het laatste kruispunt Klik op het bovenste item van de inhoudstafel en de inhoud van de blog keert zich.
20-10-2016
geen gewone dag
Reeds lang had ik de gewoonte om op te staan om vier uur. Nu is die gewoonte aan het afbrokkelen. De grootste oorzaak is de toenemende reuma. Mijn vingers beginnen te misvormen en de wijsvingers zijn de eerste.De middenvinger van elke hand kan ik soms niet meer strekken. Ze staan dan gekromd en er op duwen heeft geen zin. Ik heb in feite nooit moeite gehad om vroeg op te staan. Vroeger was dat een vlotte gewoonte maar nu heb ik een motivatie nodig. Volgende woensdag wordt ik 79 jaar en ik mag niet klagen hoor. Het al geen gewone dag worden. Je voelt dat het niet meer is zoals jaren terug. De meeste werken kan je nog aan maar ritme moet je zo wie zo minderen.
Vandaag, zaterdag 22 oktober vieren we feest. Oma is reeds een paar dagen in de weer om alles aan te kopen wat nodig is. Gisteren heeft ze het feestmaal reeds klaar gemaakt zodat ze ook vandaag kan meegenieten aan tafel. Voor de kinderen en kleinkinderen is het feest omdat opa jarig wordt. Het feest heeft enkele dagen eerder plaats om praktische redenen. Opa wordt 79 jaar en is meestal nog goed te been. Ja hoor...meestal. Voor opa is het feest omdat de kinderen en kleinkinderen hier allemaal samen zullen zijn. Als je 79 wordt moet je meer opletten dan vieren. En ik als 79 jarige opa voel ik me dankbaar dat ik er nog ben en nog de tuin kan beredderen. Ik kan nog tamelijk uit de voeten en dat voelt aan als een luxe. Zo nu en dan loop ik een kwetsuur op maar dat moet ik er bij nemen. De hele dag stil zitten is niet aan mij besteed. Maar ook zo nu en dan kan ik genieten als het jonge volkje op bezoek komt.
Tegen de middag waren we voltallig plus een ongeborene die verwacht wordt tegen april. De jongste dochter is in verwachting van een tweede kind. Hun oudste wordt twee jaar in januari en kwam vermoeid toe. Hij at weinig en werd naar bed gebracht.Toen ik naar boven ging om eveneens te rusten lag kleine nog te tieren. Ik ben er naar toe gegaan en zei dat opa ook een beetje wou slapen. Ik legde me op het grote bed in dezelfde kamer en heb de kleine niet meer gehoord. Om half drie is de kleine dan wakker geworden omdat oma een beetje te geestdriftig mijn petekind en haar familie verwelkomde. Zelf was ik een kwartiertje vroeger stilletjes opgestaan en de peuter lag nog in een diepe slaap. De door oma zelfgebakken taarten zonder eieren vielen echt in de smaak. De jongste van onze oudste dochter is alergisch aan eieren. Dan was er om zes uur nog een kaaspla met plaatselijke kazen. De ene soort kreeg zoals gewoonlijk de voorkeur boven andere soorten. Pas woensdag wordt ik 79 jaar.
