Een bindende tuinblog uitwisselen voor een meer vrijblijvende filosoferend dagboek.
Dat moet kunnen.
Zonder schrijven kan ik niet leven, al is het enkel voor mezelf en een toevallige bezoeker.
Welkom hoor en wil je coresponderen, het kan.

Veel heb ik niet meer te zeggen tenzij dat ik een gelukzak ben met een gevarieerd leven.
Een sputterende gezondheid met veel kleine tegenheden met veel eerder kleine hinder en dat is alles.
Alsof chronische rugpijn een kleinigheid is maar ook dat raak je min of meer gewoon.
Je leert er mee leven.
Een goede zorgende veel jongere een beetje te druk bezige vrouw. Wees maar jaloers, het meer voor- dan nadelen.
Flinke kinderen en kleinkinderen en raar maar waar,  Een gelovige kijk op het leven.  En daar ligt juist de uitdaging.
Gelovig zijn in 2016 roept heel veel vragen op. Ze zijn niet altijd zo maar te beantwoorden.

De start ging niet van zelf.
Als je 80 nadert tot op 2 jaar na,  heb je meermaals digitale hulp nodig.
Die is niet altijd zo maar bij de hand.



We waren op bezoek bij Let's Jongte zus Francien.
Wie me deze pinhoed en foto heeft gelapt weet ik niet

Was het om te lachen of om te spotten. Wat kan het me schelen.
Ik herken mezelf bijna niet en het is allemaal heel vlug gebeurd.
Een indommeling van enkele minuten is voldoende.
Op sommige uitnodigingen  zeg ik voortaan neen. 
Het is altijd na middernacht als we thuis zijn en dan geraak ik zeer moeilijk in slaap.

Ik ben van de stilte gaan houden en het alleen zijn.
Het is leuk als mijn partner, mijn engel bewaarder, thuis is. Maar ze is nogal veel weg voor eigen activiteiten waarin ik niet mee kan.

De hele barak vol met je uitgebreid gezin; dat is meestal subliem. 
Het is altijd fijn voor een korte poos en regelmatig herhaald.

Oud worden heeft ook een keerzijde.