het laatste kruispunt Klik op het bovenste item van de inhoudstafel en de inhoud van de blog keert zich.
12-07-2016
l'homme seul
Dit is de bijnaam die ik in Congo kreeg van mijn leerlingen, toen ik nog les gaf. Les geven vergde van mij grote inspanningen. Er moest heel veel voorbereid worden waardoor ik geen tijd had voor uitstapjes of fietstochtjes. Ik was altijd op mijn eentje. Van daar kwam die naam 'de man alleen'.
Een ongeluk maakte na tien jaar een eind aan mijn leraren loopbaan. Ik kwam terug naar België en liep jaren lang verloren in het ene beroep na het andere. Mijn droom was uiteen gespat. Later kon ik die gedeeltekijk terug opnemen door aan asielzoekers Nederlands en Frans te leren. Raar maar waar maar dit deed ik ook gedurende 10 jaar.
Drie keer was ik op restaurant aan tafel met de familie van Colette en drie keer werd ik onwel. Ik heb er geen verklaring voor. Ja is er wel een verklaring voor? Het besluit is wel genomen:'Jij gaat niet meer mee naar maaltijden met mijn familie'. Colette heeft gesproken en ik wordt in volle werkelijkheid 'l'homme seul', wat ik reeds altijd ben geweest. De kloof van 18 jaar leeftijdsverschil eist nu zijn tol. Colette zorgt zeer goed voor mij maar we spreken zelden dezelfde taal. Voor haar stel ik te veel vragen waarop bijna nooit een klaar antwoord krijg.
Dochters trekken naar de papa uitgenomen mijn twee dochters die altijd maar op mijn kap zitten. Dit is geen inbeelding maar werkelijkheid. Ook daar heb ik geen verklaring voor.
En toch is het slechts nu pas dat ik me een beetje alleen begin te voelen zonder echt eenzaam te zijn.
Thuis voel ik me goed en in mijn tuin kan ik me nog nu en dan uitleven. Ik wordt stilaan oud en voel me af en toe versleten.
De aubergine of eierplant plant was in de serre omgevallen. Hoe kon dat nu want hevige wind is er daar nooit zoals buiten. Ik plaatste de plant recht en ondersteunde met een rietstok.
Dit was de oorzaak, een kanjer van een vrucht had door zijn gewicht de plant tegen de grond getrokken. De plant was half uit het zicht geraakt door een komkommerplant met zijn overvloed aan bladvorming.
Het is de eerste keer dat ik een paar auberginneplanten in de serre heb geplaatst. Jaren na mekaar werden ook een tweetal planten in de tuin gekweekt maar met ondermaatse vruchten en een opbrengt ver beneden de verwachting.
Moeder Colette houdt van fijne boontjes. Vorig jaar zaaide ik voor het eerst de soort 'velour' van Vilmorin, een slank paars boontje.
Het klonk meer als een bevel dan als een verzoek:'Volgend jaar moet je opnieuw die soort zaaien'. Dat heb ik dan maar braafjes uitgevoerd en het nieuwe resultaat is er vandaag 15 juli 2016.
Twintig minuten plukken en ongeveer de zelfde tijdsduur om ze te 'verlezen'. Ondertussen is Colette gaan bijpraten met een vriendin, zeg maar koffieklets. Morgen zal ze dan wellicht wonderen verrichten met die boontjes naar haar goesting.
