, ces folles, sont reines dans les godailles,
    Que leurs amants, goulus d'amours et de jurons,
    Mènent comme au beau temps des vieilles truandailles,
    Tempes en eau, regards en feu, langue dehors,
    Avec de grands hoquets, scandant les chansons grasses,
    Des poings brandis au clair, des luttes corps à corps
    Et des coups assénés à broyer leurs carcasses,
    Tandis qu'elles, le sang toujours à fleur de peau,
    La bouche ouverte aux chants, le gosier aux rasades,
    Après des sauts de danse à fendre le carreau,
    Des chocs de corps, des heurts de chair et des bourrades,
    Des lèchements subis dans un étreignement,
    Toutes moites d'ardeurs, tombent dépoitraillées.
    Une odeur de mangeaille au lard, violemment,
    Sort des mets découverts ; de larges écuellées
    De jus fumant et gras, où trempent des rôtis,
    Passant et repassant sous le nez des convives,
    Excitent, d'heure en heure, à neuf, leurs appétits.
    Dans la cuisine, on fait en hâte les lessives
    De plats vidés et noirs qu'on rapporte chargés,
    Des saucières d'étain collent du pied aux nappes,
    Les dressoirs sont remplis et les celliers gorgés.
    Tout autour de l'estrade, où rougeoient ces agapes,
    Pendent à des crochets paniers, passoires, grils,
    Casseroles, bougeoirs, briquets, cruches, gamelles ;
    Dans un coin, deux magots exhibent leurs nombrils,
    Et trônent, verre en main, sur deux tonnes jumelles ;
    Et partout, à chaque angle ou relief, ici, là,
    Au pommeau d'une porte, aux charnières d'armoire,
    Au pilon des mortiers, aux hanaps de gala,
    Sur le mur, à travers les trous de l'écumoire,
    Partout, à droite, à gauche, au hasard des reflets,
    Scintillent des clartés, des gouttes de lumière,
    Dont l'énorme foyer - où des coqs, des poulets,
    Rôtissent tout entiers sur l'ardente litière -
    Asperge, avec le feu qui chauffe le festin,
    Le décor monstrueux de ces grasses kermesses.
    Nuits, jours, de l'aube au soir et du soir au matin,
    Eux, les maîtres, ils les donnent aux ivrognesses.
    La farce épaisse et large en rires, c'est la leur :
    Elle se trousse là, grosse, cynique, obscène,
    Regards flambants, corsage ouvert, la gorge en fleur,
    La gaieté secouant les plis de sa bedaine.
    Ce sont des bruits d'orgie et de rut qu'on entend
    Grouiller, monter, siffler, de sourdine en crécelle,
    Un vacarme de pots heurtés et se fendant,
    Un entrechoquement de fers et de vaisselle,
    Les uns, Brauwer et Steen, se coiffent de paniers,
    Brakenburg cymbalise avec deux grands couvercles,
    D'autres râclent les grils avec les tisonniers,
    Affolés et hurlants, tous soûls, dansant en cercles,
    Autour des ivres-morts, qui roulent, pieds en l'air.
    Les plus vieux sont encor les plus goulus à boire,
    Les plus lents à tomber, les plus goinfres de chair,
    Ils grattent la marmite et sucent la bouilloire,
    Jamais repus, jamais gavés, toujours vidant,
    Leur nez luit de lécher le fond des casseroles.
    D'autres encor font rendre un refrain discordant
    Au crincrin, où l'archet s'épuise en cabrioles.
    On vomit dans les coins ; des enfants gros et sains
    Demandent à téter avant qu'on les endorme,
    Et leurs mères, debout, suant entre les seins,
    Bourrent leur bouche en rond de leur téton énorme.
    Tout gloutonne à crever, hommes, femmes, petits ;
    Un chien s'empiffre à droite, un chat mastique à gauche ;
    C'est un déchaînement d'instincts et d'appétits,
    De fureurs d'estomac, de ventre et de débauche,
    Explosion de vie, où ces maîtres gourmands,
    Trop vrais pour s'affadir dans les afféteries,
    Campaient gaillardement leurs chevalets flamands
    Et faisaient des chefs-d'oeuvre entre deux soûleries.

    29-03-2016 om 09:31 geschreven door VeraSteenput

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Poëzie en proza
    >> Reageer (0)
    28-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Willie Verhegghe - voorjaarskoersen - Antoine Demoitié

    Vorige week kocht ik in Gent de dichtbundel "door de muur" met wielergedichten van Willie Verhegghe.  (ISBN 978-94-9137-617-7)
    Willie is ook stadsdichter van Ninove.
    Het is een boek van 137 bladzijden gevuld met poëtische pareltjes, goed om op het nachtkastje te leggen in deze periode van voorjaarsklassiekers.

    Ter nagedachtenis van Antoine Demoitié die gisteren verongelukte tijdens Gent-Wevelgem en als eerbetoon aan Willie Verhegghe een passend gedicht van hem :

    RENNERS STERVEN NIET

    - in memoriam Remi Van Vreckom -

    Renners sterven niet,
    ze verdwijnen alleen maar uit het zicht
    eens zij de laatste finish hebben overschreden
    en de snelheid van het leven
    hen met stijve spieren achterlaat.

    Want koersen blijven ze,
    ook al vallen hart en wielen stil,
    zij gaan in duizend hoofden door
    met duwen en nooit doodgaan,
    hun zweet geeft blijvend glans
    aan het asfalt.

    Weet dat
    wanneer de aarde hen dan toch
    met tegenzin bedekt,
    hun naam voor altijd
    als een echo tussen bergen
    zal weerklinken.

    © Willie Verhegghe
    eerder gepubliceerd in Tourmalet (Poëziecentrum, Gent, 2001)

    Antoine Demoitié. © belga.                          © Hendrik De Schrijver, 2004 (foto Willie Verhegghe)





    28-03-2016 om 08:50 geschreven door VeraSteenput

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Poëzie en proza
    >> Reageer (0)





    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Archief per week
  • 21/11-27/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 05/09-11/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 22/08-28/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!