Gisterenavond hadden we onze maandelijkse bijeenkomst van het dichters- en schrijverscollectief "Zinspiratie" waar ik deel van mag uitmaken.
Er werd gewerkt rond het thema "sprookjes" en er waren zeer gevarieerde bijdragen te horen.  Ik vind het zeer boeiend om te merken hoe elk lid het opgegeven onderwerp telkens via een geheel eigen invalshoek benadert. 

Als gedicht van de maand werd er geluisterd naar en geassocieerd rond "Het vak" van Remco Campert.  (bron : http://www.poezie-leestafel.info )

Het Vak

Langzaam groeit in mij
de ander die in niets op mij lijkt
en toch alles in zich heeft
van mij die hem baren moet

dan rijst het doek dat me scheidt
van mijn tijd die nu gekomen is
de zaal opent zich veelvuldig
gespiegeld vlees en bloed

even is het alles stilte
wachtend op het eerste woord
dat het schouwtoneel de wereld
tot leven beven doet

côté jardin: de geliefde werpt haar mantel af
côté cour: de moordenaar komt aangezet

Remco Campert:
in Nieuwe herinneringen.
(De Bezige Bij, 2007).